Παράγοντας (?) δυσλεξία... ;

Η ιστορία έχει ως εξής:

 

Ο γιος μου, τώρα πλέον στα 7 του χρόνια εμφανίζει κάποια "παράξενα συμπτώματα" ως προς το μάθημα της γλώσσας. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.

 

 

Όσο ήταν μικρότερος ήθελε να μάθει να γράφει και να διαβάζει. Όταν οι αδερφές του ήταν στην 1η δημοτικού, "φαγώθηκε" να του μάθω ανάγνωση-γραφή. Ήξερα πως "δεν πρέπει" να μαθαίνουμε τα παιδιά νωρίτερα κι έτσι αγνόησα τις εκκλήσεις του. Εκείνος δεν το έβαλε κάτω. Κάθισε και αποκρυπτογράφησε μόνος του την ανάγνωση με την εξής τεχνική:

 

Βάζει μπροστά του τη λέξη που θέλει να διαβάσει. Κοιτάζει το πρώτο γράμμα. Αναζητά σε έναν πίνακα (με γράμματα και σκίτσα) αυτό που "ταιριάζει". Μόλις το εντοπίσει, λέει ψιθυριστά το όνομα του σκίτσου (π.χ. Αλάτι). Από ένα παιχνίδι που έκανε παλιότερα με τον άντρα μου, μπορούσε να ξεχωρίσει το πρώτο φώνημα. Έτσι μπορούσε να καταλάβει πως το "Αλάτι" αρχίζει από "α" (ως φωνή). Το "κράταγε" στο νου του.

Έτσι μάζευε όλα τα γράμματα τις λέξης που ήθελε και τα έβαζε στη σειρά, οπότε ... διάβαζε!

Ήρθε μια μέρα και μου έδειξε τη λέξη που διάβασε, χωρίς να έχω ασχοληθεί στο παραμικρό.

Για την αντιγραφή ... ούτε λόγος, παιχνιδάκι γι' αυτόν.

 

Με αυτή τη συμπεριφορά, βάλαμε με το νου μας πως θα τα πάει καλά στην α' δημοτικού και δε θα δυσκολευτεί. Τον αφήσαμε να διαβάζει λεξούλες και να αντιγράφει αυτά που ήθελε ... ή ακόμα και να γράφει "ακουστικά" μια λέξη, χωρίς φυσικά να κοιτάμε ορθογραφία.

 

 

 

Και πάμε τώρα στην πρώτη δημοτικού. Να σημειώσω εδώ πως τύχαμε και σε δάσκαλο..... (καμία σχέση με τη δασκάλα που είχαν οι αδερφές του). "Μαλώνω" τον εαυτό μου ως υπερβολικό... και αγνοώ τις ανησυχίες μου.

 

 

Εκεί ο δάσκαλος μου δίνει μια εικόνα για το παιδί μου εντελώς διαφορετική. Πως είναι δηλαδή ανώριμο (ως προς τη γραφή) πως στόχος του είναι να μάθουν τα παιδιά να γράφουν ακουστικά έως το τέλος της χρονιάς και όχι τόσο η ορθογραφία και πως ως το τέλος της χρόνιας το παιδί εεε θα παιδευτεί αλλά θα μάθει να γράφει!

Κοίταζα πίσω μου να δω αν μιλάει σε μένα ή σε άλλη! Λέω στο δάσκαλο -δειλά δειλά- πως το παιδί έχω την αίσθηση πως ξέρει να γράφει και πως με ανησυχεί η ορθογραφία του που πραγματικά ήταν μέτρια και με τον καιρό πήγαινε για κλάματα!

 

Εκείνος μου λέει να "μην πιέζουμε το παιδί" και πως μέχρι το τέλος της χρονιάς θα ωριμάσει.

Στο μεταξύ τρέχανε οι φωτοτυπίες και οι ατελείωτες αντιγραφές. (Μια σελίδα ξανά και ξανά μια πρόταση). Στις αδερφές του παιδιού έβλεπα πως η αντιγραφή ήταν 3 ή 4 φορές. Αν ήταν μεγάλη, τότε μόνο 1-2 φορές. Ο μικρός όμως "έπρεπε" να το γράψει 10 !!! Όσο για τις ασκήσεις απελπιστικά επαναλαμβανόμενες! Μεγάλη διαφορά με την άλλη δασκάλα!!

 

 

Κάποια στιγμή που είχε μια χάλια ορθογραφία λέω -δε μπορεί!!- πρέπει να δω το δάσκαλο ξανά. Στο μεταξύ ρωτάω το παιδί γιατί είναι με τόσα λάθη η ορθογραφία και έρχεται μια απάντηση που με άφησε μετέωρη:

-Μαμά, ρώτησα το δάσκαλο με τι "ι" να γράψω την πολυκατοικία (ναι αυτή ήταν η λέξη...) και μου είπε ο δάσκαλος "με ό,τι σου αρέσει"!! Έβαλα κι εγώ αυτά που μου άρεσαν και στο δάσκαλο δεν άρεσαν και τα άλλαξε όλα.... (και βάζει τα κλάματα!!)

 

 

Βρίσκω τον δάσκαλο... Κάνω το παιδί μου -στα μάτια του- να φαίνεται ως το "χαζό" της παρέας για να δω τη γνώμη του. Και φυσικά ο δάσκαλος έλεγε τα ίδια....... πως είναι ανώριμος κτλ. και να περιμένω να μάθει με τον καιρό (τα βασικά!). Ο μικρός στο μεταξύ αποκτούσε απέχθεια στο μάθημα της γλώσσας. Άρχιζε να στριφογυρίζει στην καρέκλα και να προσπαθεί να το αποφύγει όσο μπορούσε. Άρχισε επίσης να προσπαθεί να "ξεχνά" την ορθογραφία ή την ανάγνωση.

 

Όταν πια έφτασε κοντά το Πάσχα, το παιδί άρχισε να μπερδεύει τα γράμματα σε σειρά (π.χ. το "κα" να το λέει "ακ"), δεν έβγαζε άκρη από την ανάγνωση γιατί τη μισή λέξη τη διαβάζει και την άλλη μισή την φαντάζεται: (π.χ. η "τραπεζαρία" γίνεται "τραπεζα" κτλ). Και ΔΕΝ ήξερε πως το "ι" λέγεται "γιώτα", το "η" ήττα κτλ... :shock:

 

Λέω "ΩΣ ΕΔΩ!!!" Βάζω το μικρό κάτω εντατικά. Του θυμίζω -με μορφή παιχνιδιού- τις τεχνικές που είχε κάνει μόνος του και παράλληλα φτιάχνουμε ένα παιχνίδι με κάρτες για να ξεχωρίζει τα ρήματα από τα ουσιαστικά και να αναγνωρίζει τις καταλήξεις του. Δεν ξέρω αν ήταν στο αναλυτικό τους πρόγραμμα, αλλά οι λέξεις που ζήταγε ορθογραφία εκεί φαινόταν να σημαδεύουν.

 

Στο μεταξύ επιτέλους μαθαίνει ποιο είναι το γιώτα, το ήττα, το ύψιλον, το όμικρον και το ωμέγα. Ξεχωρίζει τα ρήματα, τις καταλήξεις, τα ουσιαστικά κτλ.... Και αρχίζει να μπαίνει η ορθογραφία σε ένα δρόμο (αν και μας πρόλαβε η κούραση και το τελείωμα της χρονιάς). Φυσικά αρχίζει να διορθώνεται η ανάγνωση.

 

Πλέον δεν έχει ακόμα απαλλαγεί από τις δυσκολίες του, αλλά όταν μιλάμε μαζί, συγκεντρώνεται και τα βρίσκει. Ανησυχώ λοιπόν αν αυτά είναι σημάδια κάποιας μαθησιακής δυσκολίας ή αν ο δάσκαλος μας έχει ολίγον...............

 

Να σημειώσω πως στα μαθηματικά δεν πιάνεται.... "Αχ! Επιτέλους μαθηματικά!! Να σκεφτούμε και λιγάκι!!!" ήταν τα λόγια του μικρού ο οποίος "ξεπετά" για ευχαρίστηση ασκήσεις μαθηματικών είτε από το σχολείο είτε από όπου αλλού τις βρει.

 

 

Τι κάνουμε λοιπόν;;;

Ψαχνόμαστε ή απλά διαβάζουμε μαζί "παίζοντας" ;;;

 

Ότι θα έπαιρνα στο τέλος της χρονιάς, το παιδί μου χειρότερα απ' ότι όταν πήγε σχολείο.... εεε δεν το περίμενα! Φταίει το παιδί, το σχολείο, εγώ ή όλα μαζί;; (και δεν το ρωτάω για να ρίξω ευθύνες. Το μόνο που θέλω είναι να προχωρήσει το παιδί)

 

 

Στο μεταξύ θεωρώ πλέον ΤΕΛΕΙΩΣ λάθος υπόδειξη το να "μη μαθαίνουμε στα παιδιά γράμματα νωρίτερα από την α' δημοτικού γιατί θα βαρεθούν". Από το να τα μάθει μόνο του και να τα μάθει στραβά (κατοπτρικά, ανάποδα, με λάθος φωνήματα), πιστεύω πως εφόσον δούμε πως το παιδί "τραβά" πρέπει να δρούμε υποστηρικτικά κι ας είναι "νωρίτερα" από το συνηθισμένο.

 

Να σημειώσω εδώ πως η μικρότερη αδερφή του που θα πάει τώρα στο νήπιο, βλέποντας τα μεγάλα, ήδη ξέρει να γράφει και να διαβάζει. Δε νομίζω πως θα ήταν φρόνιμο να την αφήσω να γράφει σαν τον άραβα (από δεξιά προς τα αριστερά), ούτε ανάποδα (έγραφε τα γράμματα κατοπτρικά το πάνω-κάτω) κάποιες φορές. Στο σημείο εκείνο μιλήσαμε και με τη νηπιαγωγό (πήγαινε προνήπιο) και της το θυμίζαμε όταν πήγαινε να γράψει (πριν γράψει). Έτσι αυτή τη στιγμή γράφει πλέον κανονικά. Αν την είχα αφήσει στη "μοίρα" της... και δεν τη διόρθωνα.... άντε μετά να ξεμάθει τα όσα είχε μόνη της στραβο-μάθει.

Σωστό; Λάθος; Δεν ξέρω. Πάντως δε μου φαίνεται λογικό να φρενάρει κάποιος τη μάθηση του παιδιού. Σα να του λέμε δηλαδή... μην περπατάς στους 11 μήνες... γιατί τα παιδιά περπατάνε στους 12!

 

 

Ακούω γνώμες, κριτικές ή ό,τι άλλο μπορεί να φανεί χρήσιμο για τη νέα μας χρονιά με τον ίδιο δάσκαλο... (ή για τη μικρή που ακολουθεί).

Αlcyon καλημέρα. Χωρις να είμαι εκπαιδευτικος ξερω ότι τα σημαδια της δυσλεξιας είναι άλλα...πχ το παιδι γραφει 3 αντι για ε...επισης τα δυσλεκτικα παιδια δυσκολεύονται και με τα συμβολα των μαθηματικών...εσυ μας λες ότι το παιδακι στα μαθηματικα δεν εχει απολυτως κανενα πρόβλημα!

Νομιζω ότι το παιδι δυσκολευτηκε με την αναμιξη δυο τρόπων εκμάθησης γραφης και αναγνωσης...ή μαλλον τριων...ειχε αναπτυξη τον δικο του τρόπο, ηρθε στη συνεχεια αυτος του δασκαλου και στη συνεχεια ο δικος σου! Το ιδιο είχε πάθει το βαφτιστηρι μου που ήταν διγλωσσο και στην πρωτη δημοτικου έμαθε με άλλο συστημα να διαβαζει στην μια γλωσσα και με άλλο στην άλλη λόγω διαφορετικης γραμμης πλευσης από τα υπουργεια παιδειας των δυο χωρων! Το αποτέλεσμα ηταν στα μεσα της πρωτης δημοτικου να εχει μπερδεψει τα δυο συστηματα και να μην γραφει σε καμια γλωσσα! Με υπομονη και εξασκηση τωρα γραφει και στις δυο πολύ καλα!!

Argini καλησπέρα.

Αντιλαμβάνομαι αυτό που λες περί διαφορετικών μεθόδων διδασκαλίας αλλά μου φαίνεται παράδοξο. Αν κάτι το μάθεις, απλά το ξέρεις. Η επανάληψη βοηθάει, αλλά δεν το "ξεχνάς" σε βαθμό που να μην το αναγνωρίζεις! Κι ενώ τα γραμματάκια είναι οκ η όλη διαδικασία της ανάγνωστης φαίνεται με τον καιρό να παίρνει μια περίεργη τροπή.

 

Το θέμα είναι... Τώρα τι κάνουμε; Ποια θα ήταν η καλύτερη προσέγγιση για τη νέα χρονιά, δεδομένου πως θα έχουμε...... τον ίδιο δάσκαλο.

 

Αυτά που του έδειξα τα έπιανε με τη μία. Ήταν όμως μπερδεμένος από την προηγούμενη "σαλάτα". Οπότε χρειαζόταν περισσότερες επαναλήψεις για να τονιστούν τα σωστά.

 

Επειδή είχα καλή εμπειρία με την προηγούμενη δασκάλα -από τις αδερφές του- που έκανε φοβερή δουλειά και το μόνο που χρειαζόταν από μέρους μου ήταν να διαβάζω τις εκφωνήσεις (μέχρι τα Χριστούγεννα, όπου και πλέον διάβαζαν μόνα τους)... κι επειδή ο μικρός ήδη διάβαζε πριν ξεκινήσει την πρώτη, επαναπαύθηκα και είχα πολύ χαλαρή εποπτεία. Τα αποτελέσματα τα πήρα είδηση κοντά στα Χριστούγεννα που περίμενα το παιδί να έχει απογειωθεί αλλά κι εκείνο.... . Όμως αν δεν έπαιρνα πρωτοβουλία για να το παίξω "δασκάλα" (ρόλο που δεν είχα διάθεση να κάνω), η αναβλητικότητα του δασκάλου θα ήταν καθοριστική. Ευελπιστώ πως μπορεί να αλλάξει το όλο σκηνικό, αλλά χαλιέμαι ιδιαίτερα γιατί στην ουσία ότι "ύλη" έχουν, εγώ πρέπει να την ξαναπώ στο σπίτι! Κάποιες φορές αισθάνομαι σα να μη βρίσκεται στην τάξη!! Τα λέει ο δάσκαλος και ο δικός μου χαζεύει; Τα θεωρεί δεδομένα ο δάσκαλος και δε δίνει σημασία; Όταν είναι συγκεντρωμένος και τα λέμε... μπαίνουν μια χαρά στο κεφάλι. Αν και υπάρχουν στιγμές που απογοητεύομαι (π.χ. όταν είναι κουρασμένος και η συγκέντρωσή του είναι χαμηλή). Αλλά αυτό το θεωρώ φυσιολογικό. Συμβαίνει στον καθένα μας να έχει μικρότερη απόδοση σε φάση κούρασης.

Aυτο που εχω ακουσει εγω ειναι πως η δυσλεξια διαγιγνωσκεται συνηθως κατα τη διαρκεια της β δημοτικου, κυριως μετα τα Χριστουγεννα, ωστε το παιδι να εχει παγιωσει τους μηχανισμους της αναγνωσης, γραφης κλπ. Επισης ξερω οτι η λεξη δυσλεξια ειναι πολυ γενικη και περιλαμβανει πολλες επιμερους μορφες οπου ανησυχητικα σημαδια δεν ειναι μονο η καθρεπτικη γραφη. Θελω να πω οτι μπορει το παιδακι να αντιμετωπιζει καποια τετοιου τυπου δυσκολια, μπορει και οχι. Μηπως εχει μικρο χρονο συγκεντρωσης η διασπαση προσοχης? Αν απευθυνθεις σε καποιο διαγνωστικο κεντρο, ΚΕΔΔΥ κλπ, θα σε διαφωτισουν, εμεις τωρα τι να πουμε? Παντως (ταπεινη και προσωπικη μου γνωμη, μην πεσετε να με φατε), μπορει και ο δασκαλος να ειναι ασχετος, συμβαινουν και αυτα. Η ανηψια μου Ε Δημοτικου, κοντεψε απο αχρηστη δασκαλα να ξεχασει τα στοιχειωδη.

Κάθε παιδί έχει διαφορετικό τρόπο εκμάθησης και επεξεργασίας (όχι μόνο της γραφής κι της ανάγνωσης, αλλά των πάντων). Δουλειά του δασκάλου είναι να διδάξει το κάθε παιδί με τον τρόπο που μαθαίνει. Φυσικά σε τάξεις όπως οι Ελληνικές αυτό είναι πολύ δύσκολο, αλλά τουλάχιστον ο δάσκαλος οφείλει να διδάξει με 2-3 διαφορετικές μεθόδους και αν δει ότι κάποιο παιδί δυσκολέυεται ιδιαίτερα να εφαρμόσει και άλλες 2-3 με αυτό το παιδί. Μετά να μιλήσει στο γονιό και να απευθυνθούν σε ειδικούς.

 

Τώρα επί του προκειμένου, φαίνεται ότι το παιδί σου εμφανίζει κάποια μαθησιακή δυσκολία. Δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για ειδική μαθησιακή δυσκολία (π.χ. δυσλεξία, δυσαναγνωσία, δυσαριθμησία ή δυσγραφία) γιατί η διάγνωση αυτώ γίνεται μετά τα Χριστούγεννα της Β δημοτικού και ιδανικά στα μέσα με τέλη της Γ. Δεν παύει, όμως, να υπάρχει η δυσκολία. Τι κάνεις εσύ; Δουλε'υεις το παιδί με τον τρόπο που βλέπεις ότι "πιάνει". Ουσιαστικά είναι σαν να έχεις το παιδί σε ένα τμήμα ένταξης και δουλεύετε πάνω στις δυσκολίες του. Παράλληλα, μιλάς ξανά και στο δάσκαλο και του εξηγείς με λεπτομέρειες πώς φαίνεται να μαθαίνει το παιδί κλπ.

Φυσικά εάν θες μπορείς να παευθυνθείς και σε ΚΕΔΔΥ ή σε δημόσιο Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο για να πάρεις και μια γνώμη ειδικών

emmaki μου, με το συγκεκριμένο δάσκαλο έχω ένα βασικό θέμα στοιχειώδους συνεννόησης. Μιλάω συχνά με το δάσκαλο. Προσπαθώ να μη βγάζω τη δική μου κριτική μπροστά, για να βλέπω πιο καθαρά τη δική του εικόνα. Συζητάμε με εντελώς διαφορετικές εικόνες για το ίδιο παιδί. Ο δάσκαλος έχει το παιδί για έναν μέτριο μαθητή που δυσκολεύεται σε αρκετά σημεία και προσπαθεί να πιάσει το ρυθμό των άλλων, βάζοντας ως μαθησιακό στόχο να μάθει το παιδί να γράφει έστω ακουστικά αυτά που σκέφτεται.

 

Όταν προς το τέλος της χρονιάς του είπα από πότε το καταφέρνει το παιδί μου αυτό και από πότε γράφει, πώς αποκωδικοποίησε την ανάγνωση, ποια είναι τα δείγματα γραφής που έχει δώσει και πως από τη στιγμή που μπήκε στην πρώτη έως τότε (αρχές Ιούνη) ουσιαστικά δεν άλλαξε ... κάτι! Με κοίταγε παραξενεμένος.......

 

Για να μην πω πως με θεωρεί υπερβολική επειδή του μιλάω για τις δυσκολίες του μικρού. Μου αφήνει την αίσθηση πως για μένα έχει την εικόνα μιας τελειομανούς μαμάς που έχει στριμώξει με το ζόρι το παιδί για να είναι "καλός" και το παιδί έχει "κλωτσήσει" μην αντέχοντας το ρυθμό (μου)... [Καμία σχέση με την πραγματικότητα].

 

Τον ρώτησα αν υπάρχει κάποιο θέμα μαθησιακής δυσκολίας ή αν διακρίνει κάποιο πρόβλημα, αφού πρώτα του τόνισα τα "λάθη" που βλέπω στο σπίτι και μου είπε κατηγορηματικά "όχι", πως σε καμία περίπτωση δε διακρίνει κάτι τέτοιο.

 

Θα είχα επαναπαυθεί στα λόγια του δασκάλου αν δεν είχα την εμπειρία της προηγούμενης δασκάλας και της ανταπόκρισης των παιδιών (με τις διαφοροποιήσεις ανά παιδί, φυσικά).

 

Εγώ βλέπω ένα παιδί που είχε κατακτήσει κάμποσα πράγματα και έχει φθίνουσα πορεία και αυτός βλέπει ένα παιδί που δεν ήξερε τίποτα και είναι ανώριμο και ίσως να καταφέρει να πιάσει τα βασικά στο μέγιστο δυνατό επιτρεπτό διάστημα.

 

Είναι δυνατόν να διάβαζε πριν και τώρα να βγαίνουν αυτά τα λάθη στην ανάγνωση; Δημιουργείται "δευτερογενώς" μια μαθησιακή δυσκολία; Αυτό με μπερδεύει. Τον πρώτο καιρό που είναι κεφάτος θυμάται ορθογραφικά τα "ο, ω, υ, ι, η" και όσο περνούσε ο καιρός... γινόταν μύλος! Όσο για το ότι δεν τα ξεχώριζε με το όνομά τους έως το Πάσχα το θεωρώ αστοχία του δασκάλου. Όταν του έβαλα καρτελίτσες για να μάθει ρήματα και ουσιαστικά και παίζαμε, μέσα στο 10λεπτο παιχνίδι μας είχαμε ως προϋπόθεση να μάθει τα ονόματα από τα "ι". Ήταν 3 λεπτά υπόθεση. Δεν χρειάστηκε ξανά.

Θεωρώ πιθανό ο ρυθμός του παιδιού να μην έχει ταιριάξει με το ρυθμό του δασκάλου (έχω δηλαδή μια εντύπωση πως ο πιτσιρίκος βαριέται το δάσκαλο). Σε αυτό τον παράγοντα τι μπορώ να κάνω;

 

Με τέτοιο χάσμα συνεννόησης........ ΤΙ κάνω;;;;

 

 

Μέσα σε όλα αυτά, έχω και το άγχος μήπως τον αδικώ τον άνθρωπο... μήπως πράγματι αυτός βλέπει πιο καθαρά; Αλλά τις κατακτήσεις του παιδιού ... τις είδα με τα μάτια μου πριν πάει σχολείο ρε παιδιά...... δεν τις φαντάστηκα.... πφφφφφ

 

 

Το παιδί μου...

Βαριέται και δε δίνει σημασία επομένως μετά δεν καταλαβαίνει ή δεν καταλαβαίνει και έτσι βαριέται;

 

 

Το σίγουρο είναι πως θα διαβάζουμε μαζί για αρκετό καιρό ακόμα....

 

 

Συνοψίζω τα ερωτήματά μου:

1. Μπορεί να δημιουργηθεί "δευτερογενώς" μια μαθησιακή δυσκολία;

2. Τι γίνεται με τη διαφορά συνεννόησης (στην εικόνα του παιδιού)

3. Πώς θα καταλάβω αν: Βαριέται και δε δίνει σημασία επομένως μετά δεν καταλαβαίνει ή δεν καταλαβαίνει και έτσι βαριέται;

... Μηπως εχει μικρο χρονο συγκεντρωσης η διασπαση προσοχης? .., ...

 

Χρόνο προσήλωσης έχει μεγάλο 1+ ώρα. Στις δραστηριότητές του δεν είναι το παιδί που "στριφογυρίζει" στην καρέκλα. Πέρασε όμως μια τέτοια φάση την ίδια περίοδο που έβλεπα τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Μετά έβαλα πιο εντατική δική μου προσπάθεια, δηλαδή όχι μόνο απλά διάβασμα, αλλά και εξηγήσεις και "θεωρία" για να καλύψουμε τα κενά που έβλεπα και τότε επανήλθε και στο χρόνο προσήλωσης (που αφορούσε μόνο το διάβασμα). Στις άλλες δραστηριότητες δεν άλλαζε κάτι. π.χ. φτιάχνει lego ή παζλ τα οποία είναι απαιτητικά σε χρόνο ή ακούει παραμύθι που αγγίζει 1 ή 1:30 ώρα χωρίς να δείχνει σημάδια κούρασης και με τσεκαρισμένη κατανόηση για παρακολούθηση.

 

 

Τώρα, ως προς το θέμα του δασκάλου... Τι να πω;! όλα παίζουν... (δεν έχει και την καλύτερη εικόνα το σχολείο για τον συγκεκριμένο, ούτε οι γονείς μεγαλυτέρων τάξεων). Αλλά αυτό όμως οφείλω να το παρακάμψω. Αυτόν έχουμε και με αυτόν θα πορευτούμε. Πρέπει τα παιδιά να μάθουν να λειτουργούν με μια "ποικιλία" ανθρώπων.

Καλησπέρα!

 

Έχοντας προσωπική εμπειρία από παιδί με Διάσπαση Προσοχής και Δυσορθογραφία (διαγνωσμένα και τα 2 από ΚΕΔΥ) θα σου πω μόνο αυτό που μου είπαν και εμένα για το παιδί.

Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η όποια μαθησιακή δυσκολία να προκληθεί από τον ίδιο το δάσκαλο! Σε εμάς α + β δημοτικού είχε μία τελείως ακατάλληλη δασκάλα (προσέβαλε τα παιδιά, ήταν ιδιαίτερα αυταρχική και απόμακρη, ο τρόπος διδασκαλίας της ήταν άκαμπτος) με αποτέλεσμα η μικρή να στρεσαριστεί τρομερά. Από το ΚΕΔΥ μας είπαν ότι η μαθησιακή δυσκολία που παρουσίασε έχει ψυχολογικά αίτια, πιθανότατα από την δασκάλα του. Το παιδί διαβάζει άψογα και έχει ταλέντο στη συγγραφή (έχει κερδίσει αντίστοιχους διαγωνισμούς με παιδιά χωρίς δυσκολίες) αλλά δεν μπορεί να γράψει ορθογραφημένα με τίποτα.

 

Ωστόσο η διάγνωση έγινε στην Τρίτη δημοτικού με παρότρυνση της νέας της δασκάλας.

Στο μεταξύ θεωρώ πλέον ΤΕΛΕΙΩΣ λάθος υπόδειξη το να "μη μαθαίνουμε στα παιδιά γράμματα νωρίτερα από την α' δημοτικού γιατί θα βαρεθούν". Από το να τα μάθει μόνο του και να τα μάθει στραβά (κατοπτρικά, ανάποδα, με λάθος φωνήματα), πιστεύω πως εφόσον δούμε πως το παιδί "τραβά" πρέπει να δρούμε υποστηρικτικά κι ας είναι "νωρίτερα" από το συνηθισμένο.

Η υπόδειξη αυτή αφορά στο εκπαιδευτικό σύστημα, δηλαδή δεν πρέπει το σχολείο να αναγκάζει τα παιδιά να διδαχθούν γραφή και ανάγνωση υπερβολικά νωρίς (για διάφορους λόγους εκ των οποίων ο λιγότερο σημαντικός είναι ότι "αν τα ξέρουν θα βαρεθούν") αλλά σε ατομικό επίπεδο το παιδί που τραβά θα πρέπει να υποστηρίζεται αναλόγως. Ήδη από την ηλικία των 3 χρόνων μερικά παιδιά είναι έτοιμα να αρχίσουν να διαβάζουν και να γράφουν με πληκτρολόγιο.

 

Από αυτά που λες πιστεύω ότι ο μικρός έχει μπερδευτεί γιατί το σύστημα με το οποίο είχε αυτοδιδαχθεί να διαβάζει δεν ταιριάζει με το σύστημα που χρησιμοποιεί ο δάσκαλος (το οποίο φαίνεται να είναι το φωνητικό γράψιμο) και επιπλέον γιατί ο δάσκαλος φαίνεται να μην δίνει σημασία στην ορθογραφία, παρόλα αυτά τη διορθώνει και έτσι στιγματίζει τα παιδιά που κάνουν λάθη.

 

Έχεις μιλήσει με άλλες μαμάδες στην τάξη του γιου σου; Πώς τα πάνε τα παιδιά τους; Υπάρχουν ανάλογα προβλήματα στην ανάγνωση και στη γραφή;

 

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο γιος σου έχει κάποια μαθησιακή δυσκολία. Απλά δυσκολεύτηκε στην Α Δημοτικού. Πολλά παιδάκια δυσκολεύονται στην Α Δημοτικού χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει κάποια μόνιμη και συγκεκριμένη μαθησιακή δυσκολία ή ένδειξη για μακροπρόθεσμο πρόβλημα.

 

Δυσλεξία δεν φαίνεται να έχει (τουλάχιστον από την περιγραφή σου).

 

Τι μπορείς να κάνεις εσύ; Κατ' αρχήν υπομονή. Κατά δεύτερο λόγο βοήθα τον μικρό να μάθει να γράφει και να διαβάζει όπως βολεύεται καλύτερα (φαίνεται να ξέρεις τον τρόπο από την εμπειρία που έχεις με τις μεγάλες). Σκοπός σου είναι να αγαπήσει τα γράμματα και το διάβασμα και να μην δυσανασχετεί με το μάθημα της γλώσσας. Τίποτα άλλο. Πιστεύω ότι του χρόνου θα δεις ένα τελείως διαφορετικό παιδί.

Θα πω κάτι που δε λέω συχνά. Από αυτά που λες νομίζω ότι το θέμα το έχει ο δάσκαλος. Οπότε εσύ υποστηρίζεις το παιδί όπως βλέπεις ότι χρειάζεται και ταυτόχρονα κλείνεις ένα ρ/β στο ΚΕΔΔΥ για να επιβεβαιώσεις ότι όλα βαίνουν καλώς.

 

Κι ο δικός μου πλέον διαβάζει και "γραφει" με τα μαγνητάκια του ψυγείου, ακριβώς επειδή το βρήκε ενδιαφέρον. Το να μη διδάξουμε σχετίζεται με τα κατεβατα με αααααα βββββββ γγγγγγ /////// \\\\\\\\ που βάζουν οι μαμάδες στα παιδιά τους στο σπίτι και τα παιδιά σιχαίνονται την ώρα και τη στιγμή που εφευρέθηκε η γραφή.

Κορίτσια σας ευχαριστώ για τη βοήθειά σας μέσω της συμμετοχής σας! Είναι ένα θέμα που με βασάνισε πολύ τη χρονιά που πέρασε και θα το βρω μπροστά μου και φέτος.

 

Αλήθεια είναι δυνατόν να προκληθεί "δευτερογενώς" δυσλεξία όπως λέει η vtgian;; Έχει παρατηρηθεί αυτό; (εννοώ υπάρχουν σχετικές έρευνες; )

 

Σίγουρα θα το παλέψουμε το θέμα. Ήδη τώρα που επιστρέψαμε στο σπίτι βρίσκω ευκαιρίες για ανάγνωση και γραφή. π.χ. να γράψουμε ετικέτες για βαλίτσες ή να διαβάσω παραμύθι την ώρα που τρώει το απογευματινό και μετά θα φάω εγώ και θα μου διαβάσει εκείνος (εντάξει, όχι ολόκληρο το παραμύθι! ). Ήταν λίγο "σκουριασμένα" όλα, μα γρήγορα επανέρχεται.

 

 

Επιστρατεύσαμε και τον "Σκουλικάκο Φαγανούλη" (=το δάχτυλό μας) που "τρώει" τα γράμματα κατά την ανάγνωση (και τα κρύβει ένα ένα), αφού πρώτα πει δυνατά τη φωνούλα τους (ώστε το μάτι να μην τα ξαναδιαβάζει). Έτσι τα "κα" μένουν "κα" και όχι "ακ". Και οι λέξεις λέγονται μόνο μία φορά, όπως έκανε πέρυσι τέτοια εποχή (πριν πάει πρώτη δηλαδή).

 

Του έλεγα ένα άλλο παραμύθι το βράδυ που το ήξερε και του το άλλαζα διακωμωδώντας το. Και σφήνα στο παραμύθι, Στην τελευταία λέξη που μόλις είχα πει (π.χ. αυγό), παίζοντας-γελώντας "φώναζα": Με τι "οοοοο" γράφεται π.χ. το "αυγόοοοο"; Σκεφτόταν λίγο και ξεκαρδισμένος από την τροπή της ιστορίας έλεγε με οοοοοο χμμμμ οο (μέγα, μικρόν....) γέλαγε... Και στο τέλος φώναζε Όοοομικροοοοννν. Ουφ.... να με κάτι τέτοια παίρνω τα πάνω μου.... Γιατί κάτι άλλες στιγμές λέω πάει........ τι θα απογίνουμε!!

Εσείς μια χαρά είστε γιατί το παιδί έχει δημιουργική μαμά να ακουμπήσει.... Φτου φτου....

Κάνε και μια κουβεντούλα με το δάσκαλο να ξαναγνωρίστείτε αλλά δες και το θέμα της αξιολόγησης, μήπως μια στο εκατομμύριο.... Ξέρεις τώρα.

Κι εγώ θα κλείσω γιατί ο δικός μου δεν μπαίνει σε κανένα καλούπι αν δεν του αρέσει, ενώ μπορεί να αφοσιωθεί για ώρες πειραματιζόμενος με κάτι. Οπότε ας αποκλείσω μια ΔΕΠ ρε παιδί μου...

....

 

... και επιπλέον γιατί ο δάσκαλος φαίνεται να μην δίνει σημασία στην ορθογραφία, παρόλα αυτά τη διορθώνει και έτσι στιγματίζει τα παιδιά που κάνουν λάθη.

Καλά αυτό που λες... μου θύμισε κάτι ακόμα. (Πέρα από το "γράψ' το όπως σου αρέσει", που το πήρε ο δικός μου κυριολεκτικά και δεν κατάλαβε την ειρωνεία).

 

Έγραφε καλή ορθογραφία (στην αρχή), κι έπαιρνε "Άριστα". Έκανε 1-2 λαθάκια, έγραφε ο δάσκαλος "Άριστα", έκανε του κόσμου τα λάθη; ... πάλι "Άριστα" !!

 

Όταν έδειξα στο παιδί την ορθογραφία που ήταν γεμάτη λάθη και τον ρωτάω γιατί είναι έτσι και αν δυσκολεύεται κάπου... μου λέει με απορία "τι έχει; Αφού ο δάσκαλος λέει πως είναι εντάξει και μου βάζει "Άριστα" ...... " Τι να πω...;;; Τι να εξηγήσω. Σε επόμενη φάση το μετέφερα αυτό στο δάσκαλο σαν άσχετο γεγονός (μέσα σε κουβέντα) και φαίνεται να το έπιασε... οπότε από τότε αλλάζει το χαρακτηρισμό σε "καλά" ή απλά υπογράφει.

 

Ο ίδιος μου είπε πως βάζει "Άριστα" σε όλους αδιακρίτως για να μην αποθαρρύνονται.

 

Το θέμα είναι πως όταν το παιδί είδε διαφοροποίηση στο χαρακτηρισμό, άλλαξε και τη στάση του ως προς την ορθογραφία. Το σπρώξαμε κι εμείς με αυτοκόλλητα (εφόσον η ορθογραφία ήταν εντελώς σωστή) και άρχισε να ανακάμπτει (ελαφρώς... αλλά έχει ακόμα δρόμο).

 

Έχεις μιλήσει με άλλες μαμάδες στην τάξη του γιου σου; Πώς τα πάνε τα παιδιά τους; Υπάρχουν ανάλογα προβλήματα στην ανάγνωση και στη γραφή;

Ναι, αλλά οι μαμάδες που κάνω παρέα (και αποτελούν την παρέα του γιού μου) είναι "φρέσκιες". Δηλαδή είναι το πρώτο τους παιδάκι και δεν έχουν μέτρο σύγκρισης. Επαναπαύονται στα λόγια του δασκάλου πως "όλα είναι καλά και προχωράμε". Έτσι έλεγε και για τον δικό μου μέχρι που πήγα και ξαναπήγα εκφράζοντας τις ανησυχίες μου και υποδεικνύοντας πολύ συγκεκριμένα θέματα. Μόνο τότε άρχισε να μου μιλά για "ανωριμότητα". Γι' αυτό δεν έχω σαφή εικόνα από τα λεγόμενα των άλλων μαμάδων. Και αυτό είναι ένας παράγοντας που με ανησυχεί. Αν δηλαδή μόνο ο δικός μου ζορίζεται σε τέτοιο βαθμό. Κι αν ζορίζονται τα άλλα... πώς το ξεπερνάνε;

... Οπότε ας αποκλείσω μια ΔΕΠ ρε παιδί μου...

 

Αυτό τριβελίζει το μυαλό μου από το Φεβρουάριο. Είμαι σε εγρήγορση. Αν δω πως δε στρώνει μέχρι τα μέσα Οκτώβρη θα κινητοποιήσω αυτή τη διερεύνηση.

 

Αυτό που με κάνει να διστάζω και δεν έχω πάει ήδη, είναι οι γνώμες των άλλων δασκάλων είτε π.χ. από μουσική, εικαστικά ή καμιά φορά από δασκάλους που αναπληρώνουν κάποια άδεια του κανονικού. Όλοι μου λένε διάφορα πράγματα που τους εντυπωσιάζουν και όταν τους εκφράζω τις ανησυχίες μου, μου λένε κατηγορηματικά "όχι". Σε πιο επίμονη συζήτηση μόνο συστήνουν παρακολούθηση κι αν δω να επιμένουν τα προβλήματα... τότε να το ψάξω.

alcyon γιατι λες ότι είναι καλος στα μαθηματικα ??

Γιατί είναι. (Έτσι νομίζω δηλαδή)

Του αρέσουν. Τις ασκήσεις του σχολείου τις λύνει στο φτερό. Πιάνει μόνος του και λύνει ότι βρει όταν εμφανιστεί ευκαιρία. Υπολογίζει εύκολα ρέστα και κέρματα και γενικά το θέμα δεν είναι ποτέ τα μαθηματικά ως πρόβλημα.

 

Επίσης έχει πολύ καλή αντίληψη του χώρου. Μικροκατασκευές και γενικά πράγματα που παραπέμπουν σε χρήση (εμπειρική) της γεωμετρίας, δείχνει να είναι εξαιρετική. Θα τολμούσα να πω, πολύ ανώτερη σε σχέση με τις μεγαλύτερες αδερφές του (συγκρίνοντας την αντίστοιχη ηλικία πάντα).

 

Αλήθεια, γιατί ρωτάς; Εννοώ έχεις κάτι στο νου σου;

Γιατί είναι. (Έτσι νομίζω δηλαδή)

Του αρέσουν. Τις ασκήσεις του σχολείου τις λύνει στο φτερό. Πιάνει μόνος του και λύνει ότι βρει όταν εμφανιστεί ευκαιρία. Υπολογίζει εύκολα ρέστα και κέρματα και γενικά το θέμα δεν είναι ποτέ τα μαθηματικά ως πρόβλημα.

 

Επίσης έχει πολύ καλή αντίληψη του χώρου. Μικροκατασκευές και γενικά πράγματα που παραπέμπουν σε χρήση (εμπειρική) της γεωμετρίας, δείχνει να είναι εξαιρετική. Θα τολμούσα να πω, πολύ ανώτερη σε σχέση με τις μεγαλύτερες αδερφές του (συγκρίνοντας την αντίστοιχη ηλικία πάντα).

 

Αλήθεια, γιατί ρωτάς; Εννοώ έχεις κάτι στο νου σου;

 

 

στα μαθηματικα δηλαδή αν πχ τον ρωτήσεις κατι από προηγουμενο μαθημα,,σου το λεει??

Ουφ.... να με κάτι τέτοια παίρνω τα πάνω μου.... Γιατί κάτι άλλες στιγμές λέω πάει........ τι θα απογίνουμε!!

Πραγματικά νομίζω ότι υπερβάλλεις. Τι θα απογίνετε που δεν ξέρετε να γράψετε σωστά τη λέξη "πολυκατοικία" στην Α Δημοτικού; Τι θα απογίνετε που η ορθογραφία σας δεν είναι πάντα σωστή;

 

Μου θυμίζεις τη μαμά μου που με πήγαινε στο σχολείο με κλάματα (δικά της, όχι δικά μου) επειδή παρατόνιζα

 

Ο διδακτικός στόχος της Α Δημοτικού (απ' όσο γνωρίζω τουλάχιστον) δεν είναι να γράφει το παιδί πάντα ορθογραφημένα, αλλά να μπορεί να αποδίδει τους φθόγγους που ακούει (είναι δηλαδή αποδεκτό να γράφει "πολικατηκία") και να μπορεί να διαβάζει απλά κείμενα. Προς τα εκεί πρέπει να είναι οι προσπάθειές σου.

 

Προσωπική άποψη, με βάση αυτά που λες, εγώ δεν θα έβαζα το παιδί σε διαδικασία αξιολόγησης στη φάση αυτή. Και βεβαιώσου ότι δεν πάσχετε από το σύνδρομο "σύγκριση αδερφού με μεγαλύτερη αδερφή που ήταν ατσίδα στο σχολείο και τα έπιανε όλα με την πρώτη".

επισης αν εχουν καποιο προβληματακι (στο βιβλιο) στα μαθηματικα υπαρχει περιπτωση να το λυσει μονος του,,,η είναι καλος μονο όταν ακολουθει κανονες?

Τα μαθηματικά είναι "παντός καιρού". Θυμάται τα πάντα από οποιοδήποτε μάθημα. Επίσης θυμάται αν έχει κάνει κάποια παρόμοια άσκηση παλαιότερα.

 

Το μόνο σημείο που δεν του αρέσει είναι το σημείο της "Απάντησης" στο οποίο πρέπει να απαντήσει με ολοκληρωμένη πρόταση. Επίσης δεν του αρέσει όταν μου ζητά εξηγήσεις να τα λέω με πολλά λόγια. Θέλει λίγα και σταράτα. Κάποιες φορές μάλιστα με "έδιωξε" και φώναξε το μπαμπά "που τα λέει καλύτερα".

Επίσης δεν του αρέσει όταν μου ζητά εξηγήσεις να τα λέω με πολλά λόγια. Θέλει λίγα και σταράτα. Κάποιες φορές μάλιστα με "έδιωξε" και φώναξε το μπαμπά "που τα λέει καλύτερα".

Έχεις ακούσει που λένε ότι τα κορίτσια υπερέχουν των αγοριών στον λεκτικό τομέα;

 

Ε, αυτό.

 

Το ίδιο ισχύει και για τις μαμάδες και τους μπαμπάδες

Όχι, -iouliana- είναι εφευρετικός και τα περισσότερα τα "πιάνει" χωρίς βοήθεια. Τι εννοείς να ακολουθεί κανόνες; Κανένα παιδί δεν ξέρει πως γίνεται μια πρόσθεση στο χαρτί αν δεν του τη δείξει κάποιος. Στο μυαλό φυσικά την κάνει.

 

Little, όχι... δεν ανησυχούσα για το επίπεδο του παιδιού σε σύγκριση με τα άλλα. Η ανησυχία μου άρχισε όταν έβλεπα το "κα" να γίνεται ξαφνικά "ακ" και όταν κάποιες λέξεις γράφονταν με γράμματα να λείπουν κι όταν άρχισαν να "ξεχνιούνται" αναγνώσεις και όταν άρχισε μια καλή ορθογραφημένη (όσο πάει) εικόνα να γίνεται πανωλεθρία (μιλάμε για πολλά λάθη!!!) Εκεί που χτύπησα "tilt" ήταν όταν κατάλαβα πως δεν ήξερε να αντιστοιχίσει το "γιώτα" με το "ι" και το "ήττα" με το "η"!!! Ομοίως με τα "ο,ω" (Κι αυτό ήταν λίγο πριν το Πάσχα!!) Δεν υπήρχε δικαιολογία ειδικά για το τελευταίο!! Όλοι οι κανόνες ορθογραφίας πήγαιναν στο βρόντο: τα θηλυκά γράφονται με "ήττα"... (Ναι, αλλά ΠΟΙΟ είναι το ήττα;;;;!! ) οπότε... δεν "έμπαινε" κανόνας (που τους έλεγε ο δάσκαλος). Γιατί έως τότε δεν ανακατευόμουν εγώ με το διδακτικό αντικείμενο.

 

Η δυσκολία είναι υπαρκτή στο γλωσσικό αντικείμενο. Και τραβήξαμε κουπί κι εκείνος κι εγώ κι ο άντρας μου μαζί κι ακόμα δεν έχω σιγουρευτεί πως είναι εντάξει. Το να μάθει ορθογραφία λίγο πάνω ή λίγο κάτω δε λέει κάτι. Αλλά το να νιώθει "ξένος" με το αντικείμενο, είναι πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο.

Εκεί που χτύπησα "tilt" ήταν όταν κατάλαβα πως δεν ήξερε να αντιστοιχίσει το "γιώτα" με το "ι" και το "ήττα" με το "η"!!! Ομοίως με τα "ο,ω" (Κι αυτό ήταν λίγο πριν το Πάσχα!!) Δεν υπήρχε δικαιολογία ειδικά για το τελευταίο!!

Αυτά τα είχε μάθει και τα είχε ξεχάσει; Ή μήπως ο δάσκαλος δεν είχε επιμείνει; Τα άλλα παιδάκια τα ξέρουν ή αυτή είναι η γενική εικόνα της τάξης;

 

Έχει σημασία η απάντηση στις παραπάνω ερωτήσεις, γιατί αν τα περισσότερα άλλα παιδάκια στην τάξη του δεν ξέρουν ποιο είναι το ιώτα και ποιο το ήττα, είναι περιττό να στέλνεις το δικό σου παιδί για αξιολόγηση.

 

Η χειροτέρευση στην ανάγνωση και την ορθογραφία ήταν ξαφνική ή συνέπεσε με κάποιο γεγονός; Π.χ. αν συνέβει ακριβώς μετά τις διακοπές του Πάσχα ενδεχομένως οφείλεται στον γενικότερο αποσυντονισμό των παιδιών μετά τις διακοπές. Αν συνέβει όταν δυσκόλεψε η ύλη, τότε ίσως πρόκειται για ένα παροδικό και φυσιολογικό σκάλωμα.

 

Μερικές φορές, όταν μαθαίνουμε, είναι χρήσιμο να μπερδευτούμε πρώτα και μετά να αρχίσουμε να βάζουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Αυτό ισχύει κυρίως σε θέματα γλώσσας. Όπως άλλωστε γίνεται και όταν τα παιδάκια μας αρχίσουν να μιλάνε. Για μεγάλο χρονικό διάστημα λένε ελάχιστα ή καθόλου ή κάνουν πολλά λάθη και ξαφνικά γυρίζει ένας διακόπτης και αρχίζουν να φτιάχνουν προτάσεις από το πουθενά.

 

Τους φθόγγους μπορεί να τους αποδώσει ο γιος σου; Αντιστοιχεί τον φθόγγο "ι" με ιώτα, ήττα ή ύψιλον ή βάζει ένα γράμμα άλλα αντί άλλων; Κάνει ορθογραφικά λάθη όταν αντιγράφει; Αντικαθιστά ή παραλείπει γράμματα; Στην ανάγνωση όταν διαβάζει λάθος, η λανθασμένη λέξη μοιάζει στους αρχικούς φθόγγους με την σωστή (π.χ. τράπεζα - τραπεζαρία) ή είναι τελείως άσχετη; Όταν ξαναδεί την ίδια λέξη στο κείμενο, την διαβάζει σωστά ή λάθος και αν λάθος ίδια ή διαφορετικά με την προηγούμενη φορά;

alcyon εγω στη θεση σου θα πηγαινα για μια αξιολογηση απο καποιον ειδικο...ειμαι της αποψης πως ειναι καλυτερα να σιγουρευτω πως ολα ειναι οκ η να ξερω εαν υπαρχει καποιο προβλημα παρα να "βραζω στο ζουμι μου" τοσο καιρο. Για παραδειγμα, οταν εμενα τα αγορια μου παρατηρησα πως καθυστερησαν στον τομεα της ομιλιας ετρεξα κατευθειαν σε ειδικο...δεν μπορουσα να "τρωγομαι" καθε ωρα και στιγμη μηπως εχουν αυτισμο, μηπως μηπως...

 

Σχετικα με την υλη της 1ης δημοτικου:

Δεν καταλαβα καλα, σου ειπε ο δασκαλος πως δε χρειαζεται να μαθουν ορθογραφια? Γιατι εγω απο οσα θυμαμαι, ο γιος μου μαθαινε ορθογραφια, ακομη και χρονους στην πρωτη δημοτικου. Και για να πω την αληθεια, οντως μου ακουγεται αρκετα "πισω" το επιπεδο που μας εγραψες στο οποιο εχετε φτασει...

λοιπον,,,θα σου πω τη γνωμη μου,,,μπορει φυσικα και να πεφτω και εξω,,,

 

 

 

επειδη μαλλον το παιδι δε φαινεται οντως να εχει καποιο ιδιαιτερο πρόβλημα και από ότι καταλαβαινω δεν εχει και πρόβλημα συγκέντρωσης,,,δηλαδή όταν θελει από ότι μου λες μια χαρα συγκεντρώνεται και είναι παρα πολύ θετικο ότι ανταποκρίνεται και σε προβληματισμούς και όχι μονο σε <κανονες> όπως είναι πχ μια σκετη μαθηματικη πραξη,,,μπορει απλα να καταμπερδευτηκε από τον δασκαλο και να βαριεται απίστευτα το μαθημα της γλωσσας και γενικα τα θεωρητικα μαθηματα,,, και προφανως σε εσενα ανταποκρίνεται γιατι τον βοηθάς να συγκεντρώνεται και το κανεις πιο διασκεδαστικο

 

αυτό με την ορθογραφια και τον δασκαλο το βρισκω τελειως κουφο:confused:

 

θα του μαθεις οπωσδήποτε καλη αναγνωση γιατι δαφορετικα θα αρνειται όλα τα υπολοιπα μαθηματα,,,θα τον βαζεις να σε διαβαζει πχ θα διαλέξετε ένα βιβλιο και θα το διαβαζετε,,αν κουράζεται, μια εσυ μια αυτος,,,,και θα τον ρωτας (κανοντας ότι ξεχασες τι εγινε στις προηγούμενες σελιδες) η ρωτα τον τι γινεται στο παιδικο που βλεπει,,,,εκεινο που θα σου ελεγα να μην κανεις ποτε μα ποτε είναι να τον διαβαζεις συνεχως,,,θα επιβλέπεις,,θα εισαι παρουσα αλλα δε θα του δινεις ετοιμη τροφη,,,,επισης θα τον ρωτας παντα πως του το ειπε ο δάσκαλος για να μην μπερδευεται

και ζητα από τον δασκαλο να σε καθοδηγησει ώστε να μη τον μπερδευεις