Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΣΑΤΕ?


joe

Recommended Posts

Ναι βρε κοριτσια κραταει καιρο αυτη η ιστορια αλλα αυτο δε σημαινει οτι επειδη δεν εγινε-χτυπα ξυλο-κατι ως τωρα αποκλειεται να ειναι ολα αυτα οντως σημαδια.

Να σας πω και κατι που δεν το εχω γραψει ως τωρα?Στις διακοπες μας μεσα στον Αυγουστο,ημουν ξαπλωμενη ενα βραδυ διπλα στην κορη μου που μισοκοιμοταν και σκεφτομουν πολυ εντονα ολα αυτα.Καποια στιγμη λοιπον,σκεφτηκα κοιτωντας την "Θα εισαι μαζι μου?" Σας το τονιζω,ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ,δεν το ειπα δυνατα ουτε καν χαμηλοφωνα,το σκεφτηκα απλα.Οπως λοιπον την ειχε παρει σχεδον ο υπνος,μουρμουριζει η μικρη "Καπου αλλου"!!!Λεω μεσα μου,αν ειναι δυνατον,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ???Οχι κοριτσια,δεν το φανταστηκα,δεν εχω φτασει ακομη στο σημειο να εχω παραισθησεις,οντως συνεβη.Σε φιλους και γνωστους που τα εχω συζητησει ολα αυτα,ειδικα το συγκεκριμενο περιστατικο εκανε πραγματι εντυπωση.Λιγες μερες μετα καναμε μια μεγαλη βολτα με τα καροτσια,κι οπως γυρνουσαμε περασαμε απο εναν δρομο που εχει κανα-δυο γραφεια απο αυτα που καταλαβαινετε.Αναγκαστικα περνπυσαμε απο εκει γιατι το σπιτι που μεναμε,των πεθερικων μου δηλαδη,ειναι εκει διπλα.Της μεγαλης το καροτσι το εσπρωχνε η μανα μου απο πολυ ωρα πριν,και γενικα η μεγαλη προτιμαει παντα να την εχει στο καροτσι η γιαγια της.Σκεφτηκα λοιπον,ετσι σαν στοιχημα,οτι αν περνωντας μπροστα απο ενα απο αυτα τα γραφεια μου ζητησει να παρω το καροτσι της εγω,κατι θα σημαινει αυτο.Ημουν σιγουρη οτι κατι τετοιο δε θα γινοταν αφου ποτε σε βολτα δεν εχει ζητησει να της σπρωχνω εγω το καροτσι.Περιττο να σας πω οτι περνωντας μπροστα απο το δευτερο γραφειο αρχισε να γκρινιαζει γιατι ηθελε το καροτσι να το παρω εγω.

ΤΟ ΧΑΝΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ Ή ΟΧΙ???

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 177
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Καλη μου Τζοε. Να σου πω ενα περιστατικο δικο μας και πες μου σε παρακαλω εσυ πως θα το ερμηνευες. Η κουμπαρα μου ειχε φερει δωρο στην μικρη οταν γεννηθηκε ενα κρεμαστο σταυρουδακι με ματακι. Το ειχε δωσει στην μαμα μου να μου το φερει (η κουμπαρα μενει πολυ μακρυα) και η μαμα μου μου ειχε πει οτι η κουμπαρα το πηρε για μενα και οχι για το μωρο. Επειδη μου αρεσε πολυ το φορουσα. Οταν την πηρα τηλ μου πε οτι το ειχε αγορασει για το μωρο οχι για μενα αλλα εγω συνεχισα να το φοραω. Το λεω αυτο γιατι οσα κοσμηματα μας εφεραν για δωρο της μικρης τα χω φυλαγμενα και παρολο που πολλα μου αρεσουν δεν θα τα φορουσα-ειναι της μικρης μου και θα της τα δωσω οταν φτασει η ωρα. Μια εβδομαδα πριν την βαπτιση της χανω το σταυρουδακι και σκεφτομαι αθελα μου αυτη η σκεψη μου ηρθε οτι αυτο το σημαδι δεν ειναι καλο.Να χασω το σταυρο (δωρο της μικρης λιγο πριν τη βαπτιση),συλλογιζομαι, κατι θα συμβει στο παιδι. Και την Τριτη ανεβαζει πυρετο μπαινουμε νοσοκομειο μεχρι Παρασκευη. Κυριακη ηταν η βαπτιση. Καταλαβαινεις πως ενιωσα.Ευτυχως το μωρο ηταν καλα αλλα δεν ξεραμε τελικα αν θα γινει η βαπτιση ή οχι...

Παναγια μου ελεγα ας γινει καλα να βαπτιστουμε Χριστιανακι θελω να το κανω ας βγουμε...

Μερικα πραγματα δεν ξερω ειναι σημαδια, προαισθησεις ή απλα συμπτωσεις;Οπως και να χει πρεπει να κρατουμε την ψυχραιμια μας. Πιστευω κατα καιρους σε ολους μας εχει συμβει κατι παρομοιο. Ασχημες σκεψεις (οτι μπορει κατι να συμβει στο παιδι μας) κανουμε ολοι μας. Ειναι ανθρωπινο. Το θεμα ειναι οτι αν δουμε οτι χανουμε τον ελενχο και αυτο καθοριζει τη ζωη μας ισως τοτε να ειναι καλυτερο να ζητησουμε βοηθεια απο καποιον ειδικο.

Αλλα περιστατικα που μου συμβαινουν ειναι να σκεφτομαι κατι ασχετο και να μου το λεει ο συζηγος...αυτο δν ειναι κακο μαλλον αλληλοσυμπληρωνομαστε...!!

Xρωμα δεν αλλαζουνε τα ματια...μονο τροπο να κοιταμε.

tALVp3.png

Link to comment
Share on other sites

Pitsikoki,τωρα που λες αυτο για το σταυρουδακι που εχασες,να συμπληρωσω οτι τον αφαλο της μεγαλης μου κορης,που ειθισται απ΄ο,τι ξερω να τον κραταει ο μπαμπας ως φυλαχτο,τον χασαμε ως δια μαγειας.Τον ειχε φυλαγμενο ο αντρας μου σε ενα κουτακι που εκλεινε με κουμπωμα,πανω στο κομοδινο του και ξαφνικα μια μερα το ανοιγει και πουθενα ο αφαλος.Να μας ειχε πεσει και να τον ρουφηξαμε με τη σκουπα?Τι να πω,ολα πιθανα κι ολα απιθανα μου φαινονται,αφου οπως ειπα εκλεινε με κουμπωμα το κουτι,δεν ανοιγε ευκολα.

Ο αντρας μου προσφατα μου εκμυστηρευτηκε οτι απο τοτε που χαθηκε ο αφαλος (ουτε 3 μηνων δεν ηταν τοτε η κορη μου) εχει αγχος μηπως ειναι καποιο σημαδι οτι κατι θα συμβει.Προσπαθωντας να του κατευνασω την ανησυχια (ποια,εγω,που κοιμαμαι και ξυπναω με την ιδια ανησυχια) του ειπα οτι ουτε το δικο μου αφαλο εχει κρατησει η μανα μου ουτε το δικο του η δικια του μανα.Μου απαντησε ομως οτι Ο ΤΡΟΠΟΣ που χαθηκε απο το κουτι,το οτι δεν μπορουμε να εξηγησουμε ΠΩΣ χαθηκε,ολα αυτα,του δημιουργουν ενα πολυ περιεργο συναισθημα.

Εντωμεταξυ,δεν ξερω αν πιστευετε στα ζωδια και στους αστρολογικους χαρτες,αλλα η κορη μου εχει εναν συνδυασμο στο χαρτη της που φανερωνει ροπη προς τα ατυχηματα.Δεν τα ηξερα κι εγω κι ουτε ασχολουμαι ιδιαιτερα,αλλα μια συναδελφος που ξερειμου τα ειχε εξηγησει.Εχει λεει αντιθεση Αρη με Πλουτωνα,ενω ο αντρας μου εχει Πλουτωνα στον 5ο οικο,που ειναι ο οικος των παιδιων-σας τονιζω και παλι οτι δεν ειμαι καμμια κολλημενη με τα ζωδια και τα αστρολογικα,ουτε καν διαβαζω το ζωδιο μου στα περιοδικα ουτε ασχολουμαι,αλλα μου ειχε κανει εντυπωση αυτο ειδικα στο χαρτη του αντρα μου.

Δεν ξερω που θα βγαλει ολο αυτο,ξερω μονο οτι κουραστηκα,κουραστηκα πολυ.

Link to comment
Share on other sites

joe καλησπέρα κ από μένα. Δεν είμαι ειδικός αλλά νομίζω πως είναι κρίμα να βασανίζεσαι έτσι. Καθημερινά συμβαίνουν πολλές συμπτώσεις και αν κάτσεις κ ασχοληθείς θα "βλέπεις" ότι σε βολεύει με βάση τη φοβία σου. Ο φόβος είναι κάτι πολύ ισχυρό και "δημιουργικό" αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.Το έχω να δει να συμβαίνει κ αναλόγως τη φοβία το άτομο βλέπει διαφορετικά πράγματα. Είχα διαβάσει στο νετ ότι οι παράλογοι φόβοι μήπως πάθουν κακό αγαπημένα μας πρόσωπα είναι ένα απ' τα πολλά συμπτώματα μιας διαταραχής που ονομάζεται ψυχαναγκαστική. Η διαταραχή αυτή έχει να κάνει με άγχος που βιώνεις κ δεν μπορείς να διαχειριστείς σωστά. Είναι κάτι που αντιμετωπίζεται με επιτυχία και είναι πραγματικά κρίμα (αν πρόκειται π.χ.για κάτι τέτοιο) να αφήνεις να σε βασανίζει. Αν είχες πάθει κάτι σωματικό δεν θα ζητούσες βοήθεια από γιατρό;

 

Είτε πρόκειται γι' αυτό, είτε για κάτι άλλο, πιστεύω ότι αν μιλήσεις σε ειδικό πρώτα απ' όλα θα ησυχάσεις γιατί θα καταλάβεις τι ακριβώς σου συμβαίνει κ ότι δεν είσαι μοναδική. Σκέψου πως κ τα δύο σου παιδάκια θέλουν μια μαμά απαλλαγμένη από τραύματα του παρελθόντος...Αλλά κ εσύ η ίδια έτσι όπως σε ακούω κ παιδιά να μην είχες ταλαιπωρείσαι πάρα πολύ..Είναι φυσικό να έχεις κουραστεί κ εγώ στη θέση σου έτσι θα ένιωθα. Έχεις να χάσεις κάτι με το να πας; Κάνε μια δοκιμή...Ο ψυχαναλυτής θα σου "ξεκουράσει" την ψυχή όπως λες και μετά θα αναρωτιέσαι γιατί τόσον καιρό δεν πήγαινες..

 

Πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο που λέγεται "επάγγελμα μωρό". Περιγράφει περιπτώσεις μητέρων που ξεκίνησαν ψυχοθεραπεία και αναλύει πως ξεκίνησε η θεραπεία π.χ "Γιατρέ νομίζω ότι το μωρό μου έχει το τάδε χαρακτηριστικό ή φοβάμαι ότι θα γίνει αυτό με το μωρό μου"και στη συνέχεια μέσα από συζητήσεις ξεδιπλώνεται η αλήθεια που δεν είχε συνειδητοποιήσει η μητέρα και η αλήθεια αυτή τη "λυτρώνει" και βοηθά να ξεπεράσει το πρόβλημα. Αν θες διάβασέ το ίσως σε ενθαρρύνει να πας, γιατί θα καταλάβεις πόσο πολύ βοηθά. Μάλιστα απ' όσο θυμάμαι είχε μια περίπτωση που έμοιαζε πολύ με τη δική σου.

Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά ότι κ αν κάνεις....

"Great is the human who has not lost his childlike heart"-Mencius

Link to comment
Share on other sites

Καλη μου Τζοε. Να σου πω ενα περιστατικο δικο μας και πες μου σε παρακαλω εσυ πως θα το ερμηνευες. Η κουμπαρα μου ειχε φερει δωρο στην μικρη οταν γεννηθηκε ενα κρεμαστο σταυρουδακι με ματακι. Το ειχε δωσει στην μαμα μου να μου το φερει (η κουμπαρα μενει πολυ μακρυα) και η μαμα μου μου ειχε πει οτι η κουμπαρα το πηρε για μενα και οχι για το μωρο. Επειδη μου αρεσε πολυ το φορουσα. Οταν την πηρα τηλ μου πε οτι το ειχε αγορασει για το μωρο οχι για μενα αλλα εγω συνεχισα να το φοραω. Το λεω αυτο γιατι οσα κοσμηματα μας εφεραν για δωρο της μικρης τα χω φυλαγμενα και παρολο που πολλα μου αρεσουν δεν θα τα φορουσα-ειναι της μικρης μου και θα της τα δωσω οταν φτασει η ωρα. Μια εβδομαδα πριν την βαπτιση της χανω το σταυρουδακι και σκεφτομαι αθελα μου αυτη η σκεψη μου ηρθε οτι αυτο το σημαδι δεν ειναι καλο.Να χασω το σταυρο (δωρο της μικρης λιγο πριν τη βαπτιση),συλλογιζομαι, κατι θα συμβει στο παιδι. Και την Τριτη ανεβαζει πυρετο μπαινουμε νοσοκομειο μεχρι Παρασκευη. Κυριακη ηταν η βαπτιση. Καταλαβαινεις πως ενιωσα.Ευτυχως το μωρο ηταν καλα αλλα δεν ξεραμε τελικα αν θα γινει η βαπτιση ή οχι...

Παναγια μου ελεγα ας γινει καλα να βαπτιστουμε Χριστιανακι θελω να το κανω ας βγουμε...

Μερικα πραγματα δεν ξερω ειναι σημαδια, προαισθησεις ή απλα συμπτωσεις;Οπως και να χει πρεπει να κρατουμε την ψυχραιμια μας. Πιστευω κατα καιρους σε ολους μας εχει συμβει κατι παρομοιο. Ασχημες σκεψεις (οτι μπορει κατι να συμβει στο παιδι μας) κανουμε ολοι μας. Ειναι ανθρωπινο. Το θεμα ειναι οτι αν δουμε οτι χανουμε τον ελενχο και αυτο καθοριζει τη ζωη μας ισως τοτε να ειναι καλυτερο να ζητησουμε βοηθεια απο καποιον ειδικο.

Αλλα περιστατικα που μου συμβαινουν ειναι να σκεφτομαι κατι ασχετο και να μου το λεει ο συζηγος...αυτο δν ειναι κακο μαλλον αλληλοσυμπληρωνομαστε...!!

 

Ασχετο να μιλησω για ενα σοβαρο πρακτικο θεμα κυριες μου *μικρη υπενθυμιση* και συνεχιζετε ανενοχλητες. ΠΟΤΕ δεν βαζουμε σταυρους κρεμμαστους ή γενικα κρεμμαστα στο παιδι. Υπαρχει μεγαλος κινδυνος πνιγμου. Επισης βραχιολια και ολα τα παρεμφερη τα φοραμε ΠΑΝΤΑ με επιτηρηση γιατι εχουν κομματια που ανοιγουν/σπανε και μπορει το παιδι να τα καταπιει με ασχημα αποτελεσματα. Αυτα περι κοσμηματων και μωρων. Συνεχιστε.....:D

Don't give me love, i've had my share. Give me the truth instead.....

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

αχ! βρε κοριτσακι....αν το συνεχισεις αυτο θα τρελαθεις. μην το κανεις στον εαυτο σου, σου μιλαω εκ πειρας γιατι και εγω ειμαι ενα ατομο με προαισθησεις πολυ εντονες οι οποιες δυστυχως επιβεβαιωνονται συνεχεια. δεν θελω να γινω πιο περιγραφικη γιατι μου κανει πολυ κακο αφου δεν ειναι και πολυς καιρος που εχω συνελθει. παντως εγω αν σε ενδιαφερει απευθηνθηκα σε ομοιοπαθητικο αντι να καταληξω να παιρνω ψυχοφαρμακα. το μονο που θα σου πω ειναι οτι δεν υπαρχει ονειρο μου που να εχει βγει με αποκορυφωμα κατι που εγινε στη ζωη μου πριν απο 10 χρονια. για πολλα χρονια ζουσα σε σκιες και ενω νομιζα οτι το εχω ξεπερασει παντα εκει γυρνουσα. γινοντουσαν διαφορα πραγματα και ολα μα ολα τα ηξερα εκ των προτερων. φοβομουν να κοιμηθω και να τυχον ονειρευομουν κατι ξυπνουσα με κλαματα γιατι ηξερα οτι θα γινει. και δεν μιλαμε για καλα ονειρα αλλα για προμηνυματα κακων εξελιξεων. οταν γεννησα την κορη ειχα συνεχεια ανησυχιες.....και εχω παρατηρησει οτι κανω αυθυποβολη στα παιδια!!!!! ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΩΡΑ!!!!!:?:-? βρες ενα τροπο και ζητα βοηθεια για το καλο ολων σας, μην προδιαγραφετε το μελλον του παιδιου σας. οι φοβιες ειναι φυσιολογικες για μια μαμα αλλα μεσα σε λογικα πλαισια και εγω πιστεψε με τα ειχα περασει οπως και εσυ τωρα....:!:

μακαρι να μπορουσα να σου πω παραδειγματα....σε καταλαβαινω αλλα ΣΤΑΜΑΤΑ!!!!

έχω δύο δωράκια

UDcLp3.png euQwp3.png

Link to comment
Share on other sites

Ασχετο να μιλησω για ενα σοβαρο πρακτικο θεμα κυριες μου *μικρη υπενθυμιση* και συνεχιζετε ανενοχλητες. ΠΟΤΕ δεν βαζουμε σταυρους κρεμμαστους ή γενικα κρεμμαστα στο παιδι. Υπαρχει μεγαλος κινδυνος πνιγμου. Επισης βραχιολια και ολα τα παρεμφερη τα φοραμε ΠΑΝΤΑ με επιτηρηση γιατι εχουν κομματια που ανοιγουν/σπανε και μπορει το παιδι να τα καταπιει με ασχημα αποτελεσματα. Αυτα περι κοσμηματων και μωρων. Συνεχιστε.....:D

 

Ax, βρε ελεφριεμ το αυτονοητο μας λες...Εννοειτε:!::!:

Xρωμα δεν αλλαζουνε τα ματια...μονο τροπο να κοιταμε.

tALVp3.png

Link to comment
Share on other sites

αχ! βρε κοριτσακι....αν το συνεχισεις αυτο θα τρελαθεις. μην το κανεις στον εαυτο σου, σου μιλαω εκ πειρας γιατι και εγω ειμαι ενα ατομο με προαισθησεις πολυ εντονες οι οποιες δυστυχως επιβεβαιωνονται συνεχεια. δεν θελω να γινω πιο περιγραφικη γιατι μου κανει πολυ κακο αφου δεν ειναι και πολυς καιρος που εχω συνελθει. παντως εγω αν σε ενδιαφερει απευθηνθηκα σε ομοιοπαθητικο αντι να καταληξω να παιρνω ψυχοφαρμακα. το μονο που θα σου πω ειναι οτι δεν υπαρχει ονειρο μου που να εχει βγει με αποκορυφωμα κατι που εγινε στη ζωη μου πριν απο 10 χρονια. για πολλα χρονια ζουσα σε σκιες και ενω νομιζα οτι το εχω ξεπερασει παντα εκει γυρνουσα. γινοντουσαν διαφορα πραγματα και ολα μα ολα τα ηξερα εκ των προτερων. φοβομουν να κοιμηθω και να τυχον ονειρευομουν κατι ξυπνουσα με κλαματα γιατι ηξερα οτι θα γινει. και δεν μιλαμε για καλα ονειρα αλλα για προμηνυματα κακων εξελιξεων. οταν γεννησα την κορη ειχα συνεχεια ανησυχιες.....και εχω παρατηρησει οτι κανω αυθυποβολη στα παιδια!!!!! ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΩΡΑ!!!!!:?:-? βρες ενα τροπο και ζητα βοηθεια για το καλο ολων σας, μην προδιαγραφετε το μελλον του παιδιου σας. οι φοβιες ειναι φυσιολογικες για μια μαμα αλλα μεσα σε λογικα πλαισια και εγω πιστεψε με τα ειχα περασει οπως και εσυ τωρα....:!:

μακαρι να μπορουσα να σου πω παραδειγματα....σε καταλαβαινω αλλα ΣΤΑΜΑΤΑ!!!!

Πες τα .....!!!!!

Βασανίζετε αδικα.....και αν ειναι ολα αυτα σημάδια ????....ναι αλλα και αν ΔΕΝ είναι ??????.......ολες αυτες οι σκέψεις θα ξετυλιγονται παλι και παλι και παλι......

 

 

joe

Χωρις να θελω να σε προσβαλω με κανενα τροπο σου στελνω πμ τα στοιχεια του ψυχολογου που ειχα επισκευτει πριν 7 χρόνια οταν παθαινα κρισεις πανικου λιγο πριν το γαμο μου !!!

Αν τα εχεις προχειρα μπορει καπιοα στιγμη να το παρεις αποφαση .......ορεξη να εχεις να μιλάς και να κλάις....

Φάρμακα δεν δινει ;)

Γιαννής 1/7/2006 + Νικόλας 20/10/2009

Link to comment
Share on other sites

σταματα κοπελα μου με την σκεψη σου να προκαλεις το κακο σε παρακαλω.εχω ξαναγραψει και θα ηθελα να πας σε εναν ψυχιατρο εστω για χαρη μας εδω μεσα που στο λεμε τοσες.εστω μια φορα κανε την θεραπεια που θα σου πει και αν δεν αλλαξει τιποτα σε 15 μερες υποσχομαι οτι θα παρω το μερος σου σε ολα και θα την ψαξουμε απο μερια εκκλησιας ολα ειναι πιθανα αλλα απο καπου πρεπει να αρχισεις να ψαχνεις και μετα συνεχιζουμε.σε παρακαλω για το παιδακι σου. τωρα το μονο που κανεις ειναι να σταυρωνεις τα χερια και να περιμενεις ξεκινα καπως και ολες διπλα σου θα ειμαστε!

Link to comment
Share on other sites

Κοριτσια ειλικρινα ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον σας,το πηρα αποφαση οτι πρεπει να παω να μιλησω σε ψυχολογο,γιατι οχι και σε ψυχιατρο-δεν ειναι ταμπου,εξ' αλλου ψυχιατρος δε σημαινει σωνει και καλα και ψυχοφαρμακα.Θα το δοκιμασω,ποιος ξερει,ισως αυτο με κανει να δω καπως αλλιως τα πραγματα.Ειναι παντως καποιες μερες που σκεφτομαι πολυ πιο ισορροπημενα,που προσπαθω να μη δινω σημασια σε συμπτωσεις και τετοια,αλλα οπως σας εχω ξαναγραψει ολο κατι ξεφυτρωνει που με κανει να γυρισω στις ιδιες σκεψεις.

Για να δουμε,θα βοηθηθω αραγε?

Θα ηθελα ομως και η Zopiron να μου γραψει την αποψη της,γιατι ειλικρινα με εχει αφησει σε αγωνια,εγραψε οτι την προβληματισαν αυτα που εχω γραψει αλλα δε μου διευκρινισε το γιατι και εξαφανιστηκε,πραγμα που-ναι,το ξερω,μπορει να ειναι τραβηγμενο-αλλα με κανει να πιστευω οτι ισως πιστευει οτι "κατι συμβαινει" και δε θελει τελικα να μου το γραψει.Αν μας διαβαζει λοιπον τωρα κι αν θελει,οποια κι αν ειναι η γνωμη της για ολα αυτα,θα ηθελα πολυ να μου την πει.Γιατι ειναι μανουλα κι εκεινη και σιγουρα καταλαβαινει ποσο ψυχοφθορος ειναι αυτος ο φαυλος κυκλος στον οποιον εχω μπει.

Σας ευχαριστω και παλι ολες σας κοριτσια!!!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Θα ηθελα ομως και η Zopiron να μου γραψει την αποψη της,γιατι ειλικρινα με εχει αφησει σε αγωνια,εγραψε οτι την προβληματισαν αυτα που εχω γραψει αλλα δε μου διευκρινισε το γιατι και εξαφανιστηκε,πραγμα που-ναι,το ξερω,μπορει να ειναι τραβηγμενο-αλλα με κανει να πιστευω οτι ισως πιστευει οτι "κατι συμβαινει" και δε θελει τελικα να μου το γραψει.Αν μας διαβαζει λοιπον τωρα κι αν θελει,οποια κι αν ειναι η γνωμη της για ολα αυτα,θα ηθελα πολυ να μου την πει.Γιατι ειναι μανουλα κι εκεινη και σιγουρα καταλαβαινει ποσο ψυχοφθορος ειναι αυτος ο φαυλος κυκλος στον οποιον εχω μπει.

 

Καλησπέρα. Εξαφανίστηκα γιατί 1) Έχω απίστευτα τρεξίματα με τη δουλειά και το σπίτι 2) Το πληκτρολόγιο μου κολλάει συχνά πυκνά κι έτσι δεν μπορώ να γράψω 3) Δεν ήξερα πως να σου πω ακριβώς αυτά που νοιώθω - γιατί θεωρώ το θέμα πολύ σοβαρό... Θα προσπαθήσω να είμαι (όσο γίνεται) σύντομη, περιεκτική και ρεαλιστική στην (υποκειμενική) άποψή μου.

 

Δεν θα μιλήσω για το μίνιμουμ των φόβων που όλες οι μανάδες έχουμε. Για την λατρεία που νοιώθουμε γι΄ αυτά. Για τις κεραίες μας που είναι πάντα σηκωμένες. Για το απερίγραπτο δέσιμο γονιού-παιδιού (με ότι συνεπάγεται αυτό). Όλα αυτά είναι γνωστά και αυτονόητα.

 

Όμως

καλή μου φίλη, διαβάζοντας ξανά και ξανά τα μηνύματά σου, κατάλαβα πως κι εσύ ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά. ΟΧΙ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΘΑ ΠΑΘΟΥΝ ΚΑΤΙ και ειλικρινά πιστεύω πως ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΡΙΟΥΛΕΣ ΜΕ ΑΣΠΡΑ ΜΑΛΛΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κατάλαβα πως κι εσύ ξέρεις πως κάτι δεν πάει καλά με σένα. Δεν γράφω για να κάνω την κάποια. Δεν είμαι εξάλλου. Ούτε για να σου αποδώσω χαρακτηρισμούς. Μακριά από μένα αυτά. Οφείλω όμως να σου πω την αλήθεια έτσι όπως την είδα μέσα από τα μηνύματά σου.

 

Με συγκίνησες πολύ γιατί...

 

Μου θύμισες δύο παρόμοιες ιστορίες από το κοντινό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον. Λοιπόν... Η μία μητέρα έχασε την επιμέλεια του παιδιού της γιατί όταν τα πράγματα έφθασαν στο απροχώρητο κρίθηκε ακατάλληλη μητέρα από τους ειδικούς... Η άλλη μητέρα δεν έχασε ποτέ τη επιμέλεια αλλά το παιδί αποστασιοποιήθηκε τόσο πολύ από αυτήν που ακόμα και τώρα που είναι 46 χρονών (το παιδί) δεν θέλει ούτε να ακούει την (γριά) μητέρα του...

 

Με συγκίνησες πολύ γιατί...

Από τα λεγόμενά σου φαίνεσαι ευαίσθητη, τρυφερή, έξυπνη, μορφωμένη

γυναίκα και μανούλα που αγαπάει και νοιάζεται τα παιδιά της

και ναι λοιπόν ... ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΤΥΧΗ.

Το πρόβλημα υπάρχει μέσα σου (δεν λέω πως είσαι άρρωστη). Ρίξε φως στις σκιές σου, κόψε τα σχοινιά που σε δένουν με το παρελθόν, επισκέψου έναν ειδικό της αρεσκείας σου (ακόμα κι αν χρειαστεί να αλλάξεις πολλούς για να βρεις τον κατάλληλο). Μην βάζεις δικαιολογίες ότι δεν έχεις λεφτά (υπάρχουν τα δημόσια νοσοκομεία, τα κέντρα ψυχικής υγιεινής - και με ψυχολόγους και με ψυχίατρους). Μην βάζεις δικαιολογίες ότι δεν γουστάρεις τα φάρμακα (επέλεξε αν θες τα φάρμακα ή το φαρμάκι...) Μην ντρέπεσαι (όποιος "τα παίζει" δεν είναι εγκληματίας, είναι κουρασμένος...) ΞΕΚΟΥΡΑΣΟΥ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ και θα δεις που όλα θα πάρουν τον ωραίο δρόμο τους...!

Πραγματικά φιλικά, θα περιμένω νέα σου!

 

Υ.Γ. Σε όλη αυτή την κατάσταση, αναρωτιέμαι... - Που είναι ο άντρας σου? - Που είναι τα αδέλφια σου (αν έχεις)? - Που είναι οι φίλοι σου? - Που είναι ο πατέρας σου? - Που είναι η μητέρα σου? Για την μητέρα σου εννοώ ότι εκτός από την πρακτική βοήθεια που λες ότι σου δίνει, μήπως θα ήταν καλύτερα (σαν επιστημόνισα που είναι κι άρα κατέχουσα την γνώση περισσότερο) να σου "δώσει" κάτι παραπάνω από συμβουλές του στυλ "πήγαινε σε πνευματικό" (δεν το κοροιδεύω, είμαι θρησκευόμενη κι έχω πνευματικό αλλά δεν νομίζω ότι σε αυτή την φάση το πρόβλημά σου αντιμετωπίζεται με την θρησκεία)... Κι αλήθεια θάχε πολύ ενδιαφέρον να θυμηθείς τη δική σου σχέση με εκείνη, τους δικούς της φόβους, αγωνίες, προσδοκίες από σένα...

Δεν θέτω τα ερωτήματα για να μου απαντήσεις αλλά για να αρχίσεις να σκέφθεσαι...

Υ.Γ. Παραπιπτόντως, το Joe είτε είναι το πραγματικό σου όνομα είτε ψευδώνυμο και είτε σε "Ζωή" το μεταφράζεις είτε σε "Χαρά", μου ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ...!!!!

Σε φιλώ!

Link to comment
Share on other sites

Zopiron...απλα Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...Σ΄ευχαριστω που μου απαντησες κατ΄αρχην,γιατι δε σου κρυβω οτι ειλικρινα ειχα μεγαλη αγωνια-ακομη και μεσα στον παραλογισμο μου αν θες-για το τι θα μου πεις...κρεμομαι απο την καθε γνωμη γιατι το ζητημα αυτο ειναι ο,τι σημαντικοτερο για εμενα,αφορα το σπλαχνο μου,το παιδι μου που δεν μπορω να περιγραψω με λογια τι νιωθω γι΄αυτο!!!Το ιδιο και για το αλλο βεβαια,απλα με τη μεγαλη μου,μου εχουν κολλησει ολες αυτες οι σκεψεις και με δηλητηριαζουν καθε μερα,ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!!!

Δεν παιρνει αλλη αναβολη,θα κλεισω τη Δευτερα κιολας ραντεβου με ψυχιατρο-ναι,με ψυχιατρο,δεν ντρεπομαι να το γραψω,πιστευω πως η συμβολη του θα ειναι πιο δυνατη απο αυτην ενος ψυχολογου χωρις βεβαια να υποτιμω τη δευτερη ειδικοτητα.

Οσο για τους δικους μου,ο αντρας μου εχει επηρεαστει κι εκεινος πολυ απ΄ολα αυτα,στην αρχη με καθησυχαζε αλλα στην πορεια οταν παντου εβλεπα γυρω μου σημαδια,οταν ανοιγα περιοδικα κι επεφτα πανω σε θεματα σαν αυτα που φοβαμαι,οταν του αναλυω τον αστρολογικο χαρτη της μικρης και του λεω οτι γι΄αυτον και γι΄αυτον τον λογο πρεπει να προσεχουμε κλπ.,ε τοτε απο καποιο σημειο και μετα αρχισε κι αυτος να στραβωνει και να μη θελει να ακουει αλλα,και φυσικα τον δικαιολογω.

Η αδελφη μου ειναι πιο μικρη απο εμενα,ειναι βεβαια ενας ανθρωπος πολυ ωριμος και με μεγαλη διαισθηση και με "κραζει" για ολα αυτα,τα θεωρει εμμονες.

Οι φιλες μου,καποιες πουεχουν παιδια μου λενε οτι κατα καιρους εχουν κι εκεινες διαφορες φοβιες για τα παιδακια τους (μια,για παραδειγμα,ειχε φαει κολλημα λεει οτι θα της απαγαγουν το μεγαλο της παιδι και δεν αφηνε να το βγαζει κανεις αλλος βολτα εκτος απο την ιδια) ενω αλλες μου λενε οτι ειναι δικες μου εμμονες ολα αυτα και να επισκεφθω ειδικο...Ακριβως αυτο που μου λετε κιεσεις,οι διαδικτυακες μου φιλες...γιατι σαν φιλες σας νιωθω ολες εσας που μπαινετε στον κοπο και μου γραφετε εδω και μου λετε την αποψη σας,οποια κι αν ειναι αυτη,γι΄αυτο το τοσο σοβαρο για μενα θεμα.

Οσο για τους γονεις μου,η μητερα μου συγκεκριμενα,μου λεει οτι ειναι δικες μου φοβιες ολα (και μου συστηνει κι εκεινη να παω σε ειδικο) αλλα επειδη εχει τρελλη αδυναμια στη μεγαλη μου κορη το καταλαβαινω οτι καπου επηρεαζεται και σε καποιες περιπτωσεις (οπως αυτη που μου ειπε μεταξυ υπνου και ξυπνιου η μικρη το "Καπου αλλου") φρικαρει κι εκεινη.Δεν το αφηνει να φανει αλλα το καταλαβαινω.Βεβαια δεν ειναι κι εκεινη αμετοχη στο ολο θεμα...Το να εχεις μητερα παιδιατρο ειναι μια απιστευτη ασφαλεια και δεν ειμαι καθολου αγνωμων για την βοηθεια που μου προσφερει σε ολα,αλλα απο την αλλη επειδη εχουν δει τα ματια της πολλα,ειδικα με το πρωτο παιδι με φοβισε σε πολλα-καποια λογικα και καποια οχι.

Για παραδειγμα,με ειχε φρικαρει με τις ιωσεις,μην παμε το παιδι εκει και κολλησει κατι,μην ερθει σε επαφη με αλλα παιδια και παθει ιωση κλπ.-φυσικα αυτο μεχρι μια ηλικια γιατι τωρα της τα εχω ξεκοψει,δε γινοταν να μη βγαινει το παιδι και να μην ερχεται σε επαφη με αλλα!!! Φοβοταν επισης μην πνιγει με το φαγητο και γι΄αυτο ηθελε να την ταιζει μονο εκεινη τις στερεες τροφες μεχρι μια ηλικια,μην το πιασει ατσαλα ο αντρας μου ή καποιος αλλος συγγενης και του πεσει (με τον αντρα μου επιβεβαιωθηκε γιατι 3 μηνων την ειχε σηκωσει αποτομα και της χτυπησε το κεφαλι σ΄ενα χαμηλο σημειο του ταβανιου,θυμαμαι τα εγραφα και τοτε εδω στο Forum),φοβοταν μην πιασει κατι με βρωμικα χερια και τετοια.

Μεχρι εκει βεβαια εν μερει-εν μερει ομως-το καταλαβαινω.Εγιναν ομως κι αλλα.

Θυμαμαι που μια φορα κοιμοταν η μικρη με τα χερια καπως περιεργα επανω της και η μανα μου τους αλλαξε θεση λεγοντας πως οι παλιες πιστευαν πως δεν κανει να κοιμουνται ετσι τα μωρα.Θυμαμαι επισης που ειχε φερει ο αντρας μου ενα φωτακι νυκτος για το παιδικο δωματιο που ειχε μπλε φως,κι η μανα μου ελεγε οτι καλυτερα να μην το βαλουμε γιατι αυτο το ψυχρο φως της θυμιζε καποια γραφεια συγκεκριμενα.

Οταν ηταν να ξεκινησω δουλεια μετα την αδεια μητροτητας με ειχε πρηξει για την ασφαλεια του παιδιου,αντι να μου κατευναζει το δικο μου αγχος.Τι να λεμε τωρα!!!

Την αγαπαω,ειναι εξαιρετη γιατρος και ειλικρινα πινουν νερο στ΄ονομα της ολοι οι γονεις παιδιων που παρακολουθει,ειναι επωνυμη εδω στην περιοχη μας και οχι επειδη ειναι μητερα μου αλλα ειναι οντως επιστημονας.Ωστοσο στο ζητημα του παιδιου,του πρωτου μου παιδιου,σε πολλα σημεια μου περασε δικες της φοβιες και με διελυσε,αθελα της.

Να σας πω ομως κατι?Θα πιστευα κι εγω οτι ολα οφειλονται εκει,αν δεν εβλεπα κι εγω μπροστα μου τοσο συχνα τοσα σημαδια.Οπως αυτο που ειδα οταν γυρνουσαμε απο το μαιευτηριο,πολυ πριν αρχισει δηλαδη η μανα μου να μου περναει τις δικες της λοξες,οπως αυτα που εχει πει κατα καιρους η κορη μου,οπως οι συμπτωσεις που συμβαινουν και με τρελλαινουν!!!

Link to comment
Share on other sites

joe καλησπερα!

 

θα σου πω τη δικη μου αποψη για το θεμα σου..

 

1. πιστευω απιστευτα στην αυρα και στη δυναμη της ψυχης μας. Μπορουν να μας γλιτωσουν απο πολλα αλλα και να μας προκαλεσουν αλλα τοσα. Η αυρα (το πεδιο μας) ειναι κατι που υπαρχει, δεν ειναι κατι φανταστικο. (ενα απλο παραδειγμα "το ματι", η κακη αυρα καποιου, το κακο του πεδιο που οντως μπορει να επηρεασει αρνητικα). Χρησιμοποιησε τη δυναμη αυτη - την ενεργεια σου οσο πιο θετικα μπορεις.

 

2. επειδη σε αυτη τη φαση πρακτικα δεν μπορεις να το κανεις αυτο, χρειαζεσαι βοηθεια. ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ- καποιος καλος ψυχιατρος / ψυχαναλητης (δεν σημαινει φαρμακα, οπως καπου λαθεμενα διαβασα) αντι για ψυχολογο. Χρειαζεσαι γιατρο για την ψυχη σου, οπως αν πονουσε το δοντι σου που θα πηγαινες σε εναν οδοντιατρο χωρις δευτερη σκεψη και δεν θα το αφηνες να σε ποναει 1.5 Χρονο οπως εκανες με την πονεμενη σου ψυχη.

Κανω και εγω ψυχοθεραπεια σε ψυχιατρο, για αλλους λογους απο εσενα, αλλα που κι εμενα δεν με αφηνουν να χαρω την καθημερινοτητα μου.

 

καλη συνεχεια και θετικη σκεψη!

Link to comment
Share on other sites

Δεν παιρνει αλλη αναβολη,θα κλεισω τη Δευτερα κιολας ραντεβου με ψυχιατρο-ναι,με ψυχιατρο,δεν ντρεπομαι να το γραψω,πιστευω πως η συμβολη του θα ειναι πιο δυνατη απο αυτην ενος ψυχολογου χωρις βεβαια να υποτιμω τη δευτερη ειδικοτητα.

Ειλικρινά σε συγχαίρω για την απόφασή σου! Δείχνει πόσο συνηδητοποιημένη είσαι και πόσο νοιάζεσαι και τον εαυτό σου και τα παιδιά σου!

 

ο αντρας μου ... απο καποιο σημειο και μετα αρχισε κι αυτος να στραβωνει και να μη θελει να ακουει αλλα,και φυσικα τον δικαιολογω.

Όσο και να έχει κουραστεί από όλο αυτό, ΔΕΝ δικαιούται να μην πάρει οριστική και αποτελεσματική θέση.

ΠΡΕΠΕΙ να στηρίξει εσένα και τα παιδιά ΤΟΥ.

 

Η αδελφη μου ειναι πιο μικρη απο εμενα,ειναι βεβαια ενας ανθρωπος πολυ ωριμος και με μεγαλη διαισθηση και με "κραζει" για ολα αυτα,τα θεωρει εμμονες.

Και τι προτείνει?

 

Οι φιλες μου,καποιες πουεχουν παιδια μου λενε οτι κατα καιρους εχουν κι εκεινες διαφορες φοβιες για τα παιδακια τους (μια,για παραδειγμα,ειχε φαει κολλημα λεει οτι θα της απαγαγουν το μεγαλο της παιδι και δεν αφηνε να το βγαζει κανεις αλλος βολτα εκτος απο την ιδια) ενω αλλες μου λενε οτι ειναι δικες μου εμμονες ολα αυτα και να επισκεφθω ειδικο...

Όλοι -κατά καιρούς- περνάμε φοβίες. Αρκεί να μην διαιωνίζονται και να μην μπλοκάρουν την καθημερινότητα και τις σχέσεις μας.

 

...οχι επειδη ειναι μητερα μου αλλα ειναι οντως επιστημονας.Ωστοσο στο ζητημα του παιδιου,του πρωτου μου παιδιου,σε πολλα σημεια μου περασε δικες της φοβιες και με διελυσε,αθελα της.

Δεν αμφιβάλλω για την επιστημοσύνη της... Τα υπόλοιπα τα είπες μόνη σου... Ξαναδιάβαστα... Με αυτό δεν θέλω να πω ότι είμαστε άμοιροι ευθυνών και για τα πάντα φταίνε οι άλλοι αλλά βρίσκοντας ποιός (πρωτο)φταίει, βρίσκουμε και την ρίζα του κακού...

 

Επίσης, σου είχα επισημάνει να θυμηθείς την δική σου σχέση με την μητέρα σου. Πριν γίνεις εσύ μαμά. Παλιά, όταν ήσουνα εσύ παιδί...

 

Να ρωτήσω και κάτι άλλο- Μπαμπά έχεις?

 

...πολυ πριν αρχισει δηλαδη η μανα μου να μου περναει τις δικες της λοξες,οπως αυτα που εχει πει κατα καιρους η κορη μου,οπως οι συμπτωσεις που συμβαινουν και με τρελλαινουν!!!

Σπάσε την αλυσίδα της "λόξας"... Η γιαγιά με τις λόξες της, η μαμά με τις λόξες της... Τα παιδιά σου πρέπει να ζήσουν στο φως της χαράς κι όχι στο σκοτάδι της φοβίας...!

 

Πάντα φιλικά

 

Υ.Γ. Το να βλέπει κάποιος μια νεκροφόρα, σίγουρα δεν είναι κι ότι ωραιότερο. Όλους μας πιάνει ένα δέος και μια αποστροφή. Αλλά αν το δούμε συμβολικά - γιατί πρέπει να προμηνύει θάνατο αγαπημένου μας προσώπου κι όχι το τέλος μιας άσχημης εποχής και την αρχή μιας άλλης ΟΜΟΡΦΗΣ?

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

joe καλημερα.Διαβαζω το θεμα αυτο απο την αρχη που το ξεκινησες και οποτε ειμαι στο forum κοιταζω να δω αν εχεις γραψει,αν εχει αλλαξει κατι.Δεν σου εχω γραψει γιατι οτι σκεφτομουν το εβλεπα λιγο παρακατω απο καποια αλλη κοπελα.Καποιες συμπτωσεις οπως με ταινιες και προσωπα εχουν συμβει και σε μενα και σιγουρα σε ολο τον κοσμο.Δεν σημαινουν κατι κακο.Εξηγειται και επιστημονικα.Το μονο που θελω να σου πω ειναι να ηρεμησεις.Εχεις σκεφτει ποτε οτι μπορει να <<γρουσουζευεις>>με αυτες τις σκεψεις;Ηρεμησε και ευχομαι την επομενη φορα να εχεις νεα απο το γιατρο,να πας.Θα σε ξεμπλοκαρει και θα βρει την αιτια που τα σκεφτεσαι ολα αυτα.Να εισαι καλα.:)

Link to comment
Share on other sites

joe, σου έχω πει τη γνώμη μου...

Έχω να προσθέσω ότι όσο γράφεις, τόσο γίνεται και πιο εμφανές ότι η μητέρα σου σ' έχει επηρρεάσει με τις φοβίες της και τώρα ίσως επηρεάζεις κι εσύ εκείνην.

Να ρωτήσω κάτι, σου έχει συμβεί να πας ή να θέλεις να πας σ' ένα μέρος και μετά να διαβάζεις συνέχεια γι' αυτό τυχαία; Όχι, δε γράφονται περισσότερα αυτή την εποχή για το συγκεκριμένο νησί/πόλη/χώρα. Απλά τα προσέχουμε εμείς περισσότερο γιατί μας απασχολούν.

 

Def, μια και σε ξαναβρήκα, ξέρεις κάτι για το παρακάτω;

 

Αν έχω καταλάβει καλά, ο ψυχαναλυτής εστιάζει σε αυτά που σου έχουν συμβεί στο παρελθόν ενώ η γνωσιακή-συμπεριφοριστική προσέγγιση στην αντικατάσταση δυσλειτουργικών σκέψεων με πιο λειτουργικές σκέψεις και συμπεριφορές. Αν είναι έτσι, δεν είναι κι οι 2 ελλιπείς; Πώς μπορεί κανείς να ξεπεράσει μια δυσλειτουργική σκέψη+συμπεριφορά αν δεν κατανοήσει και ξεπεράσει την αιτία της στο παρελθόν;
Link to comment
Share on other sites

γεια σου terra!

joe ελπιζω να μη σε πειραζει κ λιγη θεωρητικολογια στο τοπικ σου...αν σε πειραζει πες το μας κ μετακινουμαστε:)

 

δεν εχω διαβασει πολλα πραγματα , εχω μια αισθηση περισσοτερο γενικη, απο συζητησεις με οικειους μου που εχουν κανει ο καθενας διαφορα -ψυχοθεραπειες, αναλυση, ψυχιατρο....οποτε εκφραζω απλα προσωπικη και οχι τεκμηριωμενη γνωμη.

στην ψυχαναλυση εστιαζεις στο παρελθον και στις σχεσεις με τους γονεις σου , οπως και στα νοηματα που εχουν παρει αυτες οι σχεσεις κ συμπερφορες στη ζωη σου. απο αυτη την αποψη θεωρειται πληρης και οχι αποσπασματικη θεραπεια, γιατι εσυ ο ιδιος δινεις το νοημα ανακαλυπτοντας κ ερμηνευοντας με τα εργαλεια της αναλυσης το παρον σου μεσα απο το παιδικο, κυριως, παρελθον σου. δεν ειναι οτι λες την ιστορια της ζωης σου,αλλα οτι νοηματοδοτεις.

ετσι, φοβιες, ψυχοσωματικες εκφρασεις του πονου, τικ, ακομα κ σωματικες δυσλειτουργιες (παραλυσεις πχ-υπαρχουν παραδειγματα στο εργο του φρουντ, αν δεν απατωμαι) μπορουν να θεραπευτουν με την ψυχαναλυση. μπορει και οχι , ομως.

εξαρταται και απο την προθεση του αναλυομενου και φυσικα τη 'χημεια' με τον αναλυτη.

αυτο που λες για τη γνωσιακη προσεγγιση ειναι κ αυτο που εχω καταλαβει κ εγω. οτι δλδ εχεις αυτο το αποτελεσμα στη συμπεριφορα, ψαχνεις εναν τροπο να το ξεπερασεις (πχ να επαναλαμβανεις το προβλημα , υψοφοβια πχ: να ανεβαινεις σε ψηλα κτιρια...-το λεω καπως απλοικα , αλλα ετσι το αντιλαμβανομαι:rolleyes:)και με τη βοηθεια του ψυχοθεραπευτη το ξεπερνας.

 

η δικη μου αισθηση για την ψυχοθεραπεια βρισκει πραγματι ελλιπη τη 2η προσεγγιση, σε καποιους ομως μπορει να ειναι πολυ χρησιμη. πιο πανω ειχα γραψει για τους εθισμους (αλκοολ, φαγητο, ναρκωτικα, τυχερα παιχνιδια...), οτι εχει πολυ καλα αποτελεσματα σε αυτους. βεβαια κ παλι εξαρταται απο την προθεση, μεχρι πού θες να φτασεις, αν το θεωρεις σημαντικο να πας πολυ πισω ή οχι...κτλ...

 

να συμπληρωσω κ κατι πανω σε αυτο που λεει η eve: αν ο ψυχιατρος ή ο ψυχολογος εχει κανει ψυχαναλυση και εχει εκπαιδευτει σε αυτη, εργαζεται ως 'ψυχιατρος/ψυχολογος ψυχαναλυτης' ή 'ψυχιατρος ψυχοθεραπευτης'.

ο ψυχιατρος ως γιατρος ομως, κ οχι ως θεραπευτης αλλης προσεγγισης, συνταγογραφει φαρμακα)

 

ισως οι διαφορες ψυχοθεραπειες κ προσεγγισεις να μην μπορουν ακριβως να 'μετρηθουν' ποσο καλο μπορουν να κανουν κ σε ποσους...ισως να ειναι προσωπικες επιλογες και να ταιριαζουν σε καποιους κ σε αλλους οχι. ετσι κ αλλιως ειναι τοσες πολλες οι προσεγγισεις κ ακομα περισσοτερες οι ανθρωπινες συμπεριφορες. αλλα οταν ακουω τη joe να μιλα τοσο πολυ για τη σχεση με τη μητερα της και να ανατρεχει με τοση αγωνια στο παρελθον κ τις μνημες της, δεν μπορω παρα να της προτεινω αυτο που μου 'κολλαει' περισσοτερο...

φυσικα ειναι στο χερι της τι θα αποφασισει!

που ο,τι κ αν ειναι ευχομαι πραγματικα να ειναι για καλο!:)

Link to comment
Share on other sites

θεωρω περιττο να επεκταθω περισσοτερο γιατι λιγο-πολυ ολες σου ειπαν τα ιδια.απλα θα απαντησω στην ερωτηση σου:ναι,θα ανησυχουσα,θα τρελαινομουν,δεν θα κοιμομουν τα βραδυα,δεν θα ετρωγα....εχεις καθε δικαιωμα να περασεις απο αυτη τη φαση...περασε την και ξε-περασε την.βρες ενα τροπο.αν ταλαιπωρησε 1,5 χρονο τωρα ειλικρινα σε λυπαμαι.ειναι αδικο.πολυ.ειχα κρισεις πανικου 3 μηνες μεχρι να παω σε ΨΥΧΙΑΤΡΟ και ηταν οι χειροτεροι της ζωης μου.και αφορουσαν εμενα,οχι το παιδι μου που ειναι σαφως χειροτερο.βεβαια θυμαμαι πως μολις αρχισα να επανερχομαι περασα τις πιο ομορφες στιγμες της ζωης μου γιατι εκτιμουσα καλυτερα καθε ευτυχισμενη στιγμη.κ εσυ δικαιουσαι να το ζησεις αυτο!μην αφηνεσαι αλλο.κανε κατι.οτι θεωρεις εσυ καλυτερο.γιατρο,παππα,διαδικτυο.οτι σε βοηθαει.κανεις μας δεν ξερει τι του ξημερωνει.ουτε για μας ουτε για τα παιδια μας.δεν θελω να ακουστω κοινοτυπη αλλα επειδη το προβλημα σου ειναι παρομοιο με το δικο μου εχουμε την αναγκη αν και πηγαμε σχολειο κ πανεπιστημιο καποιος να μας ξαναμαθει την αλφα -βητα

Link to comment
Share on other sites

Ζητώ συγγνώμη που θα μπω λίγο σφήνα στο θέμα, κορίτσια...

 

Θεωρώ ότι γενικά δεν επηρεάζομαι από όλα αυτά που σε ανησυχούν, φίλη Zoe, αν και διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον όλα όσα έγραψες. Δεν πιστεύω σε σημάδια, όνειρα και άλλα τέτοια αλλά δέχομαι ότι κάποιοι μπορεί και να το κάνουν. Έτσι, πιστεύω ακράδαντα (εφόσον κάθε γνώμη σε ενδιαφέρει) ότι όλα είναι στο μυαλό σου, ότι η μεγάλη σου κόρη "σε παίζει" άθελά της με πράγματα και λέξεις που κεντρίζουν τη φαντασία της και ότι, ΟΚ, κάποιες συμπτώσεις συμβαίνουν σε όλους κατά καιρούς αλλά δεν πέφτουν όλοι στα πατώματα... Επομένως:

 

Ποιο είναι το χειρότερο σενάριο; Αν είναι να συμβεί κάτι άσχημο,

 

α) ήδη κάνεις ό,τι μπορείς για να το αποτρέψεις -ζώνες ασφαλείας, προστατευτικό πλέγμα στο μπαλκόνι κλπ, όπως όλοι

 

β) το να ανησυχείς προκαταβολικά δεν συμπεριλαμβάνεται στα παραπάνω

 

και, χωρίς να θέλω να σε χαλάσω,

 

γ) μη σπαταλάς το χρόνο σας, αυτόν που κλέβεις από τη ζωή σας, με το να σκέφτεσαι και πολύ περισσότερο να συζητάς με όλο τον κόσμο αυτές τις ανησυχίες...

 

Ψάξε για πιο ειδική βοήθεια, εμείς εδώ μόνο γνώμες λέμε!

 

 

PS: Εκείνη η έρμη η νεκροφόρα που σε τάραξε τόσο πολύ... ξέρεις με πόσα άλλα αυτοκίνητα διασταυρώθηκε πριν έρθει μπροστά σας;

Link to comment
Share on other sites

Μόλις γεννήθηκε η αδερφή μου, τα ψυχολογικά της μαμάς μου είχαν χτυπήσει κόκκινο. Φοβόταν να μείνει στο σπίτι μόνη της, μήπως πεθάνει και τι θα απογίνουμε εμέις, αν άκουγε καμπάνα να χτυπάει πένθημα έβαζε ταχειρότερα στο μυαλό της, μήπως κάποια στιγμή πάρει κάποιο μαχαίρι και τη σκοτώσει και πολλά άλλα τέτοια. Ζήτησε βοήθεια από ειδικό και το ξεπέρσε.

 

Μην το αμελείς. Βιάσου. Φοβάμαι για σένα με αυτά όλα που λες.

 

Και κάτι άσχετο. Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη βγαίνοντας από την γυναικολόγο μου συναντήσαμε έναν παπά (υπάρχει προκατάληψη με τους παπάδες ότι είναι γρουσούζιδες). Σκεφτηκα ότι δεν θα πάει καλά η εγκυμοσύνη μου όπως και δεν πήγε. Όμως δεν έφταιγε ο παπάς αλλά το πρόβλημα που είχαμε με το σύζυγό μου γιατί για άλλες τρεις φορές η εγκυμοσύνη μου δεν προχώρησε και δεν είχα δει παπά. Γι' αυτό μην συσχετίζεις πράγματα όπως η νεκροφόρα και διάφορα άλλα.

 

Φιλικά!

Link to comment
Share on other sites

Και κάτι ακόμη.

 

Τότε ήμουν στην ηλικία τον πέντε ετών και ακόμη θυμάμε την μητέρα μου μελαγχολική και κάποιες φορές να κλαίει και εγώ να στενοχωριέμαι που την έβλεπα έτσι.

 

Μην το κάνεις αυτό στα παιδιά σου. Δεν αξίζει να χάνεις πολίτιμες στιγμές για εμμονές.

 

Φιλικά!

Link to comment
Share on other sites

joe , εχω και εγω καποιες φοβιες σε σχεση με το παιδι μου, ανησυχω μηπως παθει κατι . Αυτο συμβαινει γιατι ειχα μια εγκυμοσυνη που πηγαινε τελεια και ξαφνικα γεννησα προωρα και εχασα το μωρο, στην επομενη εγκυμοσυνη ειχα το φοβο μηπως κατι γινει ξαφνικα και αυτος ο φοβος με ακολουθησε και μετα τη γεννηση. Δεν ειναι κατι το υπερβολικο ειναι μια εννοια παραπανω , ειμαι πιο προστατευτικη απο αλλες μαμαδες και προσπαθω να το αλλαξω σιγα σιγα.

το δικο σου προβλημα νομιζω οτι ξεκιναει απο τη μαμα σου. νομιζω οτι η μαμα σου φοβηθηκε οτι θα σε ''χασει'' οταν εκανες οικογενεια και προσπαθησε να παρει ενεργο ρολο και να σου γινει απαραιτητη, ετσι εσυ αρχισες να νιωθεις οτι δεν εισαι αρκετα ικανη μητερα και πιθανον βαθια μεσα σου να νομιζεις πως δεν σου αξιζει να εχεις την κορη σου γιαυτο φοβασαι πως θα την χασεις , ''θα στην παρουν πισω '' . στη μικρη σου κορη που πηρες την ανατροφη της πανω σου δεν νιωθεις ολες αυτες τις ανασφαλειες. εγω θα ελεγα να κανεις τη μαμα λιγο στην ακρη , εχει την οικογενεια της και εσυ τη δικη σου , θα ασχοληθει λιγο με τα παιδια σαν γιαγια αλλα ολες τις αποφασεις για την ανατροφη τους θα τις παιρνετε εσεις . το οτι εισαι μικρουλα ή το οτι δεν εισαι παιδιατρος δεν σε κανει λιγοτερο ικανη μαμα ,παρε την κατασταση στα χερια σου και να δεις που οι φοβιες σου θα υποχωρησουν.

Link to comment
Share on other sites

Καλή μου joe, σε καταλαβαίνω και νιώθω την αγωνία, το φόβο και την απελπίσια σου μη μπορώντας να βοηθήσεις τον εαυτό σου σε όσα βιώνεις.Πρέπει να δεις έναν ειδικό, το συντομότερο! Είναι κρίμα να χάνεις πολύτιμες στιγμές ευτυχίας με τις κόρες σου και θα είναι ακομα πιο κρίμα αν συνεχιστεί αυτό κι τους μεταφέρεις λάθος μηνύματα, όπως πιθανόν να έγινε και με σένα.Τα παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα και καταλαβαίνουν περισσότερα απ'όσα νομίζουμε.Κι εγώ μεγάλωσα με μια μαμά προληπτική, που πίστευε και πιστεύει δυστυχώς ακόμα σε όνειρα , σε σημάδια κλπ..Όταν ήμουν μικρή με επηρέαζε, αρνητικά βέβαια, αλλά μετά τα έβαλα κάτω, το έψαξα και λίγο μόνη μου, διάβασα και ακολουθώ τη δική μου πορεία ζωής.Έχω το νου μου βέβαια γιατί δε θέλω τώρα που μεγαλώνει η κορούλα μου και καταλαβαίνει περισσότερα, στο λίγο χρόνο που περνάνε οι 2 τους μόνες όταν λείπω να έχουμε τις ίδιες ιστορίες..Στη ζωή υπάρχει η καλή υπάρχει και η άσχημη πλευρά.Μην κοιτάς μόνο την άσχημη.Εντάξει ,αφού υπάρχουν γραφεία τελετών και φέρετρα και νεκροφόρες, κάποια στιγμή θα τα δούμε και στο δρόμο, σε όλους έχει συμβεί λίγο πολύ. Να επιβάλεις στον ευατό σου θετικές σκέψεις,δοκίμασε λίγα λεπτά την ημέρα, κάθε μέρα, να σκέφτεσαι όμορφα πράγματα και σταδιακά αύξησε το χρόνο των θετικών σκέψεων. Θα δεις ότι σε λίγο καιρό οι όμορφες σκέψεις θα έρχονται αυθόρμητα.1,5 χρόνο να ζεις αυτό το μαρτύριο είναι αρκετό, δε νομίζεις;

Link to comment
Share on other sites

Η γνώμη μου είναι πως είναι όλα στο μυαλό σου. Και εγώ κατά καιρούς(και φαντάζομαι ολοι μας) έχω κάνει άσχημες σκέψεις στα καλά καθούμενα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρόκειται για σημάδια. Εφόσον σου μπήκε αυτή η ιδέα στο κεφάλι είναι σίγουρο ότι θα βλέπεις παντού σημάδια και θα ερμηνεύεις τα πράγματα με συγκεκριμένο τρόπο.

Και η δική μου κόρη "βλέπει" κατά καιρούς πράγματα και πρόσωπα αλλά αυτό είναι πολύ φυσιολογικό για την ηλικά τους. Εϊναι απλώς η φαντασία τους. Όσο για τα "κρανία" που λες, μπορεί να της έκανε εντύπωση η λέξη και να τη χρησιμοποιεί. Μπορεί να είδε τη δική σου αντίδραση, να κατάλαβε δηλαδή ότι φοβήθηκες και εντυπωσιάστηκες και να τη χρησιμοποιεί ξανά και ξανά.

Ατυχηματάκια όλα τα παιδιά έχουν κατά καιρούς και αυτό δεν σημαίνει τίποτα.

Σε ζώδια και χάρτες δεν πιστεύω και θα σε συμβούλευα να μην ασχολείσαι γιατί μόνο άγχος και ανησυχία θα σου προκαλούν. Όπως θα συμβούλευα και να μην ασχολείσαι με προλήψεις, παπάδες, νεκροφόρες και δεν ξέρω τι άλλο. Αν κάτσεις και σκεφτείς με τη λογική και όχι με το συναίσθημα, θα δεις ότι όλα αυτά είναι αηδίες.

Επίσης είμαι απόλυτα σίγουρη ότι κάποιος ή κάποιοι στο περιβάλλον σου, τρέφουν αυτές τις προλήψεις και τις ανησυχίες! Προσπάθησε να μην επηρρεάζεσαι κι να βλέπεις τα πράγματα με λογική.

 εχω δυο μπουμπουκακια

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...