Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Χωριστός ύπνος?


anastasiab

Recommended Posts

για να μην μας ΒΡΙΖΟΥΝ μεθαυριο οι νυφες μας,και να λενε οτι δεν μπορουν χωρις της μαμαδες του.

Μπαααα, το βρίσιμο δε νομίζω ότι θα το γλυτώσουμε εύκολα, μπες στο θέμα με τις πεθερές και θα καταλάβεις τί μας περιμένει :lol::lol::lol:

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 76
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

  • sol

    sol 9 δημοσιεύσεις

  • anastasiab

    anastasiab 7 δημοσιεύσεις

  • maryp

    maryp 6 δημοσιεύσεις

  • Ekabn

    Ekabn 6 δημοσιεύσεις

ποτε δεν τον ξαναπηρα στο κρεβατι μου,και ουτε προκειτε να τον ξαναπαρω.

αυτο ειναι οτι χειροτερο για το παιδι.quote]

 

Μην τρελαίνεσαι φιλενάδα. Αυτά είναι θεωρίες που αναπτύχθηκαν μετά το 60 γιατί εξυπηρετούσαν τις φεμίνίστριες εργαζόμενες. Εδώ και χιλιετίες τα μωρά κοιμούνται με τη μανούλα, είναι αυτό που της βγαίνει της μαμάς, είναι η Φύση μας που τη φτύνουμε πολύ τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα, μετά το 60 με τις μανούλες να φεύγουν στις 8 από το σπίτι, τα βλέπουμε τα αποτελέσματα, παιδάκια να μεγαλώνουν με ξένους και μανούλες να τρέχουν και να μη φτάνουν. Κι όλα αυτά τα παραδείγματα με τα παιδιά που κοιμούνται μέχρι τα 13, τα 20 ή τα 45 χρόνια με τους γονείς, κρύβουν άλλα από πίσω, μην παραμυθιαζόμαστε.

 

Κι εγώ μαία είμαι και άλλα μου είπαν στη σχολή να λέω αλλά τελικά δεν κάνω για τον κλάδο μου φαίνεται. Μου έλεγαν να λέω στις μανούλες "μην κοιμίζετε το μωράκι στην αγκαλιά, τάισμα και στο καλαθάκι". Το έλεγα. Και μετά έγινα μαμά. Και είδα ότι ναι μεν είναι πιο ξεκούραστο έτσι, και πας στη δουλειά πιο άνετα γιατί έχεις κοιμηθεί κλπ. αλλά χάνεις ένα πανέμορφο συναίσθημα, αυτό της μαμάς που νανουρίζει το μωράκι στην αγκαλιά της με τραγουδάκια και γλυκόλογα. Και τσαντίστηκα πολύ που το διαπίστωσα αυτό. Πόσα χρόνια ονειρευόμασταν όλες να γίνουμε μαμάδες; Πόσες φορές δεν κοιτάξαμε τις φουσκωμένες κοιλίτσες με της σκέψη "πότε θα έρθει το δικό μου μωράκι"; Εύκολο δεν είπε κανείς ότι είναι. Είναι όμως όμορφο, κοιμάσαι δεν κοιμάσαι. Κι αυτό είναι το μεγαλείο της μητρότητας.

 

Εγώ λέω όσες μπορείτε, κοιμίστε το μωράκι στην κούνια, οι υπόλοιπες κάντε ό,τι σας πει η καδριά σας και προς θεού μη νιώθετε τύψεις. Τα παιδιά μεγαλώνουν και θα αντιμετωπιστεί το θέμα αλλιώς. Άσε που θα φτάσουμε 50 και θα λέμε "θυμάσαι που είχα άγχος που το μωρό μου δεν κοιμόταν μόνο του; Αχ, και να το είχα και πάλι ένα βράδυ μικράκι στην αγκαλίτσα μου!!!". Ας το απολαύσουμε λοιπόν όσο διαρκεί και βλέπουμε μετά τα 3 τους χρόνια τι θα γίνει.

Φίλιππος 1-9-2006 \\ Ιάσονας 3-3-2009 \\ Σαββίνα και Χρυσήλια 7-1-2010

Link to comment
Share on other sites

Πάντως όντως είναι πολύ ωραία να κοιμάσαι με το μωρό. Έχει πολλή πλάκα ρε παιδί μου, τον ακούω που κάνει κάτι ήχους και μου'ρχεται να σκάσω στα γέλια (ήταν και άρρωστος ο καϋμένος και κάνει ακόμη περισσότερους ήχους).

 

Αλλά, με ενδιαφέρει και δεν ξέρω αν έχει συζητηθεί αλλού, ποιά είναι τα επιχειρήματα εναντίον του να κοιμάσαι με το παιδί; τί σας έλεγαν στη σχολή;

Link to comment
Share on other sites

συμφωνω sol οτι αυτο το συναισθημα της αγκαλιας στο κρεβατι ειναι οτι ποιο καλυτερο,οτι ποιο ομορφω,αλλα ο καθε ανθρωπος απο μικρος πρεπει να ξερει οτι εχει το δικο του χωρο,το δικο του κρεβατι.

εγω θελω να μαθω στα παιδια μου οτι ο μπαμπας και η μαμα κοιμουνται μαζι και τα παιδια σε αλλο δωματιο.δηλαδη αν καποια μαμα εχει 2-3 παιδια πρεπει να κοιμουνται ολλοι μαζι στο κρεβατι.μπορει να γιναμε μανουλες βρε κοριτσια αλλα θελουμε και λιγο προσωπικο χωρο για εμας και τους αντρες μας.(μην τους αφηνουμε απεξω,και οι αντρες σαν μωρα παιδια ειναι και θελουνε στοργη και προδερμ) :lol::lol::lol:

71107turcfebzs2.gif

252682in41fsxg03.gif

Link to comment
Share on other sites

Βρε παιδιά συγγνώμη αλλα μερικές απο αυτες τις περιπτώσεις που αναφέρονται μου φαίνονται να ειναι τραβηγμένες απο τα μαλλια... ακόμα και αν ισχύουν δηλαδη, κρύβουν σίγουρα και άλλα αίτια απο πισω και όχι μόνο επειδή τα παιδά είχαν ως συνήθεια να κοιμούνται απο μικρά με τους γονεις τους. ...

Προσωπικά νομίζω πως το κάθε παιδί μόλις πάρει τη δόση ασφάλειας και αγάπης που έχει αυτό ανάγκη θα αυτονομηθεί απο τους γονείς του μόνο του ... δεν χρειάζεται να πιέζουμε καταστάσεις γιατί φέρνουμε το αντίθετο αποτέλεσμα ... απλά το κάθε παιδί θέλει το χρόνο του και τους κατάλληλους χειρισμούς ανάλογα την ηλικία και τον χαρακτήρα του ...

1aLup3.png

 

BtUIp3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Έχω μια φίλη που μέχρι που τέλειωσε το Λύκειο κοιμόταν με τους γονείς της, μιλάμε για σχεδόν αρρωστημένη σχέση βέβαια και οι δύο αδερφές και οι γονείς στο ίδιο κρεβάτι, απορώ πώς χωράγαν κατ'αρχήν.

Το πως χωραγαν ειναι το τελευταιο που μας απασχολει εδω... Μιλαμε για παθολογικες καταστασεις που χρηζουν αμετρητες ωρες ψυχαναλυσης. sorry κιολας...

 

καλέ, τί σόρι, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και όντως υπάρχουν τα σημάδια αυτής της διαδικασίας σε όλους (κυρίως στους γονείς πάντως νομίζω). Αυτό ήταν το παράδειγμα που με έκανε να μη θέλω να φέρω το παιδί στο κρεβάτι. Πολύ ακραίο παράδειγμα βέβαια

 

Οι δικοί μου πάντως πήγανε στο κρεβάτι τους μόνοι τους, χωρίς να τους το επιβάλει κανεις. Στην αρχή θέλανε να κοιμούνται στο δικό μας (οι δυό τους, όχι κι εμείς μαζί) και μετά ξαφνικά, ένα βράδυ πήγαν στα κρεβάτια τους! Δεν το συζητήσαμε μαζί τους, δεν είπαμε τίποτα και δεν ξαναήρθανε στο κρεβάτι μας (για ύπνο εννοώ, γιατί για ζουζουνιές έρχονται!).

 

Γι'αυτό είπα πριν ότι όταν είναι έτοιμο το παιδί θα φύγει.

 

Τώρα... αν κάποιοι έχουν προβλήματα στο γάμο τους και τα καλύπτουν με το να φέρνουν τα παιδιά στο κρεβάτι,, ή δεν δίνουν την απαραίτητη σημασία στα παιδιά τους κατά τη διάρκεια της μέρας με αποτέλεσμα αυτά να "βγάζουν" τη νύχτα όλες τις ανασφάλειες του κόσμου μαζεμένες σόρρυ... αλλά δεν φταίνε τα παιδιά αν φτάνουν σε μεγαλες ηλικίες και συνεχίζουν βρεφικές συμπεριφορές!

Great minds discuss ideas, average minds discuss events, small minds discuss people.

Link to comment
Share on other sites

συμφωνω sol οτι αυτο το συναισθημα της αγκαλιας στο κρεβατι ειναι οτι ποιο καλυτερο,οτι ποιο ομορφω,αλλα ο καθε ανθρωπος απο μικρος πρεπει να ξερει οτι εχει το δικο του χωρο,το δικο του κρεβατι.

εγω θελω να μαθω στα παιδια μου οτι ο μπαμπας και η μαμα κοιμουνται μαζι και τα παιδια σε αλλο δωματιο.δηλαδη αν καποια μαμα εχει 2-3 παιδια πρεπει να κοιμουνται ολλοι μαζι στο κρεβατι.μπορει να γιναμε μανουλες βρε κοριτσια αλλα θελουμε και λιγο προσωπικο χωρο για εμας και τους αντρες μας.(μην τους αφηνουμε απεξω,και οι αντρες σαν μωρα παιδια ειναι και θελουνε στοργη και προδερμ) :lol::lol::lol:

 

Συμφωνώ μαζί σου, φυσικά! Λες εμένα να μου αρέσει να στριμώχνομαι σε μια γωνιά; Ή να τον έχω δίπλα μου όταν π.χ. είμαι άρρωστη; Δε λέω να τα πάρουμε όλες μαζί μας. Λέω ότι δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια. Υπάρχουν αυτά που κοιμούνται μια χαρούλα κι άλλα που το ξενυχτάνε το θέμα. Δεν σε κατηγορώ για τη στάση σου, είναι η στάση που λένε τα βιβλία ότι πρέπει να τηρούμε. Εγώ απλά ήθελα να τονίσω ότι δεν χάλασε κι ο κόσμος αν το παιδί έχει ιδιοτροπίες στον ύπνο, υπομονή θέλει κι όχι υστερίες.

Φίλιππος 1-9-2006 \\ Ιάσονας 3-3-2009 \\ Σαββίνα και Χρυσήλια 7-1-2010

Link to comment
Share on other sites

Αλλά, με ενδιαφέρει και δεν ξέρω αν έχει συζητηθεί αλλού, ποιά είναι τα επιχειρήματα εναντίον του να κοιμάσαι με το παιδί; τί σας έλεγαν στη σχολή;

 

Είναι μεγάλο το θέμα και οι απόψεις είναι πολλές. Υπήρχαν καθηγητές που διαφοροποιούνταν από τα βιβλία και οι απόψεις τους με άγγιξαν και είχα συγκρούσεις μέσα μου όταν εξάσκησα το επάγγελμα (φαίνεται άλλωστε). Οπότε θα σε παραπέμψω στο ίντερνετ, υπάρχουν τα πάντα και θα καταλήξεις μόνη σου στο τι ταιριάζει σε σένα.

Φίλιππος 1-9-2006 \\ Ιάσονας 3-3-2009 \\ Σαββίνα και Χρυσήλια 7-1-2010

Link to comment
Share on other sites

συγουρα sol ειναι οπως τα λες το καθε παιδι εχει της ιδιαιτεροτητες του,εμενα ευτυχως και δυο μου παιδια αγαπανε τον υπνο,ποτε δεν με ξενυχτησανε.ακομα και νεογενητα που ητανε δεν ξυπνησα ποτε το βραδυ να τα ταισω.ακομα και ο γιος μου ο μεγαλος που ειναι παρα πολυ ζωηρος,οταν του πω παμε για υπνο,τρεχει.αν μπορουσα θα εβγαζα και το μωρο απο το δωματιο μου,αλλα φοβαμαι με τον μεγαλο μην ξυπνησει το βραδυ και του χτυπησει.

71107turcfebzs2.gif

252682in41fsxg03.gif

Link to comment
Share on other sites

Εγώ λέω όσες μπορείτε, κοιμίστε το μωράκι στην κούνια, οι υπόλοιπες κάντε ό,τι σας πει η καδριά σας και προς θεού μη νιώθετε τύψεις. Τα παιδιά μεγαλώνουν και θα αντιμετωπιστεί το θέμα αλλιώς. Άσε που θα φτάσουμε 50 και θα λέμε "θυμάσαι που είχα άγχος που το μωρό μου δεν κοιμόταν μόνο του; Αχ, και να το είχα και πάλι ένα βράδυ μικράκι στην αγκαλίτσα μου!!!". Ας το απολαύσουμε λοιπόν όσο διαρκεί και βλέπουμε μετά τα 3 τους χρόνια τι θα γίνει.

 

 

 

Κορίτσια, κι εμένα με απασχόλησε πολύ αυτό το θέμα γιατί ο γιός μου μόλις γεννήθηκε δεν ήθελε με τίποτα να κοιμηθεί στο καλαθάκι του. Διαβασα αρκετά βιβλία για αυτό το θέμα, αυτό που μου έμεινε είναι ένα που έλεγε ότι μόνο τα μωρά που γεννιούνται στον Δυτικό κόσμο έχουν την ευκαιρία να κοιμούνται μόνα τους. Τα περισσότερα μωρά σε φτωχές χώρες, οι γονείς δεν έχουν αρκετά δωμάτια στο σπίτι, ή αρκετά κρεβάτια, κι έτσι τα μωρά κοιμούνται μαζί τους. Και μια χαρά μεγαλώνουν. Ξέρω ότι πολλές δεν συμφωνείτε, αλλά ο γιος μου κοιμόταν στο κρεβάτι μας τους πρώτους δύο μήνες της ζωής του, και ΔΕΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΚΑΘΟΛΟΥ!!! Οταν έγινε 2 μηνών και μάθαμε για το πρόβλημά του, τον "πηραν" ουσιαστικά από κοντά μας και πέρασε τους επόμενους 7 μήνες της ζωής του στο νοσοκομείο. Τώρα που γύρισε σπίτι, κοιμάται στο δωμάτιο μας, αλλά στην κούνια του, γιατι είναι συνδεδεμένος με το μηχάνημα. Η δική μας εμπειρία είναι ίσως ακραία, και οι νοσοκόμες ταλαιπωρήθηκαν λίγο να τον "ξεμάθουν" από αγκαλιές, αλλά είναι πραγματικά κακό ένα μωράκι να θέλει αγκαλίτσα, να θέλει την μαμά του και τον μπαμπά του? Βολεύει κίολας στον θηλασμό πάρα πολύ.....

Φυσικά δεν μιλάω για μεγαλύτερα παιδιά, που μπορούν να καταλάβουν και να εκτιμήσουν το δικό τους δωμάτιο. Επίσης, υπάρχουν αρκετά πράγματα που πρέπει οι γονείς να προσέχουν όταν έχουν το μωρό μαζί τους στο κρεβάτι (να μην έχουν καταναλώσει αλκοολ, να μην έχουν πάρει υπνωτικό χάπι, να μην καπνίζουν στο δωμάτιο, να προσέχουν τα μαξιλάρια και τα σκεπάσματα κλπ)

Ας μην είμαστε απόλυτες, η κάθε οικογένεια διαλέγει αυτό που είναι καλύτερο για αυτήν, και το κάθε μωράκι είναι διαφορετικό.....

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα με τον γιο μου, γιατί κοιμάται ήσυχα στην κούνια του - δίπλα μας.

Θα σου πω, όμως, τι γίνεται μήπως πάρεις καμία ιδέα:

Ο άντρας μου το καλοκαίρι θέλει air condition στους 18 βαθμούς και - φυσικά - αυτό δε γίνεται το δωμάτιο. Για τον λόγο αυτό κοιμάται στο σαλόνι για 3 μήνες τουλάχιστον (δλδ όχι στο κρεβάτι όπως εσύ).

Στην αρχή μου την έδινε αυτό (όπως στον άντρα σου) κι ένιωθα ζωντοχήρα κλπ όπως είπανε κάποιες κοπέλες. Στη συνέχεια, όμως, απλώθηκα στο διπλό και μου καλάρεσε.

Έρχεται ο χειμώνας και ο σύζυγος επιστρέφει στο συζυγικό κρεβάτι. Αντί να χαρώ, ένιωθα ότι μου παίρνει χώρο από αυτόν που μου ανήκει, ότι με στριμώχνει κλπ. Είχα καλομάθει. Αν μπορούσα θα τον πέταγα με τις κλωτσιές πίσω στον καναπέ του!!

Συμβουλή: Πήγαινε ξανά πίσω, πάρε και το παιδί μαζί, για κάνα - δυο βράδια μην κοιμηθείς καλά, αλλά άσε τον μικρό - αφού κοιμηθεί - και επέστρεψε στο κρεβάτι. Προσπάθησε και να τον στριμώξεις λίγο, να διεκδικήσεις κουβέρτα, πάπλωμα κλπ Άνοιξε το φως να διαβάσεις ένα βιβλίο. Επίσης φρόντισε να ξυπνήσεις και τον σύζυγο όταν ξυπνήσει ο μικρός και σε φωνάζει.

Νομίζω ότι θα επιστρέψεις στο παιδικό... με τις ευλογίες του!!

ZS95p3.png  hcT0p3.png

Link to comment
Share on other sites

Eυχαριστώ κορίτσια, εμέις δεν τον κοιμίζουμε στο κρεββάτι μας. Όλη την ημέρα είμαι μαζί του και έχει την αμέριστη προσοχή μου οπότε δεν νομίζω να του λείπει αγάπη και ενδιαφέρον. Το επόμενο βήμα θα είναι να φτιάξω τσέπη καγκουρώ :lol:

Πήρα ιδέες από αυτά που γράψατε και είπα στον άντρα μου να κλείσουμε "ραντεβού", να πάμε τα παιδιά στις γιαγιάδες και μου είπε οτι δεν μπορέι έτσι , αν δεν είναι αυθόρμητο, δεν.

Δεν ξέρω αν μπορώ ν ακάνω κάτι άλλο, αισθάνομαι οτι απατάω τον άντρα μυο με το παιδί μου :shock: , καταλαβαίνω και την δική του θέση αλλά τι άλλο μπορεί να γίνει?

Link to comment
Share on other sites

Αναστασια εγω κοιμαμαι χωριστα στο παιδικο δωματιο απο την εγκυμοσυνη,

τοτε γιατι εγω ηθελα να απλωνομαι,τωρα γιατι 1ον δεν μπορω να πηγαινοερχομαι μες την νυχτα και 2ον για να μην ξυπναει ο αντρας μου ,

ξυπναω που ξυπναω εγω γιατι να το κανει και εκεινος που την αλλη μερα δουλευει και μπορει να εχει και 2 μερες να κοιμηθει.

οχι μονο το καταλαβαινει αλλα το επιζηταει κιολας ,αφου τον εχει βολεψει,

οπως ειπε και μια κοπελια πιο πανω.

κ εγω θα ηθελα να κοιμομουν οπως παλια μαζι του ,αλλα απο τη στιγμη που αποφασισα να κανω παιδι ημουν ετοιμη να αλλαξουν κ οι καθημερινες μου συνηθειες,που δεν περιοριζονται μονο στον υπνο.

το να κοιμασαι χωριστα δεν σημαινει τιποτα αν εχεις μια υγιη σχεση

ειναι φυσιολογικο οπως κ το να κοιμαστε μαζι

το οτι δεν το αποδεχεται ο αντρας σου νομιζω ειναι αλλου το προβλημα

μπορει να ειναι ανασφαλης αν τον ειχες μεχρι τωρα με νταντεματα κ του τα εκοψες ξαφνικα.

μιλησε του κ με το δικο σου τροπο δειξτου οτι ακομα τον αγαπας

μονο εσυ ξερεις το πως

Link to comment
Share on other sites

[

Μην τρελαίνεσαι φιλενάδα. Αυτά είναι θεωρίες που αναπτύχθηκαν μετά το 60 γιατί εξυπηρετούσαν τις φεμίνίστριες εργαζόμενες. Εδώ και χιλιετίες τα μωρά κοιμούνται με τη μανούλα, είναι αυτό που της βγαίνει της μαμάς, είναι η Φύση μας που τη φτύνουμε πολύ τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα, μετά το 60 με τις μανούλες να φεύγουν στις 8 από το σπίτι, τα βλέπουμε τα αποτελέσματα, παιδάκια να μεγαλώνουν με ξένους και μανούλες να τρέχουν και να μη φτάνουν. Κι όλα αυτά τα παραδείγματα με τα παιδιά που κοιμούνται μέχρι τα 13, τα 20 ή τα 45 χρόνια με τους γονείς, κρύβουν άλλα από πίσω, μην παραμυθιαζόμαστε.

 

Κι εγώ μαία είμαι και άλλα μου είπαν στη σχολή να λέω αλλά τελικά δεν κάνω για τον κλάδο μου φαίνεται. Μου έλεγαν να λέω στις μανούλες "μην κοιμίζετε το μωράκι στην αγκαλιά, τάισμα και στο καλαθάκι". Το έλεγα. Και μετά έγινα μαμά. Και είδα ότι ναι μεν είναι πιο ξεκούραστο έτσι, και πας στη δουλειά πιο άνετα γιατί έχεις κοιμηθεί κλπ. αλλά χάνεις ένα πανέμορφο συναίσθημα, αυτό της μαμάς που νανουρίζει το μωράκι στην αγκαλιά της με τραγουδάκια και γλυκόλογα. Και τσαντίστηκα πολύ που το διαπίστωσα αυτό. Πόσα χρόνια ονειρευόμασταν όλες να γίνουμε μαμάδες; Πόσες φορές δεν κοιτάξαμε τις φουσκωμένες κοιλίτσες με της σκέψη "πότε θα έρθει το δικό μου μωράκι"; Εύκολο δεν είπε κανείς ότι είναι. Είναι όμως όμορφο, κοιμάσαι δεν κοιμάσαι. Κι αυτό είναι το μεγαλείο της μητρότητας.

 

Εγώ λέω όσες μπορείτε, κοιμίστε το μωράκι στην κούνια, οι υπόλοιπες κάντε ό,τι σας πει η καδριά σας και προς θεού μη νιώθετε τύψεις. Τα παιδιά μεγαλώνουν και θα αντιμετωπιστεί το θέμα αλλιώς. Άσε που θα φτάσουμε 50 και θα λέμε "θυμάσαι που είχα άγχος που το μωρό μου δεν κοιμόταν μόνο του; Αχ, και να το είχα και πάλι ένα βράδυ μικράκι στην αγκαλίτσα μου!!!". Ας το απολαύσουμε λοιπόν όσο διαρκεί και βλέπουμε μετά τα 3 τους χρόνια τι θα γίνει.

 

συμφωνω απολυτα.

Link to comment
Share on other sites

Βρε παιδιά συγγνώμη αλλα μερικές απο αυτες τις περιπτώσεις που αναφέρονται μου φαίνονται να ειναι τραβηγμένες απο τα μαλλια... ακόμα και αν ισχύουν δηλαδη, κρύβουν σίγουρα και άλλα αίτια απο πισω και όχι μόνο επειδή τα παιδά είχαν ως συνήθεια να κοιμούνται απο μικρά με τους γονεις τους. ...

Προσωπικά νομίζω πως το κάθε παιδί μόλις πάρει τη δόση ασφάλειας και αγάπης που έχει αυτό ανάγκη θα αυτονομηθεί απο τους γονείς του μόνο του ... δεν χρειάζεται να πιέζουμε καταστάσεις γιατί φέρνουμε το αντίθετο αποτέλεσμα ... απλά το κάθε παιδί θέλει το χρόνο του και τους κατάλληλους χειρισμούς ανάλογα την ηλικία και τον χαρακτήρα του ...

 

 

και με αυτο...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

και για να μη βγαζω την ...ουρα μου απ'εξω,να προσθεσω οτι υπαρχουν βραδυα που στο κρεβατι κοιμομαστε οι δυο μας,υπαρχουν βραδυα που κοιμομαστε οι τρεις μας αλλα υπαρχουν και βραδυα που κοιμομαστε τεσσερεις.... :D μια χαρά είναι! Τ ο κάθε ένα έχει τη δική του χάρη :wink:

Link to comment
Share on other sites

Μην τρελαίνεσαι φιλενάδα. Αυτά είναι θεωρίες που αναπτύχθηκαν μετά το 60 γιατί εξυπηρετούσαν τις φεμίνίστριες εργαζόμενες. Εδώ και χιλιετίες τα μωρά κοιμούνται με τη μανούλα, είναι αυτό που της βγαίνει της μαμάς, είναι η Φύση μας που τη φτύνουμε πολύ τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα, μετά το 60 με τις μανούλες να φεύγουν στις 8 από το σπίτι, τα βλέπουμε τα αποτελέσματα, παιδάκια να μεγαλώνουν με ξένους και μανούλες να τρέχουν και να μη φτάνουν. Κι όλα αυτά τα παραδείγματα με τα παιδιά που κοιμούνται μέχρι τα 13, τα 20 ή τα 45 χρόνια με τους γονείς, κρύβουν άλλα από πίσω, μην παραμυθιαζόμαστε.

 

Κι εγώ μαία είμαι και άλλα μου είπαν στη σχολή να λέω αλλά τελικά δεν κάνω για τον κλάδο μου φαίνεται. Μου έλεγαν να λέω στις μανούλες "μην κοιμίζετε το μωράκι στην αγκαλιά, τάισμα και στο καλαθάκι". Το έλεγα. Και μετά έγινα μαμά. Και είδα ότι ναι μεν είναι πιο ξεκούραστο έτσι, και πας στη δουλειά πιο άνετα γιατί έχεις κοιμηθεί κλπ. αλλά χάνεις ένα πανέμορφο συναίσθημα, αυτό της μαμάς που νανουρίζει το μωράκι στην αγκαλιά της με τραγουδάκια και γλυκόλογα. Και τσαντίστηκα πολύ που το διαπίστωσα αυτό. Πόσα χρόνια ονειρευόμασταν όλες να γίνουμε μαμάδες; Πόσες φορές δεν κοιτάξαμε τις φουσκωμένες κοιλίτσες με της σκέψη "πότε θα έρθει το δικό μου μωράκι"; Εύκολο δεν είπε κανείς ότι είναι. Είναι όμως όμορφο, κοιμάσαι δεν κοιμάσαι. Κι αυτό είναι το μεγαλείο της μητρότητας.

Εγώ λέω όσες μπορείτε, κοιμίστε το μωράκι στην κούνια, οι υπόλοιπες κάντε ό,τι σας πει η καδριά σας και προς θεού μη νιώθετε τύψεις. Τα παιδιά μεγαλώνουν και θα αντιμετωπιστεί το θέμα αλλιώς. Άσε που θα φτάσουμε 50 και θα λέμε "θυμάσαι που είχα άγχος που το μωρό μου δεν κοιμόταν μόνο του; Αχ, και να το είχα και πάλι ένα βράδυ μικράκι στην αγκαλίτσα μου!!!". Ας το απολαύσουμε λοιπόν όσο διαρκεί και βλέπουμε μετά τα 3 τους χρόνια τι θα γίνει.

 

Ρε συ sol... πού με ξέρεις???????????????????????????? (με έκανες και δάκρυσα...)

Great minds discuss ideas, average minds discuss events, small minds discuss people.

Link to comment
Share on other sites

ΚΙ ΕΓΩ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣΤΙΚΑ... ΜΟΥ ΕΙΠΕ Η ΜΑΙΑ ΜΟΥ, ΚΑΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΔΗΛ ΚΑΙ ΟΛΟΣ Ο ΛΟΙΠΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ, ΜΗΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΑΓΚΑΛΙΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΚΑΚΟΜΑΘΕΙ ΚΛΠ ΚΛΠ. ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΤΟ ΕΒΛΕΠΑ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΤΟ ΠΟΡΤ ΜΠΕΜΠΕ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΧΤΑΡΟΥΣΑ, ΚΑΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΕΜΕ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΣΗΚΩΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΖΟΥΠΙΞΩ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΑ.... ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΚΑΛΟΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΛΕΓΕ, ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ ΑΓΚΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑ, ΜΟΝΟ ΚΟΙΤΑΖΕ.....

ΤΙΠΟΤΑ ΕΓΩ...ΒΡΑΧΟΣ....ΚΑΙ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η 2Η ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΣΑΟΥΣΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΙΡΝΩ ΑΓΚΑΛΙΑ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΙΚΑΝΗ ΝΑ ΠΛΑΝΤΑΞΕΙ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ....ΚΑΙ... ΣΥΝΕΙΔΗΤΙΠΟΙΩ ΤΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΑΓΚΑΛΙΤΣΑ... ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΕ ΚΟΥΡΑΖΟΥΝ. ΜΕΤΑ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ.

Μ,ΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΙ ΛΕΣ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΚΑΛΙΤΣΕΣ ΜΟΥ...

Link to comment
Share on other sites

Μην τρελαίνεσαι φιλενάδα. Αυτά είναι θεωρίες που αναπτύχθηκαν μετά το 60 γιατί εξυπηρετούσαν τις φεμίνίστριες εργαζόμενες. Εδώ και χιλιετίες τα μωρά κοιμούνται με τη μανούλα, είναι αυτό που της βγαίνει της μαμάς, είναι η Φύση μας που τη φτύνουμε πολύ τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα, μετά το 60 με τις μανούλες να φεύγουν στις 8 από το σπίτι, τα βλέπουμε τα αποτελέσματα, παιδάκια να μεγαλώνουν με ξένους και μανούλες να τρέχουν και να μη φτάνουν. Κι όλα αυτά τα παραδείγματα με τα παιδιά που κοιμούνται μέχρι τα 13, τα 20 ή τα 45 χρόνια με τους γονείς, κρύβουν άλλα από πίσω, μην παραμυθιαζόμαστε.

 

Κι εγώ μαία είμαι και άλλα μου είπαν στη σχολή να λέω αλλά τελικά δεν κάνω για τον κλάδο μου φαίνεται. Μου έλεγαν να λέω στις μανούλες "μην κοιμίζετε το μωράκι στην αγκαλιά, τάισμα και στο καλαθάκι". Το έλεγα. Και μετά έγινα μαμά. Και είδα ότι ναι μεν είναι πιο ξεκούραστο έτσι, και πας στη δουλειά πιο άνετα γιατί έχεις κοιμηθεί κλπ. αλλά χάνεις ένα πανέμορφο συναίσθημα, αυτό της μαμάς που νανουρίζει το μωράκι στην αγκαλιά της με τραγουδάκια και γλυκόλογα. Και τσαντίστηκα πολύ που το διαπίστωσα αυτό. Πόσα χρόνια ονειρευόμασταν όλες να γίνουμε μαμάδες; Πόσες φορές δεν κοιτάξαμε τις φουσκωμένες κοιλίτσες με της σκέψη "πότε θα έρθει το δικό μου μωράκι"; Εύκολο δεν είπε κανείς ότι είναι. Είναι όμως όμορφο, κοιμάσαι δεν κοιμάσαι. Κι αυτό είναι το μεγαλείο της μητρότητας.

Εγώ λέω όσες μπορείτε, κοιμίστε το μωράκι στην κούνια, οι υπόλοιπες κάντε ό,τι σας πει η καδριά σας και προς θεού μη νιώθετε τύψεις. Τα παιδιά μεγαλώνουν και θα αντιμετωπιστεί το θέμα αλλιώς. Άσε που θα φτάσουμε 50 και θα λέμε "θυμάσαι που είχα άγχος που το μωρό μου δεν κοιμόταν μόνο του; Αχ, και να το είχα και πάλι ένα βράδυ μικράκι στην αγκαλίτσα μου!!!". Ας το απολαύσουμε λοιπόν όσο διαρκεί και βλέπουμε μετά τα 3 τους χρόνια τι θα γίνει.

 

Ρε συ sol... πού με ξέρεις???????????????????????????? (με έκανες και δάκρυσα...)

 

Mary μου, υπάρχει μια ράτσα μαμάδων που καταλαβαίνονται με την πρώτη. Ίσως ανήκουμε στην ίδια. :)

Φίλιππος 1-9-2006 \\ Ιάσονας 3-3-2009 \\ Σαββίνα και Χρυσήλια 7-1-2010

Link to comment
Share on other sites

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ, ΟΠΟΥ (ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΙΧΑ "ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙ" ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ) ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΚΑΙ ΧΟΡΟΠΗΔΑΝΕ ΚΑΝΑ ΜΙΣΑΩΡΟ, ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΑΛΛΟ ΕΝΑ, ΦΩΝΑΖΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΝΑ ΤΕΤΑΡΤΑΚΙ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ (ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΜΑΣ ΦΥΣΙΚΑ).

ΜΕΤΑ ΟΜΩΣ (ΚΑΙ ΕΔΩ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙ) ΑΦΟΥ ΤΑ ΧΑΖΕΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΦΙΛΗΣΟΥΜΕ ΚΟΙΜΗΣΜΕΝΑ, ΤΑ ΠΑΜΕ ΣΤΑ ΚΡΕΒΒΑΤΙΑ ΤΟΥΣ... ΑΝ ΞΑΝΑΞΥΠΝΗΣΟΥΝ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΑ ΞΑΝΑΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ (ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ ΑΣΧΗΜΟ ΟΝΕΙΡΟ) ΑΛΛΙΩΣ ΞΥΠΝΑΝΕ ΣΤΑ ΔΩΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ.

Link to comment
Share on other sites

Μην τρελαίνεσαι φιλενάδα. Αυτά είναι θεωρίες που αναπτύχθηκαν μετά το 60 γιατί εξυπηρετούσαν τις φεμίνίστριες εργαζόμενες. Εδώ και χιλιετίες τα μωρά κοιμούνται με τη μανούλα, είναι αυτό που της βγαίνει της μαμάς, είναι η Φύση μας που τη φτύνουμε πολύ τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα, μετά το 60 με τις μανούλες να φεύγουν στις 8 από το σπίτι, τα βλέπουμε τα αποτελέσματα, παιδάκια να μεγαλώνουν με ξένους και μανούλες να τρέχουν και να μη φτάνουν. Κι όλα αυτά τα παραδείγματα με τα παιδιά που κοιμούνται μέχρι τα 13, τα 20 ή τα 45 χρόνια με τους γονείς, κρύβουν άλλα από πίσω, μην παραμυθιαζόμαστε.

 

Κι εγώ μαία είμαι και άλλα μου είπαν στη σχολή να λέω αλλά τελικά δεν κάνω για τον κλάδο μου φαίνεται. Μου έλεγαν να λέω στις μανούλες "μην κοιμίζετε το μωράκι στην αγκαλιά, τάισμα και στο καλαθάκι". Το έλεγα. Και μετά έγινα μαμά. Και είδα ότι ναι μεν είναι πιο ξεκούραστο έτσι, και πας στη δουλειά πιο άνετα γιατί έχεις κοιμηθεί κλπ. αλλά χάνεις ένα πανέμορφο συναίσθημα, αυτό της μαμάς που νανουρίζει το μωράκι στην αγκαλιά της με τραγουδάκια και γλυκόλογα. Και τσαντίστηκα πολύ που το διαπίστωσα αυτό. Πόσα χρόνια ονειρευόμασταν όλες να γίνουμε μαμάδες; Πόσες φορές δεν κοιτάξαμε τις φουσκωμένες κοιλίτσες με της σκέψη "πότε θα έρθει το δικό μου μωράκι"; Εύκολο δεν είπε κανείς ότι είναι. Είναι όμως όμορφο, κοιμάσαι δεν κοιμάσαι. Κι αυτό είναι το μεγαλείο της μητρότητας.

Εγώ λέω όσες μπορείτε, κοιμίστε το μωράκι στην κούνια, οι υπόλοιπες κάντε ό,τι σας πει η καδριά σας και προς θεού μη νιώθετε τύψεις. Τα παιδιά μεγαλώνουν και θα αντιμετωπιστεί το θέμα αλλιώς. Άσε που θα φτάσουμε 50 και θα λέμε "θυμάσαι που είχα άγχος που το μωρό μου δεν κοιμόταν μόνο του; Αχ, και να το είχα και πάλι ένα βράδυ μικράκι στην αγκαλίτσα μου!!!". Ας το απολαύσουμε λοιπόν όσο διαρκεί και βλέπουμε μετά τα 3 τους χρόνια τι θα γίνει.

 

Ρε συ sol... πού με ξέρεις???????????????????????????? (με έκανες και δάκρυσα...)

 

Mary μου, υπάρχει μια ράτσα μαμάδων που καταλαβαίνονται με την πρώτη. Ίσως ανήκουμε στην ίδια. :)

 

λες αυτό το ανάμικτο ροτβάιλερ (αν μου πειράξει κανείς τα παιδιά μου) με γιορκσάιρ (γίνομαι πατσαβουράκι και κυλιέμαι κάτω για να παίξουμε)?? :lol::lol::lol::lol::lol::lol:

Great minds discuss ideas, average minds discuss events, small minds discuss people.

Link to comment
Share on other sites

λες αυτό το ανάμικτο ροτβάιλερ (αν μου πειράξει κανείς τα παιδιά μου) με γιορκσάιρ (γίνομαι πατσαβουράκι και κυλιέμαι κάτω για να παίξουμε)?? :lol::lol::lol::lol::lol::lol:

 

Πιθανότατα!!!! :D

Φίλιππος 1-9-2006 \\ Ιάσονας 3-3-2009 \\ Σαββίνα και Χρυσήλια 7-1-2010

Link to comment
Share on other sites

Ολα μου τα παιδια περασαν απο το κρεββατι μας, οπως και εμεις στων γονιων μας, που ημασταν 7! Οπως και η μαμα μου, ετσι και εγω, χαιρομαι και γελαω να μετραω κεφαλακια κατω απο τα σκεπασματα, αν και προς το παρον εχω μονο 4. Σας διαβεβαιωνω οτι βγηκαμε μια χαρα και ανεξαρτητα παιδια.

 

Η εξαχρονη κορη μου που ειναι η πρωτη, κοιμοτανε για 2, 5 -3 χρονια μια στο δικο μας κρεββατι, μια πηγαινα εγω στο δικο της. Ωσπου, επειδη κουραστηκα απο την ελλειψη υπνου, καθε βραδυ την εταζα κατι για δωρο, αν συνεχισει να κοιμαται στο δωματιο της, αλλα μονη.Ουτε να ακουσει. Ηθελε να την κραταω το χερι. Και ενα απροσμενο βραδυ, το δεχτηκε και με εδιωξε απο εκεινη τη στιγμη απο το κρεββατι της. Η δευτερη απλα ακολουθησε. Επειτα, παρεμεινα σταθερη και αφου τις διαβαζα παραμυθι, εφευγα.

 

Ετσι πισαμε τα διδυμα, που κοιμουνται ποτε μονα στο δωματιο τους, ποτε μαζι μας, αλλα δεν μας πειραζει. Στην αναγκη, τα βαζουμε στο κρεββατακι τους και αν χρειαστει τα ξαναπαιρνουμε ή τα βαζω στο καροτσι και τα κουναω οταν χρειαστει. Αργοτερα, τα βαζω παλι στο κρεββατι, ποτε στο δικο τους και ποτε στο δικο μας. Θα ερθει και η δικη τους σειρα και θα πανε στο κρεββατι τους. Τωρα, απολαμβανουμε.

Πριν γράψεις, σκέψου!

Πριν κατακρίνεις, περίμενε!

Πριν προσευχηθείς, συγχώρα!

Πριν παραιτηθείς, προσπάθησε!

Link to comment
Share on other sites

Μην τρελαίνεσαι φιλενάδα. Αυτά είναι θεωρίες που αναπτύχθηκαν μετά το 60 γιατί εξυπηρετούσαν τις φεμίνίστριες εργαζόμενες. Εδώ και χιλιετίες τα μωρά κοιμούνται με τη μανούλα, είναι αυτό που της βγαίνει της μαμάς, είναι η Φύση μας που τη φτύνουμε πολύ τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα, μετά το 60 με τις μανούλες να φεύγουν στις 8 από το σπίτι, τα βλέπουμε τα αποτελέσματα, παιδάκια να μεγαλώνουν με ξένους και μανούλες να τρέχουν και να μη φτάνουν. Κι όλα αυτά τα παραδείγματα με τα παιδιά που κοιμούνται μέχρι τα 13, τα 20 ή τα 45 χρόνια με τους γονείς, κρύβουν άλλα από πίσω, μην παραμυθιαζόμαστε.

 

Κι εγώ μαία είμαι και άλλα μου είπαν στη σχολή να λέω αλλά τελικά δεν κάνω για τον κλάδο μου φαίνεται. Μου έλεγαν να λέω στις μανούλες "μην κοιμίζετε το μωράκι στην αγκαλιά, τάισμα και στο καλαθάκι". Το έλεγα. Και μετά έγινα μαμά. Και είδα ότι ναι μεν είναι πιο ξεκούραστο έτσι, και πας στη δουλειά πιο άνετα γιατί έχεις κοιμηθεί κλπ. αλλά χάνεις ένα πανέμορφο συναίσθημα, αυτό της μαμάς που νανουρίζει το μωράκι στην αγκαλιά της με τραγουδάκια και γλυκόλογα. Και τσαντίστηκα πολύ που το διαπίστωσα αυτό. Πόσα χρόνια ονειρευόμασταν όλες να γίνουμε μαμάδες; Πόσες φορές δεν κοιτάξαμε τις φουσκωμένες κοιλίτσες με της σκέψη "πότε θα έρθει το δικό μου μωράκι"; Εύκολο δεν είπε κανείς ότι είναι. Είναι όμως όμορφο, κοιμάσαι δεν κοιμάσαι. Κι αυτό είναι το μεγαλείο της μητρότητας.

Εγώ λέω όσες μπορείτε, κοιμίστε το μωράκι στην κούνια, οι υπόλοιπες κάντε ό,τι σας πει η καδριά σας και προς θεού μη νιώθετε τύψεις. Τα παιδιά μεγαλώνουν και θα αντιμετωπιστεί το θέμα αλλιώς. Άσε που θα φτάσουμε 50 και θα λέμε "θυμάσαι που είχα άγχος που το μωρό μου δεν κοιμόταν μόνο του; Αχ, και να το είχα και πάλι ένα βράδυ μικράκι στην αγκαλίτσα μου!!!". Ας το απολαύσουμε λοιπόν όσο διαρκεί και βλέπουμε μετά τα 3 τους χρόνια τι θα γίνει.

 

Ρε συ sol... πού με ξέρεις???????????????????????????? (με έκανες και δάκρυσα...)

 

Mary μου, υπάρχει μια ράτσα μαμάδων που καταλαβαίνονται με την πρώτη. Ίσως ανήκουμε στην ίδια. :)

 

Πολύ χαίρομαι με όλα αυτά που διαβάζω...

Όχι τίποτα άλλο, αλλά όλοι με κατηγορούνε που το παιδί κοιμάται ακόμα στο δωμάτιό μας (όχι στο κρεβάτι, στην κούνια του)!!

Τώρα - που βλέπω ότι δεν είμαι μόνη - ηρέμησα και νιώθω καλύτερα!!

ZS95p3.png  hcT0p3.png

Link to comment
Share on other sites

Καλά εσεις λέτε για τα παιδιά...μια γνωστή μας 35 χρονών κοιμάται ακόμα με τη μάνα της!!! Ο αρραβωνιαστικός της την παράτησε 3 μήνες πριν το γάμο γιατι της ειπε οτι τελικα δεν θέλει να μείνει πάνω απο τη μάνα της και εκείνη δεν δέχτηκε!:shock:

Γι'αυτό λέω οτι οταν δεν χωράει άλλο στο πορτ-μπεμπέ το βλαστάρι μου να παει στο δωματιάκι του :lol::lol: βλεποντας και κάνοντας βέβαια...μην μιλάω απο τώρα!

 

Οταν το μωρο ειναι ακομα στην κοιλια μας πολλα λεμε.. Και γω τα ιδια ελεγα.. τωρα ο Χαρης ειναι 2 και ακομα κοιμομαστε μαζι και μαλλον απο δικη μου ανασφαλια (γιατι πχ οταν εγω καθομαι μεχρι τις 6 το πρωι το παιδι δεν ξυπναει καθολου και εχω την εντυπωση οτι αμα κοιμηθω θα ξυπνησει?

 

Με τον αντρα μου αν εξαιρεσεις καποια βραδυα που κραταει η μαμα μου το παιδι εχουμε να κοιμηθουμε μαζι 2 χρονια. Ομως το παιδι θα μεγαλωσει και ειτε μου αρεσει ειτε οχι θα φυγει απο την αγκαλια μου (ειμαι αρρωστη το ξερω) Ας το ευχαριστηθω λοιπον οσο κραταει.. Ο αντρας μου εδω θα ειναι (εγω τουλαχιστον δεν εχω σκοπο να τον αλλαξω :lol::lol: )

O5Lop2.png

kIP3p2.png

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...