Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

ποναει η κοιλια μου....


Recommended Posts

demi παιδί μου πόσο καιρό το κάνει αυτό ? μήπως να χαλαρώσεις λίγο και είναι φάση που θα περάσει ?

και εμείς ενώ μου'κανε τα χαζά του χθες σήμερα πήγε πολύ καλά..

πάντως και εγώ πολλές φορές έχω χρησιμοποιήσει το επιχείρημα της υποχρεωσης όπως είπε μια φίλη παραπάνω, δηλ. όπως έγω πρέπει να πάω δουλειά έτσι και εσύ πρέπει να πας σχολείο...

Πάντως ένα είναι σίγουρο, ότι η υγεία του είναι μια χαρά...

rQGhp3.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Ζηλεύει ο καημένος κι έχει δίκιο. Λοιπόν το μωρό θα ξεκινήσει σχολείο σαν της ballou παραπάνω (λευκό ψέμα είναι) κι εκείνος στην περίπτωση που θα μείνει στο σπίτι δε θα μπορεί να κάνει τίποτε που να του αρέσει. Δηλαδή όχι τηλεόραση, όχι παιχνίδια για μεγάλους, αυστηρή παραμονή στο κρεβάτι (ε, καλά δε θα κάτσει και πολύ ώρα αλλά θα το παίξεις ότι αυτό πρέπει να γίνει), φαγητό για άρρωστους (ενώ οι υπόλοιποι θα φάτε το αγαπημένο του) κ.λ.π. Γιατί στο σπίτι μένουν τα πολύ μωρά και οι άρρωστοι. Χωρίς να του πεις κάτι όμως.

 

Τώρα για την ατάκα που σου είπε να σας δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια γιατί το παιδί σας είναι πάρα πολύ έξυπνο. Έχετε κάνει καταπληκτική δουλειά. Μόνο που τα παιδιά αυτά έχουν τρομερές ικανότητες χειρισμού , τις οποίες πρέπει να τους μάθουμε να τις χαλιναγωγούν.

 

Συνεπώς μπίρι μπίρι διαρκώς για το πόσο περήφανη είσα γιαυτόν που είναι μεγάλος, που πάει σχολείο, που τα λέει τόσο ωραία, που σε βοηθάει με το μωρό, που κάνει υπομονή όταν κλαίει το μωρό που....... Επίσης μπίρι μπίρι για το τι φανταστικά πράγματα κάνουν στο σχολείο και γιορτές και παιχνίδια και παραμύθια και......

 

Ωστόσο για το σπίτι κουβέντα καμιά. Μόνο αυτό που σου είπα παραπάνω ότι αν είναι άρρωστος και πονάει η κοιλιά του αν μείνει στο σπίτι θα κάνει αυτά που κάνουν οι άρρωστοι. Και οι υπόλοιποι θα φάτε παγωτό...... (λέμε τώρα)

 

ετσι θα κανω απο βδομαδα..θα το ακολουθησω να δω τι θα κανει......

dalia ξερεις εγω αυτα τα ψυχολογικα τα φοβαμαι παρα πολυ ..στην προκειμενη φαση θα προτιμουσα να ειχε εναν πυρετο να τον παλεψω και οχι ολα αυτα..

μα σου μιλαει σαν μεγαλος ανθρωπος και σε σοκαρει ..

σερνομαι σημερα..κοιταξα τον εαυτο μου στον καθρεφτη και ασυναισθητα φοραω μαυρο κολαν μαυρη μπλουζα μαυρο κασκολ λε ςκαι παω σε μνημοσυνο..το βαψιμο δε που για μενα ειναι must ειναι ανυπαρκτο..

Link to comment
Share on other sites

Να προσθέσω 2 ακόμα κατευθύνσεις στις οποίες μπορείς να σκεφτείς?

 

-ο μικρός βαριέται στο σχολείο. Ένα έξυπνο παιδί, σε ένα μέτριο σχολείο μπορεί να βαριέται πολύ άσχημα. Δεν ξέρει όμως να εκφράσει τι του φταίει ακριβώς. Δεν σημαίνει ότι δεν παίζει με τα άλλα παιδιά, ότι δεν είναι κοινωνικό, ότι δεν συμμετέχει στις δραστηριοτητες. Απλά δεν τον καλύπτουν.

 

-ο μικρός καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να είναι "καλό παιδί" στο σχολείο. Αυτό του προκαλεί άγχος και του δημιουργεί άρνηση.

 

Η ζήλια σίγουρα είναι βασικός λόγος αλλά δεν είναι απαραίτητο να είναι ο μόνος.

 

Και για ψυχολόγο που έλεγες, στην πραγματικότητα ΕΣΥ κυρίως πρέπει να μιλήσεις μαζί του αν αισθάνεσαι την ανάγκη. Μη φανταστείς όμως ότι μπορεί να σου δώσει καμιά μαγική συνταγή. Ισως κάποιες κατευθύνσεις.

KbCJp2.pngEYukp3.png
Link to comment
Share on other sites

Να προσθέσω 2 ακόμα κατευθύνσεις στις οποίες μπορείς να σκεφτείς?

 

-ο μικρός βαριέται στο σχολείο. Ένα έξυπνο παιδί, σε ένα μέτριο σχολείο μπορεί να βαριέται πολύ άσχημα. Δεν ξέρει όμως να εκφράσει τι του φταίει ακριβώς. Δεν σημαίνει ότι δεν παίζει με τα άλλα παιδιά, ότι δεν είναι κοινωνικό, ότι δεν συμμετέχει στις δραστηριοτητες. Απλά δεν τον καλύπτουν.

 

-ο μικρός καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να είναι "καλό παιδί" στο σχολείο. Αυτό του προκαλεί άγχος και του δημιουργεί άρνηση.

 

Η ζήλια σίγουρα είναι βασικός λόγος αλλά δεν είναι απαραίτητο να είναι ο μόνος.

 

Και για ψυχολόγο που έλεγες, στην πραγματικότητα ΕΣΥ κυρίως πρέπει να μιλήσεις μαζί του αν αισθάνεσαι την ανάγκη. Μη φανταστείς όμως ότι μπορεί να σου δώσει καμιά μαγική συνταγή. Ισως κάποιες κατευθύνσεις.

 

οντως στην ψυχολογο πηγα δεν με καλυψε ακριβως ισως επειδη δεν υπαρχει η μαγικη συνταγη και εχεις δικιο..ηθελα να παει το παιδι αλλα ο συζυγος δεν ηθελε με τιποτα ομως.

οντως ειναι εξυπνο παιδι και βαριεται ευκολα αλλα αν και δημοσιο σχολειο η δασκαλα κανει τρομερη δουλεια ..αυτην την βδομαδα ειχαν για το σωμα και σαν φυσιοθεραπευτρια οταν μου εξηγουσε το παιδι τι ακριβως δουλεια κανει ο ενζυμουλης και τα πλυντηριακια (νεφρα )τρελαθηκα..ειναι η ΤΕΛΕΙΑ δασκαλα με σχετικα δυσκολο προγραμμα..

ειναι ενα εξυπνο παιδι αλλα τελεια ως εκει..τιποτα παραπανω για να βαριεται το προγραμμα του σχολειου(νομιζω δηλ)

τι να πω?εχω ξεπερασει τις ενοχες μου που εκανα 2 παιδι και με ενοχλει που αυτος το βλεπει σαν βαρος το μωρο..

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ με την έννοια της υποχρέωσης.

Επίσης συμφωνώ ότι γενικά ο/η ψυχολόγος εμάς θα στηρίξει πρώτα και μετά τα παιδιά.

Συμφωνώ βέβαια και για την πίεση που ασκεί το σχολείο, το πρόγραμμα, "το καλό παιδί".

 

Εκεί που την πατάμε όμως όλοι μας είναι ότι σκεφτόμαστε πώς να βοηθήσουμε το παιδί να αποφύγει την πίεση (π.χ. να μείνει στο σπίτι, να αλλάξει σχολείο- δασκάλα- περιοχή κάτι τέλοσπάντων), ενώ θα έπρεπε να το βοηθήσουμε να μάθει να διαχειρίζεται την πίεση. Γιατί η ζωή είναι δύσκολη και η δουλειά μας ως γονείς είναι να τους μάθουμε να τα βγάζουν πέρα χωρίς εμάς.

 

Πάντως demi με όλο το θάρρος νομίζω ότι δεν είναι μόνο το θέμα του μικρού που σε επηρεάζει. Κάτι άλλο συμβαίνει και σίγουρα το επιδεινώνει το άγχος σου για τα παιδιά. Μήπως να ψαχτείς λιγάκι; Πόσο μωρό είναι το μωρό; Α, και όσο ώριμο (που είναι πολύ το συγκεκριμένο) κι αν είναι το παιδάκι μην παίρνεις τοις μετρητοίς τα λόγια του κι επηρεάζεσαι. Αξιολόγησέ τα, δώσε βάση για να δεις πώς θα πορευτείς, αλλά μην επηρεάζεσαι συναισθηματικά. Είναι κάτι σαν εκείνα τα "δε σ' αγαπώ" που λένε και που είναι αδύνατο να ισχύουν.

FLcUp3.png0BQfp3.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Συμφωνώ με την έννοια της υποχρέωσης.

Επίσης συμφωνώ ότι γενικά ο/η ψυχολόγος εμάς θα στηρίξει πρώτα και μετά τα παιδιά.

Συμφωνώ βέβαια και για την πίεση που ασκεί το σχολείο, το πρόγραμμα, "το καλό παιδί".

 

Εκεί που την πατάμε όμως όλοι μας είναι ότι σκεφτόμαστε πώς να βοηθήσουμε το παιδί να αποφύγει την πίεση (π.χ. να μείνει στο σπίτι, να αλλάξει σχολείο- δασκάλα- περιοχή κάτι τέλοσπάντων), ενώ θα έπρεπε να το βοηθήσουμε να μάθει να διαχειρίζεται την πίεση. Γιατί η ζωή είναι δύσκολη και η δουλειά μας ως γονείς είναι να τους μάθουμε να τα βγάζουν πέρα χωρίς εμάς.

 

Πάντως demi με όλο το θάρρος νομίζω ότι δεν είναι μόνο το θέμα του μικρού που σε επηρεάζει. Κάτι άλλο συμβαίνει και σίγουρα το επιδεινώνει το άγχος σου για τα παιδιά. Μήπως να ψαχτείς λιγάκι; Πόσο μωρό είναι το μωρό; Α, και όσο ώριμο (που είναι πολύ το συγκεκριμένο) κι αν είναι το παιδάκι μην παίρνεις τοις μετρητοίς τα λόγια του κι επηρεάζεσαι. Αξιολόγησέ τα, δώσε βάση για να δεις πώς θα πορευτείς, αλλά μην επηρεάζεσαι συναισθηματικά. Είναι κάτι σαν εκείνα τα "δε σ' αγαπώ" που λένε και που είναι αδύνατο να ισχύουν.

 

 

 

το εχω ξαναπει οτι ειμαι κατι σαν την ΜΑΙΡΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΑ..καθημερινα στη δουλεια ,γυρναω τρεχω στις δραστηριοτητες του γιου μου κολυμπι ζωγραφικη καποιες φορες παιδοτοπο η σε καποια φιλη και εχω και το 7 μηνο το οποιο το παραταω οπου βρω για να μην αισθανεται ο μεγαλος ασχημα..

πλενω σιδερωνω μαγειρευω και ξενυχταω με το μωρο το οποιο τρωει 2 φορες την νυχτα και τουμπαλι παλι απο την αρχη.

κουραζομαι πολυ αλλα δεν το βγαζω σε συζυγο και παιδια.

Link to comment
Share on other sites

οντως στην ψυχολογο πηγα δεν με καλυψε ακριβως ισως επειδη δεν υπαρχει η μαγικη συνταγη και εχεις δικιο..ηθελα να παει το παιδι αλλα ο συζυγος δεν ηθελε με τιποτα ομως.

οντως ειναι εξυπνο παιδι και βαριεται ευκολα αλλα αν και δημοσιο σχολειο η δασκαλα κανει τρομερη δουλεια ..αυτην την βδομαδα ειχαν για το σωμα και σαν φυσιοθεραπευτρια οταν μου εξηγουσε το παιδι τι ακριβως δουλεια κανει ο ενζυμουλης και τα πλυντηριακια (νεφρα )τρελαθηκα..ειναι η ΤΕΛΕΙΑ δασκαλα με σχετικα δυσκολο προγραμμα..

ειναι ενα εξυπνο παιδι αλλα τελεια ως εκει..τιποτα παραπανω για να βαριεται το προγραμμα του σχολειου(νομιζω δηλ)

τι να πω?εχω ξεπερασει τις ενοχες μου που εκανα 2 παιδι και με ενοχλει που αυτος το βλεπει σαν βαρος το μωρο..

Μη σε πέρνει από κάτω κανένας ψυχολόγος δεν μπορεί να σε βοηθήσει αν εσύ δεν κάνεις προσπάθειες να βοηθήσεις τον εαυτό σου.

Τόσο μικρά πλασματάκια και όμως καταφέρνουν να σου ρίξουν την ψυχολογία κάτω από το έδαφος.

Όσον για τον γιο σου δεν νομίζω ότι βλέπει σαν βάρος το μωρό. Πιστεύω τα περισσότερα παιδία (; το δικό μου πάντως σίγουρα) νιώθουν ότι χάνουν την αποκλειστικότητα, πρέπει να μοιραστούν, και σιγά πιο παιδί θέλει να μοιράζεται είτε την αγάπη των γονιών του, είτε τα παιχνίδια του, είτε...είτε...

Εμένα ακόμα και σήμερα μαλώνουν, χτυπιούνται, τσακώνονται ΣΥΝΕΧΕΙΑ δεν περνά δευτερόλεπτο που να μην το κάνουν και όμως αν κάποιος τρίτος πάει να πειράξει έναν από αυτά εναντιώνεται και ο άλλος. Αγαπιούνται με έναν δικό τους τρόπο μοναδικό. Άφησε το χρόνο να περάσει (σε μένα χρειάστηκε 1,5 χρόνος) για να συνειδητοποιήσει ο μεγάλος την νέα σας αλλαγή, το νέο σας μέλος.

O5X4p2.png 

Link to comment
Share on other sites

Στο κολυμβητηριο τον σερνω και τον παω...

 

Μήπως να αλλάζατε δραστηριότητα και να αποφασίζατε από κοινού τι θα του άρεσε ?

 

το παθαινουν πολλα παιδια την αρνηση εννοω?το παθαινουν γενικοτερα η οταν υπαρχει και αλλο παιδι στο σπιτι?

 

ο δικός μου ως γνωστό:D δεν έχει αδερφάκι, το είχε πάθει πέρυσι στον παιδικό για ένα μικρό διάστημα και φέτος 1-2 μέρες παρόλλο που δεν είχα προβλήματα προσαρμογής ούτε πέρυσι ούτε φέτος και πηγαίνει πολύ ευχάριστα στο σχολείο....

 

 

Εκεί που την πατάμε όμως όλοι μας είναι ότι σκεφτόμαστε πώς να βοηθήσουμε το παιδί να αποφύγει την πίεση (π.χ. να μείνει στο σπίτι, να αλλάξει σχολείο- δασκάλα- περιοχή κάτι τέλοσπάντων), ενώ θα έπρεπε να το βοηθήσουμε να μάθει να διαχειρίζεται την πίεση. Γιατί η ζωή είναι δύσκολη και η δουλειά μας ως γονείς είναι να τους μάθουμε να τα βγάζουν πέρα χωρίς εμάς.

 

 

παιδιά αυτό που λέει η miriki είναι πάρα πολύ σημαντικό και πάρα πολύ σωστό...δυστυχώς βλέπω γύρω μου πολλούς γονείς να το κάνουν και μ'αυτό τον τρόπο μόνο "κακό" στα παιδιά κάνουν....και δυστυχώς ποτέ δεν φταίει το παιδί τους και πάντα κάποιος άλλος....:?

 

επίσης εγώ προσωπικά διαφωνώ με τα λευκά ψέματα σ'αυτή την ηλικία...η κατάσταση είναι αυτή και αυτή, εξηγούμε γιατί, δίνουμε λύσεις και αφήνουμε το παιδί να επιλέξει την καλύτερη, έτσι ώστε με τον καιρό να βρίσκει μόνο του πως θα λύνει τα προβλήματα...εγώ ας πούμε σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να διαχειριστώ τα ψέματα, θα μπερδευτώ και θα κάνω χειρότερο κακό...

demi μη σε αγχώνουν καθόλου οι μεγαλίστικες απαντήσεις είναι της ηλικίας...

rQGhp3.png
Link to comment
Share on other sites

Μολις μιλησα με τον συζυγο και μου ειπε οτι παλι ποναει η κοιλια..

εκλεισα σε παιδοχειρουργο και σε παιδιατρο..ευτυχως τον εχω στην εξπρες γραμμενο ..τουλαχιστον να αποκλεισουμε την πιθανοτητα αυτην..

μου ειπαν ο παιδοχειρουργος ειναι πολυ καλος .το βραδυ θα σας εχω νεα.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

αυτο με τον πονο στην κοιλια μου το εκανε η κορη μου πριν κανενα μηνα αλλα οχι για το σχολειο.αλλα για τον υπνο.ενω ηταν μια χαρα και χοροπηδουσε κ επαιζε ...μολις την εβαζα για υπνο αρχιζε ποναει η κοιλια μου δε μπορω να κοιμηθω...ε το εκανε καποιες φορες.τι της μιλησαμε τι της ειπαμε οτι ξερουμε οτι δεν ποναει αλλα αυτη τιποτα. ενα βραδυ λοιπον της λεω ''οκ πονας?βαλε ρουχα να παμε στο νοσοκομειο...!!!'':rolleyes: αρχισα να βαζω εγω παπουτσια μπουφαν της παω και ρουχα και επειδη ο αντρας μου δουλευε παιρνω και τηλ κ λεω θα παρω και ταξι να μας παει στο νοσοκομειο αφου πονας!μετα το ομολογησε ''τωρα δεν ποναω!!'':rolleyes::rolleyes: δε το ξαναεκανε:twisted:

Link to comment
Share on other sites

((((demi)))))

Είμαι σίγουρη ότι το παιδί δεν έχει τίποτα οργανικό. Περιμένουμε νέα.

 

(βρες βοήθεια χθες! Πρακτική βοήθεια εννοώ. Επειδή κι εγώ εγκλωβίζομαι στους ρόλους και τις ευθύνες μου είδα ότι κάθε τόσο πρέπει να κάνω μερικά βήματα πίσω και να εκχωρώ αρμοδιότητες. Τις συνθήκες σου εσύ τις ξέρεις. Απλά να σκέφτεσαι ότι το άγχος μας πάντα το βγάζουμε στους άλλους όσο κι αν προσπαθούμε και τα μικρά παιδιά έχουν τρομερές κεραίες. Φρόντισε τον εαυτό σου γιατί το χρωστάς και σε σένα και στην οικογένειά σου)

FLcUp3.png0BQfp3.png
Link to comment
Share on other sites

Εκεί που την πατάμε όμως όλοι μας είναι ότι σκεφτόμαστε πώς να βοηθήσουμε το παιδί να αποφύγει την πίεση (π.χ. να μείνει στο σπίτι, να αλλάξει σχολείο- δασκάλα- περιοχή κάτι τέλοσπάντων), ενώ θα έπρεπε να το βοηθήσουμε να μάθει να διαχειρίζεται την πίεση. Γιατί η ζωή είναι δύσκολη και η δουλειά μας ως γονείς είναι να τους μάθουμε να τα βγάζουν πέρα χωρίς εμάς.

 

(βρες βοήθεια χθες! Πρακτική βοήθεια εννοώ. Επειδή κι εγώ εγκλωβίζομαι στους ρόλους και τις ευθύνες μου είδα ότι κάθε τόσο πρέπει να κάνω μερικά βήματα πίσω και να εκχωρώ αρμοδιότητες. Τις συνθήκες σου εσύ τις ξέρεις. Απλά να σκέφτεσαι ότι το άγχος μας πάντα το βγάζουμε στους άλλους όσο κι αν προσπαθούμε και τα μικρά παιδιά έχουν τρομερές κεραίες. Φρόντισε τον εαυτό σου γιατί το χρωστάς και σε σένα και στην οικογένειά σου)

 

Πόσο σωστή είναι miriki!!!:D

KbCJp2.pngEYukp3.png
Link to comment
Share on other sites

μολις γυρισαμε απο την εξπρες..τον ειδε παιδιατρος ,παιδοχειρουργος και αν εχετε το θεο σας...τον ειδε και ωρλ και εχει πολυ ασχημη ωτιτιδα.......ποτε δεν ειπε οτι ποναει το αυτι του...ποτε.

οντως ο παιδοχειρουργος ψιλαφησε την κοιλια και ειπε για εναν σπασμο ψηλα που δεν τον ανησυχει και μαλλον μια ιωση αλλα ενω αυτος ηθελε να μας δωσει κατι για ν αηρεμησει η κοιλιτσα ο παιδιατρος ειπε οχι..

αχ γιατι καλε μου ανθρωπε δεν του εδωσες κατι ν αηρεμησει?μας τρελανε ποναω ποναω ποναω..βεβαια συνυπαρχει και η ζηλια ολοφανερη αλλα οντως το παιδι πονουσε..

επεσα απο τα συνεφα γιατι το εκανε τοσο θεατρινιστικα που ελεγες and the oscar goes to....

αισθανομαι φρικτα γιατι ειναι η 2 φορα που τον αμφισβητησα και ειχε δικιο.

αλλα δεν παυει να υφιστατε η ζηλια κατι με το οποιο πρεπει να παλεψουμε.

ειμαι κομματακια απο το ξενυχτι και την σημερινη μερα..

ξεχασα να πω οτι το μωρο μας εβγαλε το 1 δοντακι..ηρεμο και αθορυβο το φουκαριαρικο ..τρεχαν οι μυξες ειχε και λιγο πυρετο αλλα ηρθε μαζι μας στην εξπρες και δεν ακουστηκε η φωνη του..πολυ καλο νινι.........

Link to comment
Share on other sites

..δεν αντεχω αλλο ..δεν αντεχω τον εαυτο μου!!!!!

επαθα σοκ αρχισα να κλαιω και εγω

 

...διοτι πριν λιγες μερες που εκλαιγε το μωρο μου πεταξε την ατακα...ΕΣΥ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙς ΜΩΡΟ!!!!

Και αυτο δεν ισχυει διοτι εκλαιγε και ελεγε ειμαι μονος θελω αδερφακι...

 

... ξερεις εγω αυτα τα ψυχολογικα τα φοβαμαι παρα πολυ ..στην προκειμενη φαση θα προτιμουσα να ειχε εναν πυρετο να τον παλεψω και οχι ολα αυτα..

μα σου μιλαει σαν μεγαλος ανθρωπος και σε σοκαρει ..

σερνομαι σημερα..κοιταξα τον εαυτο μου στον καθρεφτη και ασυναισθητα φοραω μαυρο κολαν μαυρη μπλουζα μαυρο κασκολ λε ςκαι παω σε μνημοσυνο..το βαψιμο δε που για μενα ειναι must ειναι ανυπαρκτο..

 

Και για ψυχολόγο που έλεγες, στην πραγματικότητα ΕΣΥ κυρίως πρέπει να μιλήσεις μαζί του αν αισθάνεσαι την ανάγκη. Μη φανταστείς όμως ότι μπορεί να σου δώσει καμιά μαγική συνταγή. Ισως κάποιες κατευθύνσεις.

 

οντως στην ψυχολογο πηγα δεν με καλυψε ακριβως ισως επειδη δεν υπαρχει η μαγικη συνταγη και εχεις δικιο..ηθελα να παει το παιδι αλλα ο συζυγος δεν ηθελε με τιποτα ομως.

τι να πω?εχω ξεπερασει τις ενοχες μου που εκανα 2 παιδι και με ενοχλει που αυτος το βλεπει σαν βαρος το μωρο..

 

Γιατί η ζωή είναι δύσκολη και η δουλειά μας ως γονείς είναι να τους μάθουμε να τα βγάζουν πέρα χωρίς εμάς.

 

το εχω ξαναπει οτι ειμαι κατι σαν την ΜΑΙΡΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΑ..κουραζομαι πολυ αλλα δεν το βγαζω σε συζυγο και παιδια.

 

[QUOTE=DALIA;1818875]

επίσης εγώ προσωπικά διαφωνώ με τα λευκά ψέματα σ'αυτή την ηλικία...η κατάσταση είναι αυτή και αυτή, εξηγούμε γιατί, δίνουμε λύσεις και αφήνουμε το παιδί να επιλέξει την καλύτερη, έτσι ώστε με τον καιρό να βρίσκει μόνο του πως θα λύνει τα προβλήματα... QUOTE]

 

((((demi)))))

(βρες βοήθεια χθες! Πρακτική βοήθεια εννοώ. Επειδή κι εγώ εγκλωβίζομαι στους ρόλους και τις ευθύνες μου είδα ότι κάθε τόσο πρέπει να κάνω μερικά βήματα πίσω και να εκχωρώ αρμοδιότητες. Τις συνθήκες σου εσύ τις ξέρεις. Απλά να σκέφτεσαι ότι το άγχος μας πάντα το βγάζουμε στους άλλους όσο κι αν προσπαθούμε και τα μικρά παιδιά έχουν τρομερές κεραίες. Φρόντισε τον εαυτό σου γιατί το χρωστάς και σε σένα και στην οικογένειά σου)

 

...και εχει πολυ ασχημη ωτιτιδα.......ποτε δεν ειπε οτι ποναει το αυτι του...ποτε...

ξεχασα να πω οτι το μωρο μας εβγαλε το 1 δοντακι..ηρεμο και αθορυβο το φουκαριαρικο ..τρεχαν οι μυξες ειχε και λιγο πυρετο αλλα ηρθε μαζι μας στην εξπρες και δεν ακουστηκε η φωνη του..πολυ καλο νινι.........

 

==================================================================

 

το παθαινουν πολλα παιδια την αρνηση εννοω?το παθαινουν γενικοτερα η οταν υπαρχει και αλλο παιδι στο σπιτι?

 

demi, ο δικός μου γιός (σου θυμίζω μοναχοπαίδι) συνέχισε και σήμερα να μου λέει ότι είναι πολύ άτακτος και τον μαλώνει πολύ η δασκάλα κι άρα δεν θέλει να ξαναπάει. Μου τα έλεγε ήρεμος, χωρίς κλάμματα και εντάσεις αλλά ήταν τόσο πειστικός που σκέφθηκα "βρε μήπως έχει δίκιο το παιδί?". Το σκέφθηκα λίγο και του είπα ότι την Δευτέρα θα πάμε μαζί στη δασκάλα του, να συζητήσουμε το πρόβλημα - πως δημιουργήθηκε και πως θα λυθεί. Συμφώνησε αμέσως. Και τότε άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια. Δεν μίλαγα αλλά σκεφτόμουνα ότι "είδες, μου λέει την αλήθεια". Σε κανά μισάωρο όμως κι ενώ οδηγούσα για να πάμε στο ωδείο, μου λέει ξαφνικά.¨"Μαμά, με το ωδείο δεν έχω τέτοιο πρόβλημα. Ούτε άτακτος είμαι ούτε με μαλώνουν. Αααα! Και για το νηπιαγωγείο που λέγαμε... Ας μην μιλήσουμε στη δασκάλα μου... Δεν υπάρχει λόγος... Ας το κρατήσουμε μεταξύ μας... Να είναι το μυστικό μας..." (βέβαια, σε κάθε περίπτωση θα μιλήσω με τη δασκάλα του)

 

Πολλά παιδιά παθαίνουν άρνηση. Στο προηγούμενο μήνυμά μου σου είπα για την μία πιθανή αιτία, όπως μας είχαν ενημερώσει οι νηπιαγωγοί, δηλαδή για το μαθησιακό κομμάτι. Επίσης, για το οιδιπόδειο που είναι στα φόρτε του σε αυτή την ηλικία. Στη δική σας την περίπτωση και η ζήλεια για το μικρότερο αδελφάκι.

Υπάρχουν όμως κι άλλες "ειδικότερες" αιτίες που ο καθένας μας πρέπει να ψάξει να βρει μέσα στην οικογένειά του. Εγώ έχω αρχίσει και το κάνω... Παρέθεσα πιο πάνω λόγια δικά σου κι άλλων φίλων που σου απάντησαν για να δεις κάποιες (σημαντικές κατά τη γνώμη μου) συμπυκνωμένες σκέψεις κι ίσως έτσι βοηθηθείς.

 

Θα περιμένω νέα σου

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Περαστικά στο μικρουλινάκι σου λοιπόν. Έχω δυο πράγματα να επισημάνω. Το ένα είναι ότι συστηματικά αναφέρεις πόσο επίσης συστηματικά "παραμελείς" το μωρό και τις ανάγκες του για χάρη του μεγάλου. Γιατί τόση ενοχή; Αδελφό του χάρισες, δεν του στέρησες. Δύσκολη και ζόρικη η προσαρμογή, αλλά του δωσες κάποιον ακόμη για να αγαπάει και να αγαπιέται. Μεγάλο δώρο. (ε, ναι είμαι μοναχοπαίδι)

 

Το δεύτερο αφορά την εξωσχολική δραστηριότητα. Το παιδάκι σου με όλους τους τρόπους σου λέει ότι θέλει χρόνο μαζί σου (και με τον μπαμπά που από ό,τι καταλαβαίνω λείπει πολύ). Μήπως αντί να το σέρνεις και να σέρνεστε, να καθίσετε στο σπιτάκι σας και να παίξετε, μαγειρέψετε, γελάσετε, τσακωθείτε, φροντίστε το μωρό με την ησυχία σας; Ποιος ο λόγος για δραστηριότητα τώρα που ουσιαστικά σημαίνει "Αγχώνομαι για το πού θα αφήσω το μωρό, αγχώνομαι και που θα το αφήσω ούτως ή άλλως, τρέχω από δω κι από εκεί ενώ είμαι κομμάτια, σε τρέχω αν και δε σου αρέσει, σε αφήνω πάλι σε κάποιον τρίτο να περάσεις μία ώρα από τη ζωή σου." Επενδύστε αυτή την ώρα στην ενίσχυση των μεταξύ σας δεσμών με γέλια και τραγούδια και παιχνίδια. Μια χαρά θα είστε.

 

 

για να μην παρεξηγηθώ σε καμία περίπτωση δε θεωρώ ότι παραμελείς κάποιο από τα παιδιά σου. Απλά από αυτά που γράφεις φαίνεται να νιώθεις ότι δε δίνεις αρκετό χρόνο στο μωρό.

FLcUp3.png0BQfp3.png
Link to comment
Share on other sites

Περαστικά στο μικρουλινάκι σου λοιπόν. Έχω δυο πράγματα να επισημάνω. Το ένα είναι ότι συστηματικά αναφέρεις πόσο επίσης συστηματικά "παραμελείς" το μωρό και τις ανάγκες του για χάρη του μεγάλου. Γιατί τόση ενοχή; Αδελφό του χάρισες, δεν του στέρησες. Δύσκολη και ζόρικη η προσαρμογή, αλλά του δωσες κάποιον ακόμη για να αγαπάει και να αγαπιέται. Μεγάλο δώρο. (ε, ναι είμαι μοναχοπαίδι)

 

Το δεύτερο αφορά την εξωσχολική δραστηριότητα. Το παιδάκι σου με όλους τους τρόπους σου λέει ότι θέλει χρόνο μαζί σου (και με τον μπαμπά που από ό,τι καταλαβαίνω λείπει πολύ). Μήπως αντί να το σέρνεις και να σέρνεστε, να καθίσετε στο σπιτάκι σας και να παίξετε, μαγειρέψετε, γελάσετε, τσακωθείτε, φροντίστε το μωρό με την ησυχία σας; Ποιος ο λόγος για δραστηριότητα τώρα που ουσιαστικά σημαίνει "Αγχώνομαι για το πού θα αφήσω το μωρό, αγχώνομαι και που θα το αφήσω ούτως ή άλλως, τρέχω από δω κι από εκεί ενώ είμαι κομμάτια, σε τρέχω αν και δε σου αρέσει, σε αφήνω πάλι σε κάποιον τρίτο να περάσεις μία ώρα από τη ζωή σου." Επενδύστε αυτή την ώρα στην ενίσχυση των μεταξύ σας δεσμών με γέλια και τραγούδια και παιχνίδια. Μια χαρά θα είστε.

 

 

για να μην παρεξηγηθώ σε καμία περίπτωση δε θεωρώ ότι παραμελείς κάποιο από τα παιδιά σου. Απλά από αυτά που γράφεις φαίνεται να νιώθεις ότι δε δίνεις αρκετό χρόνο στο μωρό.

 

οχι σαφως δεν παρεξηγουμε και οντως το μωρο θα επρεπε απο μενα να ειχε μεγαλυτερη φροντιδα και ωρες ...αλλα πως να τις μοιρασουμε τις ρημαδες που ειναι λιγες?

κυριακη βραδυ και αρχισαμε παλι..

εχω σχολειο αυριο?ναι αγορι μου..

ΠΟΝΑΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...Αυτο για ενα 4 ωρο και τα νευρα μου δαντελες..

ΑΛΛΑ πηρα ενα εκπληκτικο βιβλιο Επαγγελμα γονεας και νομιζω οτι εχει γραφτει για εμας ακριβως ομως...

εκπληκτικο..

Γραφει επι λεξη ..θα κανει τα παντα για να σας πεισει..τα παντα..εσεις αμετακινητη ομως..

και κατι τελειο..ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΕΡΔΕΥΕΤΑΙ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ...πχ..αν εσκισε ενα βιβλιο του λες οτι δεν θα του αγορασεις παραμυθι για ενα μηνα..τον βοηθας να το επιδιορθωσει κλπ κλπ..δεν του λες δεν θα παμε βολτα επειδη εσκισες το βιβλιο τον μπερδευει αυτο..

πολυ τελειο ειναι..

επειδη λυγισαμε την πρωτη φορα το βρηκε πατημα οτι οταν λεω ποναω δεν παω σχολειο και το μεγενθυνε ο κυριος..

ΑΛΛΑ ειχε μια ευχαριστηση οταν ειπε ο γιατρος εχει εναν σπασμο και μπροστα του μου λεει ..

ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙς ΤΩΡΑ??ΣΟΥ ΕΥΓΕ Η ΘΥΜΩΝΙΑ(αοπ ενα παραμυθι για το θυμο)

πειτε της γιατρε πειτε της γιατι δεν με πιστευει..(στον πληθυντικο κιολας ο γιατρος κουλαθηκε)

Link to comment
Share on other sites

Περαστικά σας με το αστέρι που μπλέξατε μόνο αυτό έχω να σου πω! :))

Για νηπιαγωγείο δε ξέρω αλλά μια νομική τη βλέπω να την τελειώνει ο κύριος (ή μια δραματική σχολή).

Όλα θα φτιάξουν κυρίως όταν δε θα βλέπεις με το άγχος σου, αλλά με τα μάτια σου (κράτα σημειώσεις να μου τα κοπανήσεις μια μέρα αυτά που σου γράφω γιατί τα ίδια κάνω κι εγώ).

FLcUp3.png0BQfp3.png
Link to comment
Share on other sites

  • 7 χρόνια μετά...

Γεια σας κοριτσια ευχομαι να ειμαι σε σωστο θεμα ο μεγαλος μου ο γιος ειναι 3 χρονων εδω και λιγο καιρο λεει οτι ποναει η κοιλια του περιπου οταν ξεκιναει να τρωει αλλα συνεχιζει και τρωει κανονικα συνηθως λεει θα πιω λιγο νερο και παει το αουα αλλα μου φαινεται λιγο περιεργο οταν το ειχε ξεκινησει ηταν λιγο μετα την γεννα μου στον αδερφο του τον ειχα παει στην γιατρο και μου ειπε οτι δεν βλεπει κατι μαλλον πειναει τοτε δεν ετρωγε σχεδον καθολου αλλα τωρα τρωει..μηπως εχει κατι οντως το παιδι και ποναει μηπως το λεει ετσι απλα για να δεινουμε περισσοτερη προσοχη δεν ξερω προσπαθω να τον δινω οση σημασια μπορω αλλα τωρα ειναι λιγο πολυ δυσκολο γιατι ο μικρος ειναι 9 μηνων και παει σηκωνετε απο τα επιπλα του περνει τα παιχνιδια και πρεπει ολη την ωρα να ειμαι απο πισω..βοηθεια εκτος του αντρα μου δεν εχω κανεναν.....

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...