Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Ελλειμματική προσοχή - υπερκινητικότητα ΔΕΠΥ ή ΔΕΠ (Attention Deficit Hyperactivity Disorder)


ΡΕΑ

Recommended Posts

Αντιμετωπίζοντας κάποια προβλήματα με το γιο μου, ιδίως στο σχολείο, απευθυνθήκαμε σε ένα κέντρο για μαθησιακές δυσκολίες (ιδιωτικό) και μας είπαν ότι ο γιος μου έχει διάσπαση προσοχής και παρορμητικότητα.Μας είπαν ότι ο μικρός πρέπει να κάνει εργοθεραπείες. Επειδή θέλουμε μια δεύτερη γνώμη αφενός και από δημόσιο φορέα αφετέρου (για να μπορούμε να καλύψουμε κάποια έξοδα μέσω του ασφαλιστικού μας φορέα) μήπως ξέρει κανείς που πρέπει να απευθυνθούμε (στη Θεσσαλονίκη); Σε νοσοκομείο; που; Ξέρει κανείς κάποιον καλό εργοθεραπευτή να μου συστήσει, πάντα στη Θεσσαλονίκη;

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 183
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Στο κέντρο παιδοψυχικής υγείας που βρήσκεται στό ΙΚΑ της Πύλης Αξιού. Από ότι ξέρω από την φίλη μου που απευθύνθηκε εκεί για παρόμοιο πρόβλημα που είχε με το γιο της, κλείνεις ραντεβού, δυστυχώς με μεγάλο διάστημ ααναμονής και εκεί υπάρχουν ειδικοί που βλέπουν το παιδί, βγάζουν το πόρισμα τους και σε καθοδηγούν για το πως θα πρέπει να κινηθείς.

Στη ζωή, το θέμα δεν είναι να κρατάς καλά χαρτιά, αλλά να παίζεις καλά ένα άσχημο φύλλο.

Robert Louis Stevenson

Link to comment
Share on other sites

Καταρχάς νομίζω πως ο εργοθεραπευτής έχει να κάνει με τη λεπτή κινητικότητα, όχι με τις μαθησιακές δυσκολίες... Νομίζω λέω και πάλι έτσι.

Αφετέρου ξέρω από φίλη πως πρέπει να πας σε δημόσιο νοσοκομείο για να σου δώσουν χαρτί για το ταμείο. Εκείνη βέβαια είχε πάει στην Αθήνα αλλά φαντάζομαι δεν αλλάζει κάτι. Θα σου έλεγα να ρωτήσεις στο ταμείο σου ποιος πρέπει να έχει υπογράψει το χαρτί για να σου εγκρίνουν τις θεραπείες.

Δες και αυτά τα λινκ για τη διάσπαση ίσως σε βοηθήσουν

 

http://www.geocities.com/manosmanek/

 

http://www.specialeducation.gr

http://www.dyslexiacenters.gr

http://www.nimh.nih.gov/health/publications/adhd/complete-publication.shtml

 

καλή επιτυχία σου εύχομαι και να βοηθηθεί το παιδάκι σου...

Link to comment
Share on other sites

Ξέρω ότι το θέμα είναι οικονομικό αλλά θα ήθελα να σου πώ κάτι απο τη δική μου εμπειρία.

 

Το παιδί μου δε βοηθήθηκε καθόλου απο το δημόσιο.

Δεν μπορώ να κατηγορήσω βέβαια τους πάντες και τα πάντα στο δημόσιο και δεν ξέρω και απο θεσσαλονίκη γιατί εγώ έτρεξα Αθήνα αλλά σου τα γράφω αυτά για να σου πω ένα και μόνο πράγμα.

 

Πρόσεχε πολύ που πας και τι σου λένε για το παιδί.

 

ακολούθησε το ένστικτο και τη διαίσθησή σου είσαι μάνα και δε θα χάσεις αν το κάνεις αυτό.

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΕΙΜΑΙ Η ΕΥΑ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΩ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ

Link to comment
Share on other sites

ΡΕΑ για δες λίγο στα παρακάτω λινκ και στείλε πμ στα μέλη που είναι από Θεσ/νίκη και είχαν αντίστοιχο πρόβλημα...

 

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=1375&start=0

 

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=44&start=0

 

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=3998&highlight=%C4%E9%DC%F3%F0%E1%F3%E7+%F0%F1%EF%F3%EF%F7%DE%F2+%F0%E1%F1%EF%F1%EC%E7%F4%E9%EA%FC%F4%E7%F4%E1

Το δικαίωμά σας να ομιλείτε,δεν περιλαμβάνει και υποχρέωσή μας να σας πάρουμε στα σοβαρά

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 1 month later...

καλημέρα σε όλους, σκέφτομαι εδώ και αρκετές μέρες αν πρέπει να ζητήσω τη βοήθειά σας και αυτό γιατί από ότι είδα το έχετε ξανασυζητήσει το θέμα σε διάφορα τοπικ, τελικά το αποφάσισα με τη΄ν εξής λογική: ουσιαστικά θέλω τη βοηθειά σας όσοι το έχετε περάσει ή έχετε δια'βασει σχετικά με πρακτικές συμβουλές που μπορώ να τυπώσω και να δώσω, συζητήσω με τη καινούρια φίλη μου και γειτόνισσα της ο΄ποίας το αγοράκι έχει το σύνδρομο διάσπασης προσοχής. λίγα λόγια για την περίπτωση: το διέγνωσαν σχετικά πρόσφατα που το αγοράκι πήγε πρώτη δημοτικού, μένουμε επαρχιά, έχει υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης απο το συνηθισμένο της ηλικίας του, είναι ευγενικός, υγιής αλλά.... δεν μπορεί να κοινωνικοποιηθεί με τίποτα. αποτέλεσμα: τον έχουν βγάλει έξω απο τη σχολική τάξη τις πρώτες ώρες, μαθηματικά, γλώσσα με άλλο δάσκαλο όπου κάνει τα μαθήματά του τύπου ιδιαίτερα γιατί λέει αναστάτωνε την τάξη και έκανε τη δασκάλα του να κλαίει- :shock: - ΡΩΤΩ: αυτό είναι λογικό και μεχρι πότε; .επίσης δεν μπορεί να ενταχθεί σε εξωσχολικές αθλητικές δραστηριότητες, π.χ. καράτε, μπάσκετ, πάει δυο φορές το πολύ και μέτα κλαίει και δεν ξαναπάει, δεν εντάχθηκε ούτε σε τάξη ζωγραφικής γιατί έσκισε τις ζωγραφιές των παιδιών και η δασκάλα που τα κάνει δεν τον θέλει.... α! επίσης πήγαν εδώ σε τοπικούς φορείς, μου είπαν κάτι... ψυχολόγους... σορυ δε θυμάμαι πως λέγεται, αλλά τους κάναν όλους οικογενειακά να νιώσουν δυσάρεστα επειδ΄΄η τους κοίταζαν σαν εξωγήινους και κατέληξαν στο συμπέρασμα, οι ειδικοι, α, ενταξει, θα του περάσει!!! :shock: το παιδάκι δεν νιώθει καμιά αυτοπεποίθηση, μάλλον μεγαλύτερα το πειράζουν, χτυπάνε στα διαλλείματα, καλά όχι πάντα, αλλά διαπιστώνω λοιπόν οτι οι άνθρωποι και μικροί και μεγάλοι δεν ξέρουν πως να τον αντιμετωπίσουν με αποτέλεσμα ή να τον περιφρονούν ή να τον εκνευρίζουν άρα του βγαίνει ή επιθετικότητα ή χαμηλή αυτοπεποίθηση... πως μπορώ πρακτικά να συμβουλέψω τη φίλη μου;

να ομολογήσω εδώ πως όταν ήρθαμε στο σπίτι που νοικιάζουμε τώρα με τρόμαζε και με άγχωνε η συμπεριφορά του, όποτε ερχόταν για παιχνίδι με τις δικές μου, αλλά μιλήσαμε με τη μαμμά του, έκατσα και έψαξα κάποια πράγματα και έμαθα και για κάποιες συμπεριφορές του και πως να αντιμετωπιζω κάποιες εκρήξεις θυμού ή το ότι είναι αεικίνητος! τεσπά, πρακτικά τι ξέρετε; πως θα βοηθήσουμε;

χιλια συγγνώμη για το τεράστιο ποστ, αλλά πως αλλιώς να το περιέγραφα, σόρυ αν δεν απάντήσω αύριο, θα λείπω από το σπίτι.

ευχαριστώ

4 asteria..... ta paidia mou!

3-2003, 7-2004, 12-2009, 6-2011

Link to comment
Share on other sites

Εκεί όπου κάνανε τη διάγνωση δεν τους δώσανε κάποιες συμβουλές; Τα παιδιά με διάσπαση προσοχής και υπερκινητικότητα θέλουν διαφορετικό χειρισμό από τα άλλα. Για παράδειγμα τα βάζουν και κάθονται στο μπροστινό θρανίο ή μόνα ή με κάποιον ήσυχο μαθητή, μακριά από ερεθίσματα που αποσπούν την προσοχή, δίνουμε μία δραστηριότητα - καθήκον τη φορά και σαφείς οδηγίες όταν του ζητάμε να κάνει κάτι. Όταν του μιλάμε το κοιτάμε και δεν υψώνουμε τον τόνο της φωνής μας, αγνοούμε τις ήπιες ακατάλληλες συμπεριφορές και ενισχύουμε τη θετική συμπεριφορά, το επιβραβεύουμε όταν κάνει κάτι σωστό και συμμορφώνεται με αυτά που του ζητάμε να κάνει, το αφήνουμε να κάνει διαλείμματα, αντιδρούμε άμεσα στην κατάλληλη και στην ακατάλληλη συμπεριφορά, όταν φαίνεται αναστατωμένο του μιλάμε σιγά και ήρεμα, εστιάζουμε στα ταλέντα του. Προσπαθούμε να ενισχύσουμε τη συναναστροφή με άλλα παιδιά και φυσικά με τους συμμαθητές του. Τα παιδιά με διάσπαση προσοχής και υπερκινητικότητα χρειάζονται δραστηριότητες που να τους επιτρέπουν να εκτονώνονται και να συναναστρέφονται με άλλους, το πρόβλημα είναι όμως ότι δεν ανταποκρίνονται πάντα καλά σε αθλήματα που θέλουν λεπτές δεξιότητες και έχουν πολλούς κανόνες όπως πχ το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ γιατί δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σ' αυτούς και γιατί οι άλλοι δεν ξέρουν πως να τα αντιμετωπίσουν. Ίσως αθλήματα όπως π.χ. το κολύμπι να είναι πιο κατάλληλα, ειδικά αν ο προπονητής που θα το αναλάβει ξέρει την κατάστασή του και μπορεί να ανταποκριθεί.

 

Επιπλέον αν το παιδάκι έχει διάσπαση προσοχής δεν περνάει έτσι απλά όπως η γρίπη ας πούμε αλλά αν μείνει έτσι χωρίς βοήθεια μπορεί να επιδεινωθεί και να αποκτήσει ακόμα περισσότερα προβλήματα όσο μεγαλώνει τόσο στο σχολείο όσο και στην κοινωνική του ζωή.

 

Πρέπει να τονίσω εδώ ότι δεν είμαι ειδικός, παρά μία μαμά που με απασχολεί το θέμα και ψάχνομαι.

Link to comment
Share on other sites

ευχαριστώ για το άμεσο της απάντησης θα τα μελετήσω -ήδη τα περασα όλα γρήγορα- από αύριο που τελειώνω κάτι δικά μου τρεξίματα και θα τα εκτυπώσω για τη φίλη μου. πάντως η διαπίστωση ότι το δημόσιο και μάλιστα στην επαρχία είναι ανεπαρκές ισχύει, η δασκάλα του εδώ πλέον δεν συνεργάζεται, λέγοντας ΄΄οτι δεν τον κουμαντάρει, ότι δεν τον καταφέρνει και άλλα αβάσιμα σχετικά, οπότε στην τελική ότι κάνουν οι γονείς...!!!! ευχαριστώ και πάλι και όποιος άλλος έχει κάτι να καταθέσει που θα βοηθούσε παρακαλώ να το κάνει. για παράδειγμα δεν υπάρχει κάποιο ελληνικό βιβλίο για γονείς και εκπαιδευτικούς όσον αφορά τη ΔΕΠ;

α και κάτι ακόμα, πρέπει να ενημερώσουμε το παιδί τι του συμβαίνει; αυτό το κάνω εγώ πάντα με τις δικές μου, και διαπιστώνω ότι είναι πολύ θετικό, δηλ. που τους εξηγώ π.χ. τι έχουν ,αν είναι άρρωστες, πότε χρείαζετε να λείπουμε και για ποιο λόγο, γενικά τις ενημερώνω και δεν λέω δε βαριέσαι , δεν καταλαβαίνουν είναι παιδιά... πρέπει να το κάνουν λοιπόν οι δικοί του και σε μια χαλαρή συζήτηση να τον ενημερώσουν για το σύνδρομο ελλειματικής προσοχής, υπόψιν είναι στα 6΄;;;;

4 asteria..... ta paidia mou!

3-2003, 7-2004, 12-2009, 6-2011

Link to comment
Share on other sites

Δυστυχώς μόνο με τους γονείς θα δυσκολευτεί πολύ γιατί καλώς ή κακώς τη μισή του μέρα θα την περνάει στο σχολείο. Επίσης είναι γεγονός ότι πολλοί εκπαιδευτικοί δεν έχουν εκπαιδευτεί για να αντιμετωπίζουν παιδιά με προβλήματα. Δεν μπορώ να πω τι να κάνει η φίλη σου. Το πιο λογικό είναι να επαληθεύσει τη διάγνωση, να πάρει επίσημη γνωμάτευση από κρατικό φορέα υγείας και, όσον αφορά το σχολείο τα πρώην ΚΔΑΥ όπου και μπορούν ίσως να δώσουν και οδηγίες στην εκπαιδευτικό που τον έχει για να διευκολυνθεί η ζωή και των δύο. Ρωτώντας έμαθα ότι στα παιδιά με ΔΕΠ (Υ) συστήνονται εργοθεραπείες και σε ορισμένες περιπτώσεις λογοθεραπείες και ότι η κατάσταση βελτιώνεται αν ξεκινήσει νωρίς η παρέμβαση.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

mpravo στα ΚΔΑΥ μου είπε ότι πήγε και η αντιμετώπιση ήταν περίργη, τύπου δεν τρέχει τίποτα παρολο που καναν γνωμάτευση, βέβαια το παιδί δεν είναι σε φάση που να μη μπορεί να επικοινωνήσει καθόλου αλλά έχει ξεσπάσματα οποτε είναι με κοινωνικό περίγυρο που δεν τον αποδεχεται και τον αντιμετωπίζει ως διαφορετικό

4 asteria..... ta paidia mou!

3-2003, 7-2004, 12-2009, 6-2011

Link to comment
Share on other sites

Κοίτα, δεν ξέρω ακριβώς πως γίνεται αλλά νομίζω έχει ως εξής: Πας στα ΚΔΑΥ και παίρνεις έγγραφη γνωμάτευση, τα ΚΔΑΥ ανήκουν στο Υπ. Παιδείας, έτσι την χρησιμοποιείς στο σχολείο, δηλ. αν διαγνωσθεί κάποιο παιδί με ΔΕΠ(Υ) οφείλουν να το πάρουν υπόψη στο σχολείο και αν χρειαστεί να μην παίρνουν υπόψη π. χ. τα γραπτά ή να του παρέχουν επιπρόσθετη βοήθεια. Όπου ρώτησα μου είπαν ότι δεν περνάει από μόνη της η διαταραχή και ότι τα παιδιά χρειάζονται βοήθεια. Έτσι πάμε στο άλλο βήμα, επισκέπτεσαι φορέα του Υπ. Υγείας όπου παίρνεις γνωμάτευση για το ίδιο θέμα, ότι δηλ. έχει ΔΕΠ και χρήζει αντιμετώπισης, εκεί σου προτείνουν και αγωγή όπως π. χ. εργοθεραπείες. Αυτά τα χαρτιά τα προσκομίζεις στο Ταμείο σου (ρωτήστε πρώτα το Ταμείο) γιατί αναγνωρίζουν κάποια δαπάνη και έτσι παίρνεις κάποια χρήματα πίσω, καθώς οι θεραπείες τύπου εργοθεραπείες λογοθεραπείες κτλ κοστίζουν. Όσον αφορά τον κοινωνικό περίγυρο θα τον αντιμετωπίζουν πάντα περίεργα αν δεν βοηθηθεί να το ελέγχει, τα ξεσπάσματα εννοώ. Ξέρω ότι είναι δύσκολο να κάνει φιλίες αλλά όσο μένει μόνο του και μεγαλώνει τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα.

Link to comment
Share on other sites

Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας

 

Γενικά υποθέτουμε ότι η διαταραχή αποτελείται από τρεις χαρακτηριστικές όψεις συμπεριφοράς: ελλειμματική προσοχή, υπερκινητικότητα και αυθορμητισμός. Παρακάτω ακολουθεί μια αναλυτική περιγραφή:

 

Τα παιδιά που πάσχουν από μια ελλειμματική προσοχή δυσκολεύονται πολύ να συγκεντρώνονται σε εργασίες, παιχνίδι ή κοινωνικές συναλλαγές. Το έλλειμμα εμφανίζεται σε ένα μεγάλο φάσμα, από λανθασμένα συναισθήματα σε απλά ερεθίσματα, χαοτική συμπεριφορά με διάσπαση προσοχής μέχρι την ανικανότητα να λύσει περίπλοκα καθήκοντα εργασίας.

Τα παιδιά με έλλειμμα προσοχής δεν αντιλαμβάνονται λεπτομέρειες. Η (σχολική) δουλειά τους είναι συνήθως τσαπατσούλικη, χωρίς δεύτερη σκέψη και περιέχει πολλά λάθη που δείχνουν απροσεξία. Έπειτα δεν μπορούν να συγκεντρωθούν στις ασχολίες τους. Μπορεί να μην τελειώνουν την δουλειά τους, αρχίζουν κάτι καινούριο πριν ολοκληρώσουν την προηγούμενη ή αλλάζουν την μια δραστηριότητα μετά την άλλη. Επίσης έλκονται εύκολα από ερεθίσματα έξω από την πραγματική δουλειά τους.

Το έλλειμμα προσοχής οδηγεί στην συνέχεια σε χαοτική συμπεριφορά. Τα παιδιά δυσκολεύονται να οργανώνουν την δουλειά τους και δεν προσέχουν τα πράγματα τους. Έτσι βρίσκεται σκόρπιο παντού το σχολικό υλικό, και δεν μπορούν να το βρουν παρά μετά από πολύ ψάξιμο. Πολλά από τα πράγματα τους μπορεί να είναι και χαλασμένα ή χαμένα.

Το έλλειμμα μπορεί να φανεί επίσης στον κοινωνικό τομέα. Αυτά τα παιδιά ξεχνούν πολλές φορές τα ραντεβού τους, δεν μπορούν να συγκεντρώνονται σε μια κουβέντα και αλλάζουν θέμα συχνά χωρίς να ολοκληρώνουν την συζήτηση. Έπειτα δείχνουν πολλές φορές να βρίσκονται αλλού με το μυαλό τους και δεν ακούν τι τους λένε. Στο παιχνίδι δεν τηρούν τους κανόνες.

Πρέπει να επισημάνουμε εδώ ότι τα προβλήματα αυτά μπορεί να οφείλονται σε άλλα αίτια. Μπορεί το: ʽδεν ακολουθεί εντολέςʼ να έχει σχέση με την έλλειψη κινήτρου, ή με την κατανόηση της εντολής, επειδή οι οδηγίες δεν ήταν σαφείς ή υπερβαίνουν τις νοητικές ικανότητες του παιδιού.

 

Η δεύτερη όψη συμπεριφοράς της διαταραχής είναι η υπερκινητικότητα. Αυτό δείχνει ένα μεγάλο βαθμό κινητικής ανησυχίας. Συμβαίνει όταν το παιδί δεν μπορεί να κάθεται ακίνητο και κουνιέται συνέχεια ανήσυχα. Μπορεί να εμφανιστεί κιόλας με εκνευρισμένες κινήσεις χεριών ή κούνημα πέρα δώθε ποδιών.

Στην τάξη το υπερκινητικό παιδί σηκώνεται συνέχεια από την θέση του και περπατάει από ʽδω και από ʽκει. Έπειτα τρέχουν πολύ, σκαρφαλώνουν και πειράζουν τα πάντα. Δεν μπορούν να παίζουν μόνα τους, να διασκεδάζουν με τον εαυτό τους. Μιλάνε υπερβολικά, κάνουν πολλή φασαρία, και δεν σταματάνε σαν να τους σπρώχνει μια μηχανή.

 

Ο αυθορμητισμός, η τρίτη πλευρά της διαταραχής, έχει σχέση με την άμεση αντίδραση σε ερεθίσματα από το περιβάλλον. Βλέπουμε ότι το παιδί γίνεται υπερβολικά ανυπόμονο και δεν μπορεί να αναστέλλει την αντίδραση του μέχρι την σωστή στιγμή. Τα αυθόρμητα παιδιά πετάνε την απάντηση πριν ολοκληρώθηκε η ερώτηση.

Δυσκολεύονται στο παιχνίδι να περιμένουν την σειρά τους, ενοχλούν και εμποδίζουν το παιχνίδι άλλων, χώνονται χωρίς να τα ζητάνε, διακόπτουν μια συζήτηση. Κάνουν τον κλόουν πολλές φορές.

Επίσης παίρνουν πράγματα άλλων χωρίς να ζητήσουν άδεια και πειράζουν πράγματα άλλων παιδιών, ενώ ξέρουν ότι δεν επιτρέπεται. Χαρακτηριστικά είναι ότι ψάχνουν συχνά επικίνδυνες καταστάσεις. Δεν δείχνουν να έχουν φόβο και τους έλκουν επικίνδυνες περιπέτειες.

 

Γενικά λέμε ότι ένα παιδί έχει τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας όταν συμβαίνουν και οι τρεις όψεις, έλλειψη προσοχής, αυθορμητισμός, και υπερκινητικότητα μακροχρόνια και στο σπίτι και στο σχολείο. Τα συμπτώματα θα υπάρχουν από μικρή ηλικία και πρέπει να αποτελούν μια αρνητική επιρροή στην λειτουργία του παιδιού στο σπίτι και στο σχολείο. Επίσης πρέπει να είναι φανερά σε όλη την εξέλιξη του από τα παιδικά χρόνια μέχρι και την ενηλικίωση.

 

Είναι κατανοητό ότι το περιβάλλον του παιδιού με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας βιώνει το παιδί σαν ενοχλητικό. Η δύστροπη και ανυπάκουη συμπεριφορά βγάζει τους γονείς έξω από τα ρούχα τους, τους κάνει να απελπίζονται. Το υπερκινητικό και αυθόρμητο παιδί δεν κάθεται ποτέ, φαίνεται να μην ακούει και δεν αντιδρά σε οδηγίες και ενδείξεις.

Τέτοια συμπεριφορά όχι μόνο απελπίζει το περιβάλλον, αλλά δίνει επίσης μια εικόνα ενός παιδιού απείθαρχου και αναξιόπιστου. Γι΄ αυτόν τον λόγο οι γύρω άνθρωποι συνήθως αρχίζουν να διορθώνουν με διαταγές: «σταμάτα», «κάτσε καλά», μη μιλάς». Όμως τέτοια αυταρχική αντιμετώπιση, διατάσσοντας το παιδί λειτουργεί τελικά ανάποδα σʼ αυτά τα παιδιά. Το παιδί θα αισθάνεται όλο και περισσότερο απόρριψη από γονείς και συνομηλίκους, αντί κατανόηση. Με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργηθεί μια αρνητική εξέλιξη διαπαιδαγώγησης και κοινωνικοποίησης, κάτι που θα συμβάλλει στην αύξηση της προβληματικής συμπεριφοράς του παιδιού με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας.

 

Εξέλιξη

Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας είναι μια διαταραχή που εμφανίζεται νωρίς στην εξέλιξη και που μπορεί να παίζει ένα ρόλο στην υπόλοιπη πορεία ζωής. Δεν είναι τόσο εύκολο να διαπιστώσουμε αν υπάρχει διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας. Ειδικά τα μικρά παιδιά εκδηλώνουν συμπεριφορές που ταιριάζουν με την ηλικία τους, αλλά που είναι και χαρακτηριστικά για την διαταραχή αυτή. Κινητικότητα, ανησυχία, να μην βλέπουν κίνδυνο, απροσεξία κλπ, προέρχονται από μια κανονική ώθηση εξέλιξης για να εξερευνήσουν τον κόσμο. Για γονείς είναι δύσκολο να ξεχωρίζουν συμπεριφορές που έχουν αυτό το ομαλό κίνητρο, ή που είναι χαρακτηριστικές για την διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας.

Στα μικρά παιδιά παρατηρούμε μια διάσπαση προσοχής. Το παιδί δεν μπορεί να συγκεντρωθεί σε ένα παιχνιδάκι, αφήνει την μια δραστηριότητα για να ξεκινήσει άλλη, ενώ δεν φαίνεται να μαθαίνει από τις εξερευνήσεις του.

Στη σχολική ηλικία χαρακτηρίζεται η διαταραχή από μια ανήσυχη και άστοχη συμπεριφορά. Το παιδί δεν μπορεί να σταματήσει, και η αυθόρμητη συμπεριφορά οδηγεί πολλές φορές σε ατυχήματα. Οι γονείς τα περιγράφουν σαν άκεφα, πεισματάρικα, ανυπάκουα και αναίσθητα παιδιά για λογικές απαιτήσεις.

Στη ηλικία 4 με 6 χρονών προβλήματα στην προσοχή συμβαίνουν συχνά. Μπορεί να εξαφανιστούν μετά από 6 μήνες περίπου. Όταν υπάρχει διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας, τα προβλήματα είναι σοβαρά και επίμονα.

Από 6 χρονών και άνω αναπτύσσονται κανονικά ο αυτό-έλεγχος και η ικανότητα να εκτελέσει και να ολοκληρώσει ένα παιδί εργασίες. Έπειτα μεγαλώνει η συνείδηση ποια συμπεριφορά περιμένουμε σε ποια κατάσταση και η ικανότητα να συμπεριφερθεί κοινωνικά με τους γονείς, τους δασκάλους και τους φίλους. Σʼ αυτή την φάση είναι πιο εύκολο να διαπιστώσουμε την διαταραχή αυτή, επειδή τα συμπτώματα της έλλειψης προσοχής, υπερκινητικότητας και αυθορμητισμού φαίνονται καθαρά. Γιʼ αυτό η συμπεριφορά μέσα στο σχολείο αποτελεί ένα σημαντικό μέτρο.

 

Τι χρειάζεται ένα παιδί με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας:

Είναι σημαντικό το σπιτικό περιβάλλον του παιδιού με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας να αποκτά μια σταθερή, ήρεμη μορφή.

Ο χώρος:

· Οι χώροι του σπιτιού είναι οργανωμένοι και τακτοποιημένοι

· Η επίπλωση και τα χρώματα του σπιτιού εκπέμπουν ηρεμία

· Τα έπιπλα έχουν αντοχή

· Το παιδί έχει μια γωνιά στο σπίτι όπου μπορεί να βρίσκεται χωρίς να το ενοχλήσουν

· Να μην μπαινοβγαίνουν άνθρωποι συνέχεια

 

Η θέση:

· Τα πράγματα (παιχνίδια, ρούχα, πιάτα, κλπ) έχουν σταθερή θέση στο σπίτι

· Το παιδί έχει την δική του θέση στο τραπέζι

· Να υπάρχει η δυνατότητα να ηρεμήσει ο μικρός σε ένα ήσυχο μέρος του σπιτιού που και που (time out)

· Το παιδί χρειάζεται ένα σταθερό μέρος για να γράφει τα μαθήματα του.

· Να κυλάει η ημέρα όσο το δυνατόν με ένα σταθερό πρόγραμμα

 

Αξίες:

· Να ενθαρρύνουμε θετική συμπεριφορά (με επαίνους και επιβραβεύσεις)

· Να είναι ξεκάθαρα τα όρια

· Να προσπαθήσουμε (σε περίπτωση αταξίας ή διαμάχης) να πούμε με λίγα λόγια και ξεκάθαρα γιατί δεν επιτρέπεται αυτό

· Να περιορίσουμε τις τιμωρίες και να μην διαρκούν πολλή ώρα

· Η τιμωρία να είναι ελαφριά, αλλά συνεπής, και να μείνουμε κοντά στο παιδί (για να μην αισθάνεται απόρριψη)

 

 

Κανόνες και συμφωνίες:

· Οι κανόνες να είναι απλοί και σαφές

· Να γίνουν συμφωνίες για διάφορα θέματα (το μάζεμα των παιχνιδιών, δουλειές στο σπίτι)

· Να υπάρχει σταθερή ώρα που σηκωνόμαστε, τρωμε, πάμε στο σχολείο, κοιμόμαστε, κλπ

· Να μην δίνουμε πολλές εντολές ή εργασίες ταυτόχρονα, αλλά μόνο μια

· Να μην δίνουμε πολλές πληροφορίες μαζεμένες

 

Σχέση/ στοργή:

· Να υποστηρίζουμε το παιδί πάντα (επίσης όταν δίνουμε τιμωρία)

· Να δείξουμε στο παιδί ότι το αγαπάμε, και χωρίς λόγια

· Να μας ενδιαφέρει πάντα ο, τι κάνει το παιδί

· Να ακούμε καλά το παιδί

· Να δίνουμε σημασία στο παιδί, ειδικά όταν συμπεριφέρεται καλά

 

Ερεθίσματα:

· Να προσφέρουμε στο παιδί αρκετές δυνατότητες για παιχνίδι (να του δίνουμε lego, παζλ κλπ, να παίζουμε μαζί του που και που)

· Να προσφέρουμε αρκετές δραστηριότητες έξω από το σπίτι

· Να προσφέρουμε την δυνατότητα να φέρει έναν φίλο μαζί του στο σπίτι

· Να δημιουργήσουμε δυνατότητες όπου μπορεί να εκτονωθεί

· Να υποστηρίξουμε το παιδί όταν του συμβαίνουν απογοητεύσεις και αποτυχίες και να του δώσουμε την αίσθηση ότι αξίζει

 

Έλεγχος:

· Να ελέγξουμε την κατάσταση όχι για να είμαστε ο κυρίαρχος αλλά για να καθοδηγήσουμε

· Οι γονείς να ακολουθούν μια γραμμή

· Να είναι συνεπείς και οι δύο

· Να παρθούν ξεκάθαρες και μελετημένες αποφάσεις, αλλά γρήγορες

· Να μην φουσκώσουμε την συμπεριφορά του παιδιού

 

 

 

 

 

 

 

 

Πληροφοριες για το ΔΕΠ/Υ

 

 

http://www.youth-health.gr/gr/documents/opt_adhd.pdf

http://www.specialeducation.gr/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=134&mode=thread&order=0&thold=0

http://www.specialeducation.gr/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=234&mode=thread&order=0&thold=0

http://www.specialeducation.gr/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=172&mode=thread&order=0&thold=0

http://www.paidohosp.gr/36-EidikoIatreio.html

 

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

* Κάκουρος, Ε., & Μανιαδάκη, Κ. (2000). Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητα. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.

* Καλαντζή-Αζίζι, Α., & Καραδήμας, Ε. Χ. (υπό δημοσίευση). Διάσπαση προσοχής και αδυναμία ελέγχου των παρορμήσεων: Από τον απρόσεκτο μαθητή ως τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής - υπερκινητικότητα. Στο Α. Καλαντζή-Αζίζι & Μ. Ζαφειροπούλου (Επιμ.). προβλήματα συμπεριφοράς και ψυχικής υγείας στο σχολείο.

* Καραδήμας, Ε. Χ. (2001). Τεχνικές παρέμβασης για την αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ στα πλαίσια της σχολικής και της σχολικής αγωγής. Στο Ε. Κάκουρος (Επιμ.), Το υπερκινητικό παιδί: Οι δυσκολίες του στη μάθηση και στη συμπεριφορά (σελ. 97-121). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.

 

 

 

ΓΙΑ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ

 

Dr Έντουαρντ Χάλογουελ, παιδοψυχίατρος, ιδρυτής του Κέντρου Γνωστικής και Ψυχικής Υγείας στο Σάντμπερι της Μασαχουσέτης, διδάσκει στο τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ

 

Πενήντα (50) χρήσιμες συμβουλές για την αντιμετώπιση του Συνδρόμου Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας (ΣΕΠ/Υ) στη σχολική τάξη.

 

Οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν πράγματα που κανένας άλλος επαγγελματίας του χώρου δε γνωρίζει: ότι δεν υπάρχει ένα σύνδρομο ΣΕΠ/Υ, αλλά πολλά· ότι το ΣΕΠ/Υ σπάνια εμφανίζεται "μόνο του", αλλά ότι συνήθως εμφανίζεται εκ παραλλήλου με άλλα προβλήματα, όπως οι μαθησιακές δυσκολίες ή τα συναισθηματικά προβλήματα· ότι το πρόσωπο του ΣΕΠ/Υ αλλάζει, όπως συμβαίνει και με τον καιρό, παράλογα και απρόσμενα· ότι η αντιμετώπιση του ΣΕΠ/Υ, παρά τις διαφωτιστικές επεξηγήσεις που απαντούνται σε διάφορα κείμενα, εξακολουθεί να απαιτεί σκληρή δουλειά και ιδιαίτερη αφοσίωση.

 

Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε το ΣΕΠ/Υ στην τάξη - ούτε ακόμα και στο σπίτι. Ύστερα από όσα έχουν ειπωθεί και γίνει, θα λέγαμε ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση του συνδρόμου στο πλαίσιο του σχολείου εξαρτάται από την κατάρτιση και την επιμονή που έχουν τόσο το σχολείο όσο και ο εκπαιδευτικός.

 

Αν ο εκπαιδευτικός εφαρμόσει τις ακόλουθες χρήσιμες συμβουλές, τότε η διδασκαλία σε μαθητές με ΣΕΠ/Υ θα είναι πιο εύκολη και περισσότερο αποτελεσματική. Τα παιδιά αυτά μπορούν να μεταμορφωθούν κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους· εκεί δηλαδή που ήταν οι πιο δύσκολοι μαθητές για σας, μπορούν να γίνουν στη συνέχεια οι πιο ικανοποιητικοί. Με την επίμονη και τη συνεπή εφαρμογή των τεχνικών που περιέχονται σε αυτές τις συμβουλές, με τη συνεργασία των συναδέλφων, των γονέων και του μαθητή, μπορείτε να δείτε την αποτυχία να αλλάζει πρόσωπο, να γίνεται ικανότητα και επιτυχία.

 

Οι συμβουλές απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, κάποιες θα είναι προφανώς περισσότερο κατάλληλες για μικρότερους μαθητές, ενώ άλλες για μεγαλύτερους· θέματα ωστόσο δομής, εκπαίδευσης και ενθάρρυνσης είναι κοινά και αφορούν όλα τα παιδιά.

 

1. Πρώτον, σιγουρευτείτε ότι έχετε να κάνετε με ΣΕΠ/Υ. Αναμφίβολα δεν είναι καθήκον του εκπαιδευτικού να διαγνώσει το ΣΕΠ/Υ, μπορείτε όμως, και θα έπρεπε, να κάνετε στους γονείς μερικές ερωτήσεις. Συγκεκριμένα, βεβαιωθείτε ότι έχει ελεγχθεί πρόσφατα η ακοή και η όραση του παιδιού και ότι επίσης δεν υπάρχουν άλλα ιατρικά προβλήματα. Βεβαιωθείτε ότι οι ανάλογη εξέταση ήταν επαρκής. Συνεχίστε να κάνετε ερωτήσεις μέχρις ότου πεισθείτε. Την ευθύνη για όλα αυτά την έχουν οι γονείς και όχι ο εκπαιδευτικός, ο εκπαιδευτικός όμως μπορεί να υποστηρίξει τη διαδικασία.

 

2. Δεύτερον, οργανώστε την υποστήριξή σας. Το να είσαστε εκπαιδευτικός σε μια τάξη όπου υπάρχουν δύο τρία παιδιά με ΣΕΠ/Υ είναι τρομερά κουραστικό. Βεβαιωθείτε ότι έχετε την υποστήριξη του σχολείου και των γονέων. Βεβαιωθείτε ότι υπάρχει κάποιος ειδικός που να μπορείτε να τον συμβουλευτείτε όταν συναντήσετε πρόβλημα (ειδικός σε μαθησιακές δυσκολίες, παιδοψυχίατρος, κοινωνικός λειτουργός, σχολικός ψυχολόγος, παιδίατρος - το δίπλωμά του δεν έχει σημασία). Εκείνο που πρέπει να σας απασχολεί είναι το αν γνωρίζει αρκετά για το ΣΕΠ/Υ και έχει δει αρκετά παιδιά με ΣΕΠ/Υ. Βεβαιωθείτε ότι οι γονείς συνεργάζονται μαζί σας και ότι οι συνάδελφοί σας μπορούν να σας βοηθήσουν.

 

3. Τρίτον, να ξέρετε τα όριά σας. Μη διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια. Εσείς ως εκπαιδευτικός δεν είστε υποχρεωμένος να είστε και ειδικός στο ΣΕΠ/Υ. Γι' αυτό δε θα πρέπει να διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια όταν θεωρήσετε πως την έχετε ανάγκη.

 

4. Ρωτήστε το μαθητή για το τι θα τον βοηθούσε. Αυτή η εύλογη κίνηση παραβλέπεται σχεδόν πάντα. Εμείς οι ενήλικες είμαστε συνήθως τόσο απασχολημένοι στην προσπάθειά μας να ανακαλύψουμε μόνοι μας τι είναι καλό γι' αυτά τα παιδιά και τι οφείλουμε να κάνουμε γι' αυτά, που μας διαφεύγει να διατυπώσουμε ερωτήσεις για το τι νομίζουν τα ίδια ότι θα τα βοηθούσε. Αυτά τα παιδιά έχουν συνήθως διαίσθηση. Αν τα ρωτήσετε, θα σας πουν πώς μπορούν να μάθουν καλύτερα. Ντρέπονται πολύ να σας ενημερώσουν από μόνα τους, γιατί τους φαίνεται κάπως τραβηγμένο. Ωστόσο προσπαθήστε να καθίσετε μαζί με το μαθητή κάνοντάς του ερωτήσεις για το πώς θα μπορούσε να μάθει καλύτερα. Ο καλύτερος "ειδικός" για να προτείνει την αποδοτικότερη μέθοδο εκμάθησης είναι το ίδιο το παιδί. Είναι φοβερό πόσο συχνά αγνοούνται ή δεν ακούγονται οι απόψεις τους. Επιπροσθέτως, ειδικά σε σχέση με τα μεγαλύτερα παιδιά, βεβαιωθείτε ότι το παιδί γνωρίζει τι είναι το ΣΕΠ/Υ. Αυτό θα βοηθήσει αρκετά και τους δυο σας.

 

5. Να θυμάστε το συναισθηματικό κομμάτι που εμπερικλείει η διαδικασία της μάθησης. Αυτοί οι μαθητές χρειάζονται ειδική βοήθεια για να βρουν ευχαρίστηση μέσα στη τάξη· για να αντικαταστήσουν με επιτυχία την αποτυχία και τη ματαίωση, με ενθουσιασμό την ανία και το φόβο. Είναι απαραίτητο να δώσετε προσοχή στα συναισθήματα που εμπλέκονται στη διαδικασία της μάθησης.

 

6. Να θυμάστε ότι οι μαθητές με ΣΕΠ/Υ έχουν ανάγκη από τη δομή και την οργάνωση. Το περιβάλλον τους οφείλει να δομεί εξωτερικά αυτό που εκείνοι δεν μπορούν να δομήσουν εσωτερικά από μόνοι τους. Φτιάξτε λίστες. Τα παιδιά με ΣΕΠ/Υ ωφελούνται πολύ από έναν πίνακα ή μια λίστα που θα χρησιμοποιούν ως σημείο αναφοράς όταν χάνονται κατά τη διάρκεια μίας δραστηριότητάς τους.

 

Χρειάζονται υπενθυμίσεις. Χρειάζονται προκαταρκτικές παρουσιάσεις. Χρειάζονται επανάληψη. Χρειάζονται κατεύθυνση. Χρειάζονται όρια. Χρειάζονται δομή.

 

7. Αναρτήστε κανόνες. Να τους γράψετε σε ευδιάκριτο μέρος. Τα παιδιά δε θα νιώθουν άγχος αν γνωρίζουν τι περιμένετε από αυτά.

 

8. Να επαναλαμβάνετε τις οδηγίες. Να γράφετε τις οδηγίες. Να λέτε τις οδηγίες. Να επαναλαμβάνετε τις οδηγίες. Τα άτομα με ΣΕΠ/Υ έχουν ανάγκη να ακούνε τα ίδια πράγματα πάνω από μία φορά.

 

9. Να έχετε συχνή βλεμματική επαφή. Μπορείτε να "επαναφέρετε" ένα παιδί με ΣΕΠ/Υ χρησιμοποιώντας το βλέμμα. Κάντε το συχνά. Μια ματιά μπορεί να επαναφέρει ένα παιδί από την ονειροπόληση ή να το καθησυχάσει με τρόπο σιωπηλό.

 

10. Βάλτε το παιδί με ΣΕΠ/Υ να καθίσει κοντά σας ή σε εκείνο το σημείο που βρίσκεστε το μεγαλύτερο μέρος της ώρας. Αυτό θα συντελέσει αποτελεσματικά στη μείωση της έντονης κινητικότητάς τους, που τόσο τα ταλαιπωρεί.

 

11. Θέστε όρια και περιορισμούς. Στόχος της επιβολής ορίων είναι να συγκρατήσετε και να καθησυχάσετε τα παιδιά, όχι να τα τιμωρήσετε. Να επιβάλλετε τα όρια με συνέπεια, λογική, γρήγορα και απλά. Μην εμπλέκεστε σε πολύπλοκες, "δικηγορίστικες" συζητήσεις περί δικαίου. Αυτές οι μακροσκελείς συζητήσεις σάς απομακρύνουν από το στόχο σας. Μη χάνετε τον έλεγχο της κατάστασης.

 

12. Να έχετε όσο το δυνατό περισσότερο ξεκάθαρο και σαφές ημερήσιο πρόγραμμα. Τοποθετήστε το πάνω στον πίνακα της τάξης ή πάνω στο θρανίο του παιδιού. Να το χρησιμοποιείτε συχνά ως σημείο αναφοράς. Αν προτίθεστε να κάνετε κάποιες αλλαγές, όπως κάνουν αρκετοί έμπειροι εκπαιδευτικοί, ενημερώστε και προετοιμάστε τα παιδιά. Οι ανακατατάξεις και οι ξαφνικές αλλαγές τούς είναι δύσκολες. Τα αποπροσανατολίζουν. Φροντίστε λοιπόν να τα προετοιμάσετε αρκετό καιρό πριν. Ανακοινώστε τους τι πρόκειται να συμβεί και εξακολουθήστε να επαναλαμβάνετε όλο και περισσότερο, όσο ο καιρός πλησιάζει, τις επικείμενες αλλαγές.

 

13. Προσπαθήστε να τα βοηθήσετε ώστε να σχεδιάσουν το πρόγραμμα που θα ακολουθήσουν μετά το τέλος της ημέρας τους στο σχολείο, παίρνοντας έτσι μέτρα ώστε να αποφευχθεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του ΣΕΠ/Υ: η αδράνεια.

 

14. Καταργήστε ή μειώστε τη συχνότητα των τεστ που υπόκεινται σε χρονικούς περιορισμούς. Η εκπαιδευτική αξία αυτών των τεστ είναι μικρή.

 

15. Επιτρέψτε τους, ως δικλίδα ασφαλείας, να "δραπετεύουν" για λίγο από την τάξη. Αν αυτό περάσει και ενσωματωθεί στους κανόνες της τάξης, δε θα εκνευρίζονται από την ανυπαρξία διεξόδου. Μ' αυτόν τον τρόπο θα μάθουν να κάνουν χρήση της αυτοπαρατήρησης και της αυτο-ρύθμισής τους.

 

16. Προσπαθήστε ώστε οι εργασίες για το σπίτι να στηρίζονται στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα. Τα παιδιά με ΣΕΠ/Υ δεν αντέχουν συνήθως το μεγάλο φόρτο εργασίας. Εφόσον μαθαίνουν αυτά που πρέπει, είναι προτιμότερο να τους επιτρέπεται να έχουν λιγότερη δουλειά στο σπίτι. Δεν πρέπει να έχουν περισσότερη δουλειά απ' αυτή που μπορούν ν' αντέξουν.

 

17. Παρακολουθήστε συχνά την πρόοδό τους. Η συχνή πληροφόρηση τους για την προσωπική τους πρόοδο έχει εξαιρετικά οφέλη, καθώς τα βοηθάει να παραμένουν στο στόχο, τους επιτρέπει να ξέρουν τι περιμένουν οι άλλοι από αυτά και πώς τα πηγαίνουν στο σχολείο· όλα αυτά αποτελούν παράγοντες που συντελούν στην ενθάρρυνσή τους.

 

18. Σπάστε τις μεγάλες εργασίες σε μικρότερες. Αυτό συνιστά μία από τις πιο σημαντικές τεχνικές διδασκαλίας για τα παιδιά με ΣΕΠ/Υ. Οι μεγάλες εργασίες γρήγορα "πνίγουν" το παιδί, με αποτέλεσμα να οπισθοχωρεί έντρομο και γεμάτο δάκρυα με ένα "ποτέ δε θα μπορέσω να Το κάνω ΑΥΤΟ". Αν όμως χωρίζετε τις εργασίες σε μικρότερα τμήματα που μπορεί να χειριστεί ευκολότερα, τότε κάθε μικρότερο κομμάτι θα του φαίνεται ευκολότερο να κάνει και έτσι δεν θα νιώθει "πνιγμένο". Γενικά, τα παιδιά αυτά μπορούν να κάνουν πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που νομίζουν ότι μπορούν. Με αυτήν τη διαφορετική κατανομή του υλικού, ο εκπαιδευτικός μπορεί να επιτρέψει στο παιδί να αποδείξει στον εαυτό του ότι τα καταφέρνει.

 

19. Κάντε χιούμορ, διασκεδάστε τη διδασκαλία, αποφύγετε να είστε κοινότοποι και συμβατικοί. Τα άτομα με ΣΕΠ/Υ αγαπούν την καινοτομία. Ενθουσιάζονται. Τους βοηθάει στη συγκέντρωση - και εσείς συγκεντρώνεστε μ' αυτόν τον τρόπο. Αυτά τα παιδιά είναι όλο ζωή - αγαπούν τη διασκέδαση και το παιχνίδι. Και πάνω απ' όλα, σιχαίνονται τη βαρεμάρα. Η "θεραπεία" τους περιλαμβάνει πολλά βαρετά πράγματα, όπως ημερήσια προγράμματα, λίστες και κανόνες. Θα βοηθούσε λοιπόν αρκετά, αν, κατά διαστήματα, μπορείτε να αφήνεστε και να "παιδιαρίζετε".

 

20. Προσέξτε ωστόσο την υπερδιέγερση από υπερβολικά πολλά εξωτερικά ερεθίσματα. Το παιδί με ΣΕΠ/Υ μπορεί να ξεχειλίσει όπως μια κατσαρόλα επάνω στη φωτιά. Πρέπει να είστε σε θέση να μειώσετε γρήγορα τη "θερμοκρασία", και ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσετε το χάος στην τάξη του σχολείου είναι να το προλάβετε εξαρχής.

 

21. Αναζητήστε την επιτυχία και τονίστε την όσο το δυνατόν περισσότερο. Αυτά τα παιδιά ζουν μέσα σε τόση αποτυχία, που χρειάζονται τη μεγαλύτερη δυνατή θετική αντιμετώπιση· μη δώσετε όμως υπερβολική έμφαση σ' αυτό. Ο έπαινος είναι χρήσιμος και εποικοδομητικός. Αγαπούν την ενθάρρυνση, τα "τρέφει". Χωρίς αυτή συρρικνώνονται και μαραίνονται. Συχνά το πιο αποκαρδιωτικό κομμάτι του ΣΕΠ/Υ δεν είναι καθαυτό το ΣΕΠ/Υ, είναι η δευτερεύουσα επιβλαβής επίδραση που έχει στην αυτοπεποίθηση του παιδιού. Γι' αυτό λοιπόν "ποτίστε" αυτά τα παιδιά με παρότρυνση και έπαινο.

 

22. Τα παιδιά αυτά παρουσιάζουν συχνά πρόβλημα μνήμης. Διδάξτε τους μικρά κόλπα, όπως μνημονικές τεχνικές, χρησιμοποιήστε βοηθητικές κάρτες κ.λπ. Συχνά επίσης έχουν προβλήματα με αυτό που ο Mel Levine αποκαλεί "ενεργό μνήμη", το χώρο της μνήμης δηλαδή που χρησιμοποιείται όταν προσπαθούμε να ολοκληρώσουμε μια εργασία. Οποιοδήποτε μικρό κόλπο μπορείτε να μηχανευτείτε - συνθηματικές κινήσεις, ομοιοκαταληξίες, κωδικούς και όλα τα σχετικά - μπορεί να βοηθήσει πολύ στη βελτίωση της μνήμης.

 

23. Χρησιμοποιήστε σχεδιαγράμματα. Διδάξτε τους πώς να χρησιμοποιούν σχεδιαγράμματα. Διδάξτε τους υπογράμμιση. Αυτές οι τεχνικές δεν είναι εύκολες για τα παιδιά με ΣΕΠ/Υ, αλλά, εάν τις μάθουν, μπορεί να συντελέσουν στη δόμηση και στη σχηματοποίηση αυτού που μαθαίνουν τη στιγμή που το μαθαίνουν. Βοηθάει στο να αισθανθούν ότι τα καταφέρνουν ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΙΑΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ, τη στιγμή δηλαδή που το χρειάζονται περισσότερο. Έτσι, δεν αισθάνονται ότι ματαιοπονούν, ένα συναίσθημα που τους ακολουθεί σε όλη τη μαθησιακή διαδικασία.

 

24. Ανακοινώστε αυτό που θέλετε να πείτε προτού το πείτε. Πέστε το. Μετά επαναλάβετε αυτό που είπατε. Πολλά παιδιά με ΣΕΠ/Υ είναι οπτικοί και όχι ακουστικοί τύποι. Συνεπώς, θα βοηθούσε πολύ αν μπορούσατε να γράψετε αυτό που πρόκειται να πείτε και εν συνεχεία να το πείτε πάλι.

 

25. Απλοποιήστε τις οδηγίες. Απλοποιήστε τις επιλογές. Απλοποιήστε το ημερήσιο πρόγραμμα. Χρησιμοποιήστε πιο εύκολο λεξιλόγιο. Χρωματίστε τις λέξεις που χρησιμοποιείτε. Ο χρωματισμός της γλώσσας κρατά την προσοχή.

 

26. Χρησιμοποιήστε πληροφοριακό υλικό που βοηθάει τον μαθητή στην αυτοπαρατήρησή του. Τα παιδιά με ΣΕΠ/Υ έχουν την τάση να μην αυτο-παρατηρούνται. Συχνά δεν έχουν ιδέα για την εντύπωση που προκαλούν ή για τον αντίκτυπο της συμπεριφοράς τους. Προσπαθήστε να τους παρέχετε αυτές τις πληροφορίες με εποικοδομητικό τρόπο. Κάντε ερωτήσεις του στιλ: "Ξέρεις τι έκανες μόλις τώρα;" ή "Πώς νομίζεις ότι θα μπορούσες να το πεις διαφορετικά;" ή "Γιατί, κατά τη γνώμη σου, το κορίτσι στεναχωρήθηκε μ' αυτό που του είπες;" Κάντε τους ερωτήσεις που ενισχύουν την αυτοπαρατήρηση.

 

27. Ορίστε με σαφήνεια τις προσδοκίες σας.

 

28. Μπορείτε, να χρησιμοποιήσετε ένα σύστημα με πόντους στο πλαίσιο της προσπάθειας για την αλλαγή της συμπεριφοράς ή ένα σύστημα επιβράβευσης για παιδιά μικρότερης ηλικίας. Τα παιδιά με ΣΕΠ/Υ ανταποκρίνονται στην επιβράβευση και χρειάζονται κίνητρα. Πολλά από αυτά είναι μικροί επιχειρηματίες.

 

29. Αν το παιδί δείχνει ότι δυσκολεύεται στην αναγνώριση κάποιων κοινωνικών κωδκών - γλώσσα του σώματος, τόνος της φωνής, σωστή χρήση του χρόνου κ.λπ. -, προσπαθήστε να του δώσετε διακριτικά συγκεκριμένες και σαφείς συμβουλές εν είδει κοινωνικής εκπαίδευσης. Πρώτα, για παράδειγμα, πέστε "Προτού πεις τη δική σου ιστορία, άκουσε την ιστορία του άλλου" ή "Κοίταζε τον άλλον όταν μιλάει". Πολλά παιδιά με ΣΕΠ/Υ δίνουν την εντύπωση ότι είναι αδιάφορα ή εγωιστικά, ενώ αυτό που συμβαίνει πραγματικά είναι ότι δεν έχουν μάθει πώς να συναναστρέφονται με τους άλλους ανθρώπους. Αυτή η δεξιότητα δεν αποκτάται αυτόματα σε όλα τα παιδιά, μπορεί όμως να διδαχθεί.

 

30. Διδάξτε τους πώς να γράφουν σε ένα τεστ.

 

31. Μετατρέψτε τη σχολική εργασία σε ομαδικό παιχνίδι. Το κίνητρο της ομάδας βοηθάει το παιδί με ΣΕΠ/Υ.

 

32. Χωρίστε τις δυάδες, ή τριάδες ή και τις ομάδες που δεν λειτουργούν καλά μαζί.

 

33. Βοηθήστε τους να ενταχθούν κοινωνικά. Όσο αισθάνονται ότι ανήκουν στο σύνολο, θα έχουν κίνητρα και δε θα αποσπάται η προσοχή τους.

 

34. Όποτε το επιτρέπουν οι περιστάσεις, αναθέστε τους κάτι για το οποίο να είναι υπεύθυνα.

 

35. Δοκιμάστε να υπάρχει ένα Τετράδιο Σχολείου-Σπιτιού. Αυτό μπορεί πραγματικά να βοηθήσει στην καθημερινή επικοινωνία γονέα-εκπαιδευτικού για να αποφευχθούν οι αρνητικά φορτισμένες συναντήσεις. Λειτουργεί επίσης εποικοδομητικά στην συχνή πληροφόρηση που είναι αναγκαίο να έχουν τα παιδιά αυτά.

 

36. Προσπαθήστε να κρατάτε σημειώσεις για την καθημερινή τους πρόοδο.

 

37. Ενισχύστε και δομήστε ένα πλαίσιο για αυτοαναφορά και αυτοπαρακολούθηση. Μικρές συζητήσεις στο τέλος της ημέρας μπορεί να αποδειχτούν χρήσιμες.

 

38. Προετοιμάστε τα παιδιά για οτιδήποτε είναι εκτός προγράμματος. Τα παιδιά αυτά έχουν ανάγκη να γνωρίζουν προκαταβολικά αυτό που πρόκειται να συμβεί έτσι ώστε να προετοιμαστούν ψυχολογικά. Αν ξαφνικά τους δοθεί ελεύθερος χρόνος και βγουν από το πρόγραμμά τους θα εμφανίσουν υπερδιέγερση.

 

39. Επαινέστε, χαϊδέψτε, επιδοκιμάστε, ενθαρρύνετέ τα. Δώστε τους "τροφή"

 

40. Ζητήστε από τα μεγαλύτερα παιδιά να γράφουν τις ερωτήσεις τους. Αυτό θα τα βοηθήσει να σημειώνουν τις σκέψεις τους και ακούνε καλύτερα τις απαντήσεις.

 

41. Πολλά από αυτά τα παιδιά εμφανίζουν δυσκολία στο γράψιμο. Σκεφτείτε άλλες εποικοδομητικές εναλλακτικές λύσεις. Πέστε τους να χρησιμοποιούν τον υπολογιστή. Υπαγορεύστε. Δώστε τους προφορικά τεστ.

 

42. Να είστε όπως ο μαέστρος της συμφωνικής ορχήστρας. Τραβήξτε την προσοχή της ορχήστρας προτού ξεκινήσει - (μπορείτε να μείνετε σιωπηλοί ή να χτυπήσετε ρυθμικά την μπαγκέτα σας για να το καταφέρετε)-. Κρατήστε την τάξη "σε ρυθμό", αποτεινόμενος σε διαφορετικά πρόσωπα από τα οποία χρειάζεστε τη βοήθειά τους.

 

43. Όταν υπάρχει δυνατότητα, κανονίστε να υπάρχει ένας συμμαθητής που μπορεί να βοηθήσει στη μελέτη και δώστε το τηλέφωνό του.

 

44. Εξηγήστε και κάντε όσο πιο φυσιολογική μπορείτε την ιδιαίτερη μεταχείριση που λαμβάνει ο μαθητής με ΣΕΠ/Υ, προκειμένου να αποφευχθεί ο στιγματισμός του.

 

45. Να βλέπετε τους γονείς συχνά. Αποφεύγετε τις συναντήσεις σε περιόδους προβλημάτων ή κρίσης.

 

46. Ενθαρρύνετε το παιδί να διαβάζει μεγαλόφωνα στο σπίτι. Διαβάζετε όσο το δυνατό πιο μεγαλόφωνα στην τάξη. Διηγηθείτε ιστορίες. Βοηθήστε το να αποκτήσει την ικανότητα να παραμένει στο ίδιο θέμα, χωρίς να αποσπάται η προσοχή του.

 

47. Επαναλαμβάνετε, επαναλαμβάνετε, επαναλαμβάνετε.

 

48. Γυμναστική. Μία από τις καλύτερες θεραπείες αντιμετώπισης του ΣΕΠ/Υ για τα παιδιά αλλά και τους ενήλικες είναι η γυμναστική, και, κατά προτίμηση, η έντονη γυμναστική. Η γυμναστική βοηθάει στην εκτόνωση της υπερβολικής ενέργειας και στην εστίαση της προσοχής, διεγείρει συγκεκριμένες ορμόνες και νευρο-χημικές ουσίες που δρουν ευεργετικά στον οργανισμό, και, τέλος, είναι διασκεδαστική. Βεβαιωθείτε ότι η γυμναστική ΕΙΝΑΙ διασκεδαστική έτσι ώστε το παιδί να συνεχίσει να ασκείται και στην υπόλοιπη ζωή του.

 

49. Έμφαση, αναφορικά με τα μεγαλύτερα παιδιά, πρέπει να δίνεται στην προετοιμασία τους πρίν έρθουν στο σχολείο. Όσο πιο ενήμερο είναι το παιδί εκ των προτέρων για το τι θα συζητηθεί στην τάξη κατά τη συγκεκριμένη ημέρα, τόσο πιο εύκολα θα του γίνει κατανοητό το υλικό που θα παρουσιαστεί.

 

50. Να είστε πάντα έτοιμοι για ξεχωριστές, ευχάριστες καταστάσεις. Αυτά τα παιδιά είναι πολύ πιο ταλαντούχα και χαρισματικά απ' όσο δείχνουν. Είναι γεμάτα δημιουργικότητα, παιχνιδιάρικη διάθεση, αυθορμητισμό και κέφι. Είναι συνήθως ευέλικτα σε καταστάσεις, είναι ανοιχτόκαρδα και τους αρέσει να βοηθούν. Συνήθως χαρακτηρίζονται από "κάτι το ιδιαίτερο", που ευεργετεί το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται.

 

Να θυμάστε ότι μέσα σε αυτήν τη κακοφωνία υπάρχει μία μελωδία, μια συμφωνία που περιμένει να γραφεί.

 

Διασκευή από το βιβλίο Answers to Distraction, Edward M. Hallowell, M.D. και John J. Ratey, M.D., Pantheon, Ν. Υork, 1995 http://www.drhallowell.com

Link to comment
Share on other sites

ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙς ΘΥΜΟΥ

 

 

Κρίσεις Θυμού

 

Την πρώτη φορά που θα δείτε το μικρό σας να πέφτει στο πάτωμα τσιρίζοντας, χτυπώντας πάνω κάτω χέρια και πόδια, ίσως ανησυχήσετε. Αν ανταλλάξετε πληροφορίες με γονείς που έχουν μεγαλύτερα παιδιά, θα ανακαλύψετε ότι πρόκειται για κάτι αρκετά συνηθισμένο. Και το πιο ήρεμο παιδί μπορεί να έχει ένα ξέσπασμα θυμού κατά τον πρώτο καιρό της ανεξαρτησίας του. Τα ξεσπάσματα θυμού είναι αρκετά τυπική συμπεριφορά σε αυτή την ηλικία. Το παιδί καταφεύγει σε αυτή, κάθε φορά που ματαιώνονται οι επιθυμίες του.

 

Οι κρίσεις θυμού θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι αποτέλεσμα απογοήτευσης, κάθε φορά που το παιδί θέλει να κάνει κάτι και οι επιδιώξεις του εμποδίζονται, ακόμα κι αν είναι κάτι ασήμαντο, όσο το να φάει ένα μπισκότο πριν το μεσημεριανό φαγητό. Κάθε φορά που δεν περνά το δικό του -και πολύ συχνά χωρίς σπουδαία αιτία- μπορεί να δείτε το παιδί να πέφτει κάτω στο πάτωμα, να κλωτσά, να φωνάζει, να κλαίει γοερά. Η διαφορά ανάμεσα στο τυπικό κλάμα και το ξέσπασμα θυμού είναι ότι το δεύτερο έχει τις περισσότερες φορές την εικόνα κρίσης.

 

Δεν έχει, όμως, πάντα ξεσπάσματα θυμού μόνο και μόνο επειδή ματαιώνονται οι επιθυμίες του. Η απλή εξήγηση γιʼ αυτά τα ξεσπάσματα είναι ότι το παιδί έχει ελάχιστους τρόπους να εκδηλώσει τα συναισθήματά του. Δεν μπορεί να εκφραστεί ικανοποιητικά λεκτικά και δεν έχει ακόμα εξοικειωθεί με τις κοινωνικές δεξιότητες. Γιʼ αυτό πολλές φορές διαπραγματεύεται έντονα, με αγένεια ή αγανάκτηση. Επίσης δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη την έννοια του χρόνου, πράγμα που σημαίνει ότι το «όχι τώρα» γιʼ αυτό σημαίνει «ποτέ».

 

Το σημαντικό είναι να καταλάβετε ότι το παιδί δικαιούται να νιώθει το συναίσθημα του θυμού και επομένως να έχει και ξεσπάσματα, αν και στόχος μας είναι να μη φτάνει σε αυτά. Τα ξεσπάσματα θυμού συνήθως συμβαίνουν, γιατί είναι ακόμα ανώριμο να διαχειριστεί το θυμό που του προκαλεί η ματαίωση των επιθυμιών του. Όπως μάλιστα επισημαίνουν οι ειδικοί, τα συναισθήματα σε σχέση με τη λογική καταλαμβάνουν διαφορετικά τμήματα του εγκεφάλου. Οι ενήλικοι μπορεί να χρησιμοποιούν δύο διαφορετικά τμήματα ταυτόχρονα, δηλαδή να είναι θυμωμένοι αλλά ταυτόχρονα να σκέφτονται λογικά.

 

Τα παιδιά, όμως, και ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά δεν μπορούν πάντα να τα καταφέρουν. Έτσι πολλές φορές η συναισθηματική φόρτιση μπορεί να εκφραστεί με ένα ξέσπασμα. Τα ξεσπάσματα θυμού, λοιπόν, δεν είναι προσχεδιασμένα και το παιδί δεν προσπαθεί να σας εκμεταλλευθεί για να περάσει το δικό του. Μπορεί, όμως να το κάνει με χειριστική διάθεση, καθώς δοκιμάζει τις δυνάμεις του και τα όριά σας. Τις στιγμές αυτές οι γονείς δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν και ίσως αισθάνονται άσχημα, ιδιαίτερα όταν είναι μπροστά άλλοι. Ο βασικός μύθος, ότι δεν υποχωρούμε ποτέ στην επιθυμία του παιδιού, δεν ισχύει.

 

Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να διαπραγματευτείτε προσανατολίζοντας το παιδί από την παράλογη απαίτηση προς την πιο λογική και εφικτή. Αν όμως δείτε ότι δεν γίνεται τίποτε, δεν έχετε παρά να το αφήσετε να ξεσπάσει. Τις περισσότερες φορές μοιάζει με καταιγίδα που μετά ξεθυμαίνει. Κάθε φορά ωστόσο που έρχεστε αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση, το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτείτε είναι η ασφάλεια του παιδιού, δηλαδή να το προστατεύσετε, για να μη χτυπήσει. Απομακρύνετε, λοιπόν, χωρίς βίαιες κινήσεις το παιδί σε ένα μέρος ασφαλές και στη συνέχεια δείξτε ότι το αγνοείτε. Η καλύτερη άμυνα ωστόσο είναι η πρόληψη, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να φροντίζετε να ενεργείτε έτσι, ώστε να προλαβαίνετε τις κρίσεις θυμού. Γιʼ αυτό:

 

Παρατηρήστε πότε συμβαίνουν Όταν είναι πεινασμένο και κουρασμένο, γίνεται ανυπόμονο. Συνήθως τα ξεσπάσματα θυμού εμφανίζονται προς το τέλος της ημέρας, όταν το παιδί και οι γονείς είναι κουρασμένοι.

 

Προσανατολίστε το παιδί σε κάτι που το ευχαριστεί Λίγη μουσική, ένα παραμύθι. Δείξτε διάθεση να περάσετε χρόνο μαζί του ή προτείνετε να το πάτε μία βόλτα.

 

Πάρτε το αγκαλίτσα Η σωματική επαφή είναι κατευναστική και ανακουφιστική για τα παιδιά, τα οποία την έχουν περισσότερο ανάγκη απʼ όσο νομίζουμε.

 

Κάντε συμφωνίες και διακανονισμούς αποφεύγοντας τους εκβιασμούς Χρησιμοποιήστε απλές λέξεις, για να του δείξετε ότι καταλαβαίνετε ότι στενοχωριέται ή είναι θυμωμένο, αλλά αυτό που θέλει μπορεί να γίνει με άλλον τρόπο ή κάποια άλλη στιγμή.

 

Μην καταρρέετε κατά τη διάρκεια της κρίσης Αν αγχωθείτε ή θυμώσετε, χειροτερεύετε την κατάσταση. Η δική σας ψυχραιμία είναι αντανακλαστική για το παιδί. Το καλύτερο, λοιπόν, που έχετε να κάνετε κατά τη διάρκεια της κρίσης είναι να αδιαφορήσετε μέχρι αυτή να περάσει. Σε περίπτωση που το ξέσπασμα είναι έντονο και είναι παρόντες και άλλοι ή συμβαίνει σε δημόσιο χώρο, να αποσύρετε το παιδί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα σε ένα ήσυχο δωμάτιο.

Link to comment
Share on other sites

kalιmera kel, ευχαριστω πολύ ήσουν κατατοπιστικότατη και όλα όσα διάβασα είναι πολύ χρήσιμα και πρακτικά, θα τα μοιραστώ με τη φίλη μου που είναι στο πέλαγος της παραπληροφόρησης των τοπικών ΚΔΑΥ και της σχεδον αδιαφορης στάσης του σχολείου

4 asteria..... ta paidia mou!

3-2003, 7-2004, 12-2009, 6-2011

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Τα πρωην ΚΔΑΥ και νυν ΚΕΔΔΥ ελαχιστα θα βοηθησουν για την αντιμετωπιση. Δυστυχως μεχρι τη διαγνωση και πολυ ειναι . Ομως στο Παιδοψυχιατρικο νοσοκομειο υπαρχει ιατρειο ΔΕΠΥ και εκει δινουν αρκετη βοηθεια.

 

ΕΙΔΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ- ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

 

Γαρέφη 4, 11525 Αθήνα

τηλ: 2106773442-3 , fax: 2106773445, e-mail: [email protected]

 

* Γενικά: Το Ειδικό Ιατρείο Διαγνωστικής Εκτίμησης και Αντιμετώπισης Διαταραχών Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητας (Ειδικό Ιατρείο ΔΕΠΥ) είναι το πρώτο ανάλογο εξειδικευμένο ιατρείο στην Ελλάδα και λειτουργεί επίσημα από το Νοέμβριο του 2007 στο ΙΠΚΑ. Οργανώθηκε και λειτούργησε κυρίως την προηγούμενη 7ετία σαν τμήμα της διεπιστημονικής ομάδας του ΙΠΚΑ μελετώντας το κλινικό αντικείμενο της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) και ακολουθώντας τα σύγχρονα διεθνή επιστημονικά πρότυπα. Το ειδικό αυτό ενδιαφέρον -που κυρίως οφείλεται στις αυξημένες ανάγκες των ατόμων που απευθύνονται στο ΙΠΚΑ, στις υψηλές απαιτήσεις συνεργασίας με άλλους ειδικούς, υπηρεσίες και φορείς καθώς και στην αναγκαιότητα παρακολούθησης της ταχύτατα εξελισσόμενης σύγχρονης επιστημονικής γνώσης- οδήγησε σε συνεχώς αυξανόμενο κλινικό, εκπαιδευτικό, επιστημονικό και κοινοτικό έργο. Συχνά, λόγω ανεπάρκειας ανάλογων δομών, εξυπηρετεί παραπομπές και αναπτύσσει συνεργασίες και στο χώρο της υπόλοιπης Αττικής και όλης της Ελλάδας.

 

 

 

* Οι κύριοι Στόχοι του Ειδικού Ιατρείου ΔΕΠΥ (βάσει του Πρωτοκόλλου Λειτουργίας του) είναι:

o η Κλινική Αξιολόγηση παιδιών - εφήβων και οικογενειών όταν υπάρχουν ενδείξεις ΔΕΠΥ στο παιδί ή έφηβο, η Παρακολούθηση των παραπάνω περιπτώσεων όταν η τελική διάγνωση είναι ΔΕΠΥ (με ή χωρίς άλλα συνυπάρχοντα προβλήματα συναισθήματος ή συμπεριφοράς) και ο Θεραπευτικός Σχεδιασμός ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της κάθε περίπτωσης (βάσει σύγχρονων, έγκυρων και αξιόπιστων κλινικών παραμέτρων).

o η Συμβουλευτική Συνεργασία, Εκπαίδευση και Ευαισθητοποίηση στη ΔΕΠΥ ειδικών Ψυχικής και Γενικής Υγείας, Εκπαιδευτικών και άλλων επαγγελματιών σε ανάλογες περιπτώσεις που παρακολουθούν και η Συνεργασία με Υπηρεσίες και Φορείς (Παιδείας, Υγείας, Δικαιοσύνης κλπ)) σε εξειδικευμένα θέματα

o η Διοργάνωση και Συμμετοχή σε Επιστημονικές Δραστηριότητες στον Ελληνικό και Διεθνή χώρο και η Έρευνα με την εκπόνηση Ερευνητικών Πρωτοκόλλων ή συμμετοχή σε άλλα Ερευνητικά Προγράμματα στο επιστημονικό αντικείμενο της ΔΕΠΥ

o η Πρόληψη των δυσμενών συνεπειών της μη έγκαιρης διάγνωσης και αντιμετώπισης της ΔΕΠΥ με ενέργειες και προγράμματα Αγωγής Υγείας στην ευρύτερη Κοινότητα.

o η Διασύνδεση με Υπηρεσίες, Φορείς, Σωματεία και Επιστημονικές Εταιρείες στον Ελληνικό και Διεθνή χώρο με στόχο την ενεργητική συμμετοχή στην υποστήριξη των ατόμων με ΔΕΠΥ στην Ελλάδα.

 

* Η Οργάνωση του Ειδικού Ιατρείου ΔΕΠΥ βασίζεται

* στη σταθερή επιστημονική, κλινική και διοικητική λειτουργία της Διεπιστημονικής ομάδας (υπεύθυνος Παιδοψυχίατρος, Ψυχολόγος, Ειδικός Παιδαγωγός, ειδικευόμενοι - εκπαιδευόμενοι)

* στην εφαρμογή του Πρωτοκόλλου Διεκπεραίωσης των Περιστατικών που ενημερώνεται βάσει των σύγχρονων Πρακτικών Παραμέτρων για την Αξιολόγηση και Θεραπεία της ΔΕΠΥ (Guidelines) όπως προτείνει η διεθνής βιβλιογραφία.

* στην συνεχή εκπαίδευση και ενημέρωση των στελεχών της Διεπιστημονικής Ομάδας στις σύγχρονες επιστημονικές εξελίξεις στο αντικείμενο της ΔΕΠΥ και σε συναφή θέματα καθώς και στην ενεργητική επιστημονική παρουσία τους στον Ελληνικό και διεθνή χώρο

 

[ Παροχή δυνατότητας παρακολούθησης του Εκπαιδευτικού Προγράμματος του Ιατρείου από επαγγελματίες που επιθυμούν να αυξήσουν την εμπειρία τους στη ΔΕΠΥ

 

o στον προγραμματισμό δραστηριοτήτων Πρόληψης και Κοινοτικής Παρέμβασης που περιλαμβάνουν

o ενέργειες ευαισθητοποίησης στην ανίχνευση και έγκαιρη παραπομπή παιδιών με συμπτωματολογία ΔΕΠΥ (διοργάνωση ημερίδων και ομιλιών για εκπαιδευτικούς-επαγγελματίες γενικής υγείας-γονείς, ενημέρωση της κοινότητας μέσω του τύπου και των ΜΜΕ, προώθηση ανάλογου υλικού σε γονείς-φορείς-σχολεία-διαδίκτυο κλπ)

o ενέργειες διασύνδεσης με φορείς και οργανώσεις της κοινότητας για τη συνεχή υποστήριξη και καλλίτερη κοινωνική προσαρμογή ατόμων με ΔΕΠΥ

 

 

Επίσης θα ηθελα να ρωτησω κατι αλλο. Οι γονεις εχουν συζητησει το ενδεχομενο φαρμακευτικης αγωγης?

Link to comment
Share on other sites

kalimera και πάλι, όχι η φαρμακευτική αγωγή είναι εξω απο το πλάνο, προφανώς είναι ένα θεματακι το γεγονός ότι τουλάχιστον ο μπαμπάς αρνείται να το δεχτεί ως ιατρικό θέμα, το βλέπει λίγο χαλάράλέγοντας ότι θα βρει το δρόμο του το παιδί εννοώ... και πράγματι φαίνονται όλα καλά, για μένα που είμαι απέξω, αν εξαιρέσεις το κομμάτι της κοινωνικοποίησης που δεν μπορεί να το πετύχει στο σχολείο και στις εξωσχολικές, και οι γονείς δεν έχουν φίλους γιατί όπου πήγαιναν τα προηγούμενα χρόνια εδώ -λόγω επαρχίας να πω και αγνοιας- όλοι τους απέφευγαν λέγοντας ότι έχουν πολύ ζωηρό παιδί... εγώ κινητοποιήθηκα επειδή μένουμε στην ίδια΄πόρτα, έχω ήδη παιδία και μια ευαισθησία απέναντι τους γενικά, αλλά ειδικότερα μετά απο συζήτηση με τη μαμά με συγκλόνισε και δεν αποδέχομαι το γεγονός ότι αυτό το πανέξυπνο παιδάκι θα αδικηθεί από συμμαθητές και δασκάλους με μεγάλη πιθανότητα περιθωριοποίησής του, το θεωρώ το λιγότερο άδικο. οπότε για αυτό ψάχνομαι, να ενημερωθώ εγω πρώτα συγκεκριμένα και μετά να κατατοπίσω και τη φίλη μου, ήδη πράγματα που της είπα γιατί ψαχνόμουν και πρίν τη γνωρίσω- για παιδαγωγικά και άλλα σχετικά θέματα εννοώ- αισθάνομαι ότι την ανακούφισαν, οπότε πιστέυω να δουν το θέμα πιο δημιουργικά εφόσον ενημερωθούν σωστά, και πάλι ευχαριστώ. είναι αδιακρισία να σε ρωτήσω αν γνωριζεις το θέμα ως ειδικός ή ως γονιός;

4 asteria..... ta paidia mou!

3-2003, 7-2004, 12-2009, 6-2011

Link to comment
Share on other sites

Eίμαι Ψυχοπαιδαγωγος και ειδικη παιδαγωγος σε μεγαλο ιδιωτικο σχολειο.

Αυτο το διαστημα ολοκληρωνω το δευτερο μεταπτυχιακο μου που ειναι πανω στη ΔΕΠΥ και θελω να αρχισω ενα διδακτορικο ή στο ΔΕΠΥ ή σε ενα θεμα σχολικης συμβουλευτικης.

 

 

 

 

Υ.Γ. Και εγω ειμαι αντιθετη ως προς τη μεθυλφαινιδατη (Ritalin -ειναι το φαρμακο της ΔΕΠΥ) γιατι α) εχω εκπαιδευτικο επιστημονικο υποβαθρο και οχι ιατρικο και β) γιατι θεωρω οτι ισως το φαρμακο κουκουλωνει το προβλημα αλλα δεν το λυνει με αποτελεσμα καποια στιγμη αυτο να φουντωσει

Ομως δυστυχως εχω δει οτι τα παιδια που οι παιδοψυχιατροι ή οι παιδονευρολογοι τους δινουν Ritalin συγκεντρωνονται καλυτερα αρα μπορεις να τα βοηθησεις καλυτερα στη μελετη, ανεβαινουν μαθησιακα και αυτο τα τονωνει συναισθηματικα και ψυχολογικα και εχουν καλυτερη κοινωνικοτητα. Οποτε δεν μπορω να μη δω και αυτη την πλευρα οσο και να μη θελω να το παραδεχτω. Τα παιδια με το φαρμακο εχουν καλυτερη ποιοτητα ζωης τουλαχιστον απ'οτι μπορει να παρατηρηθει. Ευτυχως που η ειδικοτητα μου δεν με βαζει στο διλλημα να αποφασισω.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 εβδομάδες μετά...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ,ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΜΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΙΑΤΡΟΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΛΛΗΝΗΣ ΟΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ(5 ΕΤΩΝ) ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΟΣ,ΑΝΗΣΥΧΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΟΛΟΥ,ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΔΕΠΥ,ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΣΟΥ.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΝΑΙ ΜΕΝ ΔΕΝ ΚΑΘΕΤΑΙ ΠΟΤΕ ΗΣΥΧΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΕΝΤΟΝΟΣ,ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΕΥΡΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΘΥΜΩΝΕΙ ΜΑΣ ΧΤΥΠΑΕΙ ΚΑΙ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΡΕΙΣ-ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΩΡΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ ΦΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΝΑ ΧΤΥΠΙΕΤΑΙ ΣΤΑ ΠΑΤΩΜΑΤΑ.

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ HORNER ΠΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΥΟΤΥΠΟ ΚΑΙ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΠΛΑΣΙΑ ΕΝΟΣ ΧΡΩΜΟΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ DNA ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΠΡΩΣΟΠΙΚΟ ΝΕΥΡΟ ΕΧΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΒΛΕΦΑΡΟΠΤΩΣΗ,ΑΝΙΣΟΚΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΧΡΩΜΙΑ ΑΛΛΑ Η ΟΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ.

ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΑΞΕ,ΕΙΧΑΜΕ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΕΝΔΟΚΡΙΝΟΛΟΓΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΠΕΙΝΟΥΣΕ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΦΑΣΑΡΙΑ,ΑΤΑΞΙΕΣ Κ.Λ.Π,ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΕΝΑ ΧΑΡΤΙ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ,ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ο ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΝΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΟΥΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ,ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΠΟΙΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΦΑΓΗΤΟ!!!!! ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ:::::

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ;

Link to comment
Share on other sites

Oσοναφορα το πρωτο ερωτημα δηλ. δεν εισαι σιγουρη για το αν εχει το παιδι ΔΕΠ/Υ ή οχι, θα σε συμβουλευα να κλεισεις ραντεβου και στο ΙΑΤΡΕΙΟ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΔΕΠ/Υ που ανεφερα πιο πανω στο Παιδοψυχιατρικο Νοσοκομειο.

Για τη δευτερη περιπτωση που αναφερεις δεν καταλαβα απολυτως τι θελεις να πεις. Εννοεις οτι εγραψε τη λεξη φαγητο χωρις να ξερει καθολου τα γραμματα? :?:

Link to comment
Share on other sites

ΝΑΙ,ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΓΡΑΨΕ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΦΑΓΗΤΟ!!ΕΧΩ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΙΞΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ. ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΜΟΝΟ ΚΑΠΟΙΑ ΣΚΟΡΠΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟ "Α' ΤΟ "Τ" ΚΑΙ ΤΟ "Η",ΠΟΛΥ ΣΠΑΝΙΑ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ"Π" ΓΙΑΥΤΟ ΕΧΩ ΕΚΠΛΑΓΕΙ ΚΑΙ ΤΡΟΜΑΞΕΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ.

Link to comment
Share on other sites

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ,ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΠΚ 6ου ΤΟΜΕΑ. ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ:ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ;(HORNER SYNDROME)

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξερω αν το συνδρομο του παιδιου συνδεεται με τη ΔΕΠΥ γιατι δεν ειμαι γιατρος. Ομως απ'οτι γνωριζω το συνδρομο Χορνερ εχει νευρολογικη βαση οπως και καποιες περιπτωσεις ΔΕΠΥ θεωρουνται ως νευρολογικης προελευσης.

Μεγαλη φαρμακευτικη εταιρεια δινει ως αιτια της ΔΕΠΥ τα παρακατω γι'αυτο καλυτερα να ρωτησεις ενα παιδονευρολογο που το ειδε στον ιατροπαιδαγωγικο:

 

 

Ποια είναι τα αίτια της ΔΕΠΥ;

 

 

Οι επιστήμονες συμφωνούν ότι η ΔΕΠΥ δεν οφείλεται σε κάποιο μεμονωμένο αίτιο Οι παράγοντες που θεωρείται ότι σχετίζονται με τη ΔΕΠΥ είναι τόσο γενετικοί όσο και περιβαλλοντικοί. Αν και τα αίτια της ΔΕΠΥ δεν είναι απολύτως σαφή, διαθέτουμε αρκετά στοιχεία από μελέτες, που εφαρμόζουν προηγμένες τεχνικές απεικόνισης του εγκεφάλου, για να υποστηρίξουμε ότι παρατηρούνται κάποιες ανωμαλίες στην εγκεφαλική λειτουργία των ατόμων με ΔΕΠΥ.

 

Ανωμαλίες στη λειτουργία του εγκεφάλου

 

 

Μελέτες που χρησιμοποίησαν την τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET), μια τεχνική απεικόνισης του εγκεφάλου που χρησιμοποιεί μια ραδιενεργή σκιαγραφική ουσία για να απεικονίσει τη χημική δραστηριότητα του εγκεφάλου, έχουν δείξει ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα υγιή άτομα και στα άτομα με ΔΕΠΥ. Ο υποκείμενος παθοφυσιολογικός μηχανισμός που προκαλεί τη ΔΕΠΥ δεν έχει κατανοηθεί ακόμα πλήρως.

 

Έχει γίνει η υπόθεση ότι υπάρχει κάποια ανισορροπία στις χημικές ουσίες του εγκεφάλου και πιο συγκεκριμένα στους νευροδιαβιβαστές που μεταφέρουν τα μηνύματα στον εγκέφαλο. Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων χρησιμοποιείται ως ερευνητικό μέσο και δεν είναι κατάλληλη για διαγνωστικούς σκοπούς.

 

Γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες

 

Η ΔΕΠΥ μπορεί να προκληθεί από κάποια κληρονομική βιοχημική διαταραχή, από ανώμαλη ανάπτυξη του εμβρύου που επηρεάζει τις περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν την προσοχή και την κίνηση, από τοξικές ουσίες (π.χ. μόλυβδο) και από διαταραχές της ανάπτυξης.

 

Επιπλέον, κακώσεις του κεφαλιού που μπορεί να προκαλέσουν εγκεφαλικές βλάβες πιθανώς να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ΔΕΠΥ. Ακόμη, η ΔΕΠΥ τείνει να εμφανίζεται σε μέλη της ίδιας οικογένειας, γεγονός που δείχνει ότι τα γονίδια ίσως παίζουν κάποιο ρόλο.

 

Σημαντικά στοιχεία από μελέτες σε πληθυσμούς διδύμων, υιοθετημένων και οικογενειών δείχνουν ότι γενετικοί παράγοντες σχετίζονται με την ανάπτυξη της ΔΕΠΥ. Στις μελέτες αυτές, περίπου οι μισοί γονείς που έπασχαν από ΔΕΠΥ είχαν ένα παιδί με την ασθένεια. Ποσοστό 10-35% των παιδιών με ΔΕΠΥ είχαν ένα συγγενή πρώτου βαθμού με ΔΕΠΥ. Οι έρευνες δεν επιβεβαιώνουν τις ευρέως διαδεδομένες απόψεις ότι η ΔΕΠΥ προκαλείται από υπερβολική κατανάλωση ζάχαρης, χημικά πρόσθετα τροφίμων, υπερβολική παρακολούθηση τηλεόρασης ή πλημμελή άσκηση του γονεϊκού ρόλου.

 

 

Για ποιο λογο αν και δε ξερει το ονομα του εγραψε τη συγκεκριμενη λεξη δε γνωριζω. Ισως ομως στο σχολειο του το βλεπει συνεχως καπου γραμμενο ή του το εχουν δειξει σε καποια καρτελα ή μπορει να το εχει δει καπου αλλου (π.χ. φυλλαδιο γρηγορου φαγητου) και να το ανακαλεσε.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Πολύ ωραίο το post !!! Kel...ευχές για καλή εφαρμογή. Θα θέλα να γνωριζόμασταν

 

Πως μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις κάποιο θέμα, καλυτερα ?

Ρωτάς, διαβάζεις, έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους που αντιμετωπίζουν παρόμοια ζητήματα, ξαναρωτάς, εφαρμόζεις καλές πρακτικές...

 

Με αυτό το σκεπτικό ενήλικες με Διάσπαση Προσοχής, αλλά και γονείς ατόμων με ΔΕΠ συναντιώμαστε κάθε δεύτερη Πέμπτη στην "Προσέγγιση"

 

Επόμενη Συνάντηση:

 

Την Πέμπτη, 23 Απριλίου 2009, 19:30 - 21:15 Σπινθάρου 65 και Φρατζή στην Αιθουσα της εταιρείας "Προσέγγιση" (metro N. Κόσμος). Oμάδα για ενήλικες που έχουν διαπιστώσει πως έχουν ένα χαρακτηρα που επηρρεάζεται από την εννοια της "Διάσπασης Προσοχής". Σκοπός να μοιραστούμε εμπειρίες, καλές πρακτικές και να αναδειξουμε τα ταλέντα και θετικά γνωρίσματα που η ΔΕΠ συνεπάγεται.Συμμετοχή Δωρεάν και ανοιχτή σε κάθε ενδιαφερόμενο.

 

Διαβάστε ένα ενδιαφέρον post για γονείς:

http://www.addingreek.com/2008/08/th...happiness.html'>http://www.addingreek.com/2008/08/th...happiness.html

 

Νέα και οι επόμενες συναντήσεις στο:

http://www.addingreek.com/

Πληροφορίες:

Σπύρος Ζορμπάς

Τηλ. 6946 00 35 22

Link to comment
Share on other sites

Spyros 22 ευχαριστω για τα καλα σου λογια.

Η αληθεια ειναι οτι το παραπανω site το ενηλικων με ADHD το παρακολουθω.

Οσοναφορα την ερωτηση σου θεωρω οτι δεν υπαρχει μαγικη συνταγη για τα παιδια με διασπαση .Απλα διαβαζοντας τη βιβλιογραφια και προσπαθωντας να βοηθησω καθημερινα παιδια με ΔΕΠΥ το παλευω. Εχω ηδη ενα μεταπτυχιακο στις ειδικες μαθησιακες δυσκολιες και ολοκληρωνω ενα δευτερο που ασχολειται με τη συννοσηροτητα των μαθησιακων δυσκολιων και περιλαμβανει και τη ΔΕΠΥ. Εργαζομαι ως ειδικος παιδαγωγος σε ιδιωτικο δημοτικο και κανουμε μια προσπαθεια με τους εκπαιδευτικους να ειναι τα παιδια μας πληρως ενσωματωμενα με τις δυσκολιες τους αλλα και με τα θετικα τους. Προσπαθω να παρακολουθω τις εξελιξεις (συνεδρια, σεμιναρια κ.λ.π.) και να ενημερωνω τους εκπαιδευτικους στο σχολειο για τις συγχρονες εκπαιδευτικες εξελιξεις στη ΔΕΠΥ.

Οσον αφορα τα παραπανω παραθεματα δεν ειναι τιποτα αλλο παρα η οργανωση και η συρραφη απο κειμενα ανθρωπων που ασχολουνται με τη ΔΕΠΥ και υπαρχουν στο internet οποτε δεν εχω κανει τιποτα σπουδαιο περα απο το να επιλεξω απο την παραπληροφορηση που υπαρχει καποια γενικως αποδεκτα στοιχεια για τη ΔΕΠΥ.

Σημειωτεον θεωρω πολυ σημαντικο βημα την ιδρυση της εταιρειας για τη μελετη της ΔΕΠΥ οπως επισης και το γεγονος οτι με τον καινουριο νομο για την ειδικη αγωγη το 2008 αναγνωριστηκε η ΔΕΠΥ ως διαταραχη που προκαλει μαθησιακες δυσκολιες.

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...