Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Recommended Posts

Χαίρεται!Εδώ και κάμποσους μήνες στο σπίτι αντιμετωπίζουμε την εξής συμπεριφορά από το παιδί μου (είναι 2 χρονων και 8 μηνών). Αρκετό καιρό πριν γεννηθεί η μικρή μας (είναι τώρα 8 μηνών), όταν θύμωνε ή αντιδρούσε σε όσα του έλεγα πετούσε τα παιχνίδια του κλαίγοντας. Στην αρχή δε δώσαμε σημασία, αργότερα προσπαθήσαμε με το ήρεμο, με φωνή, με διάφορα τεχνάσματα να τον αποτρέψουμε αλλά το γεγονός συνεχίστηκε.Μετά τη γέννηση της αδερφής του πέρασε μια περίοδο προσκόλλησης σε μένα, δεν είχε ιδιαίτερο κέφι για φαγητό ή παιχνίδια, αλλά η συγκεκριμένη αντίδραση θυμού συνεχίστηκε. Αργότερα εκδήλωσε και μια δεύτερη αντιδραστική συμπεριφορά :όταν θύμωνε άρχισε να φωνάζει και να μας διώχνει πετώντας τα παιχνίδια του και κλαίγοντας. Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας αυτη τη συμπεριφορά πελάγωνα, στενοχωριόμουν ή ενοχλούμουν, οπότε είχα και ανάλογη αντίδραση . Κάποια στιγμή έκανα το λάθος και ξεκίνησα να του βάζω να βλέπει παραμύθια στο DVD. To ένα παραμύθι έγινε 2 (1 το πρωί 1 το απόγευμα) και ο Γιώργος εκτός της αρχικής αντίδρασης υιοθέτησε, αρχικά σαν παιχνίδι αλλά και στο θυμό του, το χτύπημα. Στο παιχνίδι ό,τι κρατούσε μεταμορφωνόταν σε σπαθί .ο ίδιος ταυτίστηκε τόσο πολύ που άλλοτε γινόταν πητερ παν, άλλοτε πράσινος ιππότης, άλλοτε πινόκιο κ.α. ανάλογα με το τι έβλεπε. Φυσικά εμείς στην αρχή το βρήκαμε διασκεδαστικο και συμμετείχαμε μάλιστα στο παιχνίδι. Με τον καιρό όμως η αντίδραση αυτή ξεπέρασε το παιχνίδι, ο Γιώργος κι εμείς χάσαμε τον έλεγχο και φτάσαμε σε σημείο τα πάντα να έχουν σχέση με αυτά που έβλεπε, οι απαντήσεις του, οι διάλογοί μας, οι αντιδράσεις του.Επηρεάστηκε ο ύπνος του, άρχισε να κοιμάται πολύυυυυ αργότερα απ ότι παλιότερα, γιατί εκλαίγε και αντιδρούσε όπως προανέφερα.Απέναντι σε εμάς, όταν δε θέλει να κάνει κάτι, αντιδράει θυμωμένα με κλάματα και ενίοτε χτυπήματα και μπορεί να φτάσει σε σημείο υστερίας Τώρα η κατάσταση έχει ως εξής : Τα DVD έχουν κοπεί μαχαίρι εδώ και λίγες μέρες.Ξεκίνησα να βάζω πάλι να ακούμε παραμύθια ή τραγούδια. Παίζω μαζί του περισσότερο για να γεμίζω το χρόνο του, βγαίνουμε έξω και προσπαθούμε να συναστραφούμε άλλα παιδιά, γιατί και προς αυτά εκδήλωσε μια φορά επιθετική συμπεριφορά. Προσωπικά νιώθω απογοητευμένη, γιατί δοκιμάζω διάφορα τεχνάσματα και άλλοτε πετυχαίνουν άλλοτε όχι. Ταυτόχρονα όμως νιώθω και πικρία γιατί ο Γιώργος έχει αλλάξει πάρα πολύ σε σχέση με πέρυσι. Στενοχωριέμαι παρα πολύ όταν τον βλέπω να κλαίει και να αντιδράει όπως αντιδράει. Τι μπορώ να κάνω;

s-age.pngs-age.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 203
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Εδώ και καιρό οι μικρές μου περνάνε ιώσεις και έχουνε καταρροή δηλ.=ορό!!

 

Μετά απο μάχες μέσα στη μέρα με τη μεγάλη να της βάλω ορό...είμασταν ξάπλα στο κρεββάτι και παίζαμε όταν θυμήθηκα ότι είχα κάποιες ώρες να της βάλω ορό και είχε μπουκώσει!

Οπότε της λέω "ώχ..πρέπει να σου βάλω ορό...τί λές....πάααααλι θα παλεύουμε;;;"

..."...βρε Φιλοθέη...δεν τον βάζεις μόνη σου να ησυχάσω;;"....ώς δια μαγείας της άρεσε πολύ και απαντάει "φυσικά...απο δώ και πέρα μόνη μου θα βάζω"!! :shock:

 

Και όντως πλέον βάζει μόνη της και νιώθει μεγάλη περηφάνεια!!!....και να μου το λεγαν δεν θα το πίστευα!!! :shock:

 

...και μετά μου είπε "είδες μαμά τώρα δεν θα παλεύουμε...τον βάζω και μόνη μου...μεγάλωσα!!"...και μάλιστα πρότεινε να βάζει εκείνη στην Κωνσταντίνα!! :lol:

Φιλοθέη 9χρ,Κωνσταντίνα 7χρ., Άγγελος 3χρ.

Link to comment
Share on other sites

Το γεγονός ότι συνειδητοποίησες όλα αυτά είναι ήδη μία πολύ καλή αρχή!

 

μην απελπίζεσαι, σε αυτή την ηλικία ακόμα ευτυχώς τα παιδιά αλλάζουν εύκολα, μετά απο λίγο καιρό που θα αλλάξει και η συμπεριφορά των γονιών.

 

διάβασε οπωσδήποτε αυτό

http://parents.org.gr/psych/?sid=42 (προσοχή και επιβράβευση).

 

Μην περιμένεις άμεσες αλλαγές, σιγά σιγά οι κόποι σου θα ανταμοιφθούν.

 

πραγματικά απο τη στιγμή που είδες ότι η συμπεριφορά σας παίζει ρόλο και στη δική του, και προσπαθείτε να αλλάξετε τα υπάρχοντα "συστήματα" τότε θα τα καταφέρετε μιά χαρά.

βήμα βήμα, και μή δίνεις μεγάλη προσοχή στους θυμούς του και μην ενδίδεις σε αυτούς.

Τα όρια είναι πολύ σημαντικά εδώ, όσο και να κλαίει και να πετάει και να χτυπάει ένα παιδί, αν καταλάβει ότι έτσι αλλάζουν τα όρια, θα χρησιμοποιεί πάντα αυτό. Οπότε εκεί είναι ανάγκη να είναι ο γονιός κάθετος.

Να μην υποχωρεί λοιπόν με το (πεισμωμένο) κλάμα ή με υστερικά ουρλιαχτά!

Μία νέα έρευνα έδειξε ότι είναι καλό τα αγόρια να βιώνουν το παιχνίδι του πολέμου (σπαθιά κτλ) λόγω βιολογικής προδιάθεσης της ανάγκης να πολεμούν το κακό (δεν τίθεται δηλαδή θέμα ανάγκης της απαγόρευσης παιχνιδιών πολέμου), αλλά το θέμα είναι πάντα αυτό να γίνεται σαν παιχνίδι και να ξέρουν ότι έχει διαφορά το να χτυπάς απο το να παίζεις ένα παιχνίδι πολέμου.

(είναι μία νέα έρευνα που παρακολούθησε συνάδελφος σε σεμινάριο στην αμερική)

μπορεί να ειπωθεί -

"μπορείς να παίζεις με το σπαθί σου όταν προσέχεις τους άλλους."

ούτε μή κτλ..... αυτό αρκεί παντελώς σαν παρατήρηση.

Όταν δεν τους προσέχει - το χάνει.

"όταν προσέχεις τους άλλους τότε θα στο ξαναδώσω"

και ας χτυπιέται και να ουρλιάζει - με τίποτε δεν μπορεί να το έχει.

του δίνεις μετά απο 5 λεπτά μία δεύτερη ευκαιρία κτλ.

"θέλεις το σπαθί ? θα προσέχεις τους άλλους?"

μόνο αν η απάντηση είναι ναι τότε μπορεί να το πάρει.

δεν χρειάζεται δηλαδή ολοκληρη την ημέρα να ισχύει η απαγόρευση.

ανάλογα με το πόσο σοβαρό ήταν αυτό που έκανε.

(αν ήταν επικίνδυνο πολύ ή λίγο)

τα γρατζουνίσματα και τα σπρωξιματάκια είναι πολύ συχνά σε παιδιά που δεν έχουν παει ακόμα παιδικό, και δεν έχουν μάθει τους κανόνες.

φτάνει να λέτε "προσέχουμε τους άλλους- δεν του αρέσει αυτό." με τόνο σοβαρό σχετικά, όχι θυμωμένο, και να απομακρύνετε το παιδί απο την κατάσταση που υπάρχει αυτή η διένεξη. - καθοδηγόντας το σε άλλη δραστηριότητα.

αρκεί αυτό για παιδιά απο 2 εώς και 3- 4 ετών.

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

  • 6 months later...

Νομίζω ότι εδώ ταιριάζει και το δικό μας πρόβλημα...

Για να είμαι ειλικρινης δεν προλαβαίνω να τα διαβάσω όλα, όπως και εδώ, οπότε συγχωρήστε με άν επαναλάβω κάτι...

 

Η Αγγελιάννα μας σε μια εβδομάδα θα κλέισει τα 3 ! Βέβαια να σημειώσουμε ότι πρίν από 34 ημέρες ήρθε στον κόσμο και το αδελφάκι της, ο μπέμπης. Πρίν όμως από αυτό είχε ξεκινήσει το θέμα. Το βασικό είναι ότι πολλές φορές δεν μας ακούει καθόλου, ότι και να λέμε μας γράφει κανονικά... Εκεί που κάθεται και παίζει όμορφα και ήσυχα, ξαφνικά τρέχει στον μπέμπη και τον ξυπνάει... Σπάνια αλλά το κάνει καμια φορά... Επίσης έχει γίνει πολύ ζωηρή και κάνει σκανδαλιές...

 

Καταλαβαίνω ότι μπορεί να ζηλεύει ή κάτι τέτοιο... Το πρόβλημα είναι ότι μας κάνει ώρες ώρες να της φωνάζουμε πολύ και κάποιες φορές να σηκώσουμε και χέρι...

 

Γενικά άμα κολλήσει σε κάτι κακό ή στραβο που κάνει, δεν καταλαβαίνει με τίποτα...

 

Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω... Όποια συμβουλη θα είναι χρήσιμη...

Ευχαριστώ

Link to comment
Share on other sites

Καταλαβαίνω ότι μπορεί να ζηλεύει ή κάτι τέτοιο... Το πρόβλημα είναι ότι μας κάνει ώρες ώρες να της φωνάζουμε πολύ και κάποιες φορές να σηκώσουμε και χέρι...

 

Μαριλένα σόρρυ, αλλά τις έχεις γράψει μόνη σου τις απαντήσεις.

Και τα έχουμε γράψει τόσες φορές ειδικά και αυτές τις μέρες.

και η περίπτωση της Pam.

το ακριβώς προηγούμενο πόστ λέει όλα όσα πρέπει να ξέρεις. (αν εξαιρέσουμε τις φράσεις περί πολέμου)

 

εάν συνεχίσετε έτσι θα σας συμβεί αυτό που συμβαίνει και στην Pam.

 

σταματήστε το φαύλο κύκλο.

Είναι παιδάκι, δεν είναι ενήλικας που κάνει πράγματα επίτηδες για να σας τσαντισει.

Σταματήστε να θυμωνετε μαζί της, αμέσως. Πάρτε βαθιες ανάσες, πιείτε νερό όπως η Pam, και μετά κάντε ότι είναι να κάνετε.

 

διάβασε το άρθρο με την προσοχή και την επιβράβευση.

αφού της φωνάζετε.... εμ να γιατί τα ξανακάνει. :wink:

 

όταν καταφέρετε να μη θυμώνετε τότε να προχωρήσετε στα επόμενα βήματα.

 

= επιβράβευση και εύρεση σωστού κίνητρου για αυτήν. (δες στο άρθρο ενα άλλο λινκ)

 

λοιπόν το πήρα απόφαση. πρέπει να διοργανωθούν σεμινάρια για να σας δείχνω επι τόπου με role play δεν γίνεται αλλιώς. Το πως θα γίνουν είναι άλλη υπόθεση. πρέπει να δρομολογηθεί πάντως.

 

να θυμάστε -

θυμώνετε επειδή είναι μέσα σας η παράλογη πεποίθηση/προσδοκία, (είναι ψυχολογική έννοια αυτό, όπως διάβασα σε ένα βιβλίο, που αφορά τις σχέσεις των δυο φύλων βασικά)

ότι επειδή είναι 3ών, ήδη θα πρέπει να μπορεί ήδη να καταλαβαίνει τα πάντα, να έχει μάθει ήδη όλα όσα πρέπει και δεν πρέπει, ότι ήδη θα έχει μάθει πως να εκφράζεται, και πάνω απο όλα ότι ήδη θα πρέπει να έχει ξεπεράσει την απώλεια της αποκλειστικής προσοχής που είχε, ειδικά όσον άφορά στα σημεία που ενοχλούν εσάς.

 

:wink:

 

(oh mamy η τελευταία παράγραφος ισχύει και για την δική σας περίπτωση, αυτό που είπες στο τσατ, σε γενικά πλαίσια )

 

όταν καταλάβετε ότι η πεποίθηση προσδοκία αυτή είναι παράλογη, δεν θα αισθάνεστε πλέον θυμό που δεν πραγματοποιείται.

θα αποδεχτείτε ότι το παιδί σας είναι παιδί, και τα παιδιά διαρκώς μαθαίνουν, και μαθαίνουν και κάνοντας λάθος - ειδικά σε αυτή την τρυφερή ηλικία αλλά και για πολλά πολλά χρόνια αργότερα!!!

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 3 εβδομάδες μετά...

γεια σας!θελω να ρωτησω και εγω κατι.καποιες φορες οταν θελω να τον αλλαξω για να κοιμηθει ή να του βαλω αλλη πανα ή καλτσες,φτανει σε σημειο υστεριας και κλαιει ασταματητα και μερικες φορες χτυπαει(αλλα μονο τον μπαμπα του),πως πρει να φερθω εκεινη την στιγμη,να τον κανω να ξεχαστει και να προσπαθησω αργοτερα??και αν πρεπει οπωσδηποτε να τον αλλαξω τοτε πως να φερθω??

Link to comment
Share on other sites

Εγω Αγγελικη οταν αλλαζα τον γιο μου που ηταν λιγο πιο βιαιος μικρος του εδινα να κραταει ενα παιχνιδακι που του αρεσει και να απασχολειται με αυτο. Ετσι ξεχνιοταν και εκανα και εγω την δουλεια.

Για δοκιμασε μηπως και πιασει.

Τα παιδια μου ,ειναι η ζωη μου!

Link to comment
Share on other sites

Εγω Αγγελικη οταν αλλαζα τον γιο μου που ηταν λιγο πιο βιαιος μικρος του εδινα να κραταει ενα παιχνιδακι που του αρεσει και να απασχολειται με αυτο. Ετσι ξεχνιοταν και εκανα και εγω την δουλεια.

Για δοκιμασε μηπως και πιασει.

 

το εχω δοκιμασει και αυτο,αλλα δεν πιανει παντα... :(

Link to comment
Share on other sites

Το θαύμα της φύσης, το σουπερ ντουπερ παιδί μου το κάνει μερικές φορές και αυτό. Απλά της αρέσει αφάνταστα να μένει γυμνή.

Τι κάνω? Απλά συνεχίζω να την αλλάζω, παρά τις έμπρακτες διαμαρτυρίες της, ενώ πραγματικά ήρεμα της λέω πως σε αυτό το πράγμα δνε έχει επιλογή και πως πρέπει να ντυθούμε. Στο μεταξύ τηνβουτάω κανονικά και την ντύνω, συνεχίζοντας να λέω πως δνε έχει νόημανα μαλώνουμε συνέχεια για το ίδιο πράγμα κάθε φορά κξαι πως ξέρει πως στο συγκεκριμμένο θέμα δε πρόκειται να της περάσει.

Τις περισσότερες φορές παραδίνεται αφου συνεχίζει για λίγο την κλωτσοπατινάδα της.

Αν έχω όμως λίγο χρόνο προτιμών α σταματήσω το ντύσιμο εκείνη την ώρα και να την αφήσω να με παρασύρει σε ένα σωματικό παιχνίδι με κουνια μπέλα μέσα στην πετσέτα της, με γαργάλημα και γκουτσου γκουτσου (ετσι το ζητάει) για λίγη ώρα, μετά , τις περισσότερες φορές είναι πολύ πιο συνεργάσιμη.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 1 χρόνο μετά...

Καλησπέρα κι από μένα. Θα ήθελα να μοιραστώ τους προβληματισμούς μου και να ακούσω τη γνώμη σας. Ο Αντωνάκης, 28 μηνών, ήταν από μικρός ένα ιδιαίτερα κινητικό παιδί. Δεν θα τον έλεγα δύσκολο, γιατί τις περισσότερες φορές συνεννοούμαστε με τον διάλογο, αλλά φοβερά ενεργητικό. Από όταν περπάτησε, τρέχει, χοροπηδάει, κάνει τούμπες...αφού πολλές φορές κάνει επιτόπου πηδηματάκια από την περισσευούμενη ενέργεια! Παρ' όλα αυτά δεν είναι επιθετικός, τουλάχιστον όχι με τα άλλα παιδάκια και τον έχω παρατηρήσει ότι όποτε ενοχλεί άλλο παιδάκι, είναι λόγω ατσαλοσύνης του (πχ. θα περάσει από δίπλα του σαν άσπρος σίφουνας και θα τον/την σκουντήξει ή ρίξει). Συνήθως του κάνω παρατήρηση να είναι προσεκτικός με τους γύρω του, αλλά δεν θέλω να τον πρήζω κιόλας, εφόσον η γενική συμπεριφορά του είναι καλή. Στο ψητό τώρα...Ενώ λοιπόν με τους άλλους είναι μια χαρά, υπάρχουν στιγμές μαζί μας που γίνεται επιθετικός. Τα έχει και κατηγοριοποιήσει, εμένα μου ρίχνει τα γυαλιά απ' το πρόσωπο και τον μπαμπά τον δαγκώνει... Το αντιμετωπίζουμε λέγοντάς του ότι αυτό απαγορεύεται και απομακρύνοντάς τον από την αγκαλιά μας, αλλά ο μικρός συνεχίζει να βρίσκεται σε υπερένταση και μάλιστα γελάει με την όλη ιστορία. Οφέιλω να ομολογήσω ότι κάποιες λίγες φορές εγώ έχω δείξει έντονα το θυμό μου, μιλώντας του έντονα και μια - δυό φορές του έχω χτυπήσει το χεράκι (ε, μετά ήταν χειρότερα για μένα, γιατί πατούσε τα κλάμματα, τα πατούσα κι εγώ, αλλά τουλάχιστον του εξηγούσα ότι ήμουνα πολύ εκνευρισμένη και ότι ήταν λάθος η συμπεριφορά μου.) Επίσης καναδυό φορές που έχω προσπαθήσει το time out δεν μου'χει κάτσει. Ο τυπάκος το παίρνει κι αυτό στην πλάκα, συνεχίζει να είναι σε υπερένταση και να φεύγει από το σημείο του time out και όταν του πω ότι όκ τέλειωσε το διάλειμμα και σκέφτηκε αυτό που έκανε κτλ, γελάει και μου λέει "Αντώνης κι άλλη τιμωρία" !!!!

Για πείτε λοιπόν προτάσεις, ό,τιδήποτε θα εκτιμηθεί!!!!

Ευχαριστώ και συγγνώμη για το μακροσκελές μήνυμα.

Link to comment
Share on other sites

γεια σας!θελω να ρωτησω και εγω κατι.καποιες φορες οταν θελω να τον αλλαξω για να κοιμηθει ή να του βαλω αλλη πανα ή καλτσες,φτανει σε σημειο υστεριας και κλαιει ασταματητα και μερικες φορες χτυπαει(αλλα μονο τον μπαμπα του),πως πρει να φερθω εκεινη την στιγμη,να τον κανω να ξεχαστει και να προσπαθησω αργοτερα??και αν πρεπει οπωσδηποτε να τον αλλαξω τοτε πως να φερθω??

 

Αγγελική απλώς άλλαξέ τον με σταθερές κινήσεις αγνοώντας τις φωνές. Φάση είναι, θα περάσει σύντομα (αν δει ότι δεν περνάει το δικό του). Κι εμένα πέρασε αυτήν την φάση και σχεδόν καθόμουν πάνω της για να την καταφέρω. Το ύφος και η φωνή σου έχει σημασία να είναι ήρεμα και αδιάφορα προς την "κρίση" του.

Link to comment
Share on other sites

  • 7 months later...

Την Παρασκευη ενα παιδακι χαστουκισε το δικο μου στον παιδικο. Το ειπε στην δασκαλα και εβαλε το παιδακι τιμωρια. Γενικα το χειριστηκε καλα η δασκαλα

Το θεμα ειναι οτι απο τοτε μας εχει τρελανει στα χαστουκια. Καλε μιλαμε οτι αν πω κατι και δεν του αρεσει την τρωω την σφαλιαρα :shock::oops:.

Τι μπιρι μπιρι δοκιμασα, τι τιμωρια, τι να βαζω το χερι μου μπροστα τιποτα. Τωρα ειμαι στην φαση που λεω πως ποναω και κλαιω μπας και καταλαβει.

Πως καταφερνουμε να ξεμαθουν αυτο? Γενικα πολλοι συμαθητες του τις ριχνουν και προσπαθω να αμυνεται και να μην τις τρωει αλλα να μην το υιοθετει σαν συμπεριφορα παρα μονο για αυτοπροστασια . Πως γινεται να μην ειναι σακος του μποξ αλλα και να μην το κανει εκεινος? :?

Σιγουρα ο γυαλος ειναι στραβος.. δεν εξηγειτε αλλοιως!!

Link to comment
Share on other sites

  • 9 months later...

stellina kalhspera ηθελα και εγω να σε ρωτησω δεν ξερω τι συμβαινει μηπωσ το χει το ονομα τελικα και μενα ειναι 28 μηνων ο γιοκασ μου και τον λενε αντωνακη και μενα ειναι φοβερα υπερκινητικο πεδι την τιμωρια το ειχαμε αρχισει και μεισ ενα διαστημα αλλα τελικα δεν επιασε το επερνε στη πλακα και οταν εκανε κατι ελεγε μονοσ του μαμα αντωνησ τιμωρια και πηγενε μονοσ του στο δωματι σκεψησ ερχοταν μετα απο 1 λεπτο και ελεγε συγνωμη και μετα το εκενε επιτηδεσ οτι ζημια του ερχοταν οσο το συνεχιζα τοσο χειροτερευε μετα απο λιγο καιρο δεν ξερω πωσ του ηρθε και την τιμωρια την συμπεριελαβε ωσ φοβια οποτε ρωταω την παιδιατρο και μου λεει ειναι λιγο μικρος για τιμωριεσ και μου λεει αστον μην παθει φοβιεσ και τη κοψαμε την τιμωρια απλα οταν κανει μια ζημια του εξηγω τοι αυτο που εκανε ειναι λαθοσ αλλε σφορεσ το καταλαωενει αλλεσ φορεσ οχι αλλα προσπαθω να μην του κανω ολα τα χατηρια και ασ πεφτει κατω και χτυπιετε μετα απο λιγο συνερχετε και ηρεμει που δεν του εδωσα σημασια να περασει το δικο του γενικα ειναι πολυ ανυπομονοσ οπωσ πολλλα παιδακια στην ηλικια τουσ απλα π[ροσπαθησε να του εξηγεισ συνεχεια το σωσο και το λαθος........:-D:grin::-D:grin:

Link to comment
Share on other sites

elenik kalhspera emas mas exei tyxei με το μικρο μου να μασ τρΑαβαει τα μαλλια ουτε με το καλο ουτε με το αγριο αφου του ελεγα η μανουλα ποναει τιποτα εκεινοσ το δικο του μια δθο τρεισ και συνεχιζοταν οταν το ξανακανε πιανω και γω το δικο του μαλλι και μου λεει μαμα ααααααααααααααααααα ποναω του λεω εσυ πονασ η μανουλα δεν ποναει και του λεω αν το ξανακανεισ θα σου τραβηξει η μανουλα παλι το μαλλι σου και θα κλαισ οποτε και δεν το ξανακανε πιστευω το ιδιο ισχυει και με το χαστουκι καντου το και εσυ ετσι απαλα να δουμε θα το ξανακανει θα δεισ αντιδραση σιγουρα πιστευω δοκιαμσε το ισωσ και να πετυχει περιμενω νεα σου νομιζω οτι θα το κοψει που θα παει........:P:p:p:p:p

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 3 εβδομάδες μετά...

Βοήθεια! Είμαι απελπισμένη. Τον γιο μου αμέσως μόλις γέννησα την κόρη μου τον έστειλα σε παιδικό σταθμό για να κοινωνικοποιηθεί και να μιλήσει πιο γρήγορα (αργήσαμε λόγω νεας γρίπης). Χθες μας άνοιξαν τα μάτια και μας άγχωσαν ταυτόχρονα. Ο γιος μου από 2 ετών αρχισε να σπρώχνει παιδάκια και όταν ήθελε να περάσει το δικό του χτυπιόταν με μανία κάτω. όσο και να του μιλούσαμε δεν γινόταν τίποτα. Μεχρι και στον ποπό αρχίσαμε να χτυπάμε, αλλά αυτό μας έκανε να έχουμε τύψεις παρά να αλλάξει η συμπεριφορά του. Όταν σταμάτησα να δουλεύω και ασχολήθηκα μαζί του περισσότερο,είδα βελτιωση στη συμπεριφορά του και στην ομιλία του.Μετά όμως ήρθε η εγκυμοσύνη... Από εκεί και πέρα άρχισε να μας χτυπαει και εμάς όταν δεν του κάναμε τα χατήρια. Τον τελευταίο μήνα προκαλεί με το παραμικρό εμετό και φτύνει. Εχω δοκιμάσει τα παντα: να του μιλήσω με το καλό, να του δείξω ότι θύμωσα ή ότι στενοχωρήθηκα, να αδιαφορήσω, να τον τιμωρήσω αλλά δεν πιανει τίποτα. Η κατάσταση έχει ξεφύγει από τον έλεγχο. Χθες η διευθύντρια του παιδικού σταθμού μας είπε ότι αυτά τα κάνει και εκεί, ότι δεν ακούει, κάνει τα δικά του και ότι τα άλλα παιδάκια τον απομονώνουν.Σαν μινι εγκληματία μου τον περιέγραψε, με τα χειρότερα λόγια. Ξέρω ότι έχω κάνει τραγικά λάθη σαν μάνα γιατί επρεπε να αφιερώνω πιο πολύ χρόνο στο παιδί, να τον παίρνω με το καλό. καμια φορά μαλωνα με τον άντρα μου μπροστά στο παιδί και ίσως αυτό να τον αγρίεψε. Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα με αυτήν την κατάσταση. Ισως αν αρχισει να μιλάει πιο καλά να βελτιωθεί αλλά ως τότε τι κανουμε? Μήπως να του σταματήσω τον παιδικό σταθμό. Νιώθω απαίσια και ανικανη.

ISGLp2.pngilpPp3.png
Link to comment
Share on other sites

Λιγο οι ορμονες, λιγο και η διευθυντρια που να μην πω τιποτα εβγαλε το διχρονο εγκληματια .....

Χαλαρωσε.

Θα σου προτεινα να διαβασεις αυτα

 

Ο ΘΥΜΟΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ

 

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΒΑΖΟΥΝ ΟΡΙΑ

ειναι αλλο ενα σωτηριο που κολησα τωρα και δεν θυμαμαι πως το λενε.

 

Ηταν ετσι ο μικρος πριν το μωρο ή τωρα τα κανει αυτα? Μηπως απαιτει την προσοχη σας?

Γενικα θα ελεγα ολοι περνανε μια κριση με τον ερχομο νεου μελους και το μονο που θα συνηστουσα (αν εγιναν μετα το μωρο) ειναι σταθεροτητα και αγαπη.

Μην πανικοβληθεις.

Σιγουρα ο γυαλος ειναι στραβος.. δεν εξηγειτε αλλοιως!!

Link to comment
Share on other sites

καλησπερα!θα ηθελα να ζητησω τη βοηθεια σας.εχω ενα υιο τον φιλιππο που το καλοκαιρι θα γινει 3.ειναι ενα παιδι πολυ εκφραστικο που εξωτερικευει τα συναισθηματα του.το προβλημα μας ειναι οτι οταν βρισκεται με παιδακια μικροτερα η κ της ιδιας ηλικιας αλλα πιο ηρεμα συχνα τα χτυπαει τους παιρνει τα παιχνιδια κ ειναι ενοχλητικος.να σημειωσω οτι δεν εχει δει παρομοια συμπεριφορα απο εμας δεν τον μαλωνουμε αλλα με εντονο υφος του λεμε να προσεχει τους αλλους η τον απομακρυνουμε απο το αλλο παιδακι κ τον βαζουμε να σκεφτει στο δωματιο του.το θεμα ομως ειναι οτι οχι μονο δεν εχει υπαρξει καλυτερευση αλλα τωρα αρχισε να κλωτσαει!!δεν ξερω καν που το ειδε γιατι δεν παει παιδικο σταθμο.ειμαι κ εγγυος 7 μηνων κ δεν ξερω αν αφτο χειροτερευει την κατασταση

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

εγω εχω δυο κοριτσακια 2,4 χρονων..η μια εχει αντιδραστικη συμπεριφορα οχι τοσο πολυ οπως τον γιο σου ομως, πιστευω οτι ειναι αντιδραση της ηλικιας , σε καμια πειπτωση δεν θελει φωνες. ξερω οτι ειναι δυσκολο να κρατηθεις κ να μεινεις ψυχραιμη. ακολουθα τον ιδιο ρυθμο . βαζε τον τιμωρια κ απαγορευσε του κατι που αγαπα. πρεπει να ειασι σταθερη στον λογο σου, ερχεται κ το αλλο παιδακι κ θα εχεις προβλημα. γινε απολυτη με εντονη σταθερη φωνη κ τιμωριες. εμενα μολις ακουνε την λεξη τιμωρια βαζουν τα κλαμματα. κ τις εχω βαλει μονο 1 φορα ..σου ευχομαι καλη επιτυχια

Link to comment
Share on other sites

Την Δευτέρα τα ξημερώματα ξύπνησε η μεγάλη μου κόρη (τον Ιούνιο κλείνει τα 3 )με σπαραχτικό κλάμα και ήθελε να έρθει στο κρεβάτι μας...δεν δώσαμε σημασία στο γεγονός γιατί συμβαίνει σχεδόν καθημερινά, αυτό που μας προβλημάτισε όμως είναι ότι κράταγε τα πόδια της και δεν τα άφηνε με τίποτα.Η περίεργη αυτή συμπεριφορά συνεχιζεται εδώ και 4 μέρες και έχω αρχίσει να ανησυχώ.Παίζει, τρέχει, περπατάει, σκύβει, και με το ένα χέρι τουλάχιστον αν όχι και με τα δύο, ακουμπάει τα πόδια της.Όταν τη ρωτάμε γιατί το κάνει απαντάει θυμωμένα ότι δεν ξέρει..προχτές είπε στον πατέρα της ότι τα κρατάει για να μην της τα πάρει το κουνέλι!!!!Υπάρχουν φορές που ξεχνιέται και παίζει κανονικά,π.χ χτες που πήγαμε σε παιδότοπο, έτρεχε και έπαιζε χαρούμενη με τα άλλα παιδάκια χωρίς να το κάνει....την ρωτάω αν την πονάνε τα πόδια, λέει όχι και φαίνεται ότι όντως δεν την πονάνε....πρσπάθησα να αδιαφορήσω αλλά δεν γίνεται γιατί μας έχει σπάσει τα νεύρα με αυτή τη συμπεριφορά.Δεν ανεβαίνει στην καρέκλα μόνη της γιατί κρατάει τα πόδια,στο μπάνιο τα ίδια,όταν ην παίρνουμε αγκαλιά το ίδιο..δεν ξέρω τι να υποθέσω και πως να την χειριστώ.

Να σημειώσω ότι πριν 4,5 μήνες απέκτησε αδερφούλα και ότι μέχρι τον 3ο μήνα είχαμε σοβαρά επεισόδια ζήλειας, αύξηση των κρίσεων θυμού, δεν ήθελε να παίζει με άλλα παιδάκια κτλ, κτλ...Τον τελευταίο ενάμιση μήνα η κατάσταση είχε φτιάξει πολύ..δείχνει αδυναμία στη μικρή, την φιλάει, την χαιδεύει, της μιλάει τρυφερά, φαίνεται να έχει συνηθήσει πλέον την παρουσία της και θέλει όπου πάμε να την παίρνουμε μαζί...

Είναι δυνατόν αυτή η παράξενη συμπεριφορά που συνοδεύεται από κρίσεις θυμού και τρομερά νεύρα και φωνές από μέρους της να έχει σχέση με την αδερφή της?Τι να κάνω, να απευθυνθώ σε παιδοψυχολόγο?Στενοχωριέμαι γιατί πιστεύω ότι υποφέρει...χτες τη νύχτα ήρθε στις 4 τα ξημερώματα και κοιμηθήκαμε μαζί...κρατούσε συνέχεια τα πόδια της στον ύπνο της, αν τις έπαιρνα τα χεράκια από κει , τσουπ κοιμησμένη τα ξαναέβαζε..

Είναι δυνατόν να είδε κάποιον εφιάλτη και να την επηρέασε?Αλλά πάλι τόσες μέρες, δεν μου φαίνεται φυσιολογικό...

Link to comment
Share on other sites

κ βεβαια εχει να κανει με την ζηλια. μπορει ναδειχνει ενταξει μπροστα στην μικρη αλλα μεσα της εχει την ανασφαλεια.μην ξεχνας ειναι σε δυσκολη ηλικια, θελει να προκαλεσει την προσοχη σας. σιγουρα την εχει αλλα περισσοτερο για επιβεβαιωση. συνεχισε να της δειχνεις την ιδια προσοχη λεγε της ποσο την αγαπας κ σιγουρα θα περασει. παρε την γνωμη της γιατρου, ολα θα πανε καλα:wink::wink::wink::wink:

Link to comment
Share on other sites

Παιδιατρος την ειδε για τα ποδια? (καλου κακου)

 

Στην ΕΨΥΠΕ απευθυνθηκες? Για παρε μια γνωμη κι απο εκει.

Σιγουρα εχει σχεση με την μικρη το θεμα παντως.

Προσπαθει να κανει το μωρο? Δεν μπορω να καταλαβω.

Αν αδιαφορησετε πραγματικα τι κανει?

Σιγουρα ο γυαλος ειναι στραβος.. δεν εξηγειτε αλλοιως!!

Link to comment
Share on other sites

...παιδίατρος την είδε και την εξέτασε...μια χαρά είναι σωματικά!Το συζήτησα με 2 παιδιάτρους και συμφώνησαν και οι δύο ότι έχει να κάνει με το μωρό.Με παρότρυναν να αδιαφορήσω και μου τόνισαν ότι χρειάζεται το χρόνο της για να το ξεχάσει και να επανέλθει και οφείλουμε να της τον δώσουμε...

Όταν είμαστε έξω και παίζει, τρέχει κτλ, δεν το κάνει καθόλου.

Το κάνει κυρίως όταν είμαστε σπίτι οι τρεις μας μόνες μας, εγώ, εκείνη και η μπέμπα....τότε μου σπάει κυριολεκτικά τα νεύρα..προχτες δεν με άφηνε ούτε τα χέρια να της πλύνω λέγοντάς μου ότι δεν μπορεί να μου τα δώσει γιατί πρέπει να κρατάει τα πόδια της...δεν ανέβαινε μόνη της ούτε σε καρέκλα ούτε στον καναπέ, ήθελε να την παίρνω αγκαλιά και να την ανεβάζω εγώ...

Όταν έρχεται ο μπαμπάς της καλυτερεύει η κατάσταση,όταν έρχεται και η γιαγιά δεν το κάνει σχεδόν καθόλου σήμερα που είναι και η ξαδέρφη της εδώ την έχω τσεκάρει να τα ακουμπάει δυο τρεις φορές αλλά παίζει φυσιολογικότατα...Το πρωι που είμασταν μόνες μας πάλι όμως, τα χέρια εκεί, κολλημένα στα πόδια...:(

Χτες που την ξαναρώτησε ο πατέρας της μας απάντησε ότι δεν θέλει να μας πει...ξέρει γιατί το κάνει αλλά δεν θέλει να πει...

Link to comment
Share on other sites

Γεια σας χρειαζομαι κι εγω τη βοηθεια σας. Ο μπεμπικος μου που ειναι 22 μηνων ηταν μεχρι προτεινος ενα χαρουμενο ηρεμο και παρα παρα πολυ χαμογελαστο παιδακι.

Επιπλεον ηταν πολυ υπακουος και αγαπουλης. Ολο αγκαλιτσες και φιλακια με τη μανουλα του. Τον τελευταιο εναμυσι μηνα ομως εχει αλλαξει τελειως συμπεριφορα.

Κανει συνεχεια '' αταξιες '' δεν υπακουει σε κανεναν και μολις παμε να τον αποτρεψουμε απο κατι ΒΑΖΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΤΣΙΡΙΔΕΣ τρεμει ολοκληρος απο τα νευρα του, κοκκινιζει απο νευρα και φωνες, πεταει με νευρα την πιπιλα του κατω, και τωρα τελευταια χτυπαει και το κεφαλι του στους τοιχους. Δεν μπορω ειλικρινα να καταλαβω τις αντιδρασεις του και ανησυχω απιστευτα. Νιωθω σαν να εχω αλλο παιδι. Βεβαια ολα αυτα ξεκινησαν απο την ημερα που εφυγε ο παππους του απο το σπιτι για να παει στο Νοσοκομειο και κορυφωθηκαν την ημερα που τον χασαμε για παντα. Δεν ξερω αν εχει καποια σχεση αυτο αν το παιδι δηλαδη αντιλαμβανεται την συναισθηματικη φορτιση που υπαρχει στο σπιτι ή ακομη και την απωλεια αλλα προχθες τον ειδα να τρεχει με τα χερια ψηλα να κοιταζει το ταβανι και να λεει '' παπα παπα .... δηλαδη παππου ''

Αν μπορειτε βοηθηστε με γιατι κοντευω να τρελαθω.

Ο ΑΓΑΠΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ 3 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ

 

z0oo.jpgprYNp3.png[/url] .

Link to comment
Share on other sites

Γεια σας χρειαζομαι κι εγω τη βοηθεια σας. Ο μπεμπικος μου που ειναι 22 μηνων ηταν μεχρι προτεινος ενα χαρουμενο ηρεμο και παρα παρα πολυ χαμογελαστο παιδακι.

Επιπλεον ηταν πολυ υπακουος και αγαπουλης. Ολο αγκαλιτσες και φιλακια με τη μανουλα του. Τον τελευταιο εναμυσι μηνα ομως εχει αλλαξει τελειως συμπεριφορα.

Κανει συνεχεια '' αταξιες '' δεν υπακουει σε κανεναν και μολις παμε να τον αποτρεψουμε απο κατι ΒΑΖΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΤΣΙΡΙΔΕΣ τρεμει ολοκληρος απο τα νευρα του, κοκκινιζει απο νευρα και φωνες, πεταει με νευρα την πιπιλα του κατω, και τωρα τελευταια χτυπαει και το κεφαλι του στους τοιχους. Δεν μπορω ειλικρινα να καταλαβω τις αντιδρασεις του και ανησυχω απιστευτα. Νιωθω σαν να εχω αλλο παιδι. Βεβαια ολα αυτα ξεκινησαν απο την ημερα που εφυγε ο παππους του απο το σπιτι για να παει στο Νοσοκομειο και κορυφωθηκαν την ημερα που τον χασαμε για παντα. Δεν ξερω αν εχει καποια σχεση αυτο αν το παιδι δηλαδη αντιλαμβανεται την συναισθηματικη φορτιση που υπαρχει στο σπιτι ή ακομη και την απωλεια αλλα προχθες τον ειδα να τρεχει με τα χερια ψηλα να κοιταζει το ταβανι και να λεει '' παπα παπα .... δηλαδη παππου ''

Αν μπορειτε βοηθηστε με γιατι κοντευω να τρελαθω.

σιγουρα θα ηταν δεμενος με τ παππου κ θα περνουσαν πολλες ωρες μαζι....

κ βεβαια παιζει ρολο τη κλιμα στο σπιτι....προσπαθηστε να ειστε οσο μπορειτε πιο ηρεμοι κ οπως εισασταν πριν το συμβαν..σιγουρα θα του εξηγησετε οτι ο παππους τον βλεπει κ ειναι καπου πολυ ομορφα..κ οταν θελει μπορει να του μλαει γιατι τον ακουει. να νοιωθει οτι υπαρχει.

ελπιζω να βοηθησω λιγο

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...