Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ


Recommended Posts

Καλημέρα,

Αν και καινούργια στην παρέα σας, με βοηθούν πολλοί οι συζητήσεις αναφορικά με προβλήματα που αντιμετωπίζετε τα οποία τις περισσότερες φορές είναι κοινά στους γονείς.

Έχω κι εγώ ένα αγοράκι 3 ετών το οποίο εντελώς ξαφνικά άλλαξε συμπεριφορά. Απο κει που ήταν υπερβολικά φιλικός με τα άλλα παιδιά, μοιραζόταν τα παιχνίδια του και πολύ υπάκουος σε εμάς μεταστράφηκε σε τερατάκι. Δεν τολμάμε να του πούμε κάτι,π.χ. Χαρούλη μην πηγαίνεις τόσο κοντά στην τηλεόραση, σηκώνει χέρι ή μας βρίζει π.χ. μαμά είσαι κακιά, δεν σ΄αγαπάω, όταν με μαλώνεις είσαι κακιά κτλ. Επίσης, κάποιες φορές που εκνευρίζεται είτε με κάποιο παιδί έιτε με εμάς, χτυπάει το κεφάλι του με τα χέρια του ή αυτοχαστουκίζεται.

Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι πρόσφατα μετακομίσαμε (1 1/2 μήνας) και έπειτα από μια περίοδο που τον πηγαινοφέρναμε στον παλιό παιδικό για να μην υποστεί κι άλλη αλλαγή, διαπιστώσαμε ότι κουραζόταν κι αυτός κι εμείς πολύ περισσότερο. Εδώ και δυο βδομάδες περίπου πάει σε άλλο παιδικό, πιο κοντά στο καινούργιο μας σπίτι, όπου βρίσκονται άλλα δύο αδερφάκια γνωστά μας. Η δασκάλα του μου λέει ότι σηκώνει χέρι με το παραμικρό και βρίζει τα άλλα παιδάκια, αλλά είναι θέμα προσαρμογής και χρειάζεται υπομονή.

Γενικώς επειδή είναι μοναχοπαίδι και το πρώτο εγγόνι δέχεται τις περιποιήσεις και τα χάδια όλων μας, αλλά δεν διστάζουμε να είμαστε και αυστηροί μαζί του σε κάποιες περιπτώσεις. Εκείνο που φοβάμαι είναι πώς πρέπει να αντιδρώ εγώ σε αυτά τα ξεσπάσματα θυμού και ζήλειας προκειμένου να επανέλθει το παιδί.

katmama

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


γειά σου,

αυτό που γράφεις είναι εντελώς φυσιολογικό σαν αντίδραση σε δυο πολύ μεγάλες αλλαγές.

 

http://parents.org.gr/psych/?sid=21 δες και αυτό το άρθρο που λεει για αυτα ακριβώς.

 

 

δοκιμάσατε να κανετε καποια πράγματα σαν αποχωρισμό απο τα όσα αφήσατε πίσω?

 

πχ να κανετε καποια ζωγραφιά για τους φίλους που είχε στο αλλο σχολείο

συνάντηση καποια φορά με τους φίλους αυτούς ενα απόγευμα

 

είναι ανάγκη να βρεθούν τρόποι να εκφράσει τα συναισθήματά του για αυτό.

και για το παλιό σπίτι, και για τους φίλους του.

 

"θυμάσαι τον ,... και τον.... ... μαλλον θα σου λείπουν και θα θέλεις να παίξετε μαζι ξανα> θέλεις μεχρι να τους ξαναδουμε να τους κανεις μια ζωγραφιά?"

 

"θυμάσαι το δωμάτιο/ μπαλκόνι κτλ (κατι χαρακτηριστικό του παλιού σπιτιού)

που σου άρεσε πολύ.... θελεις μέχρι να ξαναπάμε να το δουμε να κανουμε αυτό το σπίτι να μοιαζει με το δωμάτιο / μπαλκόνι αυτό? τι εχουμε εδω που να μοιαζει? "

 

επίσης είναι ανάγκη να ξέρει γιατί μετακομίσατε και τί θα κερδίσει απο αυτό άμεσα.

 

μέσα σε όλα αυτά, θα είναι καλό να μην τον πιέσετε να δει ξαφνικά μόνο τα θετικά πράγματα,

 

σε αυτή την ηλικία δυο αλλαγές τέτοιου μεγέθους σαφώς θα αφήσουν το αποτύπωμά τους στην καθημερινή συμπεριφορά ενός παιδιού,

 

συνήθως η σειρά με την οποία ξεπερνιούνται μεγάλα γεγονότα

είναι

θυμός, θλίψη, και μετά αποδοχή και χαρα για τα νεα δεδομενα.

 

οπότε, θα είναι καλό να του δειχνετε με ποιο τρόπο μπορεί να θυμώσει.

 

αν χτυπάει πχ κατι ή ρίχνει πράγματα, μπορείτε να του δείξετε

"αν είσαι πολύ θυμωμένος, πάρε το μαξιλάρι και χτυπα το " . ή φώναξε δυνατά "ΕΙΜΑΙ ΘΥΜΩΜΕΝΟΣ" όμως προσέχουμε τους άλλους.

τι εννοείς στις περιπτώσεις ζήλειας ? (αν μπορείς δωσε ενα παραδειγμα με το τι κανει)

 

οι δυο αυτές αλλαγές μαζί, είναι εντελώς αποδιοργανωτικές για ένα τρίχρονο παιδί, αυτό είναι το κυριο συναισθημα, απο όπου πηγάζει και ο θυμός και σίγουρα και η ανημπόρια και η αισθηση ότι το παιδί δεν ξέρει τι συμβαίνει, και επίσης τι αλλο θα αλλαξει.

 

το σπιτι και ο παιδικός είναι για ένα παιδί ο κόσμος του όλος.... αυτό που αντιλαμβανεται σαν δικό του.

όταν αλλαξουν και τα δυο αυτά πράγματα αποκλείεται να μη νιώσει λοιπόν οργή για το ότι δεν ήταν κατι που ήθελε... αν ήταν μονο το ένα θα είχε καποιο σταθερό πράγμα , ένα μέτρο συγκρισης, μια βάση για να το βοηθήσει να το επεξεργαστεί,

αλλά τώρα δεν έχει κανένα...

θα χρειαστεί πολύ πάρα πολύ υπομονή απο την δική σας πλευρά γιατι η οποία εκφραση θυμού ή απελπισία είναι σαφώς απο αυτό!...

 

ότι του λετε, δηλαδή για το τι να κανει όταν θυμώνει, θα το λέτε με πολύ τρυφερότητα και ήπιο τόνο. θα κλείνετε παντα τη συζήτηση με μια αγκαλιά, ετσι ώστε να αισθανθεί αποδοχή απο εσάς για αυτά του τα συναισθήματα.

να μη νιώσει ένοχος για αυτά.

 

χρειάζεται να κανετε οπωσδήποτε την συνδεση με το παλιο σπίτι και το παλιο σχολειο, για να προχωρήσει... και να του δώσετε να βοηθήσει να φτιαξει το δωματιο του είτε με ζωγραφιές στον τοίχο αυτοκολλητα και ναφτιαξει πως θελει τα παιχνίδια του κτλ. , να συμμετάσχει στις διαδικασίες για να οικειοποιηθεί το σπίτι πιο εύκολα.

να χαιρετισετε τους γείτονες, να διακοσμήσετε το γραμματοκιβώτιο? την εξώπορτά σας,... ? (αν δεν εχετε κανει ήδη τετοια πραγματακια)

 

σας ευχομαι να εχετε μια ομαλη προσαρμογή..... !

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

Η Μαρια τα ειπε πολυ σωστα και συμφωνω πληρως.εμεις σε καθε μετακομηση πλεον το εφαρμοζουμε αυτο,το θεμα του αποχαιρετισμου.

Χαιρεταμε το δωματιο,το σπιτι,τη γειτονια,τους φιλους,την πολη.Το καταλαβα και στην τελευταια μετακομηση που υπηρχε προβλημα προσαρμογης και η ψυχολογος που πηγα με ρωτησε αν τα παιδια αποχαιρετησαν το παλιο περιβαλλον τους.

Οπως και να΄ναι δυσκολο πραγμα οι μετακομησεις.....

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ πολύ, έχετε απόλυτο δίκιο σε όλα... Και το άρθρο με έκανε κουρέλι!

Είχα προσπαθήσει να τον προετοιμάσω για αυτήν τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας παίρνοντάς του ένα βιβλίο με τον τίτλο ''Αντίο παλιό μου σπίτι'' και με πολλή συζήτηση, απαντώντας σε όλες τις απορίες του και τονίζοντας τα θετικά της αλλαγής αυτής. Επίσης, όσον αφορά τον παιδικό, κάθε φορά που τον ρωτούσα αν ήθελε να αλλάξει σχολείο ήταν πολύ θετικός.

Τελικά, όμως, αυτό που ήθελα να αποφύγω με αυτήν τη μετακόμιση- δηλαδή το να αναστατωθεί το παιδί- όχι μόνο δεν το απέφυγα αλλά του συντάραξα τον ψυχικό κόσμο- σημ. το ίδιο διάστημα πέταξε και μόνος του την πιπίλα. Ο κακομοίρης εξακολουθεί να με ρωτάει συνέχεια ''μαμά γιατί μετακομίσαμε'', ''γιατί άλλαξα σχολείο;''

Πάντως, είναι αλήθεια πως σιγά σιγά η κατάσταση βελτιώνεται. Επειδή το παλιό μας σπίτι ήταν πάνω από τους γονείς μου, εξακολουθούμε να πηγαίνουμε εκεί τακτικά. Αυτό το Π/Σ/Κ μάλιστα δεν πήγε στον παιδικό την Παρασκευή, έμεινε με τη γιαγιά και έφτιαξαν κουλουράκια και ήταν πολύ χαρούμενος. Πήγαμε επίσης για ψώνια στη γειτονιά και χαιρετούσε γνωστούς και γείτονες.

Όσον αφορά τη ζήλεια, εννοώ και πάλι τη συμπεριφορά του σε σχέση με τα άλλα παιδιά. Όταν είμαστε με παιδιά φίλων και δεν ασχολούμαστε αποκλειστικά με τον Χάρη, εκείνος με το παραμικρό συμπεριφέρεται άσχημα και στα παιδιά και σε εμάς. Π.χ. τους παίρνει τα παιχνίδια ή δεν δίνει τα δικά του, τα σπρώχνει στα κρυφά, μας κακιώνει όταν του κάνουμε παρατήρηση (ακόμα και όταν αυτή γίνεται σε πολύ ήπιο τόνο).

Το μόνο που με καθησυχάζει είναι πως σταδιακά μαθαίνει να ελέγχει τον θυμό του, εφαρμόζωντας όσα έχουν αναφερθεί για το θέμα αυτό στο site, και δεν μας κρατάει τόση κακία. Θέλει, φαντάζομαι, και το μικρούλι μου τον χρόνο του....

Link to comment
Share on other sites

απλώς θα χρειαστείτε τώρα χρόνο, ακριβώς, για να δεί τι του γίνεται, τι εχει αλλάξει κτλ.

 

ακόμα και αν με την λογική και λεκτικά ένα παιδί λέει οτι θέλει κάτι, δεν σημαινει φυσικά και οτι ξέρει τι σημαινει αυτό που λεει, δηλαδή να αλλάξει παιδικό σταθμό σε αυτή την ηλικία.

Αρκετά πιθανό να πίστευε ότι θα αισθάνεται το ίδιο πράγμα και στον άλλο παιδικό σταθμό,

ή να πίστευε ότι θα είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, υλικοτεχνικά και απο προσωπικό, απλώς σε αλλο μέρος.

Αλλά φυσικά άλλο το πως το φαντάζεται και αλλο η αλλαγή καθαυτή.. :wink:

ειδικά αν καποιος πει ο καινούριος σταθμός θα είναι κατι φανταστικό ωραίο κτλ,

ενθαρρύνεται να πιστέψει ότι αυτό το μέρος θα τον κανει να αισθανθεί ακόμα πιο ωραία απο τον άλλο παιδικό.

 

κάτι που όμως θα τον απογοητεύσει φυσικά, μιας και αρχικα δεν θα νιώθει ωραία, :!: νιώθει άβολα και οτι είναι ξένο μέρος ξένες δασκάλες ξένα (τα υπολοιπα) παιδιά, είναι στην κορυφή αυτης της αλλαγής!

 

και τότε είναι που βγαίνει ο θυμός, δικαίως που λέει

"γιατί μου είπατε οτι θα έιναι ωραία? είναι χάλια. δεν ειναι σαν τον αλλο παιδικό. κτλ κτλ κτλ"

 

όπως θα δείς και εδώ

http://parents.org.gr/psych/?sid=257

που περιγράφει γιατην πρώτη φορά που παει ένα παιδι στον παιδικό, και την εξιδανίκευσή της, αυτό ισχύει για όλες τις αλλαγές.

 

πάντα είναι πολύ σημαντικό να μην ωραιοποιούμε μια κατάσταση η οποία στην πραγματικότητα θα είναι μετά διαφορετική. θα είναι πολύ λογικό να βγάλει μετά θυμό ένα παιδάκι

 

να ξέρεις οτι δεν εισαι η μόνη που πιθανώς να ωραιοποίησες μια κατάσταση

ειναι κατι που οι περισσότεροι γονείς το κάνουν, δίχως να ξέρουν απο πρίν σε τι μονοπάτι βάζουν το παιδί τους - ίσως είναι παλιά τακτική που χρησιμοποιούσαν για να μας πείσουν και εμάς για κάτι -.

 

στην πραγματικότητα το καλύτερο είναι να ξέρουν όλα τα στοιχεία απο πρίν.

ότι θα είναι αλλες δασκάλες, άλλο ... ταδε ταδε ταδε, μαζί με τα θετικά στοιχεία.

δηλαδή

θα εχει αυτό αλλα δεν θα εχει αυτό. να μπορεί να νιώσει ότι κατι θα αλλάξει, να έχει το χρόνο να προετοιμαστεί, και μετά όταν πάει να μην έχει την αίσθηση ότι καποιος δεν του πε πως θα είναι πραγματικά.

 

πιστεύω ότι αυτό υπάρχει και στις σχέσεις των ενηλίκων αρκετά, είναι παλιό κατάλοιπο,

ενώ αυτή η νέα αντιμετώπιση είναι παιδοκεντρική και έχει ως βάση μια ειλικρινή σχέση ανάμεσα στον γονιό και στο παιδί

όπου το παιδί μετά απο αυτό θα ξέρει ότι θα μπορεί να εμπιστευτεί αυτά που του λέει ο γονέας -

ενώ όταν ωραιοποιείται η κατάσταση, κλονίζεται φυσικά και η εμπιστοσύνη,

αθελα του φυσικά, στο παιδί μιας και λεει "μα η μαμά μου είπε οτι θα ήταν αλλιώς!"

 

όλα αυτα σε περίπτωση που είπατε διάφορα πράγματα για να τον πείσετε να διαλέξει κτλ.

μπορεί και να μην μιλήσατε με αυτό το τρόπο,

 

αλλα ακόμα και αν καπως έτσι έγιναν τα πράγματα, όπως είπα και πιο πρίν,

είναι κατι που συμβαίνει στις περισσότερες οικογένειες και δεν θα μπορούσες απο μόνη σου να το ξέρεις απο πρίν, εάν και εσύ πχ μεγάλωσες έτσι ( το πιο πιθανό)

 

η ιδέα αυτή, ισχύει για όλα τα πραγματα, που δεν ξέρει το παιδί και θέλει καποιος να αποκτήσει μια θετική εικόνα μακροπρόθεσμα. (ακόμα και για εχρειρισεις γιατρούς κτλ κτλ).

 

εχουμε μεγαλώσει με μια γενιά ανθρώπων που φοβόντουσαν να μιλήσουν για συνασθηματικά θέματα, τέτοια, το παν ήταν να είναι όλα καλά, τα αρνητικά συναισθήματα δεν είχαν θέση κτλ κτλ κτλ, τα εχω ξαναγράψει πολλές φορές αλλά πρεπει να τα ξαναγράφω για τους νεότερους αναγνώστες. :) υπάρχει όμως και αυτό το τόπικ που είναι αρκετά ενδιαφέρον

 

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=105

 

αλλα και αυτο

 

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=1035

(όπου φαίνεται και πόσο διαφορετικά αντιμετωπιστήκαμε εμείς, με το πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζονται τα παιδιά τώρα ή πως θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται τα παιδιά απο τους παιδικούς σταθμούς)

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Πολύ χρήσιμα τα σχετικά με την ωραιοποίηση. Η αλήθεια είναι πως έχω μια τάση να του ωραιοποιώ τις καταστάσεις, ακόμα και όταν δεν υπάρχει λόγος. Ως προς το σχολείο, του τόνισα ότι εκεί θα είναι και δυο φίλοι του (τους οποίους είχε πολύ καιρό να δει) και ότι είχε μεγαλύτερο κήπο από τον προηγούμενο με πολλά παιχνίδια, κολύμβηση κάθε Παρασκευή (τρελαίνεται με νερό). Πάντως, όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο αντιλαμβάνομαι ότι είναι πολύ δύσκολο πράγμα η ανατροφή ενός παιδιού, κυρίως για εμάς τις εργαζόμενες μητέρες. Δεν αρκεί η αγάπη και τα χάδια μας, πρέπει να συμβουλευόμαστε τους ειδικούς, να διαβάζουμε κανα βιβλίο, και να παρακολουθούμε σχετικά σεμινάρια (σχολές γονέων). Επίσης να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε όλους όσοι εμπλέκονται στην ανατροφή, κυρίως παπούδες γιαγιάδες...

Απορώ πώς μεγαλώσαμε εμείς; Αυστηρότητα, καμία επικοινωνία με γονείς, βασικά αγαθά, ελάχιστες βόλτες, επαφές με άλλα παιδιά. Μήπως τελικά τώρα που τα έχουμε όλα είναι χειρότερα;

Link to comment
Share on other sites

όλα χειρότερα είναι για την γενιά αυτή των γονέων που καλούνται να ανταπεξέλθουν στα τεράστια άλματα που έχουν κάνει τα παιδαγωγικά στην χώρα μας, εξαιτίας προφανώς δεκαετιών όπου κανείς δεν είχε την πολυτέλεια να ασχοληθεί με το θέμα σίγουρα και εξαιτίας ιστορικοπολιτικοκοινωνικών καταστάσεων.

Στο εξωτερικό αυτά έχουν γίνει πολύ πιο ομαλά.

 

Για τα παιδιά είναι μόνο καλό, εκείνα δικαιούνται μια αντιμετώπιση που συμφωνεί με τις δικές τους ανάγκες και λαμβάνει υπόψη της ικανότητές τους αλλά και τις δυνατότητες τους, το χαρακτήρα τους,

αλλά και την ανάγκη τους για επικοινωνία κατανόηση και αποδοχή.

 

Είναι όλα αυτά, τα ίδια πράγματα, που όλοι μας όταν ήμασταν παιδιά, τα είχαμε και εμείς ανάγκη. Αυτό δεν έχει αλλάξει.

Το ότι παλιά αυτά δεν ήταν σημαντικά, το αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος, σίγουρα θα μπορεί να το πεί καποιος ψυχολόγος που βλέπει δέκα περιστατικά την ημέρα προσπαθώντας να εξομαλύνει αυτά ακριβώς τα κατάλοιπα, .. :evil:

 

Αυτή η γενιά απλώς κουβαλάει τεράστιο βάρος -

και ως επι το πλείστον δεν εχει το παράδειγμα για να ακολουθήσει καποιο ήδη πεπατημένο δρόμο.

Οπως το αντιλαμβάνομαι εγώ είναι μια μεγάλη εξερεύνηση για τους γονείς για την οποία είναι απαραίτητο να είναι εξοπλισμένοι με πολύ περισσότερα εργαλεία και γνώσεις απο ότι καποιος ο οποίος διαβαίνει ένα ήδη χαραγμένο και προστατευμένο μονοπάτι.

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 χρόνια μετά...

Επαναφερω το θεμα..

Σε 2 εβδομαδες μετακομιζουμε.. Το καινουριο μας σπιτι βρισκεται κοντα στη μαμα μου (την οποια η μικρη υπεραγαπα), ειναι πολυυυυυ μεγαλυτερο απο το τωρινο (ειναι 35 τετραγωνικα πιο μεγαλο αυτο που θα παμε), η μικρη θα εχει πολυ μεγαλο δωματιο με δικο της wc μεσα.. Τα αναφερω ολα αυτα, γιατι θελω να τονισω πως φευγουμε απο εδω για να παμε σαφως καπου καλυτερα.

Θελω τις συμβουλες σας πανω στα εξης: Πως να κανω τη μεταβαση να φανει στη μικρη οσο πιο ανωδυνη γινεται? Το σπιτι το εχουμε κλεισει και εχουμε παει δυο φορες (στο αδειο σπιτι ετσι?) για να συνηθισει η μικρη το χωρο. Την 1η φορα καθησαμε ενα τεταρτο, την αφησαμε να περιεργαστει τους χωρους και της εξηγησαμε πως εδω ειναι το δωματιο της, θα εχει και δικο της μπανιο οπως οι δεσποινιδες (:rolleyes::lol:) και θα κοιμαται οπως και στο παλιο μας σπιτι, ενω η μαμα και ο μπαμπας θα ειναι απ' εξω μηπως θελησει το οτιδηποτε. Την αφησαμε να ακουμπησει οπου ηθελε, να ανοιξει οποια πορτα ηθελε και καθε φορα της εξηγουσαμε τι θεση θα ειχε το καθε δωματιο στο σπιτι μας. Π.χ. εδω θα κοιμαται ο μπαμπας με τη μαμα, εδω θα κανεις μπανιο, εδω θα κοιμαται ο θειος Γιωργος οποτε ερχεται να μας δει, εδω θα μαγειρευουμε, εδω θα καθομαστε να χορευουμε και να ζωγραφιζουμε κλπ. Τη 2η φορα που πηγαμε καθησαμε μια ωρα. Την αφησαμε να παει οπου θελει και ακολουθησαμε την ιδια διαδικασια με την 1η φορα. Επιπροσθετα της εξηγησαμε πως τωρα πια μενουμε κοντα στη γιαγια και θα την επισκεπτομαστε συχνοτερα, ενω επισης θα μπορει να μας βλεπει κι εκεινη πιο συχνα. Τι αλλο μπορω να κανω να τη βοηθησω να το παρει ομαλα?

2η ερωτηση -και τελευταια-: Μπορω να τη βαλω κατευθειαν σε κανονικο κρεββατι μπαινοντας στο καινουριο μας σπιτι? Ειναι σχεδον 23 μηνων και κοιμαται στην κουνια της (χωρις προβληματα). Μπορω να τη βαλω να κοιμηθει στο κρεββατι της απο το 1ο βραδυ που θα μεινουμε μεσα στο νεο σπιτι (εξηγωντας της παντα) ή να το αφησω για αργοτερα, να μην κανουμε δυο αλλαγες ταυτοχρονα?

Καθε γνωμη σας, ευπροσδεκτη!

Ευχαριστω εκ των προτερων! :D

Μετρα ποσα χερια ειναι εκει για να σκουπισουν το δακρυ σου και μετα κρινε το ποσο πλουσιος εισαι!

nDtZp2.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Φαίη νομίζω ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω! Διάβασε βέβαια και όλα τα προηγούμενα (αποχαιρετισμός του παλιού περιβάλλοντος κλπ). Τώρα, επειδή είναι αρκετά μικρή, θα έλεγα να μην αλλάξεις το κρεβατάκι της ακόμη, ώστε να να νιώσει περισσότερη οικειότητα στο νέο της περιβάλλον! Σταδιακά μπορείτε να διαμορφώσετε το καινούργιο της δωματιάκι!

Link to comment
Share on other sites

Και εμεις καποια στιγμη θα μετακομίσουμε μεσα στους επομενους μήνες και είμαι πολύ προβληματισμένη Το κυριοτερο γιατι θα είμαστε μακρια από τα αγαπημενα του πρόσωπα ( παππους γιαγιαδες θειοι ξαδελφια ) που τώρα είναι ενα δρόμο μακρια και που τα εβλεπε σχεδόν κάθε μέρα

Αυτό που δυσκολεύει περισσότερο την κατασταση είναι οτι θα ξεκινήσω και εγώ δουλεια σε 2 μηνες και ετσι θα χει πολλές αλλαγες να αντιμετωπίσει μαζεμένες :(Και το χειρότερο ;;; Οτι είμαι και γω πολύ στεναχωρημένη και δε θέλω να μετακομίσουμε και νομίζω ότι το αντιλαμβανεται

Ειλικρινά δε ξέρω πώς να το διαχειριστώ ( εδώ καλά καλά τα δικά μου συναισθήματα , πολύ περισσότερο του παιδιού )

Οι δυο ερωτες της ζωής μου :

:DΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ 12-08-08 :DΣΤΕΛΙΟΣ 05-03-10

Link to comment
Share on other sites

Σπουργιτι σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση. Θα χαιρετισουμε τη γειτονια πριν φυγουμε αν και ειμαι στην ευχαριστη θεση να αντιλαμβανομαι πως στο παιδι αρεσει πολυ το νεο περιβαλλον!

eirinibyronas σε αυτη τη θεση ημασταν εμεις περυσι τον Απριλιο. Φυγαμε απο τη γειτονια που ειχε κοντα την πολυαγαπημενη της γιαγια και μετακομισαμε 27 χιλιομετρα μακρια. Ο αντρας μου που καθοταν μαζι της μεχρι τοτε λογω αναρρωτικης επεστρεψε στη δουλεια κατευθειαν (και οχι 2 μηνες αργοτερα οπως εσυ) και ειχαμε να διαχειριστουμε νεο περιβαλλον και αγχος αποχωρισμου απο το μπαμπα. Ομολογω πως τα πηγε πολυ καλυτερα απο οσο περιμενα. Καταρχην εκανα και τοτε αυτο που κανω και τωρα: την παω στο νεο μας σπιτι και την αφηνω να τριγυρνα ωστε να εξοικοιωθει με το χωρο. Παραλληλα εγω κανω σχεδια για το που θα βαλω το καθετι και τι μου λειπει απο το χωρο. Δεν φωναζω ακομα κι αν κανει σαχλαμαρες (προχθες χωθηκε μεσα στο τζακι (σβηστο εννοειται) απλα της εξηγω τη σημασια του καθε δωματιου και την αφηνω να το χαρει. Τωρα για το αγχος αποχωρισμου με το μπαμπα, εμας μας βοηθησαν πολυ τα τηλεφωνα. Οποτε τον αναζητουσε, τον παιρναμε τηλ. στο κινητο. Δεν ξερω τι αλλο να σου προτεινω καθως κι εγω στα κουτουρου παω! Τωρα για το κρεββατι που προβληματιζομαι εγω, σκεφτομαι μηπως το παρει στο στυλ "και καινουριο σπιτι και καινουριο κρεββατι, ουαου" και ενθουσιαστει.. Αλλα παραλληλα το φοβαμαι κιολας!

Μετρα ποσα χερια ειναι εκει για να σκουπισουν το δακρυ σου και μετα κρινε το ποσο πλουσιος εισαι!

nDtZp2.png

Link to comment
Share on other sites

Φαιη και εγω αρχιζω να τον προετοιμαζω για το οτι θα πάω για δουλεια και πηγαμε και στο καινουργιο σπίτι αν και δεν ηταν σε θεση να κάνει πολλά πολλά .Φοβομουν να τον αφησω ελεύθερο γιατι είναι χωρις καγκελα στα μπαλκόνια , πλακάκια μεσα στο σπίτι, μπογιες, εργαλεία καταλαβαίνεις !τΟΥ ΑΡΕΣΕ , το συζηταγε συνεχεια μετα και κανα δυο φορες μου εχει πει "μαμα δε μαρεσει εδω πάμε στο καινούργιο σπίτι "

Τι να πω !!

Οι δυο ερωτες της ζωής μου :

:DΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ 12-08-08 :DΣΤΕΛΙΟΣ 05-03-10

Link to comment
Share on other sites

Φαίη,

 

εγώ πιστεύω πως το παιδί δεν θα έχει κανένα πρόβλημα

 

καταρχήν γιατί τα παιδιά προσαρμόζονται πολύ ευκολότερα απ' όσο νομίζουμε (στις ευχάριστες καταστάσεις)

 

και δεύτερον γιατί της το περνάτε πολύ ωραία (που δείχνει μάλλον ότι κι εσείς τόχετε πάρει ανάλογα, άρα θα την συμπαρασύρετε θετικά)

 

κι εφ' όσον και το σπίτι είναι άνετο και όμορφο, όλα θα πάνε μια χαρά!

 

Είναι ενθαρρυντικό ότι τριγυρίζει μέσα στον καινούριο χώρο χωρίς γκρίνιες (στα παιδιά αρέσει ν' ανακαλύπτουν "νέους κόσμους") κι ότι είστε κοντά με τη γιαγιά (που τώρα το έχει καταλάβει ως πληροφορία αλλά σύντομα θα το καταλάβει και ως γεγονός)!

 

Στο τελευταίο που ρώτησες για το κρεββάτι της, εγώ νομίζω πως θα την ενθουσίαζε καινούρια επίπλωση (θα είσαι η πριγκίπισσα αγάπη μου εδώ μέσα και δες τι ωραία που φτιάξαμε την ονειροχώρα μόνο για σένα)

αλλά από την άλλη, μπορείτε και να την αφήσετε με την κούνια και να την αλλάξετε στην πρώτη ευκαιρία (ως κίνητρο), αν δείτε ότι έχει πρόβλημα προσαρμογής - που δεν το νομίζω.:wink:

 

Καλορίζικο το νέο σπίτι, μόνο με χαρές μέσα και πολλά παιδικά γέλια!!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Σε ευχαριστω πολυ zopiron μου!

Το θεμα της μετακομισης ναι μεν με αγχωνει αλλα οχι και τοσο γιατι βλεπω πως το παιδι αντιδρα θετικα στο νεο σπιτι.. Αυτο που με αγχωνει πολυ ειναι η μεταβαση απο την κουνια στο κανονικο κρεββατι. Αλλα και παλι, σε περιπτωση που δεν καθεται εκει, στηνουμε την κουνια και λυθηκε το θεμα!

Και παλι σε ευχαριστω πολυ μα πιο πολυ για τις ευχες! :D

Μετρα ποσα χερια ειναι εκει για να σκουπισουν το δακρυ σου και μετα κρινε το ποσο πλουσιος εισαι!

nDtZp2.png

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...