Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Εντονη καταθλιψη κατα την εγκυμοσυνη και οχι μονο...


viki35

Recommended Posts

Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου εχω εκτακτοσυστολιες αρρυθμιες ή ταχυπαλμιες , εχω κανει και εγω του κοσμου τις ε3ετασεις , απο καρδιογραφηματα μεχρι υπερηχους , εως χολντερ (τις ειχαμε πιασει κιολας τοτε ) , τεστ κοπωσεως κτλ κτλ κτλ . Ολα τελεια , ολα καθαρα . Ολα αυτα αρχισανε με κρισεις πανικου και εντονες ταχυπαλμιες πριν απο περιπου 10 χρονια , ταχυπαλμιες οπου με οδηγουσανε στα επειγοντα αρκετες φορες , επειτα απο εντονο στρες απο καποια σχεση που με ταλαιπωρουσε τοτε . Πολλοι καυγαδες με τη σχεση , πολλοι καυγαδες με τους γονεις μου οπου ποτε δεν ειχα παντα και τις καλυτερες σχεσεις ιδιαιτερα τοτε με αφορμη εκεινη τη σχεση . Τελικα καταφερα με ψυχολογικη υποστηριξη χωρις φαρμακα να βγω απο τα εντονα ψυχολογικα και να συνεχισω τη ζωη μου μακρια απο τη σχεση , γρηγορα ομως αρχισανε οι κρισεις πανικου απο αγοραφοβια , δεν εβγαινα μονη ε3ω ουτε μεχρι το περιπτερο για τσιγαρα , καποθ εκει γνωρισα τον αντρα μοθ οπου και με τη βοηθεια του και με αλλαγη ψυχολογου καταφερα και νικησα την αγοραφοβια . Αρρυθμιες ειχα παντα αλλα ελαχιστες , το προβλημα εγινε απλα τεραστιο με την 1η εγκυμοσυνη . Καπου εκει στον 6ο μηνα αρχησανε ατελειωτες αρρυθμιες , μπορει και 300 και παραπανω τη μερα για κανα 20ημερο πανω κατω με λιγες μερες παυσεων . Μια απαισιοτητα , δεν ηξερα καν απο που προερχονταν με αποτελεσμα να κατηγορησω την εγκυμοσυνη και τα πολλα κιλα που ειχα βαλει , καποια στιγμη ηρεμησανε πριν γεννησω και παλι εγιναν φυσιολογικα τα πραγματα ετσι ξαφνικα οπως ηρθανε , ετσι ξαφνικα περασανε . Γεννησα ολα καλα , γυρησαμε σπιτι , πολυ βοηθεια απο τον αντρα μου , δεν ακολουθησαμε καθολου κατεστημενα με 40ημερα , δεν κλειστικαμε μεσα με το παιδι , αν και δνε ειχαμε αλλη βοηθεια απο γγονεις τα πηγαιναμε καλα , βεβαια η κοντρα με τη μητερα μου δεν σταματουσε ποτε , παντα ολοι κατι λεγανε απο τους συγγενεις μου , παντα προσπαθουσανε να με κανουνε να νοιωσω ασχημα με παρατηρησεις κτλ . Ξανα περναω εναν κυκλο με αρρυθμιες αρκετες . Καποια στιγμη ηρεμω ομως , χανω το βαρρος μου , νοιωθω καλα οποτε και ελλατωθηκανε πολυ και αυτες . Οταν ο πιτσιρικας ητανε 10 μηνων μενω εγκυος στο 2ο παιδακι , το θελαμε . Ημουνα αρκετα λεπτη τωρα οπουτε πιστευα οτι δεν θα με πιασουνε αρρυθμιες . λαθος καπου στον 4ο μηνα αυτη τη φορα , ειχα μια επιδρομη μεγαλη απο εκτακτες , κρατησε περιπου 1 βδομαδα και μετα ξαφνικα παλι ηρεμησα . Τοτε ητανε που εβαλα το χολντερ και πιασαμε καμια 400αρια εκεινη τη μερα , η οποιες ομως δεν θορυβησανε τον καρδιολογο μου , γεννησα και παλι ολα καλα . Για αρκετο διαστημα τις ειχα 3εχασει , για αρκετο διαστημα ημουνα πολυ καλα . Βεβαια ειχα εναλαγες στα ψυχοσωματικα μου , με δυσπνοιες , διαφορες αλλες φοβιες , το μεγαλυτερο ητανε η δυσπνοια οπου επειδινωθηκε μετα το θανατο του πατερα μου . Λιγους μηνες μετα μενω εγκυος στο 3ο , και εκει που δεν ειχα αρρυθμιες εκει και παλι αρχησαν δειλα δειλα , χωρις ομως να ειναι πολλες καθολου . Φοβηθηκα ομως και μονο αυτο ειχα στο μυαλλο μου . Η εγκυμοσυνη δεν πηγε καλα και καταληξαμε σε αποβολη , απο εκει και επειτα με ξαναπιασε το προβλημα , οχι τοσο πολυ οσο στις εγκυμοσυνες αλλα υπηρχε καθημερινα με 4-10 αρρυθμιες . Και παλι ξαφνικα περασε τοσο ξαφνικα . Λιγο καιρο επειτα 3αναπροσπαθουμε για εγκυμοσυνη παλι ερχεται , ομως αυτη συνοδευτικε απο καταθλιψη , οχι τοσο πολυ απο αρρυθμιες , αλλα απο αγχος μεγαλο , μ,ια μαυριλα , ενα απαισιο πλακωμα . Σε ολα αυτα ειχα και τη μητερα μου να μην ειναι καλα , ειναι πολυ μεγαλη σε ηλικια και την ειχε πιασει μια μανια να μην κανω 3ο παιδι , χωρις να την αφορα και χωρις να την εχουμε εμπλε3ει ποτε με βοηθειες . Ομως ειπε πολλα τοσα πολλα που με επιρεασανε , δεν ημουνα καλα , δεν επαιζα με τα παιδια μου , δεν ασχολιομουνα με τιποτα ,. Καταληγω στο οτι θελω να κανω εκτρωση , δεν ειχα κανει ποτε μου ημουνα εναντιον , το συζητησα με τον αντρα μου ο οποιος ητανε υπερ στο να κανω οτι κανει καλο σε μενα . Ομως η εγκυμοσυνη κατελει3ε σε αποβολη , δωθηκε απαντηση . ΓΙα ενα διαστημα ειχα αρρυθμιες αλλα τις 3επερασα , ειχα μερικα επεισοδια αρκετα ισχυρα αλλα το παλευα . Μετακομισαμε , πηγαμε σε πολυ ομορφο σπιτι , τα παιδια μου πηγανε σχολεια , ηρεμησαμε , 3εκουραστικαμε ,καναμε 1-2 τα3ιδια στο ε3ωτερικο ολοι μαζι , περνοΥσαμε καλα . Αρρωστησε μεν βαρια η αγαπημενη μου θεια , οπου μονο εμενα ειχε να τη φροντισω και να τη στειλω σε κλινικες αλλα δεν με πειραζε , ευτθχως ειχε την οικονομικη δυνατοτητα να την παμε σε καλες κλινικες και να τη φροντιζουνε . Καποια στιγμη μου γεννηθηκε και παλι η επιθυμια για 3ο παιδι , ο αντρας μου ηταν αρνητικος για τα εβλεπε ολα αυτα , μαλλον με 3ερει καλυτερα , ομως εγω επεμενα ., Μενω σχεδον αμεσως , για ενα διαστημα ημουνα καλα , χασαμε τη θεια βεβαια , μαλωσα παρα πολυ με τη μητερα μου σταματησαμε να μιλαμε για 2 μηνες , δεν ηξερε για την εγκυμοσυνη μου παρα μονο χθες το εμαθε . Μεσα σε ολα επι 7 μηνες περιπου φοβαμαι καθημερινα για αρρυθμιες , εχω αρρυθμιες , αλλα φοβαμαι περισσοτερο απο ποτε και αυτο ειναι βασανιστικο . Εχω καθημεερινα πλεον αρρυθμιες , αλλα αυτο που εχω κυριως και ειναι μεγαλυτερο ειναι η ββαρια καταθλιψη που με εχει πιασει , ο αρνητισμος για την εγκυμοσυνη , για τα παντα της , ακομα και για την κοιλια , ακομα και για την κουραση που δεν παλευω να κανω σχεδον τιποτα , ειναι μερες που κλαιω συνεχεια , ειναι μερες που νοιωθω τυψεις για το μικρο μωρακι που λεω οτι δεν το θελω , και ειναι μερες που ειμαι μεσα στα νευρα και βριζω απαισια . Η ζωη μου εχει γινει δυσκολη και περιμενω λυτροτικα να κλεισω τον 8ο για να κανω καισαρικη αυτη τη φορα και να γεννησω μπας και καταφερω να συνελθω μετα απο εκει . Ο,μως φοβαμαι και την επιλοχειο πλεον ενω ποτε δεν ειχα . Σκεφτικα τα αντικαταθληπτικα , θελω να το συζητησω με τον ψυχολογο μου , αμα ειναι να μου ανακουφισουνε τουλαχιστον τα σωματικα συμπτωματα και ισως και λιγο το αγχος και το φοβο μου .

QRyOp2.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Βίκυ μου πιστεύω ότι όλα ξεκινάνε από τη σχέση σου με τη μητέρα σου...Επειδή είμαι κι εγώ παθούσα, σε καταλαβαίνω...

 

Καταρχήν μη νιώθεις άσχημα για τις σκέψεις που κάνεις για την εγκυμοσύνη σου, μιλάνε οι ορμόνες, όχι εσύ!Πιστεύω πως είναι καλύτερα να περιμένεις να γεννήσεις φυσιολογικά και όχι με καισαρική (αν μπορείς να την αποφύγεις) γιατί όπως και να το κάνουμε είναι εγχείρηση και θέλει χρόνο ανάρρωσης, και αφού δεν έχεις βοήθεια καλύτερα να μπορείς να φροντίσεις πιο εύκολα τα 3 πλέον παιδιά σου!Λίγη υπομονή ακόμα θα κάνεις...

 

Θα σου πω μόνο πως ξεπέρασα εγώ σε μεγάλο βαθμό τα θέματα που είχα με τη μητέρα μου: αποφάσισα να τη συγχωρήσω για όλα, μα όλα, αλλά να συγχωρήσω και τον εαυτό μου για τις σκέψεις που έκανα και κάνω γι'αυτήν...Γιατί σου δημιουργούνται τύψεις κι ενοχές και πιστεύω ότι από εκεί ξεκινάνε τα ψυχοσωματικά. Ότι δηλαδή υπάρχει μια εσωτερική σύγκρουση, από τη μία δικαιολογημένα σκέφτεσαι άσχημα για τη μαμά σου και από την άλλη νιώθεις τύψεις που σκέφτεσαι έτσι, γιατί θέλεις να είσαι καλή κόρη και να την αγαπάς αβίαστα!Η συγχώρεση είναι το κλειδί σε αυτή τη σχέση...Μη σου πω ότι μάλλον αισθάνεσαι ότι δεν αξίζεις και τρίτο παιδί αφού δεν ''αγαπάς'' τη δική σου μαμά...

 

Θα δεις ότι μόλις αφήσεις πίσω σου όλα αυτά που σου έχει κάνει θα εξαφανιστούν και οι αρρυθμίες από τη ζωή σου...Είναι επώδυνη διαδικασία βέβαια γιατί πρέπει να σκεφτείς καθετί κακό που σου έχει πει και σου έχει κάνει και να τη συγχωρήσεις γι'αυτά ένα προς ένα...Θα ξαλαφρώσεις τόσο όμως μετά, θα φύγει τόσο μεγάλο φορτίο από μέσα σου που δεν θα το πιστεύεις!

Πολύ αργά για να είναι εγκαίρως, αλλά πολύ νωρίς για να είναι αδύνατον!

Link to comment
Share on other sites

Βίκυ μου πιστεύω ότι όλα ξεκινάνε από τη σχέση σου με τη μητέρα σου...Επειδή είμαι κι εγώ παθούσα, σε καταλαβαίνω...

 

Καταρχήν μη νιώθεις άσχημα για τις σκέψεις που κάνεις για την εγκυμοσύνη σου, μιλάνε οι ορμόνες, όχι εσύ!Πιστεύω πως είναι καλύτερα να περιμένεις να γεννήσεις φυσιολογικά και όχι με καισαρική (αν μπορείς να την αποφύγεις) γιατί όπως και να το κάνουμε είναι εγχείρηση και θέλει χρόνο ανάρρωσης, και αφού δεν έχεις βοήθεια καλύτερα να μπορείς να φροντίσεις πιο εύκολα τα 3 πλέον παιδιά σου!Λίγη υπομονή ακόμα θα κάνεις...

 

Θα σου πω μόνο πως ξεπέρασα εγώ σε μεγάλο βαθμό τα θέματα που είχα με τη μητέρα μου: αποφάσισα να τη συγχωρήσω για όλα, μα όλα, αλλά να συγχωρήσω και τον εαυτό μου για τις σκέψεις που έκανα και κάνω γι'αυτήν...Γιατί σου δημιουργούνται τύψεις κι ενοχές και πιστεύω ότι από εκεί ξεκινάνε τα ψυχοσωματικά. Ότι δηλαδή υπάρχει μια εσωτερική σύγκρουση, από τη μία δικαιολογημένα σκέφτεσαι άσχημα για τη μαμά σου και από την άλλη νιώθεις τύψεις που σκέφτεσαι έτσι, γιατί θέλεις να είσαι καλή κόρη και να την αγαπάς αβίαστα!Η συγχώρεση είναι το κλειδί σε αυτή τη σχέση...Μη σου πω ότι μάλλον αισθάνεσαι ότι δεν αξίζεις και τρίτο παιδί αφού δεν ''αγαπάς'' τη δική σου μαμά...

 

Θα δεις ότι μόλις αφήσεις πίσω σου όλα αυτά που σου έχει κάνει θα εξαφανιστούν και οι αρρυθμίες από τη ζωή σου...Είναι επώδυνη διαδικασία βέβαια γιατί πρέπει να σκεφτείς καθετί κακό που σου έχει πει και σου έχει κάνει και να τη συγχωρήσεις γι'αυτά ένα προς ένα...Θα ξαλαφρώσεις τόσο όμως μετά, θα φύγει τόσο μεγάλο φορτίο από μέσα σου που δεν θα το πιστεύεις!

Ευχαριστω πολθ για την απαντηση σου .

Να σημειωσω οτι συνεχιζω την ψυχαναλυση ακομα και τωρα ακομα και με εκτακτες συνεδριες . Πριν μεινω εγκυος ειχαμε αρχησει ενα προτοτυπο ειδος ψυχοθεραπειας ομως απαγορευεται κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης λογω οτι προκαλει παραπανω στρες και αγχος , οποτε και εκει που ειχαμε κανει αρκετα βηματα μπροστα εκει βρεθηκα και παλι με περισσοτερα βηματα πισω . Πιστευω οτι καποιο αγχωλιτικο θα με 3αλαφρωνε αυτους τους 2 μηνες που μενουνε . Την καισαιρικη την εχω ηδη επιλε3ει και 3ερω οτι μου ειναι αδυνατον να γεννησω φυσιολογικα αυτη τη φορα , ειναι κατι που δεν θελω και θα μου κανει κακο ψυχολογικα .Προβλημα δεν θα εχω μετα γιατι ο αντρας μου θα εεχει αρχικα 2 βδομαδες αδεια (ε3αλου αυτος θα κρατησει τα παιδια τις 3 μερες του μαιευτηριου ) και πολυ λιγο καιρο μετα θα παρει το 12 μηνο ανατροφης οποτε μαζι θα την παλευουμε και ιδιαιτερα τα βραδια οπου μου αδυνατον να 3ενυχταω ενω εκεινον δεν τον πειραζει .

Το 3ερω οτι για ολα "φταιει" η ασχημη σχεση με τη μητερα μου και ολα οσα εχω ακουσει ολα αυτα τα χρονια . ΠΛεον δεν 3ερω αμα με επιρεαζουνε ή απλα την λυπαμαι ή ειμαι πολυ πολυ θυμωμενη μαζι της . Δεν 3ερω , ειναι πολυ απαισιο να νοιωθεις παντα 2ος στη μητερα σου .

Οσο για σκεψεις αμα α3ιζω 3ο παιδακι ? το εχω σκεφτει αλλα δεν νομιζβ οτι ισχυει γιατι ειμαι μια πολυ καλη μαμα για τα παιδια μου , ειμαι παντα και θα ειμαι παντα εκει να γινω ενα μαζι τους , να γελασω , να κανω τρελλες μαζι τους , να τα φροντισω , να τα κακομαθω .

QRyOp2.png

Link to comment
Share on other sites

Γιατί θεωρώ ότι όλα ξεκινούν από τις αρρυθμίες και ότι η κόντρα με τη μαμά σου απλά σε επιβαρύνει σε αυτό το πρόβλημα... Αλήθεια, γιατί τις έχεις? Τι σου έχουν πει οι γιατροί? Γνωρίζεις ότι υπάρχουν φάρμακα που βελτιώνουν πολύ το πρόβλημα? Γνωρίζω από το οικογενειακό μου περιβάλλον το πρόβλημα και ξέρω ότι επιβαρύνει την ψυχολογία. Θα πρότεινα να σε δει κάποιος κορυφαίος καρδιολόγος.

it's never too late to start all over again

 

Link to comment
Share on other sites

Γιατί θεωρώ ότι όλα ξεκινούν από τις αρρυθμίες και ότι η κόντρα με τη μαμά σου απλά σε επιβαρύνει σε αυτό το πρόβλημα... Αλήθεια, γιατί τις έχεις? Τι σου έχουν πει οι γιατροί? Γνωρίζεις ότι υπάρχουν φάρμακα που βελτιώνουν πολύ το πρόβλημα? Γνωρίζω από το οικογενειακό μου περιβάλλον το πρόβλημα και ξέρω ότι επιβαρύνει την ψυχολογία. Θα πρότεινα να σε δει κάποιος κορυφαίος καρδιολόγος.

Με παρακολουθει ενας απο τους κορυφαιους στρατιωτικους καρδιολογους και πρωην διευθυντης καρδιολογικης κλινικης , αλλα δεν ητανε ο μονος γιατρος που εχω παει , εχω περασει απο πολλους για μεινω σε αυτον Εχω κανει του κοσμους τις ε3ετασεις και οτι εχει σχεση με αυτο .Φαρμακα δεν με πιανουνε , παρα μονο αγχωλιτικα που ειχα δοκιμασει να παρω στην προηγουμενη εγκυμοσυνη .

Οι αρρυθμιες του ειδους που εχω εγω ,ειναι το αποτελεσμα κακιας ψυχολογικης υγειας , αγχους και τιμωριτικων καταστασεων οπου εγω προκαλω στον εαυτο μου .

QRyOp2.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Ευχαριστω πολθ για την απαντηση σου .

Να σημειωσω οτι συνεχιζω την ψυχαναλυση ακομα και τωρα ακομα και με εκτακτες συνεδριες . Πριν μεινω εγκυος ειχαμε αρχησει ενα προτοτυπο ειδος ψυχοθεραπειας ομως απαγορευεται κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης λογω οτι προκαλει παραπανω στρες και αγχος , οποτε και εκει που ειχαμε κανει αρκετα βηματα μπροστα εκει βρεθηκα και παλι με περισσοτερα βηματα πισω . Πιστευω οτι καποιο αγχωλιτικο θα με 3αλαφρωνε αυτους τους 2 μηνες που μενουνε . Την καισαιρικη την εχω ηδη επιλε3ει και 3ερω οτι μου ειναι αδυνατον να γεννησω φυσιολογικα αυτη τη φορα , ειναι κατι που δεν θελω και θα μου κανει κακο ψυχολογικα .Προβλημα δεν θα εχω μετα γιατι ο αντρας μου θα εεχει αρχικα 2 βδομαδες αδεια (ε3αλου αυτος θα κρατησει τα παιδια τις 3 μερες του μαιευτηριου ) και πολυ λιγο καιρο μετα θα παρει το 12 μηνο ανατροφης οποτε μαζι θα την παλευουμε και ιδιαιτερα τα βραδια οπου μου αδυνατον να 3ενυχταω ενω εκεινον δεν τον πειραζει .

Το 3ερω οτι για ολα "φταιει" η ασχημη σχεση με τη μητερα μου και ολα οσα εχω ακουσει ολα αυτα τα χρονια . ΠΛεον δεν 3ερω αμα με επιρεαζουνε ή απλα την λυπαμαι ή ειμαι πολυ πολυ θυμωμενη μαζι της . Δεν 3ερω , ειναι πολυ απαισιο να νοιωθεις παντα 2ος στη μητερα σου .

Οσο για σκεψεις αμα α3ιζω 3ο παιδακι ? το εχω σκεφτει αλλα δεν νομιζβ οτι ισχυει γιατι ειμαι μια πολυ καλη μαμα για τα παιδια μου , ειμαι παντα και θα ειμαι παντα εκει να γινω ενα μαζι τους , να γελασω , να κανω τρελλες μαζι τους , να τα φροντισω , να τα κακομαθω .

 

Θα σταθώ μόνο στην καισαρική.Ειναι πολυ νωρις 8 μηνων να γινει καισαρική και αν γεννησες τα άλλα 2 σου παιδακια φυσιολογικά να το αφήσεις στο Θεό να αποφασίσει πως θα γεννηθει και πότε θα γεννηθει..Δεν θα λυτρωθεις απο την καισαρική ίσα ίσα επειδη έκανα καισαρική λογω επιπλοκων και ακόμα με ''πονάει'' χωρια το ότι ευθυνεται για αλλεργίες που περασαμε με το μωρό και γενικά η καισαρική δεν βοηθα καθόλου την ψυχολογια ίσα ισα απουσιάζουν οι καλές ορμόνες και πιθανό να γινει η καταστασή σου χειρότερη αντι για καλύτερη..Όλα καλά θα πάνε!Με το καλό!

tEksp3.png?8gzbt5YV
Link to comment
Share on other sites

Με παρακολουθει ενας απο τους κορυφαιους στρατιωτικους καρδιολογους και πρωην διευθυντης καρδιολογικης κλινικης , αλλα δεν ητανε ο μονος γιατρος που εχω παει , εχω περασει απο πολλους για μεινω σε αυτον Εχω κανει του κοσμους τις ε3ετασεις και οτι εχει σχεση με αυτο .Φαρμακα δεν με πιανουνε , παρα μονο αγχωλιτικα που ειχα δοκιμασει να παρω στην προηγουμενη εγκυμοσυνη.

Οι αρρυθμιες του ειδους που εχω εγω ,ειναι το αποτελεσμα κακιας ψυχολογικης υγειας , αγχους και τιμωριτικων καταστασεων οπου εγω προκαλω στον εαυτο μου.

Λυπάμαι πολύ για όλο αυτό βρε κοριτσάκι μου! Είχα κι εγώ ταχυαρρυθμίες και δύσπνοιες, κατάσταση παρόμοια με την κρίση πανικού, που ξεκίνησαν αφού έχασα τη μητέρα μου και επιδεινώθηκαν όταν εργαζόμουν σε τρομερά αγχωτικό περιβάλλον. Μάλιστα τα καρδιογραφήματά μου τότε έβγαιναν σαν να ανήκαν σε άντρα υπέρβαρο πάνω από 50 χρονών! Πλέον ευτυχώς όλα αυτά μου συμβαίνουν σπάνια.

 

Τον πατέρα μου τον πιάνουν αρρυθμίες όταν πίνει τα κρασάκια του (πάντα νοσηλεύεται για να αναταχθεί η καρδιά του). Η μητέρα μου βρισκόταν σε μόνιμη μαρμαρυγή από τα 58 της, που σε συνδυασμό με ταλαιπωρημένα νεύρα, κλονισμένη υγεία σε πολλούς τομείς και κατάθλιψη τη βασάνιζαν πάρα πολύ. Κι εκείνη έβρισκε ανακούφιση στα αγχολυτικά (και σε βαρύτερα μη σου πω, σοβαρά αντικαταθλιπτικά δηλαδή, που ανακάλυψα στο συρτάρι της αφού την έχασα, και καταστενοχωρήθηκα γιατί δεν είχα καταλάβει τι περνούσε...).

 

Αφού η κατάσταση είναι έτσι όπως εξηγείς, τότε είναι απαραίτητο να συνεχίσεις τις συνεδρίες (και τα αγχολυτικά σε συνεννόηση με τους γιατρούς σου, εφόσον σε βοηθούν).

 

Ίσως, αν κάνετε κανένα ταξιδάκι στο εξωτερικό, να το συνδυάσεις και με μια επίσκεψη σε κάποιον γιατρό, ώστε να πάρεις και μια άποψη άλλη από τη γνωμάτευση που έχεις στην Ελλάδα.

 

Σου εύχομαι όλα να πηγαίνουν κατ' ευχήν, και θεωρώ ότι όσο μεγαλώνουν τα μικρά σου, που θα μπορείς να συνεννοείσαι καλά και αυτά θα μπορούν να αυτοεξυπηρετούνται κατά το δυνατόν, η ψυχολογία σου θα φτιάξει πολύ με όλα τα ευχάριστα συνεπακόλουθα. Α! και με το καλό το καινούργιο μπεμπέ!:-D

it's never too late to start all over again

 

Link to comment
Share on other sites

Κοριτσια μου ευχαριστω παρα πολυ για ολες τις απαντησεις , ειχα πεσει λιγο για υπνο και επανηλθα . Εντα3ει ο καθε ανθρωπος λεει την αποψη του , πολλοι ανθρωποι βρισκουνε παρηγορια στο Θεο και περνουνε δυναμη , πραγματικη δυναμη απο Εκεινον, Δυστηχως δεν ανηκω σε αυτη την κατηγορια , οχι οτι δεν πιστευω αλλα δεν μπορω ουτε να παω σε καποιο πνευματικο , ουτε να αφησω φυσικα την θεραπεια μου , ΔΕν ειμαι μονη στον κοσμο , εχω και 2 ψυχες και συντομα 3 που ε3αρτωνται απο την δικη μου διαθεση και σε καμια περιπτωση δεν θελω να τους φορτωνω ολα αυτα . Το πιο συγκινητικο δε ειναι οτι ο γιος μου οταν με δει στεναχωρημενη μου λεει συνεχεια ποσο πολυ με αγαπαει και οτι θα με παει στο γιατρο να γινω καλα και να μην ειμαι στεναχωρημενη , οχι οτι ειμαι συχνα στεναχωρημενη μπροστα τους αλλα δεν θελει καν να με βλεπει ετσι χαλια ουτε 1-2 φορες .

sKYBEAM μου ο πατερας μου απο πολλα χρονια , αν και αρκετα μεγαλος στην ηλικια ταλαιπωρουτανε απο μαρμαρυγη , ειναι οπως και εσυ σιγουρα 3ερεις απο τη μητερα σου μια ειδικη κατηγορια καρδιοπαθειας οπου με ειδικη φροντιδα δεν ειναι απειλητικη σε καμια περιπτωση , ο πατερας μου μονο απο αυτο δεν πεθανε , σε ηλικια 87 ετων η καρδια του δεν τον ειχε προδωσει ποτε και παρα τα 4 bypass , αλλα δυστηχως το αλζχαιμερ . ιΣΩς για αυτο και η τοσο τρομαρα με την καρδια μου , λογω οτι ουασιαστικα μεγαλωσα με εναν πατερα οπου παντα ειχε κατι και παντα η μητερα μου ετρεμε μην παθει τιποτα αν και ο μπαμπακας μου ποτε δεν με φορτωσε με αυτα γιατι δεν φοβοτανε . Ηταν γενναιος .

QRyOp2.png

Link to comment
Share on other sites

Ταλαιπωρήθηκα στο παρελθόν από κρίσεις πανικού -όλα φυσικά είναι αποτέλεσμα συσσωρευμένου άγχους λόγω προβλημάτων οικογενειακών αλλά και προσωπικών στο παρελθόν, θα σου έλεγα εκτός από ψυχολόγο που εμένα με βοήθησε αρκετά να πας και σε έναν πολύ καλό ψυχίατρο. Υπάρχουν φάρμακα συμβατά με την εγκυμοσύνη και μπορούν να σε βοηθήσουν αρκετά. Χρειάστηκε να πάρω φαρμακευτική αγωγή και να ξεπεράσω την σοβαρή επιλόχεια κατάθλιψη που έπαθα, η οποία κράτησε 1 χρόνο και κάτι. Αν είχες διαβήτη, χοληστερίνη ή κάτι άλλο δεν θα έπαιρνες φάρμακα; υπάρχουν πολλά ταμπού γύρω από αυτά τα φάρμακα παρότι είναι τα Νο1 σε πωλήσεις σχεδόν στην Ελλάδα. Τώρα σκέφτομαι να κάνω δεύτερο παιδάκι και υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου μη με πιάσει πάλι καμιά κατάθλιψη αλλά τουλάχιστον ξέρω που να απευθυνθώ.

Παράλληλα κάνω ομοιοπαθητική και είμαι μες την ενέργεια.

Με το καλό το παιδάκι σου!

Link to comment
Share on other sites

Μηπως θα επρεπε να αποδεχτεις οτι ειναι μια συνηθισμενη αντιδραση του οργανισμου σου στις εγκυμοσυνες;γιατι αν καταλαβα καλα το παρουσιαζες καθε φορα που ησουν εγκυος, σωστα; αποδεξου οτι ετσι αντιδρα το σωμα και το μυαλο σου σε αυτη την περιοδο που ολες οι βιο-ισορροπιες σου ταραζονται, διαχειρισου το καταλληλα και κανε υπομονη μεχρι να περασει. Ο γιατρος σου τι λεει;

Προσωπικα δε διαφωνω με τα χαπια, απο τη στιγμη που εχεις τη διαθεση να βοηθησεις τον εαυτο σου αυτη ειναι μια παραμετρος.

 

Σημειωση: ασχετα απο τη ψυχολογια σου που ισως επηρρεαζει, οι αρρυθμιες ειναι συνηθισμενο συμπτωμα στις εγκυμοσυνες, εμφανιζεται στο 50% των κυησεων, ασχετα αν καποιες φορες δεν γινονται καν αντιληπτες, δεν εχει βρεθει συγκεκριμενη αιτια, ειναι ακινδυνες και υποχωρουν μετα τον τοκετο (δεν ειμαι γιατρος αλλα πηγη μου ειναι συνεδριο καρδιολογιας στην Θεσσαλονικη, δεν θυμαμαι το λινκ).

Γεννησαμε! 28-06-2012 :P

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Για το ζήτημα της προγραμματισμένης καισαρικής θα συμφωνήσω κι εγώ. Διαταρράσει πολύ το ορμονικό κοκτέιλ και είναι δυνατόν να σε κάνει πολύ πολύ χειρότερα. Και είναι δυνατό να σε φέρει πολύ πιο κοντά στην επιλόχειο. Τουλάχιστον περίμενε να ξεκινήσει ο τοκετός και προχώρα σε καισαρική αν νιώθεις ότι δεν εχεις το κουράγιο να προσπαθήσεις φυσιολογικά. Λάβε υπόψιν τα ενδεχόμενα νοσηλείας στην ΜΕΝΝ, παροδικής ταχύπνοιας και αλλεργιών πολύ σοβαρά. Η καισαρική σώζει ζωές είναι αλήθεια, αλλά έχει και αρκετά σημαντικές αρνητικές πλευρές.

 

Για τα υπόλοιπα δεν μπορώ να πω κουβέντα είναι ζήτημα καθαρά ειδικού. Μόνο καλό κουράγιο κορίτσι μου. Για όσο καιρό θα προσπαθείς να βρεις λύση με τη μητέρα σου μην περιμένεις βελτίωση. Λύση είναι η απαγκίστρωση..... Αλλά τα ξέρεις τι σου λέω τώρα...

FLcUp3.png0BQfp3.png
Link to comment
Share on other sites

Καλημερα κοριτσια ,

μετα απο μια συζητηση χθες με τον ψυχολογο μου αποφασισαμε να συζητησω με το γυναικολογο μου για την ληψη καποιου ηπιου φαρμακου αγχωλιτικου χαρακτηρα . Τουλαχιστον ισως ηρεμουσανε τα ψυχοσωματικα μου . Θα δουμε, πως θα παει .

Δεδομενου οτι καποιες αποφασεις τις εχω παρει οσο αφορα τον τοκετο μου και το γεγονος οτι δεν θα αντεχα να θηλασω το μικρο και νεο πλεον μωρο μας σιγουρα ακουω τις γνωμες ολων των κοριτσιων εκτιμοντας ολες τις συμβουλες αλλα τις αποφασεις μου τις εχω παρει και θα τις κανω πρα3η παντα με τη συμφωνη γνωμη του θεραποντα ιατρου μου . Δεδομενου ουσα μαμα με 2 αλλα μικρα παιδακια και χωρις καποια βοηθεια εδω στην πολη μας ουτως η αλλως ειναι αδυνατον να αφησω τον τοκετο να 3εκινησει μονος του οπως ειχε γινει στον μεγαλο μας , θα πρεπει να ειναι κλεισμενο ραντεβου ωστε να κανονισει ο αντρας μου τα της αδειας του καθως και να ερθει η πεθερα μου απο τη Λαρισα κανονιζοντας και εκεινη τις δικιες της δουλειες . Επειτα εφοσον θα μπω στη διαδικασια προκλησης ουτως η αλλως επιλεγω την καισαρικη , οχι ομως στον 8ο μηνα οπως ειπε μια κοπελα αλλα μολις μπω στον μηνα μου . Τα παιδια μου ε3αλλου τα γεννησα 38 εβδομαδων και στην κορη μου ειχα ηδη 2 βδομαδες διαστολη . Το θεμα θηλασμου , οσο και αν σεβομαι τις γυναικες που εχουνε 2-3 παιδια και καταφερνουνε να θηλασουνε και τα 3 δεν ανηκω σε αυτη την κατηγορια παρολο που ειμαι μια μαμα εντελως χαζομαμα μην εχοντας αποχωρηστει ποτε τα παιδια της και ενα θεμα που με στεναχωρει παρα πολυ ειναι οτι θα αναγκαστω να τα αποχωρηστω για 3 μερες με τη γεννα . Δεν θα μπω σε λεπτομερειες να σχολιασω αμα ο θηλασμος λειτουργει ως ψυχοφαρμακο ,ο καθενας κρινει και μιλαει αναλογα με τις δικες του εμπειριες και βιωματα . Δυστηχως τα ψυχολογικα προβληματα , ειναι υπουλα .Ερχονται οταν δεν το περιμενεις , αν και ανακουφιστικα συνιδειτοποιησα οτι φετος ηταν μια σουπερ "δυστηχησμενη" χρονια για μενα , χανοντας αρχικα τον πατερα μου 2 χρονια πριν , χανοντας την αδελφη του φετος επειτα απο 3μηνη νοσηλεια της και αγωνειες μας και ουστικα χανοντας τις επαφες μου με τη μητερα μου εχοντας τα δικα μας αλυτα και μεγαλα θεμματα . Αμα μεσα σε ολα αυτα βαλεις το καθημερινο μου αγχος για τα παιδια μου και να ειναι παντα ολα καλα για αυτα , τα οικονομικα που ναι μεν ευτυχως πανε καλα για μας αλλα ειναι ενα θεμα που εχω να σκεφτω , διαφορα αλλα με 1 σπιτι που νοικιαζω καθως και το γεγονος οτι δεν εχω 3εσπασει για ολα αυτα τοτε ισως ειναι λογικο η ψυχοσωματικη κατασταση που εχω πεσει , καθως και ορμονικο κοκτειλ που κανει την επιθεση του , εδω μια περιοδο εχουμε και ειμαστε μεσα στα νευρα.

Μεσα σε ολα αυτα νοιωθω παρηγορια με τον αντρα μου και ανθρωπο μου οπου παντα ειναι διπλα μου υποστηριζοντας οτι αποφασισω εγω και κανοντας τα παντα για να με κανει καλα .Παντως σας ευχαριστω ολες που ασχοληθηκατε και καταλαβατε οτι πραγματικα ποναω και δεν ειμαι καλα . Δυστηχως οι φιλες μου ειναι λιγο αλου φαν παρκ , δεν εχω ε3αλλου και πολλες αλλα περα απο την νουνα του γιου μου και κολητη μου οπου καθησε και συζητησαμε οι υπολοιπεσ ειναι στον κοσμο τους και εννοειτε δεν κανω καν κουβεντα για ολα αυτα . Η μια που τολμισα να της τα πω επεμενε οτι ειμαι απλα κακομαθημενη (με λιγα λογια) και οτι δεν εχω δικαιωμα να αισθανομαι ετσι γιατι τωρα ειμαι εγκυος και κανω κακο στο μωρο μου και παρολο που περασα ηδη 2 τελειομηνες εγκυμοσυνες δεν 3ερω και να παω στο γκουγκλο να δω ποσο κακο κανει να ειμαι ετσι στο αγεννητο παιδι μου και να μην με ενοχλει που ειμαι σκατα με τη μανα μου γιατι εγω τωρα ειμαι εγκυος , βεβαια η κοπελα αντιμετωπιζει σοβαρα προβληματα κινητικα οποτε και τη δικαιολογω ομως σημασια εχει οτι εγω επεσα σε τοιχο .

QRyOp2.png

Link to comment
Share on other sites

Βίκυ γιατί νομίζεις ότι γράφουμε οι περισσότερες στο φόρουμ;Γιατί εδώ μέσα βρίσκουμε περισσότερη στήριξη από οπουδήποτε αλλού!

 

Έχεις κάνει τις επιλογές σου όσον αφορά τον τοκετό και τον θηλασμό, οπότε δεν έχει νόημα να τις αναλύσουμε περαιτέρω!

 

Συμφωνώ με τα χάπια, εφόσον δεν βλάπτουν το μωράκι σου, κάτι που είμαι σίγουρη ότι το έχεις σκεφτεί κι εσύ!

 

Έχεις περάσει πολλά που σίγουρα θα πονούσαν λιγότερο αν η μητέρα σου σε στήριζε αντί να σε κατακρίνει...

 

Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους, μπορούμε μόνο να αλλάξουμε τον τρόπο που τους βλέπουμε. Αν την δεις ας πούμε ως έναν αδύναμο άνθρωπο με φοβίες, εμμονές και ελαττώματα, να τη συμπονέσεις και να μην περιμένεις τίποτα καλό πια από αυτή...

 

Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά, είσαι πολύ τυχερή που έχεις ένα άνθρωπο (τον άντρα σου) που σε αγαπάει και σε στηρίζει τόσο πολύ και ίσως αυτό να είναι και αρκετό τελικά!

Πολύ αργά για να είναι εγκαίρως, αλλά πολύ νωρίς για να είναι αδύνατον!

Link to comment
Share on other sites

Βίκυ καλημέρα και από μένα...εχω περάσει πολλές φορές αρρυθμίες και τα σχετικά...μου είχαν πει ότι η καρδιά είναι καλά και φταίει το άγχος οπότε αυτό με ξεάγχωσε και ξέρω πλέον ότι οταν τις ξεχάσω θα με ξεχάσουν...Στο κάτω κατω οσο πιο πολυ τις σκεφτεσαι τοσο συχνότερα έρχονται:mad:

Από την άλλη εχω να σου προτεινω οποτε νιωθεις ασχημα να σκεφτεσαι μονο τα καλα που εχεις και οχι οτι σου λειπει..γιατι ξερεις τι εχω καταλαβει? οτι ποτε δεν προκειται να τα εχουμε ολα τελεια..παντα θα υπαρχουν προβληματα, οποτε το θεμα ειναι να προσπαθουμε να χαιρομαστε τη καθε στιγμη...Επειδη δυστυχως μας ετυχε πολυ σοβαρο προβλημα υγειας με την κορη μας ξερεις ποσο ευχομουν οταν περνουσαμε τα δυσκολα να ειχαμε μονο απλα καθημερινα δυσαρεστα γεγονοτα να αντιμετωπισουμε? Δεν εννοω οτι τα προβληματα με τη μαμα σου κλπ ειναι απλως καθημερινα..αλλα απλως υπαρχουν τοσα αλλα σοβαροτερα που ειναι κριμα να μιζεριαζουμε για οτιδηποτε;) Βεβαιως και θα υπαρχουν δυσαρεστες στιγμές στην καθημερινοτητα ολων μας απλως εγω προτεινω να προσπαθουμε να τις ελαχιστοποιούμε..Πολλα φιλια και καλη δυναμη σε ολες μας!

Link to comment
Share on other sites

Αγαπητή Βίκυ,

Διάβασα την ιστορία σου και σε καταλαβαίνω πολύ καλά,

Τα έχω περάσει κι εγώ και μαλιστα μετά την εγκυμοσύνη έχω πάρει και φάρμακα για την επιλόχειο. Θέλω να πω κι εγώ ότι συμφωνώ πάρα μα πάρα πολύ με το Χριστινάκι π. Πραγματικά το μόνο φάρμακο είναι η συγχώρεση!!!Το πιστέυω με όλη μου την ψυχή!!! και χαίρομαι που υπάρχει και άλλη κοπέλα που το βλέπει έτσι, πρέπει πραγματικά να μιλήσουμε με τον εαυτό μας να τον καταλάβουμε και να τον συγχωρλισουμε κι αυτόν κι τους άλλους για όλα όσα μας συμβαίνουν, θέλει χρόνο και κόπο, αλλά πραγματικά είναι η μόνη λύση για μένα. Και πραγματικά συγχαριτήρια για τον άντρα σου, Είσαι και να νιώθεις πολύ πολύ τυχερή που τον έχεις!!

Φιλιά πολλά

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 2 εβδομάδες μετά...
Οι αρρυθμιες του ειδους που εχω εγω ,ειναι το αποτελεσμα κακιας ψυχολογικης υγειας , αγχους και τιμωριτικων καταστασεων οπου εγω προκαλω στον εαυτο μου .

Βίκυ μου, καλησπέρα. Παρακολουθώ πάντα μ' ενδιαφέρον τα μηνύματά σου γιατί - ανεξάρτητα από το αν συμφωνώ ή όχι με τις εκάστοτε θέσεις σου - ο λόγος σου είναι άμεσος, αξιοπρεπής κι αφοπλιστικά ειλικρινής.

 

Στο θέμα εδώ που άνοιξες... δεν θέλω να σου πω για τον τοκετό/θηλασμό (νομίζω έχεις σταθμίσει σωστά τις αντοχές σου) καθώς και για τα τυχόν φάρμακα που μάλλον ήδη παίρνεις για να σε βοηθήσουν να νοιώσεις καλύτερα ψυχολογικά...

 

αλλά για να τονίσω ότι κατ' εμέ πρέπει να δώσεις μεγάλη σημασία στις συνεδρίες που κάνεις φαντάζομαι με κάποιον ειδικό. Δεν προτείνω ν' αλλάξεις ψυχολόγο(?) αλλά κάποια στιγμή που θα μπορείς να δεις τα πράγματα ψύχραιμα (αφού γεννήσεις?), θα έλεγα πως είναι καλό να σκεφτείς την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της (συνεχούς?) ψυχοθεραπείας που κάνεις. Τολμώ να στο προτείνω αυτό χωρίς να είμαι ειδική, παρακινούμενη από το γεγονός ότι ταλαιπωρείσαι πολύ καιρό όπως λες από τα ίδια προβλήματα πάνω κάτω.

 

Επίσης, να πω ότι πιστεύω στη συγχώρεση... αλλά πριν απ' αυτό, υπάρχει ο θυμός και η απόδοση ευθυνών στους πραγματικούς υπεύθυνους... και τέλος πάντων - για να συγχωρέσεις κάποιον πρέπει να έχεις ξεχάσει τι έχει κάνει, δηλαδή όχι να διαγράψεις από τη μνήμη σου τα γεγονότα αλλά να μην σε μπλοκάρουν πια... Να μπορείς να τ' αφήσεις πίσω σου κι όχι να είναι συνεχώς μπροστά σου... Αλλοιώς, η συγχώρεση είναι μια λέξη κενή, για να μην πω μια λέξη μπούμερανκ.

 

Σε κάθε περίπτωση, σου εύχομαι ολόψυχα να σου πάνε όλα όπως τα θες και με το καλό το μωράκι σου!!

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

κοπελα μου σε νιωθω απολυτα! εισαι σαν να μιλω εγω! εγω τα τελευταια χρονια ειχα περασει μεγαλο λουκι μεχρι και να βαλω τελος σκεφτηκα πολλες φορες, ευτυχως δε το κανα γιατι η μαμα μου αγρυπνος φρουρος προλαβαινε τα παντα. η αρρυθμια δυστυχως με ακολουθουσε μεχρι και καποιους μηνες της εγκυμοσυνης. εχω κανει απειρες εξετασεις ,με κορυφαιους στρατιωτικους γιατρους και διευθυντες κλινικων (δε σχολιαζω το οικονομικο...) ιατρικη φροντιδα, κλπ αλλα ολα ειναι θεμα μυαλου! η αγοραφοβια ειναι κακος φιλος και κανει τη καταθλιψη ισχυροτερη. επισης εγω ειχα φοβια να μιλω ΚΑΙ στο τηλ!!! μια φορα δεν ειχα φαει 30 ωρες συνεχομενες γιατι φοβομουν να βγω απο το σπιτι και να μιλησω.το πιο κουφο που ειχα ηταν οτι μου κοβοταν η ανασα και "ξεχνουσε" να αναπνευσει ο οργανισμος μου οταν κοιμωμουν, με αποτελεσμα εναν μινι πνιγμο. το πιο κακο απολα ξερεις πιο ηταν? ηθελα να μην ημουν αλλο εγκυος!

 

ξερεις πως το ξεπερασα ολο αυτο? τη στιγμη που επεμενε η γιατρος να μου γραψει φαρμακα στην εγκυμοσυνη!!!! κοπελα μου ποτε μη παρεις! σε παρακαλω... κανε υπομονη και μη γεμιζεις το παιδακι σου με ουσιες που θα το βλαψουν. μιλα μιλα μιλα στηνοικογενεια σου. δενεχεις στηριξη απο κει και η μανα ειναι ενα μεγαλο στηριγμα. πλησιασε την. μια καλη ιδεα ειναι να χρησιμοποιησεις ταχυδρομειο ή ι-μειλ. ειναι κατι που εχει ηδη απο μονο του μια "αποσταση".

Link to comment
Share on other sites

κοπελα μου σε νιωθω απολυτα! εισαι σαν να μιλω εγω! εγω τα τελευταια χρονια ειχα περασει μεγαλο λουκι μεχρι και να βαλω τελος σκεφτηκα πολλες φορες, ευτυχως δε το κανα γιατι η μαμα μου αγρυπνος φρουρος προλαβαινε τα παντα. η αρρυθμια δυστυχως με ακολουθουσε μεχρι και καποιους μηνες της εγκυμοσυνης. εχω κανει απειρες εξετασεις ,με κορυφαιους στρατιωτικους γιατρους και διευθυντες κλινικων (δε σχολιαζω το οικονομικο...) ιατρικη φροντιδα, κλπ αλλα ολα ειναι θεμα μυαλου! η αγοραφοβια ειναι κακος φιλος και κανει τη καταθλιψη ισχυροτερη. επισης εγω ειχα φοβια να μιλω ΚΑΙ στο τηλ!!! μια φορα δεν ειχα φαει 30 ωρες συνεχομενες γιατι φοβομουν να βγω απο το σπιτι και να μιλησω.το πιο κουφο που ειχα ηταν οτι μου κοβοταν η ανασα και "ξεχνουσε" να αναπνευσει ο οργανισμος μου οταν κοιμωμουν, με αποτελεσμα εναν μινι πνιγμο. το πιο κακο απολα ξερεις πιο ηταν? ηθελα να μην ημουν αλλο εγκυος!

 

ξερεις πως το ξεπερασα ολο αυτο? τη στιγμη που επεμενε η γιατρος να μου γραψει φαρμακα στην εγκυμοσυνη!!!! κοπελα μου ποτε μη παρεις! σε παρακαλω... κανε υπομονη και μη γεμιζεις το παιδακι σου με ουσιες που θα το βλαψουν. μιλα μιλα μιλα στηνοικογενεια σου. δενεχεις στηριξη απο κει και η μανα ειναι ενα μεγαλο στηριγμα. πλησιασε την. μια καλη ιδεα ειναι να χρησιμοποιησεις ταχυδρομειο ή ι-μειλ. ειναι κατι που εχει ηδη απο μονο του μια "αποσταση".

 

ειναι μεγαλο λουκι κ υπουλη ασθενια η καταθλιψη. ξεπερνιεται μονο προσωρινα. παντα υπαρχει ενα κλικ που αμα γυρισει μεσα σου, ξανακυλας.

Link to comment
Share on other sites

Γιωτα ευχαριστώ που απαντήσες . Έχω ήδη γεννήσει πριν κάτι μέρες , ο πιτσιρικάς μπήκε και Μενν για ένα διάστημα κάποιων ημερών .

Ζω με την κατάθλιψη αλλώτε έντονα , αλλώτε όχι εδώ και αρκετά χρόνια και μάλλον έχω συνειδητοποιήσει ότι θα ζω έτσι δηλαδή με τα συμπτώματα του άγχους μου , τα σύμπτωματα αλλάζουμε μορφή κάθε φορά , αλλώτε είναι οι αρρυθμιες , αλλώτε η δύσπνοια , αλλώτε κάτι άλλο . Φάρμακα δεν θα με πειράζε να πάρω στην εγκυμοσύνη μου αφού πλέον έχει καταρριφθεί ο μύθος ότι απαγορεύονται , και εφόσον τα προτείνει ο θεράπων ιατρός μου , ο λόγος που δεν πήρα ήταν εντελώς διαφορετικός .... Για μένα , τόσα χρόνια δεν πήρα τώρα θα με νικήσει το μαμηδι; Βέβαια δεν ξέρω τι θα γίνει απο εδώ και πέρα , ο μοναδικός άνθρωπος που είναι 100 τα έκατο δίπλα μου , με καταλαβαίνει , με νοιώθει και με στηρίζει απλά σε όλα είναι ο άντρας μου τα περνάει μαζι μου όλα, πέρασε αυτή τη δύσκολη εγκυμοσύνη , άντεξε , με στήριξε και δεν έφυγε ούτε δευτερόλεπτο απο δίπλα μου . Η σχέση μου με τη μητέρα μου τελικά βελτιώθηκε όμως και πάλι έχουμε παρά πολυ δρόμο μπροστά μας , αν και εγώ συνειδητοποίησα ότι πρέπει να τη στηρίξω μιας κΙ είναι και πολυ ηλικιωμένη και με έντονη κατάθλιψη απο το θάνατο του πατέρα μου .Μακαρι να δεχτεί τη βοήθεια που θα της προσφέρουμε και εγώ και ο άντρας μου .

Η κατάθλιψη όμως ξεπερνιέται αρκεί να το θέλει κάποιος παρα παρα πολυ , να κάνει κάποια θεραπεία και να έχει ανθρώπους που τον στηρίζουνε και τον νοιώθουνε δίπλα του .

QRyOp2.png

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...