Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Help..Το παιδι μου αυτος ο αγνωστος....


Rosangel

Recommended Posts

Zω κι εγώ την ίδια φάση με τη μικρή - μεγάλη μου, 23 μηνών. Από το γλυκό παιδάκι που ήταν, έχει μεταμορφωθεί σε bitch :mrgreen:. Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί από την άφιξη της αδερφής της, και είναι συνέχεια με την πιπίλα και την κουβερτούλα της. Τέσπα, προσπαθώ να κάνω υπομονή και εφαρμόζω και τα παραπάνω, που αρκετές φορές βοηθούν.

 

Αλλά πείτε μου ρε παιδιά, όταν της λέω "Θέλεις φασολάκια ή σπανακόρυζο" κι η απάντηση είναι "Μακαρόνια με κιμά", εκεί τι κάνουμε; :lol:

υπομονη.. περνας δυσκολη περιοδο. εμενα ειναι διδυμα κ μεγαλωνουν μαζι οποτε δεν εχω τετοιες καταστασεις...πιστευω οτι ο καλυτερος τροπος ειναι να της δειχνεις τρυφεροτητα που σιγουρα το κανεις.. δωσε της προτοβουλιες κανετην να νομιζει οτι ειναι μεγαλη οτι σε βοηθαει, να την επιβραβευεις..οσο για τα μακαρονια π.χ, απλα πες της οτι "σημερα εχουμε αυτο το φαγητο τα μακαρονια θα τα ψησουμε αυριο" η οτι " θες να παμε μαζι να αγορασουμε τ μακαρ?" κατι τετοιο ωστε να την βαλεις στο παιχνιδι..θελει ηρεμια κ διπλωματια ταυτοχρονα. δινε εναλακτικες λυσεις. ...μ ανησυχεις .. φαση ειναι θα περασει απλα να εισαι διπλα

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Ο 19 μηνών γιος μου, όταν δε γίνεται το δικό του, αρχίζει να φωνάζει και να χτυπιέται. Κάνω την αδιάφορη μέχρι να του περάσει. Έχετε καμμία άλλη λύση?

μια χαρα το πας

αυτο ειναι αρκετο. δεν χρειαζονται πολλες εξηγησεις

μπορεις να του πεις συντομα το λαθος του κ μετα φευγεις...εμενα επιασε

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Καλημέρα. Αντιμετωπίζω τα εξής γεγονότα και παρακαλώ πολύ δώστε μου τις απόψεις σας.

 

3 Ιουλίου: Η κόρη μου δάγκωσε την πιπίλα και την έκοψε. Τέλος πιπίλας.

5 Ιουλίου: Θριαμβολογούσα στο φόρουμ ότι σταματήσαμε την πιπίλα ανώδυνα:rolleyes:

6 - 9 Ιουλίου λείπει ταξίδι ο μπαμπάς αλλά όλα καλά μεταξύ μας και σε συμπεριφορά τύπος και υπογραμμός το παιδί.:cool:

12 - 16 Ιουλίου δυσκολεύουν λίγο τα πράγματα, λίγο αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά είναι σε φάση που συνεχώς κάτι θέλει αλλά δεν ξέρει τι και το λέει κιόλας "Θέλω κάτι άλλο μαμά, κάτι... κάτι". Περάσαμε και ένα μικρό κρυολόγημα, όλα καλά.

ΣΚ 17 & 18 Ιουλίου περνάμε μια κόλαση με το παιδί συνέχεια να φωνάζει όχι αυτό και όχι εκείνο. Έχασα τη μισή μου ζωή μέσα σε 48 ώρες.:?

 

19, 20 Ιουλίου συνεχίζει η γκρίνια και η άρνηση παρόλο που κάνουμε τα πάντα για να την αποπροσανατολίζουμε από το συνεχόμενο και επαναλαμβανόμενο όχι.:-(:-(

21 Ιουλίου την πέρνω από τον παιδικό και φώναζε πόνάω το αυτί μου. Κατευθείαν στο γιατρό. Διαπιστώνουμε ότι τίποτα δεν τρέχει και κάνουμε το Ιατρείο γήπεδο και παίζει με το γιατρό (70 χρονών άνθρωπος) μπάλα:shock::shock:

Χθες: Πήγαμε μαζί σε ένα κατάστημα και ξαφνικά φεύγει, πάει βρίσκει το σεκιουριτά (της είχα πει παλιότερα ότι είναι υπευθυνος για τις κυλιόμενες και τον ανελκυστήρα) και του ζητάει να τη βάλει στο ασανσέρ:shock::shock:

Άρχισε αυτός να κοιτάζει δεξιά αριστερά και είδε εμένα φρικαρισμένη να τρέχω προς το μέρος τους. Πήρα το παιδί και φύγαμε. Στο αυτοκίνητο δεν καθότανε στο κάθισμα της και κρύφτηκε κάτω από το κάθισμα του οδηγού. Μου πήρε 45' κάτω από 40 βαθμούς να την παρακαλάω.

Φτάνουμε επιτέλους σπίτι και το κλάμα αρχίζει από τις 6 το απόγευμα και σταματάει στις 10 το βράδυ.

Δεν θέλω φαγητό, έφαγε όμως μια χαρά. Δεν θέλω μπάνιο, κάναμε μπάνιο μετά κόπων και βασάνων. Δεν θέλω γάλα - ήπιε δύο φορές τελικά. Δεν θέλω να κοιμηθώ, κοιμήθηκε μια χαρά όλο το βράδυ.

Ξύπνησε στις 6 σήμερα γκρινιάζοντας και όταν επιτέλους ντυθήκαμε δεν ήθελε παπούτσια και πήγαμε με αυτοκίνητο και πόδια (συνδυασμός) ξυπόλυτοι στο σχολείο. Πατούσες κατάμαυρες, αυτή χαρούμενη με τα παπούτσια στο χέρι.

 

Είμαστε 22 μηνών και 3 εβδομάδων. Λέτε να μ'έχει πάρει χαμπάρι?? Με δουλεύει ψηλό γαζί??:confused::confused:

 

Τι γίνεται??

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα. Αντιμετωπίζω τα εξής γεγονότα και παρακαλώ πολύ δώστε μου τις απόψεις σας.

 

3 Ιουλίου: Η κόρη μου δάγκωσε την πιπίλα και την έκοψε. Τέλος πιπίλας.

5 Ιουλίου: Θριαμβολογούσα στο φόρουμ ότι σταματήσαμε την πιπίλα ανώδυνα:rolleyes:

6 - 9 Ιουλίου λείπει ταξίδι ο μπαμπάς αλλά όλα καλά μεταξύ μας και σε συμπεριφορά τύπος και υπογραμμός το παιδί.:cool:

12 - 16 Ιουλίου δυσκολεύουν λίγο τα πράγματα, λίγο αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά είναι σε φάση που συνεχώς κάτι θέλει αλλά δεν ξέρει τι και το λέει κιόλας "Θέλω κάτι άλλο μαμά, κάτι... κάτι". Περάσαμε και ένα μικρό κρυολόγημα, όλα καλά.

ΣΚ 17 & 18 Ιουλίου περνάμε μια κόλαση με το παιδί συνέχεια να φωνάζει όχι αυτό και όχι εκείνο. Έχασα τη μισή μου ζωή μέσα σε 48 ώρες.:?

 

19, 20 Ιουλίου συνεχίζει η γκρίνια και η άρνηση παρόλο που κάνουμε τα πάντα για να την αποπροσανατολίζουμε από το συνεχόμενο και επαναλαμβανόμενο όχι.:-(:-(

21 Ιουλίου την πέρνω από τον παιδικό και φώναζε πόνάω το αυτί μου. Κατευθείαν στο γιατρό. Διαπιστώνουμε ότι τίποτα δεν τρέχει και κάνουμε το Ιατρείο γήπεδο και παίζει με το γιατρό (70 χρονών άνθρωπος) μπάλα:shock::shock:

Χθες: Πήγαμε μαζί σε ένα κατάστημα και ξαφνικά φεύγει, πάει βρίσκει το σεκιουριτά (της είχα πει παλιότερα ότι είναι υπευθυνος για τις κυλιόμενες και τον ανελκυστήρα) και του ζητάει να τη βάλει στο ασανσέρ:shock::shock:

Άρχισε αυτός να κοιτάζει δεξιά αριστερά και είδε εμένα φρικαρισμένη να τρέχω προς το μέρος τους. Πήρα το παιδί και φύγαμε. Στο αυτοκίνητο δεν καθότανε στο κάθισμα της και κρύφτηκε κάτω από το κάθισμα του οδηγού. Μου πήρε 45' κάτω από 40 βαθμούς να την παρακαλάω.

Φτάνουμε επιτέλους σπίτι και το κλάμα αρχίζει από τις 6 το απόγευμα και σταματάει στις 10 το βράδυ.

Δεν θέλω φαγητό, έφαγε όμως μια χαρά. Δεν θέλω μπάνιο, κάναμε μπάνιο μετά κόπων και βασάνων. Δεν θέλω γάλα - ήπιε δύο φορές τελικά. Δεν θέλω να κοιμηθώ, κοιμήθηκε μια χαρά όλο το βράδυ.

Ξύπνησε στις 6 σήμερα γκρινιάζοντας και όταν επιτέλους ντυθήκαμε δεν ήθελε παπούτσια και πήγαμε με αυτοκίνητο και πόδια (συνδυασμός) ξυπόλυτοι στο σχολείο. Πατούσες κατάμαυρες, αυτή χαρούμενη με τα παπούτσια στο χέρι.

 

Είμαστε 22 μηνών και 3 εβδομάδων. Λέτε να μ'έχει πάρει χαμπάρι?? Με δουλεύει ψηλό γαζί??:confused::confused:

 

Τι γίνεται??

 

ΩΧ τι με περιμενει.....πω πω........:-(:-(:-(:-( Εγω θα ελεγα μαλλον περναει την πρωτη εφηβεια....? .......εκει που ξεκινουν τα ζορια? Αλλα εχω ακουσει οτι αυτα σταματουν οταν αρχιζουν να μιλανε. Εσενα η δικια σου μιλαει και την καταλαβαινεις. Τι να πω δεν ξερω.....καλες υπομονες φιλεναδα!

Don't give me love, i've had my share. Give me the truth instead.....

Link to comment
Share on other sites

36_11_23.gif εχω αρχισει να φρικαρω!

εμενα ηδη εχει αρχισει τι γκρινια χωρις λογο νευρα και τα λοιπο και μετα απο προσωπικες προσπαθειες αυτοσυγκεντρωσης κουν φου ζιου ζιτσου και φου μαν τσου (χαχαχαχαχαχαχαχα) κανω το εξης. περνω το πιο γλυκο μου υφος (που μπορω να χω μετα απο 12 ωρες ορθια) και του λεω με σιγανη φωνη ηρεμα σσσσς! και τον παιρνω αγκαλια! ολα οκ προς το παρων παντως εχω παρατηρησει το εξης. οταν ειμαστε οι 2 μας ολα καλα. οταν εμφανιστει η μανα μου ξεκιναει η μεταμορφωση. θελει οτι βλεπει της ζηταει να παει απο δω να παει απο κει και ξαφνικα βλεπω το παιδι μου να μεταμορφωνεται σε ενα σκατοπαιδο που δεν εχω ξαναδει. και να φανταστειτε οτι το κραταει 1 φορα τη βδομαδα και αν! και καταφερε να το κανει ετσι. και της τα πα ενα χερακι. σου βγαινει ο @@@@@ να το κανεις σωστο παιδι και ερχεται η αλλη και στα κανει σκατα! ε οχι!

παντως να το κοιταξετε αυτο αν καποιος το κραταει και το κακομαθαινει φταει αυτο!

πανω απολα οι μαμαδες με παιδια ολων των ηλικιων χρειαζονται

ΥΠΟΜΟΝΗ!!!!!!!!!!

yqMlp3.png

ΓΙΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΩΣ!

ΕΙΣΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΩ! ΣΑΓΑΠΩ!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

ΩΧ τι με περιμενει.....πω πω........:-(:sad::-(:sad:

 

Ellemphriem στο μυαλό μου είσαι!

 

 

SKEK νομίζω πιο πάνω έχεις δώσει την απάντηση: ''The terrible twos και θεωρείται ως η εφηβεία των μωρών''. Οπότε....συνεχίζεις με όση υπομονή μπορείς να διαθέσεις;;; :rolleyes: Πολύ δύσκολα τα πράγματα στο μέλλον δηλαδή...:roll: και νόμιζα ότι έχουμε μπει ήδη στα δύσκολα...κάθε φορά που τη βάζω στην αλλαξιέρα χτυπιέται, κλαίει, αν δεν της δωσω αυτό που μου δείχνει εκείνη την ώρα τσιρίζει! Ωχ μάνα μου........................................:shock:

4BMSp3.pngzHf1p3.png
Link to comment
Share on other sites

Η μικρη μου ειναι 2 ετων.Μεχρι πριν κανα 2 βδομαδες,ηταν σχετικα ενα ηρεμο παιδι,κοιμοταν μονη στο δωματιο της απο οταν γεννηθηκε...

Εδω και καποιες μερες,εχει αλλαξει τελειως...Κανει συνεχεια ζημιες,τσιριζει,νευρα πολλα,κλαιει με το παραμικρο,ειναι συνεχεια αρνητικη)(αγαπημενη της λεξη το οχι)....Επισης αρχισε να μην κοιμαται μονη της,θελει να κοιμαμαι στον καναπε διπλα στο κρεβαττι της....Ειδαλλως κλαιει,ορυεται,τσιριζει χωρις σταματημο....

Τα νευρα μου εχουν σπασει,νιωθω οτι δεν εχω αλλη υπομονη...

Ειμαι συνεχεια κακοκεφη,της φωναζω και αρκετες φορες την κανω νταντα στο χερακι....Καυγαδιζω συχνα πυκνα με τον αντρα μου....

Δεν ξερω τι φταιει....

Θα με ευχαριστουσε ή βοηθουσε αν εχετε να μου προτεινετε κατι.

Ευχαριστω.

 

Όλα αυτά που λες τα ζω με το γιο μου. Δεν έβρισκα άκρη μέχρι που είδα τη νταντά στο Σκάι και ελυσα το προβλημά μου!! Λοιπον..καταρχήν όπως της φέρεσαι θα σου φέρεται!!Κανονας βασικός!! Μιλας πάντοτε στο παιδί ήρεμα και έρχεσαι στο ύψος της να την κοιτάς στα μάτια. Επειτα θα βρεις ένας μέρος σαν τιμωρία. Εγώ τον βάζω στο μπάνιο με αναμμένοφως. Πολύ βασικό είναι να της ζητάς να σου μιλάει ήρεμα και όμορφα γιατί αλλιώς δεν καταλαβαίνεις τι θέλει. Σαφώς και δεν κάνει πάντα αυτό που θέλει και της εξηγεις το γιατί ομορφα και ωραία. Προειδοποιείς πάντα πριν καταλήξει στο μέρος της αλλά και της εξηγείς πάντα το γιατί. Δε χάνεις ποτέ μα ποτέ τον έλεγχο για να ξεσπάσεις βιαια. Εχεις χάσει το παιχνίδι απο χέρι!! Αν κάνει κάτι που δεν πρέπει τότε με ηρεμία την μεταφέρεις στο μέρος και της λες να μείνει εκεί μέχρι να ηρεμήσει(τόσα λεπτά όσα και η ηλικία της).Μετά πας και να της μιλήσεις και να της εηγήσεις γιατί μπηκε τιμωρία και της ζητάς να σου πει συγγνώμη. (όλα αυτά στο ύψος της και με πολύ ηρεμο τρόπο.) Αν αρνηθεί ή το πει με άσχημο τρόπο τότε επιμένεις να στο πει όμορφα. Αν δεν το πει τελικά και είναι ακόμη θυμωμένη της εξηγεις ότι θα μείνει εκεί άλλα τόσα λεπτά. κοκ.

Γενικά να είσαι πολύ ψυχραιμή και πιστή σε αυτά που λες. Μην αλλάζεις γνωμη για κανένα μα κανένα λόγο άσχετα αν θελεις να το κάνεις. Θα πιστέψει ότι οι φωνές της και οι τσιρίδες έφεραν αποτέλεσμα. Επίσης δίνε της επιλογές αν πχ δε θέλει να φορέσει το σορτσάκι που της δίνειςπες της <<δε σου αρέσει αυτό;;;>> και πάρε ακόμη ένα και πες της να διαλέξει πιο θέλει να φορέσει.Αν ακόμη επιμένει κάνε την να χαρεί λέγοντάς της ότι θα το βάλει μονη της!( με τη βοήθειά σου φυσικά!) ..Τα ζω καθε μέρα και πλέον ψάχνω κάθε πιθανή λύση εκτός της φωνής γιατί ξέρω ότι χειροτερεύει την κατάσταση. Σημασία έχει να ξέρεις και πως είναι το παιδί εκείνη την ώρα, αν νυστάζει, πεινάει,είναι κουρασμένο κτλ...Ελπίζω να βοηθησα!!:) Καλή συνέχεια!

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα. Αντιμετωπίζω τα εξής γεγονότα και παρακαλώ πολύ δώστε μου τις απόψεις σας.

 

3 Ιουλίου: Η κόρη μου δάγκωσε την πιπίλα και την έκοψε. Τέλος πιπίλας.

5 Ιουλίου: Θριαμβολογούσα στο φόρουμ ότι σταματήσαμε την πιπίλα ανώδυνα:rolleyes:

6 - 9 Ιουλίου λείπει ταξίδι ο μπαμπάς αλλά όλα καλά μεταξύ μας και σε συμπεριφορά τύπος και υπογραμμός το παιδί.:cool:

12 - 16 Ιουλίου δυσκολεύουν λίγο τα πράγματα, λίγο αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά είναι σε φάση που συνεχώς κάτι θέλει αλλά δεν ξέρει τι και το λέει κιόλας "Θέλω κάτι άλλο μαμά, κάτι... κάτι". Περάσαμε και ένα μικρό κρυολόγημα, όλα καλά.

ΣΚ 17 & 18 Ιουλίου περνάμε μια κόλαση με το παιδί συνέχεια να φωνάζει όχι αυτό και όχι εκείνο. Έχασα τη μισή μου ζωή μέσα σε 48 ώρες.:?

 

19, 20 Ιουλίου συνεχίζει η γκρίνια και η άρνηση παρόλο που κάνουμε τα πάντα για να την αποπροσανατολίζουμε από το συνεχόμενο και επαναλαμβανόμενο όχι.:-(:-(

21 Ιουλίου την πέρνω από τον παιδικό και φώναζε πόνάω το αυτί μου. Κατευθείαν στο γιατρό. Διαπιστώνουμε ότι τίποτα δεν τρέχει και κάνουμε το Ιατρείο γήπεδο και παίζει με το γιατρό (70 χρονών άνθρωπος) μπάλα:shock::shock:

Χθες: Πήγαμε μαζί σε ένα κατάστημα και ξαφνικά φεύγει, πάει βρίσκει το σεκιουριτά (της είχα πει παλιότερα ότι είναι υπευθυνος για τις κυλιόμενες και τον ανελκυστήρα) και του ζητάει να τη βάλει στο ασανσέρ:shock::shock:

Άρχισε αυτός να κοιτάζει δεξιά αριστερά και είδε εμένα φρικαρισμένη να τρέχω προς το μέρος τους. Πήρα το παιδί και φύγαμε. Στο αυτοκίνητο δεν καθότανε στο κάθισμα της και κρύφτηκε κάτω από το κάθισμα του οδηγού. Μου πήρε 45' κάτω από 40 βαθμούς να την παρακαλάω.

Φτάνουμε επιτέλους σπίτι και το κλάμα αρχίζει από τις 6 το απόγευμα και σταματάει στις 10 το βράδυ.

Δεν θέλω φαγητό, έφαγε όμως μια χαρά. Δεν θέλω μπάνιο, κάναμε μπάνιο μετά κόπων και βασάνων. Δεν θέλω γάλα - ήπιε δύο φορές τελικά. Δεν θέλω να κοιμηθώ, κοιμήθηκε μια χαρά όλο το βράδυ.

Ξύπνησε στις 6 σήμερα γκρινιάζοντας και όταν επιτέλους ντυθήκαμε δεν ήθελε παπούτσια και πήγαμε με αυτοκίνητο και πόδια (συνδυασμός) ξυπόλυτοι στο σχολείο. Πατούσες κατάμαυρες, αυτή χαρούμενη με τα παπούτσια στο χέρι.

 

Είμαστε 22 μηνών και 3 εβδομάδων. Λέτε να μ'έχει πάρει χαμπάρι?? Με δουλεύει ψηλό γαζί??:confused::confused:

 

Τι γίνεται??

 

τα παιδια οταν κοβουν την πιπιλα χρειαζονται πιο πολυ σημασια και αυτο γιατι η πιπιλα τα απασχολει. εχω περαση σχεδον ακριβωσ την ιδια κατασταση. μην ανυσηχεις, απλως θα διαπυστωσεισ οτι σε ενα μηνα θα εχετε βρει το ρυθμο σασ που σιγουρα δεν θα ειναι ο ιδιος.

Link to comment
Share on other sites

Όλα αυτά που λες τα ζω με το γιο μου. Δεν έβρισκα άκρη μέχρι που είδα τη νταντά στο Σκάι και ελυσα το προβλημά μου!! Λοιπον..καταρχήν όπως της φέρεσαι θα σου φέρεται!!Κανονας βασικός!! Μιλας πάντοτε στο παιδί ήρεμα και έρχεσαι στο ύψος της να την κοιτάς στα μάτια. Επειτα θα βρεις ένας μέρος σαν τιμωρία. Εγώ τον βάζω στο μπάνιο με αναμμένοφως. Πολύ βασικό είναι να της ζητάς να σου μιλάει ήρεμα και όμορφα γιατί αλλιώς δεν καταλαβαίνεις τι θέλει. Σαφώς και δεν κάνει πάντα αυτό που θέλει και της εξηγεις το γιατί ομορφα και ωραία. Προειδοποιείς πάντα πριν καταλήξει στο μέρος της αλλά και της εξηγείς πάντα το γιατί. Δε χάνεις ποτέ μα ποτέ τον έλεγχο για να ξεσπάσεις βιαια. Εχεις χάσει το παιχνίδι απο χέρι!! Αν κάνει κάτι που δεν πρέπει τότε με ηρεμία την μεταφέρεις στο μέρος και της λες να μείνει εκεί μέχρι να ηρεμήσει(τόσα λεπτά όσα και η ηλικία της).Μετά πας και να της μιλήσεις και να της εηγήσεις γιατί μπηκε τιμωρία και της ζητάς να σου πει συγγνώμη. (όλα αυτά στο ύψος της και με πολύ ηρεμο τρόπο.) Αν αρνηθεί ή το πει με άσχημο τρόπο τότε επιμένεις να στο πει όμορφα. Αν δεν το πει τελικά και είναι ακόμη θυμωμένη της εξηγεις ότι θα μείνει εκεί άλλα τόσα λεπτά. κοκ.

Γενικά να είσαι πολύ ψυχραιμή και πιστή σε αυτά που λες. Μην αλλάζεις γνωμη για κανένα μα κανένα λόγο άσχετα αν θελεις να το κάνεις. Θα πιστέψει ότι οι φωνές της και οι τσιρίδες έφεραν αποτέλεσμα. Επίσης δίνε της επιλογές αν πχ δε θέλει να φορέσει το σορτσάκι που της δίνειςπες της <<δε σου αρέσει αυτό;;;>> και πάρε ακόμη ένα και πες της να διαλέξει πιο θέλει να φορέσει.Αν ακόμη επιμένει κάνε την να χαρεί λέγοντάς της ότι θα το βάλει μονη της!( με τη βοήθειά σου φυσικά!) ..Τα ζω καθε μέρα και πλέον ψάχνω κάθε πιθανή λύση εκτός της φωνής γιατί ξέρω ότι χειροτερεύει την κατάσταση. Σημασία έχει να ξέρεις και πως είναι το παιδί εκείνη την ώρα, αν νυστάζει, πεινάει,είναι κουρασμένο κτλ...Ελπίζω να βοηθησα!!:) Καλή συνέχεια!

 

Τραγανούλα τί ωραία τα λες! Κι εγώ μια φορά κι έναν καιρό τα κόλπα της νταντάς χρησιμοποιούσα κι έπιαναν τόπο. Τώρα πάει καιρός που τα έχω ξεχάσει! Με τα 4 ούτε την υπομονή έχω, ούτε το κουράγιο αλλά ούτε και το χρόνο, για να είμαι σωστή. Πάει το έχασα το παιχνίδι από χέρι όπως είπες.

 

Τώρα τελευταία όλο φωνάζω ρε παιδί μου, με έχω βαρεθεί. Και απειλώ "αν το ξανακάνεις θα σου κατασχέσω το παιχνίδι" (το παίρνω για 1 μέρα), ή "δε θα φας σοκολάτα" κτλ. Ξέρω ξέρω όλα λάθος. Αλλά για να μη δείρω καταφεύγω εκεί. Και πιστέψτε με κρατιέμαι πάρα πολύ για να μη δείρω ούτε το πωπούλι, ούτε το χεράκι. (Κάποια φεγγάρια στη τελευταία εγκυμοσύνη δεν κρατιόμουν, αλλά τώρα εντάξει. ΠΟΤΕ ξύλο)

 

Ευτυχώς που είστε κι εσείς και η Μ.Στυλιανάκη με τα πολύ ενδιαφέρων άρθρα της, για να με ταρακουνήσετε και να μου ξαναθυμήσετε τις σωστές μεθόδους. Από αύριο λοιπόν θα ξαναμπώ στο παιχνίδι και θα δούμε... Θα επανέλθει και η "θέση της σκέψης".

 

Αααα όσο για τις φάσεις :roll:. Ναι ναι περάσαμε και περνάμε τη φάση των 2ετών. Ο 1ος στα 3 ηρέμησε, η 2η στα 3 1/2 κοντεύουμε να την τελειώσουμε (ελπίζω!) και η 3η τώρα (ευτυχώς πιο χαλαρά). Το 4ο θα δείξει.

 

Αλλά υπάρχει και η φάση των 5ετών κορίτσια. Δυστυχώς. Τώρα τη ζούμε με τον μεγάλο. Απαπααα! Εκεί που έλεγα ευτυχώς ο Παν μεγάλωσε και συννενοείσαι μαζί του, μου τα γύρισε από τότε που έκλεισαν τα σχολεία. Πολύ άταχτος.

 

Ελπίζω η εφηβεία να είναι πιο βατή. Ας κουραστούμε τώρα και μακάρι να έχουν ηρεμήσει στα 15 τους. Αγχώνομαι και μόνο που το σκέφτομαι!:roll:

8jPDp3.pngmAB8p3.png
Link to comment
Share on other sites

τα παιδια οταν κοβουν την πιπιλα χρειαζονται πιο πολυ σημασια και αυτο γιατι η πιπιλα τα απασχολει. εχω περαση σχεδον ακριβωσ την ιδια κατασταση. μην ανυσηχεις, απλως θα διαπυστωσεισ οτι σε ενα μηνα θα εχετε βρει το ρυθμο σασ που σιγουρα δεν θα ειναι ο ιδιος.

 

Ελένη τώρα που το λές, μάλλον η πιπίλα φταίει. Σκεκ κι εγώ στη 2η (16μηνών της την κόψαμε πανεύκολα φαινομενικά) είχα σκεφτεί άπειρες φορές να της ξαναρχίσω την πιπίλα για να βρω την ηρεμία μου, αλλά δεν το θεώρησα σωστό. Προχτές όμως που συζήταγα με την κουνιάδα μου, μου είπε ότι για την ηρεμία του μωρού δεν του έκοψε την πιπίλα (είναι 3). Καλά το θεωρώ και παρατραβηγμένο να έχουν πιπίλα 3 ετών αλλά μήπως δεν είναι? Για πείτε ρε κορίτσια κι εσείς.

8jPDp3.pngmAB8p3.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Όλα αυτά που λες τα ζω με το γιο μου. Δεν έβρισκα άκρη μέχρι που είδα τη νταντά στο Σκάι και ελυσα το προβλημά μου!! Λοιπον..καταρχήν όπως της φέρεσαι θα σου φέρεται!!Κανονας βασικός!! Μιλας πάντοτε στο παιδί ήρεμα και έρχεσαι στο ύψος της να την κοιτάς στα μάτια. Επειτα θα βρεις ένας μέρος σαν τιμωρία. Εγώ τον βάζω στο μπάνιο με αναμμένοφως. Πολύ βασικό είναι να της ζητάς να σου μιλάει ήρεμα και όμορφα γιατί αλλιώς δεν καταλαβαίνεις τι θέλει. Σαφώς και δεν κάνει πάντα αυτό που θέλει και της εξηγεις το γιατί ομορφα και ωραία. Προειδοποιείς πάντα πριν καταλήξει στο μέρος της αλλά και της εξηγείς πάντα το γιατί. Δε χάνεις ποτέ μα ποτέ τον έλεγχο για να ξεσπάσεις βιαια. Εχεις χάσει το παιχνίδι απο χέρι!! Αν κάνει κάτι που δεν πρέπει τότε με ηρεμία την μεταφέρεις στο μέρος και της λες να μείνει εκεί μέχρι να ηρεμήσει(τόσα λεπτά όσα και η ηλικία της).Μετά πας και να της μιλήσεις και να της εηγήσεις γιατί μπηκε τιμωρία και της ζητάς να σου πει συγγνώμη. (όλα αυτά στο ύψος της και με πολύ ηρεμο τρόπο.) Αν αρνηθεί ή το πει με άσχημο τρόπο τότε επιμένεις να στο πει όμορφα. Αν δεν το πει τελικά και είναι ακόμη θυμωμένη της εξηγεις ότι θα μείνει εκεί άλλα τόσα λεπτά. κοκ.

Γενικά να είσαι πολύ ψυχραιμή και πιστή σε αυτά που λες. Μην αλλάζεις γνωμη για κανένα μα κανένα λόγο άσχετα αν θελεις να το κάνεις. Θα πιστέψει ότι οι φωνές της και οι τσιρίδες έφεραν αποτέλεσμα. Επίσης δίνε της επιλογές αν πχ δε θέλει να φορέσει το σορτσάκι που της δίνειςπες της <<δε σου αρέσει αυτό;;;>> και πάρε ακόμη ένα και πες της να διαλέξει πιο θέλει να φορέσει.Αν ακόμη επιμένει κάνε την να χαρεί λέγοντάς της ότι θα το βάλει μονη της!( με τη βοήθειά σου φυσικά!) ..Τα ζω καθε μέρα και πλέον ψάχνω κάθε πιθανή λύση εκτός της φωνής γιατί ξέρω ότι χειροτερεύει την κατάσταση. Σημασία έχει να ξέρεις και πως είναι το παιδί εκείνη την ώρα, αν νυστάζει, πεινάει,είναι κουρασμένο κτλ...Ελπίζω να βοηθησα!!:) Καλή συνέχεια!

 

 

αν το παιδι σου ειναι κατω απο 3 ετων τοτε η τιμωρια ειναι λαθος γιατι δεν κατανοει απολυτα τι του λες.

επισης το μερος που χρησιμοποιεις για τιμωρια ειναι μεγαλο λαθος και κατα πασα πιθανοτητα θα καταληξει κλειστοφοβικο. αν παρατηρεις τη νταντα τα βαζει σε ανοιχτο χωρο πχ σαλονι σε καρεκλακι.

yqMlp3.png

ΓΙΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΩΣ!

ΕΙΣΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΩ! ΣΑΓΑΠΩ!

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια καλημέρα και σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις. Λείπαμε όλο το ΠΣΚ παραθαλάσσια και πραγματικά σκέφτηκα χίλιες φορές να τα μαζέψουμε και να φύγουμε, όμως σκέφτηκα πολλές φορές τη λέξη υπομονή και προσπαθούσα.

 

Μέναμε σε ένα resort με πισίνες και θάλασσα μαζί και ο λόγος που αποφασίσαμε να πάμε ήταν για να αποπροσανατολίσουμε το μωρό από τη γκρίνια. Σε κάποιο βαθμό τα καταφέραμε και στο υπόλοιπο μας κατάφερε μάλλον. Έβλεπα και κάτι μαμάδες με 3 -4 παιδιά και ρωτούσα σα χάνος "μα πως τα καταφέρνουν".

 

Ellemphriem, μην ανησυχείς... Πιθανά επειδή είστε όλη μέρα μαζί, να περάσει ανώδυνα αυτή η φάση για σας ;). Μου λέει τι θέλει έχεις δίκιο αλλά αυτό αλλάζει ανά κλάσματα δευτερολέπτου. Δλδ. θέλω νερό. ΟΚ. Όχι δεν θέλω νερό και πέφτει κάτω και κλαίει:shock:

 

elenh tsakoy, το εύχομαι και για μας. Πραγματικά ψες βλέπαμε φωτο παλιότερες και είδε τον εαυτό της με πιπίλα και φώναξε " Να η πιπίλα μου". Τι ρώτησα: Τι έγινε η πιπίλα? Και απάντησε ότι έσπασε. Της την έδειξα τρύπια και την παράτησε κάτω.:?

 

Τραγανούλα διάβασα όσα γράφεις και θα διαφωνήσω και γω με την τιμωρία αφού ακόμα δεν είναι ούτε 2. Επίσης, όταν πέφτει κάτω και κλαίει, δεν θέλω να την παρατάω εκεί να κλαίει, προσπαθώ να την πάρω αγκαλιά και να την παρηγορήσω χωρίς όμως να γίνει το δικό της. Ευχαριστώ πάντως για την εναλλαχτική εισήγηση και τη δικιά σου εμπειρία.;)

 

Χαρά52 και Αλεξ Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση !!

 

Να σας πω ότι ολόκληρο τριήμερο δεν έβαλε παπούτσια στα πόδια της. Πισίνα, αυτοκίνητο, παιδική χαρά, λόμπυ ξενοδοχείου, πρόγευμα, γεύμα δείπνο, παντού χωρίς παπούτσια και είπαμε ΟΚ άστην να μην τσακωνόμαστε για τα πάντα...:?

Όσο για φαγητό.... ενώ δεν΄έχει φάει μέχρι τώρα πατατάκια, σοκολάτες παγωτά, είδε άλλα παιδάκια με πατατάκια και ήθελε. Είπα ΟΚ διακοπές είμαστε ας φάει λίγο. Κορίτσια ήταν η μόνη ώρα που καθόταν ήσυχη και κρίτσι κρίτσι έτρωγε πατατάκια. Ήταν λες και είχε την πιπίλα στο στόμα, τόσο ήρεμη και τόση απόλαυση. Αλλά... από τη στιγμή που τα δοκίμασε ήθελε να τρώει μόνο πατατάκια:mad::mad:

 

Κατά τα άλλα να πω ότι σε σχέση με άλλα παιδάκια την είδα πιο ανεξάρτητη, πιο συνεννοήσιμη και να αντιλαμβάνεται περισσότερο το περιβάλλον γύρω της.

 

Ακόμα βέβαια προβληματίζομαι για το επόμενο λεπτό. Δλδ. πως θα χειριστώ την επόμενη αντίδραση της. Όλες οι εισηγήσεις καλοδεχούμενες.

Link to comment
Share on other sites

Όλα αυτά που λες τα ζω με το γιο μου. Δεν έβρισκα άκρη μέχρι που είδα τη νταντά στο Σκάι και ελυσα το προβλημά μου!! Λοιπον..καταρχήν όπως της φέρεσαι θα σου φέρεται!!

 

Ωραια τα λες. Συμφωνω στο οπως του μιλας θα σου μιλαει (μαλλον βεβαια γιατι η πρωτη εφηβεια ειναι διασημη για το οτι κανουν πραγματα που ΔΕΝ τα ειδαν απο εσενα), οπως επισης να κατεβαινεις να του μιλας και να μιλας ηρεμα (οσο μπορεις δλδ). Αλλα θα ελεγα *ξανα-το εχω πει και αλλου* να την περνουμε την νταντα με μια δοση αλατι γιατι ειναι εκπομπη και μπροστα σε 30 καμερες, παραγωγους και ανθρωπους να φωναζουν 'ΚΑΤ, παμε απο την αρχη', καμια οικογενεια και πανω απο ολα μωρα παιδια δεν μπορουν να λειτουργησουν οπως στην καθημερηνοτητα. Επισης ειναι τραγικα στημενο σε σημειο που βγαζει ματι. Και η συμβουλη το να τιμωρεις το παιδι και να το κλεινεις μονο του καπου για να καταλαβει τι εκανε δεν ειναι παραγωγικη κατω απο τα 3 και το λενε ολοι οι γιατροι. Πριν απο αυτο απλα ΔΕΝ καταλαβαινει γιατι του το κανεις αυτο. Καλυτερα λοιπον να περιμενουμε λιγο για κατι τετοιο. :lol::lol: Φαση ειναι το terrible twos.

 

Snekaki? Δεν θα ειναι ανωδινο. Και εμενα εχει ξεκινησει. Απλα οχι τοσο εντονα. Και τα νευρακια της τα εχει και την γκρινια της την συνεχομενη. Απλα ειναι 'σχετικα' ελεγχομενο ακομα. Δεν ξερω για ποσο εκει ειναι το θεμα μου. Θα δουμε......ουφ......:-(

Don't give me love, i've had my share. Give me the truth instead.....

Link to comment
Share on other sites

Ωραια τα λες. Συμφωνω στο οπως του μιλας θα σου μιλαει (μαλλον βεβαια γιατι η πρωτη εφηβεια ειναι διασημη για το οτι κανουν πραγματα που ΔΕΝ τα ειδαν απο εσενα), οπως επισης να κατεβαινεις να του μιλας και να μιλας ηρεμα (οσο μπορεις δλδ). Αλλα θα ελεγα *ξανα-το εχω πει και αλλου* να την περνουμε την νταντα με μια δοση αλατι γιατι ειναι εκπομπη και μπροστα σε 30 καμερες, παραγωγους και ανθρωπους να φωναζουν 'ΚΑΤ, παμε απο την αρχη', καμια οικογενεια και πανω απο ολα μωρα παιδια δεν μπορουν να λειτουργησουν οπως στην καθημερηνοτητα. Επισης ειναι τραγικα στημενο σε σημειο που βγαζει ματι. Και η συμβουλη το να τιμωρεις το παιδι και να το κλεινεις μονο του καπου για να καταλαβει τι εκανε δεν ειναι παραγωγικη κατω απο τα 3 και το λενε ολοι οι γιατροι. Πριν απο αυτο απλα ΔΕΝ καταλαβαινει γιατι του το κανεις αυτο. Καλυτερα λοιπον να περιμενουμε λιγο για κατι τετοιο. :lol::lol: Φαση ειναι το terrible twos.

 

Snekaki? Δεν θα ειναι ανωδινο. Και εμενα εχει ξεκινησει. Απλα οχι τοσο εντονα. Και τα νευρακια της τα εχει και την γκρινια της την συνεχομενη. Απλα ειναι 'σχετικα' ελεγχομενο ακομα. Δεν ξερω για ποσο εκει ειναι το θεμα μου. Θα δουμε......ουφ......:-(

 

Με κάλυψες σε όλα!! Εύχομαι απλά να βρίσκουμε το κουράγιο να αντιμετωπίζουμε τα καθημερινά. Σήμερα πήγαμε στον παιδικό χωρίς παπούτσια και χωρίς κοτσιδάκια (μαλλί αφάνα). Μα να τσακώνομαι με το παιδί πρωί πρωί για το αν θα βάλει παπούτσια και αν θα χτενιστεί. Καθαρή είναι, ρούχα καθαρά φοράει, πλυμμένη είναι ας πάμε όπως θέλει και δεν με νοιάζει τι θα πει ο κάθε ένας.

 

ΥΓ. Να σημειώσω ότι δεν μετανιώνω ούτε λεπτό που έγινα μάνα και έχω αυτό το υπέροχο κοριτσάκι!!

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια στη θεωρία όλα ωραία και καλά. Υπομονή, όχι φωνές, όχι απειλές, όχι "ΟΧΙ και ΜΗ" κτλ κτλ. Στην πράξη όμως?

Προσπάθησα πολύ αυτές τις μέρες να μη φωνάζω, αλλά είναι αδύνατον. Ιδίως όταν εκτός από το να μη σε ακούνε... σε κοιτάνε και γελάνε!!!! Ειρωνία, στο μεγαλείο της. Αυτό είναι και το αγαπημένο χόμπι της Κλέας μου :evil:, να με τσιτώνει. Αχ, ελπίζω να περάσει αυτή η φάση ΓΡΗΗΗΓΟΡΑΑΑΑ.

8jPDp3.pngmAB8p3.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 2 εβδομάδες μετά...

αχ 'αγαπημενο' μου θεμα και πονεμενο...εμας το καλυτερο μας ειναι να πεταμε κατω το καπελο μας απο τα νευρα μας και βεβαιως να κυλιομαστε στο δρομο......να σε κοιταει μεσα στα ματια και να γλυφει τα χερια του αφου βεβαιως εχει "καθαρισει" το δρομο....να ουρλιαζει μες την μεση του δρομου...να κοπαναει πορτες...να τσιριζει που και που...να ζηταει αδιακοπα νερο, φαγητο κτλ κτλ γενικα να κανει τα παντα ολες τις ωρες σε σημειο που νοιωθω εξαντλημενη παρα τις βιταμινες, τα συμπληρωματα διατροφης και πολλες προσευχες....υπαρχουν στιγμες που πιστευω οτι φταιω εγω, οτι δηλαδη τον παραμελω, οτι ζηλευει τον αδερφο του, απελπιζομαι και στεναχωριεμαι οτι κατι δεν κανω σωστα, ομως μετα συνηδητοποιω οτι απλα ειναι μια φαση οπου ακομα δεν μπορει να μιλησει, θυμωνει που δεν τον καταλαβαινω και προσπαθει να ανακαλυψει τα ορια μας και να αντιμετωπισει πολλες αγνωστες καταστασεις μαζι οπως η επερχομενη ομιλια, συναισθηματα καινουργια διαφορετικα κτλ κτλ....στο τελος της ημερας ο λογος που ξερω οτι δεν ζηλευει τον αδερφο του ειναι γιατι σε καθε ευκαιρια τον αγκαλιαζει, τον φιλαει, του μαζευει τα παιχνιδια, ανησυχει αμα κλαιει και του λεει "σ'αγαπω"....ξερω οτι δεν τον παραμελω διοτι τον αγαπαω, θελω το καλο του και προσπαθω με καθε τροπο να του εξηγω, να του μιλαω και να του δινω ερεθισματα ή την ηρεμια του οποτε την αναζηταει....δεν ειμαι τελεια μανα, του εχω φωναξει και ναι του εχω δωσει και καμποσες στα παμπερς αλλα παντα του ζηταω συγνωμη διοτι ξερω πως θα περασει και πως και οι δυο μεγαλωνουμε και εχουμε πολλα να μαθουμε. Ο κοσμος (= ζωη) ειναι τρομακτικος, μπερδεμενος, ακαταλαβιστικος και θορυβωδης πολλες φορες ακομα και για μενα ποσο μαλλον μεσα απο τα ματια του "μεγαλου" μου μωρου....συγχωρα με αγαπη μου απλα μερικες φορες και η μαμα κουραζετε και δεν ξερει πλεον τι να κανει...οι οδηγιες χρησεως ειναι στα γιαπωνεζικα ΧΑ ΧΑ .....

Αγγελουδια μου σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γιατι καθε μερα μαζι σας ειναι ενα μεγαλο πανεπιστημιο χωρις ημερομηνια αποφοιτησης

Link to comment
Share on other sites

εεεεε δεν αντεχω αλλο, δεν την παλευω αλλο...προσπαθω, προσπαθω προσπαθω αλλα αυτο το παιδι με βγαζει νοκ αουτ....τα νευρα μου....δεν δεν δεν δεν...δεν θελω αλλο...μου βγαινουν πολυ αρνητικα και ασχημα συναισθηματα προς τα εξω....δεν θελω ουτε να τον ακουω πλεον, δεν τον θελω διπλα μου, εχω σιχαθει τις βλακειες του και δεν μπορω πλεον να βρω καμια δικαιολογια...νοιωθω πως οτι προσπαθειες και να κανω δεν βγαζω ακρη με αυτο το παδι...αρχιζει να με εκνευριζει σε πολυ σοβαρο βαθμο....εχω φτασει στα ορια μου....δεν ξερω τι αλλο να του κανω...εχω βαρεθει να καθαριζω, μαζευω απο πισω να ακουω τις φωνες του, να μου πεταει καρεκλες, να μου ριχνει χαστουκια.... αχ θελω τοσο πολυ να βρισω, θελω τοσο πολυ να φυγω απο το σπιτι και να γυρισω μετα απο μερες....τεσπα...υπομονη θα περασει ετσι δεν ειναι???

Αγγελουδια μου σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γιατι καθε μερα μαζι σας ειναι ενα μεγαλο πανεπιστημιο χωρις ημερομηνια αποφοιτησης

Link to comment
Share on other sites

kαι εμεις μια απο τα ιδια!!

αρνηση και φωνες!!!μονιμως...

ηταν ενα αγγελακι τωρα εγινε κυριολεκτικά "το παιδι μου....αυτος ο αγνωστος!!!!!"

υπομονη, θα αρχισω την μεθοδο της νταντας!!

για να δουμε!!

καλό κουράγιο σε όλες μας!!

4Z1vp3.png

είμαι ερωτευμένη με την κόρη μου!!!!!!!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...