Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

TI MOY SYMBAINEI?


magissoula

Recommended Posts

ΕΧΩ ΕΝΑ ΜΠΕΜΠΗ ΠΟΥ ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ , Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΞΥΠΝΑΕΙ ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ.ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΒΑΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΜΟΝΩΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ.ΝΙΩΘΩ ΟΜΩς ΧΑΛΙΑ.ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΝΑ ΜΗΝ ΖΩ ΑΠΛΑ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ.Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΟΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΕΧΩ ΟΜΩς ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ.ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΝΙΩΘΩ ΝΑ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΜΟΥ ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΑΝΤΑ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΕΜΠΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ , ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΑ ΚΛΑΜΜΑΤΑ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΘΟΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΜΙΑ ΟΡΕΞΗ ΟΥΤΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΒΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ.ΕΦΤΑΣΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΟΗ Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΩ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ!!!ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΞΥΠΝΑΩ ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΜΠΕΜΠΗ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΩΣΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ...ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΧΕΙΟΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟΥΣ ΜΗΝΕΣ?ΕΠΡΠΕ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΟΝ ΜΠΕΜΠΑΚΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΘΥΜΩΝΩ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ.ΕΧΕΙ ΠΑΘΕΙ ΚΑΜΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΝΑΛΟΓΟ?

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Για μένα μια είναι η λύση...βγες έξω.ακομα και με το ζόρι.οσο κλεινεσαι γίνεσαι χειρότερα.κι εμένα ο μεγάλος είναι ζόρικος πολύ και τσακωμενος με τον ύπνο.φιλους εδω δεν έχω και η οικογένεια μου είναι μακρυα.μεχρι που γέννησα το δεύτερο έβγαινα κάθε μερα...μαζι με το παιδί πάντα.και το παιδί ηρεμουσε έξω...κουραζοταν και κοιμόταν καλύτερα κι εγώ ξελαμπικαρα.τωρα με δυο μωρά έχω κλειστεί αρκετά.περιμενω πως και πως το σαββατοκύριακο που δε δουλεύει ο άντρας μου να παμε καμία βόλτα...μαζι με τα παιδιά πάντα.παντως από το χρόνο και μετά τα πράγματα φτιαχνουν.περπατατε;

Link to comment
Share on other sites

ΜΟΛΙΣ 2 ΜΕΡΕΣ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΝΑ ΒΓΩ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΕ ΓΕΜΙΖΕΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΜΕ ΧΑΛΑΝΕ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ

Link to comment
Share on other sites

ΜΟΛΙΣ 2 ΜΕΡΕΣ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΝΑ ΒΓΩ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΕ ΓΕΜΙΖΕΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΜΕ ΧΑΛΑΝΕ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ

Σαν να ακούω τον εαυτό μου! Εμένα η μικρή είναι 8 μηνών και μου φαίνεται τώρα ζορίστηκα πιο πολύ από ποτε!!!

Link to comment
Share on other sites

αυτο που περνας προφανως και το εχει περασει πολυς κοσμος.... η λυση ειναι αυτη που σου προτειναν ηδη ... βγες εξω έστω στα μαγαζια για καμια βολτα και με το μωρο, κάλεσε φίλες στο σπιτι για καφε, άσε το μωρό σε μαμά / πεθερα και πηγαινε καμια βολτα να ξελαμπικαρεις ή να βγεις για ενα καφε / φαγητο με τον αντρα σου, προγραμματισε ετσι την ημερα που οταν το μωρο κοιμαται να κανεις πραγματα για σενα ... η ρουτινα και η κλεισουρα θα σε ριξει τελειως... ειναι λογικο οταν κανεις τα ιδια πραγματα συνεχεια να εισαι κουρασμενη και σωματικα και ψυχολογικα.. γι αυτο το λογο το πιο σημαντικο ειναι να γεμιζεις την ημερα με πραγματα που σε ευχαριστουν... δεν ξερω εαν ειναι επιλοχειος καταθλιψη αυτο που περνας αλλα και εγω το περασα πολλούς μηνες... αυτο που με βοήθησε πραγματικα ήταν η επιστροφη στη δουλεια...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Κοριτσάκι μου τα πέρασα κ γω με τον γιο μου. Αν και δεν είχαμε πρόβλημα με τον ύπνο, ζορίστηκα πολύ με τα δόντια...για μέρες είμασταν άυπνοι, με πυρετούς...εγώ εξαντλημένη, κυριολεκτικά σερνόμουν και δεν είχα όρεξη για τίποτα...αλλά πέρασε αυτή η φάση και τώρα περνάω τα ίδια με την λίγων ημερών κόρη μου που έχει κολικούς...

αν με ρωτήσεις τώρα τί θα ήθελα , ένα θα σου έλεγα: ΥΠΝΟ!!!Σε νιώθω απόλυτα, αλλά μωράκια είναι κ αυτά...περνάνε τις φάσεις τους

Link to comment
Share on other sites

Το πέρασα κι εγώ...πολύ μετά τη γέννα και νόμιζα ότι έχω λαλήσει...Τελικά πιστεύω πως επιλόχειο κατάθλιψη δεν παθαίνεις με το που γεννήσεις...αλλά με του που συνηδειτοποιήσεις πως δεν είσαι μονη με το συντροφο σου αλλα υπάρχει και παιδί. Αυτό βεβαια τοι καταλαβαίνεις αργοτερα γιατί τον πρώτο καιρο μέχρι να σαραντήσεις, να έρθουν όλοι οι φίλοι και οι γνωστοί και οι συγγενείς για ευχές παιρνάει ένα 3μηνο 4μηνο που εσύ και το παιδί είσαι το επίκεντρο..Μετά όμως....? Κι εκεί την πατησα κι εγώ. Αν δεν επέστρεφα στη δουλειά δεν ξέρω πως θα το αντοιμετώπιζα.

Link to comment
Share on other sites

Βγες έξω, πήγαινε για ψώνια, αν μπορεί κάποιος να σου κρατήσει το παιδί πάρε τον άντρα σου και πηγαίντε ένα διήμερο κάπου. Δηλαδή προσπάθησε να κάνεις κάτι διαφορετικό. Η ρουτίνα σε τσακίζει, τα ίδια ένιωθα κι εγώ πριν από κανά μήνα. Θα περάσει, απλά πάλεψέ το...

Link to comment
Share on other sites

Η αληθεια ειναι οτι εχω τραβηξει πολλα ζορια , αποκλειστικος θηλασμος με προβληματα και πονο , κολικους μεχρι 6 μηνων και δυνατους οχι αστεια , 2-2 τα δοντια (τωρα εχουμε 8 και βγαζει κι αλλο) υπνο καθολου ολη μερα και πολυ γκρινια (δεν καθοταν ουτε παρκο ουτε σε στρατα ουτε σε ριλαξ ουτε σε καροτσι) και τωρα περπαταμε κιολας σιγα σιγα.ειμαι μες το σπιτι συνεχεια και δεν εχω χασει και τα κιλα της εγκυμοσυνης 1 χρονο μετα τη γεννα.και νιωθω να μην με γεμιζει τπτ συν ολα τα υπολοιπα προβληματα που ετσι κι αλλιως υπαρχουν (οικονομικα π.χ) εχω φτασει στα ορια μου.μακαρι να δουλευα εχω 2 χρονια που δεν δουλευω και δεν ημουν μαθημενη ετσι , σιγουρα κι αυτο εχει παιξει ρολο στην ψυχολογια , ολη μερα με τον μπεμπη να περνανε απλα οι ωρες και να νιωθεις και αχρηστη που δεν δουλευεις.... που ορεξη να κανεις το παραμικρο λοιπον .αφησα και τον εαυτο μου τελειως και δεν νιωθω την αναγκη να τον κοταξω

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα συντοπίτισσα!!!

Εφόσον έχεις καταφέρει να παλέψεις τόσα είσαι ήρωας!;) Αυτό το πιστεύω για κάθε μανούλα!

Αν νομίζεις ότι δεν μπορείς από μόνη σου να παρακινήσεις τον εαυτό σου να ξανακάνει πράγματα που θα σε κάνουν να νιώσεις ευτυχισμένη, νομίζω ότι είναι καλύτερα να μιλήσεις για το πώς νιώθεις (με κάθε ειλικρίνεια και χωρίς ενοχές) στον άντρα σου και στην οικογένειά σου αλλά και σε ένα ψυχολόγο. Ίσως έχει σχέση με επιλόχειο κατάθλιψη, ίσως να είναι μόνο εξάντληση. Επειδή όμως την πιο σωστή απάντηση μπορεί να στη δώσει μόνο ένας ειδικός, μην ταλαιπωρείς τον εαυτό σου και απευθύνσου σε αυτόν. Μπορείς νομίζω να μιλήσεις και με το γυναικολόγο σου για να σε κατευθύνει κι εκείνος. Σίγουρα θα είχε κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις. Ένας γιατρός θα σε βοηθήσει καλύτερα από όλους τους άλλους! Μην αφήνεις τον καιρό να περνάει και να γίνεσαι χειτότερα!

Εύχομαι από καρδιάς να πάνε όλα καλά και να ξαναβρείς τον εαυτό σου!:D

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Καλησπέρα κι από ΄μένα! Αποφάσισα να απαντήσω στο μήνυμα σου γιατί νιώθω σαν να το έγραψα εγώ! Η κόρη μου είναι 13 μηνών. Το Σεπτέμβριο ξεκίνησα ψυχανάλυση γιατί από το καλοκαίρι ένιωθα μια διαρκή μαυρίλα. Αυτό που μου είπε ο ψυχολόγος είναι ότι η επιλόχειος κατάθλιψη δεν είναι έτσι ( είναι πολύ χειρότερα) και δεν εμφανίζεται τόσο καθυστερημένα. Το πιθανότερο είναι ότι είσαι απλά κουρασμένη ψυχικά και σωματικά. Κι εγώ είχα συνηθίσει να δουλεύω πολύ και τώρα που είμαι όλη μέρα με το μωρό μου κακοφαίνεται. Και μετά ξεκινάνε και οι τύψεις επειδή με κουράζει το μωρό. Επίσης μην ξεχνάς ότι η μητρότητα μας ξυπνάει και τη δική μας παιδική ηλικία με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον καθένα..Σίγουρα το να βγαίνεις με το μωρό στην παιδική χαρά ή οπουδήποτε θα βοηθήσει να περνάει πιο εύκολα η μέρα. Αλλά για να νιώσεις πραγματικά καλύτερα πιστεύω ότι πρέπει να ξεκινήσεις να αφιερώνεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου όσο αυτό είναι εφικτό. Να κάνεις κάτι που να σ΄ ευχαριστεί χωρίς τύψεις ακόμα κι αν αυτό είναι να κάτσεις μόνη σου να διαβάσεις το βιβλίο σου! Ο σύζυγος μπορεί να σε βοηθήσει να ξεσκάς κανένα απόγευμα;

Link to comment
Share on other sites

Και εγώ στην ίδια φάση είμαι, η μικρή μου είναι 9 μηνών και κάθε μέρα ξυπνάω με το ίδιο πρόγραμμα στο μυαλό μου. Είμαι πολύ κουρασμένη, εξαντλημένη θα έλεγα και όπως το είπες, περιμένω απλά να περάσει η μέρα. Νομίζω ότι όλα είναι θέμα κούρασης, όταν με το καλό συνέλθουν τα μικρά μας, (δόντια, ιώσεις, συγκάματα) θα συνέλθουμε και εμείς.

Link to comment
Share on other sites

ο συνδυασμός νέα μαμά + μνημόνιο 3 είναι δύσκολο, πολύ δύσκολος για όλες μας. σε καταλαβαίνω απόλυτα και αν δεις το τόπικ που άνοιξα θα συνειδητοποιήσεις πως είμαστε πολλές που αισθανόμαστε έτσι. και εγώ είμαι σε μια καθημερινή ρουτίνα και για να μην λαλήσω αποφάσισα απλώς να μην το σκέφτομαι. να μην σκέφτομαι το αύριο, απλώς να βάζω μικρούς στόχους όπως να περάσω μια όμορφη μέρα με το μικρό μου. ίσως με σώζει που στο πίσω μέρος του μυαλού μου ξέρω ότι την άνοιξη επιστρέφω γραφείο και αυτό με ισορροπεί. αφού λες ότι έχεις βοήθεια από γονείς εκμεταλλεύσου το. γράψου γυμναστήριο, το ξέρω ότι τώρα αυτό φαντάζει δύσκολο, βαρετό και ανούσιο. αλλά θα δεις ότι με το που θα αρχίσει να συνέρχεται το σώμα σου θα νιώσεις καλύτερα. βάλε ένα στόχο τη φορά. π.χ μέχρι την άνοιξη θα το παλέψω με γυμναστήριο και δίαιτα, μετά κάποιον άλλο μικρό στόχο. να θυμάσαι πως η αρχή είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. εγώ ψάχνομαι να βρω καμιά δουλειά από το σπίτι μέχρι να πάω γραφείο. θα μου πεις καλά πότε θα την κάνεις.....στις 12 το βράδυ δεν πειράζει αν αυτό με κάνει να αισθανθώ καλύτερα ας χάσω 2 ώρες ύπνου και ας το κάνω....

επίσης εγώ κατέληξα ότι τα πράγματα δεν είναι μόνο άσπρα ή μόνο μαύρα, αλλά υπάρχει και το γκρι. και στην παρούσα φάση με την ψυχολογία μου παλεύω να τα βλέπω γκρι. θέλω να πω, πως μην περιμένεις με κανένα μαγικό τρόπο να αλλάξουν τα πράγματα και να γίνουν με τη μια υπέροχα αλλά μην εγκαταλείπεις και διεκδίκησε έστω λίγο γκρι στη ζωή σου.

τι σου λείπει περισσότερο από την προηγούμενη ζωή. σκέψου, αν μπορείς μερικώς να το έχεις και τώρα καλώς αν όχι μην το σκέφτεσαι και προχώρα. εμένα με παρηγορεί που εδώ μέσα κατάλαβα ότι δεν είμαι μόνη και πως σχεδόν το 80% των νέων μανάδων την έχει περάσει αυτή τη φάση. το σκέφτομαι όταν φρικάρω με μια δύσκολη μέρα της μικρής και με βοηθάει η σκέψη ότι εκείνη την ίδια ώρα μια μαμά περνάει ακριβώς τά ίδια με μένα. η επαναφορά από μια άσχημη ψυχολογική κατασταση θέλει κόπο, υπομονή και πειθαρχία. αν περιμένεις ότι μια μέρα θα ξυπνήσεις και θα έχεις τρελό κέφι για ζωή, αυτό μάλλον δεν θα γίνει ποτέ, ενώ αν "μαλώσεις " τον εαυτό σου και διεκδικήσεις έστω και μισή ώρα κάθε μέρα αποκλειστικά για ΄σενα θα δεις πως ενώ στην αρχή δεν θα σου λέει τίποτα, δεν θα σε βοηθάει να νιώσεις καλύτερα μετά από κανένα μήνα θα είναι πολύτιμη στιγμή για σένα...

πάντως στην ηλικία που είναι το παιδάκι σου υπάρχουν δραστηριοτητες που μπορείτε να κάνετε εκτός σπιτιού. π.χ babyswimming (εγώ ήδη το ψάχνω για την μικρή μου), κέντρα δημιουργικής απασχόλησης.

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα κι από ΄μένα! Αποφάσισα να απαντήσω στο μήνυμα σου γιατί νιώθω σαν να το έγραψα εγώ! Η κόρη μου είναι 13 μηνών. Το Σεπτέμβριο ξεκίνησα ψυχανάλυση γιατί από το καλοκαίρι ένιωθα μια διαρκή μαυρίλα. Αυτό που μου είπε ο ψυχολόγος είναι ότι η επιλόχειος κατάθλιψη δεν είναι έτσι ( είναι πολύ χειρότερα) και δεν εμφανίζεται τόσο καθυστερημένα. Το πιθανότερο είναι ότι είσαι απλά κουρασμένη ψυχικά και σωματικά. Κι εγώ είχα συνηθίσει να δουλεύω πολύ και τώρα που είμαι όλη μέρα με το μωρό μου κακοφαίνεται. Και μετά ξεκινάνε και οι τύψεις επειδή με κουράζει το μωρό. Επίσης μην ξεχνάς ότι η μητρότητα μας ξυπνάει και τη δική μας παιδική ηλικία με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον καθένα..Σίγουρα το να βγαίνεις με το μωρό στην παιδική χαρά ή οπουδήποτε θα βοηθήσει να περνάει πιο εύκολα η μέρα. Αλλά για να νιώσεις πραγματικά καλύτερα πιστεύω ότι πρέπει να ξεκινήσεις να αφιερώνεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου όσο αυτό είναι εφικτό. Να κάνεις κάτι που να σ΄ ευχαριστεί χωρίς τύψεις ακόμα κι αν αυτό είναι να κάτσεις μόνη σου να διαβάσεις το βιβλίο σου! Ο σύζυγος μπορεί να σε βοηθήσει να ξεσκάς κανένα απόγευμα;

 

Έχει απόλυτο δίκιο η princess consuela. Εκτός από την κούραση η μητρότητα ξυπνάει κ άλλα συναισθήματα, το αισθάνομαι κ εγώ αυτό πολύ έντονα. Ο γιος μου είναι 14 μηνών.

 

Εμένα με βοηθάει πολύ το ότι άρχισα να είμαι πιο χαλαρή απέναντι στον εαυτό μου για το πόσο καλή μαμά είμαι που σημαίνει λιγότερες ενοχές κ το ότι βγαίνω τα απογεύματα έστω κ για μισή ώρα κ κάνω πράγματα για μένα χωρίς το παιδί. Όταν επιστρέφω είμαι άλλος άνθρωπος!

"Great is the human who has not lost his childlike heart"-Mencius

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσι μου αυτά τα περνάμε λίγο πολύ όλες, έστω και με ένα παιδί. Δεν έχω λύση αφού το ζω κι γω, να περνάει η βδομάδα και να είσαι μέσα.

Θα σου πρότεινα, αν δεν τίθεται λόγος υγείας παιδιού, γκρίνιας του κτλ να βγείς έξω, μην αφήνεις να περνούν τόσες μέρες μέσα.

Το μέσα φέρνει κι άλλο μέσα και μόνο καλό δεν κάνει, δυστηχώς.

Εμάς είχε κρυώσει μια βδομάδα, και τελικά πέρασε μήνας που είχα παραιτηθεί από όλα.

Τώρα που δουλεύω πάλι, θέλοντας και μη, με βοήθησε πολύ, βγαίνω θέλω δε θέλω.

Το έξω βοηθά πολύ, σε όλα, αν μπορείς και να βγείς για διασκέδαση ακόμα καλύτερα. Γιατί και η δουλειά δεν πολυβοηθά, αλλά από το τίποτα καλό κι αυτό.

Πάντως φάσεις είναι και περνάνε. Αλλ'αζουν οι ανάγκες του παιδιού και πρέπει να προσαρμοζόμαστε.

ένα τόσο δα ανθρωπάκι με κάνει καλύτερο άνθρωπο, σ'αγαπώ!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 5 months later...

καλησπέρα: είμαι κι εγω μια απο τις πολλές αποτι βλ'επω..ας πω κι εγω τον ΄΄πονο΄΄ μου.... είμαι μικρή μαμα 24 χρονων κι έχω ενα κοριτσάκι 12 μηνων μεχρι στιγμης αφου περασα στερησεις ξενυχτια αγχος γκρινια κλαμματα των πρωτων μηνων και με την ελπιδα οτι θα περασει..., περασε λοιπον ο πρωτος χρονος κι οντως ειναι καλυτερα απο το θεμα του παιδιου. εχει ηρεμησει και κοιμαται κανονικα. τωρα ηρθε η σειρα μου...δεν ξερω νιωθω οτι δεν ειμαι η παλια εγω. νευριαζω με το παραμικρο.... ο αντρας μου κατα διαστηματα ειναι πληρως απασχολημενος με τη δουλεια του και λειπει σχεδον ολη μερα. δεν εχω παραπονο οποτε ειναι σπιτι είναι ΕΚΕΙ! παρών, αλλα τις άλλες μερες νιωθω πολυ μονη. αλλη παρεα δεν εχω .κατι φιλες αλλα εκτος του οτι δουλευουν μενουν και μακρια οποτε ακομη και ο γρηγορος καφες για 2 κουβεντες ειναι δυσκολο. κλεισουρα... εχω πιασει τον εαυτο μου να προσπαθω να πετυχω κανεναν στο facebook για παρεα (τραγικο). πηγαινουμε βολτες στη γειτονια-οσο επιτρεπουν οι δρομοι για τα καροτσι- αντε και στην παιδικη χαρα. δεν λεω, η μικρουλα μου ειναι καλη παρεα αλλα η ψυχολογια μου εχει πεσει τοσο που ακομη και να παιξουμε δεν εχω διαθεση....γενικα δεν εχω διαθεση. χρωσταω καποια μαθηματα για το πτυχιο μου και δεν προλαβαινω ουτε το βιβλιο να ανοιξω. η μερα περναει μαγειρευοντας ταιζοντας καθαριζοντας-και παλι ουτε αυτα τα κανω τελεια- σκεφτομαι πια οτι δεν εχω δικη μου ζωη... θα περασει αυτο;!

Link to comment
Share on other sites

Χωρις να θελω να σε ανησυχησω,ναι,υπαρχει επιλοχειος καταθλιψη που εμφανιζεται και 6 μηνες και ενα χρονο μετα τη γεννηση του παιδιου.Λεγεται οψιμη επιλοχειος και ειναι υπουλη γιατι θεωρει κανεις οτι δεν μπορει τοσον καιρο μετα να ειναι επιλοχειος και πιθανα το αγνοει.

Δε λεω οτι ειναι κατι τετοιο στην περιπτωση σου,αυτο μπορει μονο καποιος ειδικος να στο πει,αλλα απλα επισημαινω οτι υπαρχει περιπτωση να μας "βγει" επιλοχειος ακομη και 1 χρονο μετα τη γεννα.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 χρόνια μετά...

Καλησπέρα! Αν και παλιό το θέμα ένιωσα να διαβάζω τις σκέψεις μου...ειμαι κ εγω μανούλα μιας μπουμπους που λατρεύω 8,5 μηνων....αλλα εκει προς το απογευμα νιωθω οτι δεν μπορω αλλο να παίξω μαζι της...ως τωρα βγαίναμε βόλτες τα απογεύματα αλλα τωρα αρχίζει το κρύο κ δεν ειναι πάντα εφικτό αυτο...η μικρη ειναι φανερά πιο νευρική μεσα στο σπιτι τα απογεύματα...γενικα ειναι δυσκολο παιδί και κοιμαται λιγο μεσα στη μερα....γκρινιάζει οταν βαριέται κ λόγω πολλών ωρών που ειναι ξύπνια μεσα στη μερα γκρινιάζει συχνά...ε, κάπου εκει κ εγω τα παίζω απο την ολοήμερη φροντίδα και με πιάνουν νευρα...κανω κάποια πραγματα για μένα δυο τρεις φορές την εβδομαδα αλλα ειδικά τα απογεύματα δεν περνάνε με τίποτα....το εχετε νιώσει αυτο;;; Ποτε περναει αυτή η φάση;;;; Νιωθω σα να μην εχω ακομα αποδεχθεί και συνηθίσει τη νεα μου ζωή....σα να μην εχω βρει απόλυτα τους ρυθμούς μου....ποτε στρώνει η κατάσταση;;;:shock:

Link to comment
Share on other sites

Για μένα τα πράγματα έστρωσαν όταν γύρισα στη δουλειά. Σαν να βρήκα τις ισορροπίες μου. Σίγουρα η κούραση είναι περισσότερη όταν έχεις μωρό και σπίτι και δουλειά, αλλά ψυχολογικά "ξελαμπικάρεις"... Έτσι ένιωσα εγώ τουλάχιστον αλλά και φίλες και γνωστές μου που ήταν σε παρόμοια φάση...

 

 

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστω για την απάντηση! Τότε εχω δρόμο ακομα αφου θα γυρίσω το Σεπτέμβρη του 16. Αυτο που λες το φαντάζομαι κ εγω οτι θα ειναι διπλή η κούραση αλλα πραγματικά προτιμώ τη σωματική απο την ψυχολογική....η τελευταία δεν παλευεται...τωρα ειμαςτε στη φάση που θελει ολο όρθια και πιάνεται απο οπου βρει....το διασκεδάζω που αρχίζει τις σκανταλιτσες κ να πειράζει τα πάντα κ να τα εξερευνεί αλλα η γκρίνια παει σύννεφο κ δεν την παλεύω...:rolleyes:

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα σε όλες σας!! Κάθε φορά που διαβάζω αυτά τα θέματα σκέφτομαι τη περίοδο που βίωνα και εγώ τα ίδια!! Κλάμα στα μπαλκόνια , στο μπάνιο, κουραση , νευρα και ενα παιδάκι να σε θελει εκει! Μετα απο καιρο που εχει να εμφανιστεί αυτη η περίοδος εχω καταλήξει στο οτι η κουραση μας θολώνει το μυαλο και ειναι τοοοοσο μεγαλη!! Βασικα και εγω το ξεπέρασα με ενασχοληση , μεσα σε ολα και με τον εαυτο μου. Εκανα διατροφή, μαγειρευα και για μενα γιατι ειχα φτάσει να κανω ενα φαγητο για το συζυγο και ενα για το μικρο και εγω να μη τρωω, εκανα μπάνιο, ναι ναι!! Μπάνιο με την ηρεμία μου! Και πολυ περπατημα, με το μικρο! Έπαιρνα καφε ειτε απο το σπιτι σε πλαστικό η απ εξω και το γιαούρτι του η τοςτ και εξω!! Πιστεύω βεβαια οτι ειναι φαση που έρχεται και φεύγει και καλο ειναι απλα να μη μας καταβάλλει και να μη ξεσπάμε στο συζυγο!!

Link to comment
Share on other sites

Άχ ποσες ειμαςτε τελικα...παιρνω δύναμη απο όσα μου γράφετε...το θέμα ειναι τι γινεται τωρα με το κρύο κ τον αέρα...δεν θελω με τίποτα να της στερήσω τις βόλτες της, κανει καλο και στις δυο μας οταν βγαίνουμε τα απογεύματα!

Link to comment
Share on other sites

Άχ ποσες ειμαςτε τελικα...παιρνω δύναμη απο όσα μου γράφετε...το θέμα ειναι τι γινεται τωρα με το κρύο κ τον αέρα...δεν θελω με τίποτα να της στερήσω τις βόλτες της, κανει καλο και στις δυο μας οταν βγαίνουμε τα απογεύματα!

 

Θα ντύνεστε καλα, και θα βαζεις στο καροτσι το ναιλον κάλυμμα που ειναι για την βροχη. Ειναι διαφανο και το μωρο θα βλεπει και δεν θα το χτυπαει και ο αερας.

Link to comment
Share on other sites

Η αν οδηγείς μπορείς να πηγαίνεις σε πολυκαταστήματα εστω να περπατάς και να βλεπεις βιτρίνες! Εμενα ,οσο περίεργο και αν ειναι μου κανει καλο η βολτα στο σουπερ μαρκετ! Ποτε δε παιρνω πολλα πραγματα και παω μπορει και 3 φορες τη βδομαδα ! Απλα εκει τον έλεγχο κάπως γιατι ειναι στο καρότσι του σουπερ και επισης δε νιωθω τυψεις που χαλάω λεφτα γιατι τα χρειαζόμαστε!

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...