Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Μωρά από δότες σπέρματος


Recommended Posts

Κοριτσια καλησπερα! Αποφασισα να ανοιξω αυτη την ενοτητα με αφορμη την περιπτωση της καλυτερης μου φιλης που στα σαραντα της και μετα μια σχεση 8 ετων που εληξε αδοξα αποφασισε να γινει μανουλα με σπερμα αγνωστου δοτη. Εκανε μια κουκλιτσα που ειναι τωρα 10 μηνων και την εχει τρελανει!!! Το ιδιο ακριβως πραγμα αποφασισαν να κανουν αλλες δυο φιλες μας 41 και 43 ετων αντιστοιχα που δεν καταφεραν να αποκτησουν μωρακι μεσα απο τις σχεσεις τους. Στη συνεχεια ακουσα και πολλες αλλες περιπτωσεις καθως και πολλες γυναικες να υποστηριζουν οτι καμμια γυναικα δεν θα πρεπει να στερηθει το ονειρο της μητροτητας επειδη δεν μπορει να βρει την καταλληλη σχεση. Μου εκανε μαλιστα εντυπωση ο αριθμος που ειναι αρκετα μεγαλος και ηθελα να ακουσω και τη δικη σας ανεπηρεαστη γνωμη περα απο αυτα που εμεις συζηταμε μεταξυ μας.

Θα κανατε ενα μωρακι στα σαραντα και πλεον αν δεν ειχατε φτιαξει τη ζωη σας; Και ποσο ωριμη πιστευετε οτι ειναι η κοινωνια μας επανω στο θεμα αυτο;

Ο ΑΓΑΠΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ 3 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ

 

z0oo.jpgprYNp3.png[/url] .

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 670
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Γειά σου frinda! Εγώ θα έκανα πιστεύω, θα προτιμούσα όμως να το κάνω με γνωστό δότη (κάποια σχέση μου π.χ.), ακόμη και χωρίς την υποχρέωσή του να γίνει πατέρας. Μάλλον θα λειτουργούσα φανερά, θα του έλεγα δηλαδή τις προθέσεις μου. Να πω την αλήθεια δεν με νοιάζει σ'αυτά η γνώμη του κόσμου. Ο καθένας ας νοιαστεί για τη δική του οικογένεια και ας μη σχολιάζει τι κάνει ο άλλος.

Link to comment
Share on other sites

Γειά σου frinda, και εγώ πιστεύω οτι θα το έκανα, ανεξάρτητα απο την ηλικία μου. Ακόμα και αν σε κάποια στιγμή, μαθαίνα με τον άντρα μου οτι δεν μπορούμε να κάνουμε παιδί γιατί υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το σπέρμα, πιστεύω οτι αυτή την λύση θα την πρότεινα. Δεν ξέρω αν θα γινόταν αποδεκτή αλλά πιστεύω οτι το να αποκτήσεις ένα παιδί δεν χωράει εγωϊσμούς. Όπως επίσης αν δεν μπορούσα να κάνω εγώ παιδί θα συζυτούσα την λύση της παρένθετης μητέρας. Γιατί να στερήσεις απο έναν άνθρωπο το δικαιώμα να γίνει γονιός έστω και με αυτές τις λύσεις. Το μόνο που θα σκεφτόμουνα αλλά δεν ξέρω αν θα με σταματούσε στην απόφαση μου, είναι τί θα γινόταν αν λέω αν, σε κάποια στιγμή το παιδί μου συναντούσε και ερωτευόταν τον/την αδερφό/η του απο σπέρμα του ίδιου δότη. Σπάνιο μεν ,αλλά μπορεί να συμβεί δε...

Link to comment
Share on other sites

Εγώ σχεδόν το έκανα! Αποφάσισα να κρατήσω το παιδί ενός ανθρώπου του οποίου δεν είχα γνωρίσει κανένα συγγενή (γιατί δεν έχει) και ο οποίος μετά απο ένα χρόνο σχέσης αποδείχθηκε ότι για μένα ήταν άγνωστος! Τώρα που περιμένω το παιδάκι αναρωτιέμαι τι κληρονομικές καταβολές να έχει και ελπίζω να πάρει το χαρακτήρα μου...Δεν θα ήτανε καλύτερα να διάλεγα απο ένα προσπέκτους τι μου ταιριάζει? Βέβαια πρίν μείνω έγκυος δεν είχα καταλάβει πόσο το ήθελα...

ssttaa

Link to comment
Share on other sites

Ενταξει και η δικη μου μια ιδια περιπτωση ειναι μη νομιζεις .... Ο μπαμπας ηταν μια .... καλοκαιρινη γνωριμια. Αμερικανοσουηδος χωρισμενων γοννιων ο πατερας του στη Σουηδια και η μητερα του στη Φλοριντα.

Κι εγω θα εκανα παιδι απο αγνωστο δοτη απλα το μονο που με προβληματιζει βλεποντας τις αγωνιες των φιλεναδων μου ειναι το γεγονος οτι οι σημερινοι ανδρες τεινουν να '' καταργησουν '' πια το ρολο τους.

Οχι βεβαια ολοι αλλα οταν σου λεει ο αλλος '' Ξερεις δεν ειμαι ετοιμος να γινω πατερας .... δεν μπορω να αναλαβω μια τετοια ευθυνη .... θελω να ειμαστε μαζι αλλα μη με μπλεκεις με τετοια .... και ειναι ΣΑΡΑΝΤΑ ΚΑΙ .... τοτε τι να πει κανεις ....; Αυτο το λεω γιατι καποιοι υποστηριζουν οτι οταν μια γυναικα αποφασισει να γινει μανα με αυτο τον τροπο καταργει ουσιαστικα το ρολο του ανδρα .... Εγω αναρωτιεμαι ομως ... '' Μηπως τελικα ο ανδρας καταργει πλεον το ρολο του; ''

  • Μου αρέσει 2

Ο ΑΓΑΠΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ 3 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ

 

z0oo.jpgprYNp3.png[/url] .

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Θεωρώ οτι οι εκφράσεις τύπου "δεν υπάρχουν πια άντρες" (η καλύτερη απόδειξη ειναι οτι οι περισσότερες τον βρήκαμε),οι άντρες καταργούν το ρόλο τους, οι γυναίκες κοιτανε μόνο την καριέρα τους" κλπ είναι πολύ απλοικές.

Από εκεί και περα δέχομαι το γεγονός οτι απλά πολλοί άνθρωποι δεν ήταν αρκετά τυχεροί να βρουν το άλλο τους μισό, αλλοι πάλι οταν τους δόθηκε η ευκαιρία την αγνόησαν. Δεν νομίζω όμως οτι τότε τους φταίει το άλλο φύλο, απλά δεν τους έτυχε..και όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες.

Οσον αφορά το θέμα του δότη νομίζω οτι είναι καλύτερα για το παιδί να ξέρει ποιος είναι ο πατέρας του, ακόμα και αν δεν έχει αναγνωρίσει το παιδί,έστω και να ξέρει μονο το ονομα του και να έχει μόνο μια φωτογραφία του. Ειναι σημαντικό να ξέρεις ποιος σε έφερε στο κοσμο, από που προέρχεσαι, ποιες είναι οι ρίζες σου.

Link to comment
Share on other sites

οταν σου λεει ο αλλος '' Ξερεις δεν ειμαι ετοιμος να γινω πατερας .... δεν μπορω να αναλαβω μια τετοια ευθυνη .... θελω να ειμαστε μαζι αλλα μη με μπλεκεις με τετοια .... και ειναι ΣΑΡΑΝΤΑ ΚΑΙ .... τοτε τι να πει κανεις ....; Αυτο το λεω γιατι καποιοι υποστηριζουν οτι οταν μια γυναικα αποφασισει να γινει μανα με αυτο τον τροπο καταργει ουσιαστικα το ρολο του ανδρα .... Εγω αναρωτιεμαι ομως ... '' Μηπως τελικα ο ανδρας καταργει πλεον το ρολο του; ''
΄

 

Εμένα ο δικός μου είναι 52 και η ατάκα που μου πέταξε σε ανύποπτο χρόνο ειναι "τι το ήθελες το παιδάκι εγώ δεν σου έφτανα" :lol::lol::lol: Εγώ του έχω ανοιχτή ακόμα την πόρτα αν νομίζει ότι θέλει να γίνει πατέρας (όχι και σύντροφος μου βέβαια). Επίσης επειδή κάποτε τον αγάπησα, βαθειά μέσα μου τον λυπάμαι! Αλλά η λύπη είναι κατώτερο συναίσθημα... Δεν είναι εκτίμηση ούτε αγάπη... Για μένα το να έχει κάποιος ένα παιδί είναι προνόμιο απο το Θεό. Όταν αρνείται αυτό το προνόμιο είναι άξιος της μοίρας του... :(

ssttaa

Link to comment
Share on other sites

.... και ειναι ΣΑΡΑΝΤΑ ΚΑΙ .... τοτε τι να πει κανεις ....; '
και ο άντρας μου είναι 44. Εγώ θελω παιδι κι εκείνος όχι, έχει έναν γιο από τον προηγούμενο γάμο. Δεν μπορεί να μου πει "οχι", αλλά δεν το πολυθέλει κιολας, τις φοβάται τις ευθύνες και τα ζορίσματα του παιδιού. Άρα είναι και θεμα χαρακτήρα, και ίσως όχι τόσό θέμα ηλικίας...

it's never too late to start all over again

 

Link to comment
Share on other sites

πάντως frinda για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας πιστεύω ότι για ένα παιδί το πιό σημαντικό πράγμα είναι να το αγαπάνε. Οι φίλες σου νομίζω ότι είναι διατεθιμένες και ικανές να αγαπήσουν πολύ τα παιδάκια τους, οπότε πολύ καλά κάνουν! δεν έχουν και τα δικά μας διλλήματα του τύπου "να του τηλεφωνήσω να του πώ πότε γεννάω?" "να τον καλέσω στα γενέθλια?" "μήπως κάτι κάνω στραβά και του στερώ το παιδί του?" "να το αναγνωρίσει?" ... μιά χαρά τις βρίσκω τις φίλες σου !!!!!

ssttaa

Link to comment
Share on other sites

Θεωρώ οτι οι εκφράσεις τύπου "δεν υπάρχουν πια άντρες" (η καλύτερη απόδειξη ειναι οτι οι περισσότερες τον βρήκαμε),οι άντρες καταργούν το ρόλο τους, οι γυναίκες κοιτανε μόνο την καριέρα τους" κλπ είναι πολύ απλοικές.

Από εκεί και περα δέχομαι το γεγονός οτι απλά πολλοί άνθρωποι δεν ήταν αρκετά τυχεροί να βρουν το άλλο τους μισό, αλλοι πάλι οταν τους δόθηκε η ευκαιρία την αγνόησαν. Δεν νομίζω όμως οτι τότε τους φταίει το άλλο φύλο, απλά δεν τους έτυχε..και όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες.

Οσον αφορά το θέμα του δότη νομίζω οτι είναι καλύτερα για το παιδί να ξέρει ποιος είναι ο πατέρας του, ακόμα και αν δεν έχει αναγνωρίσει το παιδί,έστω και να ξέρει μονο το ονομα του και να έχει μόνο μια φωτογραφία του. Ειναι σημαντικό να ξέρεις ποιος σε έφερε στο κοσμο, από που προέρχεσαι, ποιες είναι οι ρίζες σου.

 

Ilonka μου δεν μπορω να πω οτι διαφωνω απολυτα με αυτα που λες. Ισως εγω δεν διευκρινυσα κατι σωστα. Δεν εννοουσα οτι δεν υπαρχουν ανδρες ή οτι δεν ειναι και δικη μας ευθυνη ορισμενα πραγματα, εννοουσα ομως οτι ο ανδρας ακυρωνει το ρολο του ως πατερας οταν δημιουργει σχεσεις μονο και μονο για να περναει καλα. Οταν δηλαδη τις περιοριζει στο σεξουαλικο.

Τι να το κανει μια γυναικα που θελει και που ειναι η φυση της να γινει μανα να εχει μια σχεση 5,6 8 ακομη και δεκα ετων και να μην θελει ο συντροφος της να την κανει μανα ειτε γιατι δεν θελει να αναλαβει τις ευθυνες του ειτε γιατι ετσι ειναι ο χαρακτηρας του. Αυτον λοιπον τον ανδρα θα τον ακυρωσει η αποφαση της γυναικας να κανει μονη της ενα παιδι ή ο ιδιος εχει ακυρωσει το ρολο του ως πατερας; Αυτο λεω.

Μετα μην ξεχναμε οτι οι ανδρες μπορουν να γινουν πατεραδες σε οποιαδηποτε ηλικια, η φιλη μου ομως που την εφτασε στα σαραντα και μετα τη χωρισε ποτε θα γινοταν μανουλα;

Ο ΑΓΑΠΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ 3 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ

 

z0oo.jpgprYNp3.png[/url] .

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Καταλαβαινω απολυτα τι λετε .... Κι γω πριν κανω το ζουζουνακι μου με τον Σουηδο ειχα δυο πολυ καλες σχεσεις που και οι δυο χαλασαν για τον ιδιο λογο. Δεν ηθελαν παιδια. Οι κυριοι ηθελαν απλως να περνουν καλα.

Δεν τους κατηγορω γιατι κι εγω περασα καλα μαζι τους αλλα στην ηλικια που ημουνα ,39, ηθελα κατι παραπανω. Και δεν εννοω ουτε την αναγνωριση ουτε το γαμο ουτε τις διατροφες ουτε τιποτα. Δουλευω για να ειμαι ανεξαρτητη και να μπορω να στηριζω την οποια επιλογη μου!

Ηθελα απλως ενα αγγελουδι που θα αλλαζε και θα γεμιζε τη ζωη μου.

Αυτο δυστυχως οι περισσοτεροι ανδρες δεν το καταλαβαινουν.

Σας λεω και παλι οτι δεν τους κατηγορω, λατρευω τους ανδρες, αλλα ενας ανδρας που νιωθει ανετοιμος στα σαρντα η στα πενηντα του να γινει μπαμπας ας κανει ντολτσε βιτα με μια κοπελιτσα 20 ετων οχι με μια γυναικα της οποιας τα βιολογικα περιθωρια στενευουν

Ο ΑΓΑΠΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ 3 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ

 

z0oo.jpgprYNp3.png[/url] .

Link to comment
Share on other sites

πάντως frinda για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας πιστεύω ότι για ένα παιδί το πιό σημαντικό πράγμα είναι να το αγαπάνε. Οι φίλες σου νομίζω ότι είναι διατεθιμένες και ικανές να αγαπήσουν πολύ τα παιδάκια τους, οπότε πολύ καλά κάνουν! δεν έχουν και τα δικά μας διλλήματα του τύπου "να του τηλεφωνήσω να του πώ πότε γεννάω?" "να τον καλέσω στα γενέθλια?" "μήπως κάτι κάνω στραβά και του στερώ το παιδί του?" "να το αναγνωρίσει?" ... μιά χαρά τις βρίσκω τις φίλες σου !!!!!

Συμφωνω και ειμαι η πρωτη που εχω πει οτι τα μωρα μεγαλωνουν με την αγαπη και οχι με τα ονοματα. Θα σου στειλω και π.μ

Ο ΑΓΑΠΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ 3 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ

 

z0oo.jpgprYNp3.png[/url] .

Link to comment
Share on other sites

Frinda μου, μπράβο για το θέμα που άνοιξες! Πολύ avant garde!

 

Και γω ως ανύπαντρη κοπέλα κοντά στα 38 θέλω να αποκτήσω παιδί με σπέρμα δότη.

 

Στην Ελλάδα γίνονται ετησίως 120,000 γεννήσεις. Από αυτές μόνο οι 50 αφορούν μωράκια από σπέρμα δότη.

 

Κανείς δεν μπορεί να στερήσει από μια γυναίκα την μητρότητα. Η μητρότητα είναι στην φύση της γυναίκας ενώ η πατρότητα είναι "επίκτητη" ιδιότητα του άνδρα. Αυτό μου το είχε πει μια ψυχολόγος. Γι΄αυτό και ένας σαραντάρης ή πενηντάρης μπορεί να συμπεριφέρεται σαν τζόβενο στο θέμα των σχέσεων και να μην τον νοιάζει η δημιουργία οικογένειας.

 

Πιστεύω σε αυτό που είπε η ILONKA19. Υπάρχουν άνδρες αλλά δεν σταθήκαμε όλες τυχερές. Δεν πειράζει...υγεία πάνω απ΄όλα. Το παν είναι να είσαι συνειδητοποιημένος και να έχεις μετρήσει τις δυνάμεις σου, ώστε να κάνεις τις καλύτερες επιλογές.

Grow up and get a life!

Link to comment
Share on other sites

Δεν μπορω ναπω ευκολα "ναι" ή "οχι" καθοτι οπως εχετε ηδη πει ουτε την μητροτητα μπορεις να στερησεις, ουτε οι αντρες ( και ορισμενες γυναικες οταν "πρεπει" δεν κανουν παιδια και μετα εχουμε θεμα.. αλλα ας το αφησουμε αυτο)

 

Δεν σας κρυβω οτι ολες αυτες οι συγχρωνες "τεχνικες" με "τρομαζουν". Κυριως γιατι επειδη ειναι τοσο καινουργιες δεν εχουμε διερευνησει σε βαθος χρονου 20ετιας πχ, τι συνεπειες μπορει να εχουν ειτε στον σωματικο ειται στον ψυχικό του παιδιου..

 

Με τρομαζει η σκεψη της ερωτησης απο το παιδι που γεννηθηκε απο αγνωστο δοτη, "εμενα ποιος ειναι ο μπαμπας μου?"

 

Ισως η υοθεσία ( μιλωντας τουλαχιστον για ζευγαρια ) ΜΟΙΑΖΕΙ πιο φυσιολογική, και λεω μοιαζει γιατι κι εγω βλεπω τα πλεονεκτηματα - πες το ετσι - του οτι εν μερη ή εξ ολοκληρου ειναι δικό σου παιδι...

Αυτο που λεμε "αιμα σου"...

Link to comment
Share on other sites

Fokion θα συμφωνήσω μαζί σου. Και γω θα ήθελα να υιοθετήσω παιδί όμως στην Ελλάδα θεωρείσαι μίασμα αν είσαι ανύπαντρος. :(

 

Εδώ δεν έδωσαν παιδί στην Ντενίση,  , σε μένα θα δώσουν? Φαίνεται πως το κράτος αποφασίζει πως το  .... είναι καλύτερο από το ελληνάκι... (δεν το εννοώ ρατσιστικά). :?

 

Η δε Έλενα Ακρίτα, τέλη της δεκαετίας του 80 και με μάνα υφυπουργό, αναγκάσθηκε να  ...... Και εδώ το κράτος αποφάσισε πως το .......... είναι καλύτερο από το ελληνάκι... :shock:

 

Ξέρω περιπτώσεις εύπορων ελλήνων που αναγκάσθηκαν να αγοράσουν  ....... προκειμένου να γίνουν γονείς. Αχ...

Grow up and get a life!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Συμφωνω απολυτα και με την Yls και με την tessaa [ συγγνωμη αν γραφω λαθος το ονομα] για το θεμα των υιοθεσιων. Δεν καταλαβαινω ομως γιατι μια γυναικα να καταφυγει εκει απο τη στιγμη που και υγιειης ειναι και συνηδειτοποιημενη. Γιατι να μην ζησει αυτη την εκπληκτικη στιγμη που ακουει το πρωτο κλαμμα του μωρου της, ενος μωρου που κουβαλαει εννεα μηνες μεσα της και ειναι το δικο της μωρο!

Οσον αφορα την ερωτηση του Φωκιωνα ακομη και στην περιπτωση που μπορουσαμε να υιοθετησουμε παιδια παλι δεν θα επρεπε καποια στιγμη να τους πουμε ποιος ειναι ο πατερας τους και η μητερα τους;

Ποσα παιδια ομως απο αυτα που εγκαταλειπονται στα ιδρυματα και τα βρεφοκομεια εχουν στοιχεια; Ενα ζευγαρι φιλων μου που καταφεραν να υιοθετησουν μετα απο 12 χρονια φοβερων προσπαθειων πηραν ενα κοριτσακι που εγκαταλειφθηκε βρεφος στην Καρδιτσα. Κανενα αλλο στοιχειο ....

Ο ΑΓΑΠΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ 3 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ

 

z0oo.jpgprYNp3.png[/url] .

Link to comment
Share on other sites

Το θεμα των υοθεσιων ειναι πολυ μεγαλο και σιγουρα πολυ γκρι με την ενοια οτι δεν υπαρχει ασπρο και μαυρο...

Δηλ απο την μια "πρεπει να σιγουρεψουν" το μελλον του μωρου , απο την αλλη "πρεπει" να βρησκουν τα παιδακια θετους γωνεις οι οποιοι σε τελικη αναλυση δεν θα τα βγαλουν στα φαναρια να ζητιανευουν... ( οκ υπερβολικό το παραδειγμα)

 

Απο κει και περα το υοθετιμενο παιδι "συνηθως" αναζητα τους πραγματικους του γονεις καποια στιγμη και υποθετω οτι αυτο ειναι πιο εφικτό απο οτι με εναν δοτη..

Ποσο δε ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ την ψυχολογία του παιδιου στην αποκαληψη της διαδικασίας συλληψης του..

Ισως ειμαι εγω συντηριτικός και θεωρω την θοθεσια πιο "αποδεκτη"... μπορει..

γιατι στην περιπτωση του δοτη, ο "πατερας" δεν εχει ιδεα οτι ΟΝΤΩΣ ειναι πατερας ( αλληθεια μπορειτε να τον πητε πατερα???)

Ολα αυτα ( περαν των καθαρα ιατρικων θεματων της φυλλαξης σπερματος επι μακρο χρονικά διαστημα τι επιπτόσεις ενδεχεται να εχει μακροπροθεσμα στο παιδι ) με κανουν δεν το κρυβω, επιφυλακτικο...

 

Μην ξεχναμε εξαλλου οτι μολις προσφατα αρχισαμε να εχουμε πλεον σαφη στατιστικά ιατρικα δεδομενα για την πορεια των παιδιων απο εξοσωματικές, μια διαδικασία η οποια πρεπει να εχει μπη στην τριτη?? δεκαετια της.

 

Παντως ( ανακεφαλαιονοντας) σε οποιαδηποτε περιπτωση σαν πρωτη προτεραιότητα θετω την ψυχολογία του παιδιου και το τι θα του φανει πιο "αποδεκτο" οτι οι φυσικοι του γωνεις δεν μπορουσαν να το κρατησουν και το εδωσαν για υοθεσία (στην ιδανικη περιπτωση εστω) ή στο οτι η μαμα του απλά πηγε ξεφυλισε εναν "οδηγο" με χαρακτηριστικά ψηλός κοντός κ.λ.π. και τσουπ να το παιδι....

 

Οπως ειπα δεν ξερω...

Link to comment
Share on other sites

Φωκιωνα εχεις θεσει πολυ ενδιαφεροντα θεματα και χαιρομαι που επιτελους ακουμε και την ανδρικη πλευρα στο θεμα αυτο.

Για τις υιοθεσιες δεν διαφωνω και πολυ ειναι τεραστιο θεμα....

Τωρα σε οτι αφορα την ψυχολογια των παιδιων που ειναι και το ζητουμενο πιστευω οτι ειτε προερχονται απο δοτες ειτε απο χωρισμενους γοννεις ειτε απο μονογονεικες οικογενειες σε αυτα οι μονοι καταλληλοι για να απαντησουν ειναι οι παιδοψυχολογοι. Εγω αυτο που μπορω να σου πω εκ πειρας ειναι οτι υπαρχουν παιδια που μεγαλωσαν με τον ενα γοννεα ειτε γιατι ο αλλος πεθανε ειτε γιατι εγκατελειψε ειτε ειτε ειτε ..... και μεγαλωσαν πολυ καλυτερα και με πολυ περισσοτερη αγαπη απο αλλα που ειχαν και τους δυο γοννεις. Προσφατο παραδειγμα η περιπτωση μιας συναδελφου μου που εχασε τον ανδρα της απο τροχαιο οταν ηταν εξι μηνων εγκυος. Εκτοτε μεγαλωνει μονη της τον εξαχρονο γιο της που ειναι πραγματικα ο πριγκηπας της! Γι αυτο σου λεω ολα ειναι σχετικα.

Εγω παλι που ξερω τον πατερα του παιδιου μου αλλα δεν ειμαστε μαζι και δεν υπαρχει περιπτωση να υπαρξουμε μαζι δεν εχω αποφασισει ακομη τι θα του πω για τον πατερα του ....Το μονο σιγουρο ειναι οτι ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ και δεν θελω να του λειψει ΤΙΠΟΤΑ ΜΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ.

Εσυ εχεις παιδακι;

Ο ΑΓΑΠΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ 3 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ

 

z0oo.jpgprYNp3.png[/url] .

Link to comment
Share on other sites

Σιγουρα δεν υπαρχουν "ασπρα - μαυρα" παιζουε με την στατιστικη αν θες τι ειναι πιο λογικό να ισχυει... ή τελος παντων τι δεν ξεφευγει πολυ απο την δικη μας λογική και ιδιοσυγκρασία..

 

Οπως επεισεις και το οτι καθε περιπτωση ειναι ξεχοριστη..

 

αλλο εσυ πχ. που ειναι επιλογή σου να μην εχεις καμια σχεση με τον πατερα ( τον οποιο εσυ ξερεις ομως...) και ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ αν θα ενημερωσεις και το παιδι σου οταν ερθει η ωρα αλλα και τον ιδιο, για την υπαρξη του αλλου

 

κι αλλοαν "ψωνισες ενα μπουκαλι γαλα απο το ψυγειο επειδη εχει ωραιο κουτι" κατι δηλ. πραγματικα και με την πληρη εννοια της λεξης "απροσωπο"

 

ναι εχω παιδια

υπο μια οπτικη 2 υπο μια αλλη 3 :D:D:D:D διαλεγεις :D:D:D:D:D

 

 

χιχιχιχιχιχιχιχιχιχιχι

Link to comment
Share on other sites

Δεν ηταν επιλογη μου το να μην ειμαι με τον πατερα καθε αλλο .... Απλως ηταν επιλογη μου να γινω μητερα οσο ειχα ακομη τα περιθωρια.

Προσπαθησα να κανω ενα παιδακι μεσα απο μια σχεση απλως δεν ημουν τυχερη στον τομεα αυτο. Επεσα σε πολλες περιπτωσεις που ηθελαν μονο ντολτσε βιτα και τιποτε αλλο. Απο την αλλη εγω ειμαι και εργαζομενη και ανεξαρτητη οικονομικα οποτε εκρινα οτι μπορουσα να στηριξω την επιλογη μου. Δυστυχως δεν θελουν ολοι οι ανδρες να γινουν πατεραδες.

Ισως φοβουνται τις ευθυνες, ισως νιωθουν οτι θα χασουν την ελευθερια τους ισως ... ισως ... ισως ... δεν ξερω τι να πω ....

Μπορουμε καποια αλλη στιγμη να τα συζητησουμε ολα αυτα .... Εσυ δεν καταλαβα τελικα ποσα παιδακια εχεις;

Ο ΑΓΑΠΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ 3 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ

 

z0oo.jpgprYNp3.png[/url] .

Link to comment
Share on other sites

Ok ναι αλλα ΞΕΡΕΙΣ ποιον ειναι ο πατερας και καποια στιγμη αν και εφ οσον το επιλεξεις μπορειςνα πεις στοπαιδι σου να αυτος ειναι ο πατερας σου λεγεται "ετσι" και παρτον - φατον :D:D:D

Το ιδιο βεβαια και αν και οταν κι εφ' οσον ο πατερας ενδιαφερθει να δει το παιδι του ( αληθεια το ξερει??? - ασχετο - αν θες απαντας. )

 

Απο εναν δότη τι θα δειξεις..... το....μπουκαλι ?????????? ( Black ή βλακ χιουμορ )

 

Η πειρα ολονων μας εχει δειξει πιστευω απο αυτα που ξερουμε οτι τελικά καποια στιγμη ειτε υοθετημενα ειτε με αλλο τρόπο ψαχνουν να βρουν τους πραγματικους τους γονεις, οχι απο ελλειψη σεβασμου προς αυτους που τους μεγαλωσαν αλλα απο βιολογκή περιεργεια...

 

οσο για το ποσα παιδια εχω????? Κρίνε κι αποφασισε μονη σου :D:D:D

 

Η Ρουλα εχει την Κατερινα απο τον πρωτοτης γαμο που ζει μαζί μας.

Εγώ εχω την Χριστιαννα απο τον δικο μου πρωτο γαμο που δεν ζει μαζι μας ( ως συνηθως μην το σχολιασεις θα πατησεις μεγαλο κάλο... :cry: )

 

Και βεβαια the one and only Δανάη που ειναι παιδί της Ρουλας και δικό μου...

:D:D:D:D:D

Link to comment
Share on other sites

Να ρωτήσω κι εγώ κάτι; Έχω μια ξαδερφή, είναι 38 ετών, δεν είναι παντρεμένη, δεν έχει πια μόνιμο δεσμό και έχει πέσει σε βαθιά μελαγχολία μπροστά στην προοπτική να μην γίνει ποτέ μητέρα. Μου έκανε μια σχετική συζήτηση πρόσφατα και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Δεν ήξερα τι να της πω. Το δίλημμά της είναι να προχωρήσει σε γονιμοποίηση με σπέρμα δότη ή να μείνει για πάντα άτεκνη. Δεν ήξερα πραγματικά τι να της προτείνω. Από τη μία θεωρώ τη μητρότητα ό,τι πιο μεγαλειώδες στη ζωή μιας γυναίκας, από την άλλη θεωρώ απαραίτητο κατά 100% να υπάρχουν δύο γονείς. Ξέρω ότι υπάρχουν περιπτώσεις μονογονεϊκής οικογένειας λόγω πολλών περιστάσεων αλλά εδώ πρόκειται για συνειδητή απόφαση. Και δεδομένου ότι πριν σου συμβεί, δεν έχεις πραγματικά ιδέα για το τι εστί μητρότητα (μη μου πείτε ότι το φανταζόσασταν πριν σας βρει), δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί μια τέτοια απόφαση να είναι όντως συνειδητή, εννοώ έχοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους. Εγώ τελικά της είπα ότι είμαι 100% σίγουρη για ένα μόνο πράγμα: ότι όσο κι αν δυσκολευτεί, θα της κλέψει τη καρδιά το μωράκι σε τέτοιο βαθμό που όλα θα τα ξεχνά στο πρώτο του χαμόγελο.

 

Τι λέτε κι εσείς;

Φίλιππος 1-9-2006 \\ Ιάσονας 3-3-2009 \\ Σαββίνα και Χρυσήλια 7-1-2010

Link to comment
Share on other sites

Το δίλημμά της είναι να προχωρήσει σε γονιμοποίηση με σπέρμα δότη ή να μείνει για πάντα άτεκνη.

 

sol αυτό ακριβώς είναι το δίλημμα κάθε ανύπαντρης, μετά τα 35, κοπέλας.

 

Έθεσα στον εαυτό μου τα εξής ερωτήματα:

 

1) Θέλω να μείνω άτεκνη?

 

2) Τί θα γίνει αν βρω σύντροφο σε πολύ μεγάλη ηλικία και δεν προλαβαίνω για παιδί, πχ στα 55? Η ύπαρξη και μόνο ενός συντρόφου θα με κάνει ευτυχισμένη και πλήρη?

 

3) Τί θα γίνει αν βρω σύντροφο σε ηλικία που να προλαβαίνω να τεκνοποιήσω αλλά ο σύντροφος να μην θέλει καθόλου μα καθόλου παιδί? Είμαι έτοιμη να δεχτώ μια τέτοια απόφαση?

 

4) Πώς θέλω να "ξοδέψω" τα νιάτα μου και την καλή μου υγεία? Μόνο να τρώω, να ντύνομαι και να σαλιαρίζω, δηλαδή να κάνω μια εντελώς ρηχή και αντιπαραγωγική ζωή, ειδικά τώρα που είμαι στα καλύτερά μου?

 

Το μέλλον δεν το γνωρίζει κανείς. Η ζωή είναι απίστευτα απρόβλεπτη. Παρόλα αυτά θα πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις με βάση την λογική και τα δεδομένα που έχουμε στο τώρα. Η ξαδέρφη σου θα πρέπει να θέσει στον εαυτό της τα δικά της ερωτήματα και με εντιμότητα να απαντήσει.

 

Πάντως, σολ, της έδωσες σοφή συμβουλή. :wink:

Grow up and get a life!

Link to comment
Share on other sites

Guest
Το θέμα αυτό είναι κλειστό για νέες απαντήσεις
×
×
  • Δημιουργία νέου...