Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Κακομαθαινουν τα νεογεννητα ?


citron

Recommended Posts

Θα ηθελα να ρωτησω ολες εσας που εχετε μεγαλυτερη εμπειρια απο μωρα γιατι ακουω τοσες διαφορετικες γνωμες, που στο τελος δεν ξερω τι ειναι σωστο.

 

Ειναι λαθος να κοιμιζουμε ενα νεογεννητο στην αγκαλια μας οταν βλεπεις οτι δεν ησυχαζει ? Πολλοι γνωστοι λενε οτι θα κακομαθει και οτι πρεπει απο τωρα να μαθει να κοιμαται μονο του αλλα αυτο ειναι σχεδον αδυνατον τωρα γιατι βλεπω οτι αναζηταει την επαφη.

 

Η παιδιατρος μας λεει οτι δεν κακομαθαινουν τοσο μικρα και οτι πρεπει να τους παρεχουμε αυτα που χρειαζονται, ιδιως την αισθηση ασφαλειας. Αλλοι μου φωναζουν που τον χαιδευω στην κουνια του για να κοιμηθει. Το ενστικτο μου λεει οτι αυτο ειναι το σωστο αλλα....

 

Επισης πολλοι επιμενουν οτι πρεπει να επιβαλλουμε ενα αυστηρο προγραμμα ταισματος - υπνου απο νεογεννητα ενω αλλοι λενε οτι το σωστο ειναι το feed on demand - δηλαδη να καθοριζουν αυτα τις ωρες που θελουν να τρωνε.

 

 

Τελικα τι ισχυει απο τις δικες σας εμπειριες ?

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 55
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

τα μωρα δεν καταλαβαίνουν και θελουν να αισθανονται ανετα στην αγκαλια μας, να μας μυρίζουν , να ζεσταίνονται. αλλωστε ειναι πολύ μικρό το μωράκι σου, αυτό που θελει ειναι η αγκαλιά σου και φαγητο. Δες όμως μήπως κλαίει γιατί του φταίει κάτι , πονάει μήπως;;;

Η Κατερινούλα μου εχει αποκτησει αδερφούλη 

Link to comment
Share on other sites

Σκέψου ότι μόλις πριν από λίγο ήταν στην ασφάλεια της μήτρας σου και τώρα θα το αφήσεις μόνο του "για να μην κακομάθει"? όχι κοπέλα μου δεν κακομαθαίνουν τα νεογέννητα... αργότερα, ίσως.

Link to comment
Share on other sites

όλη η νεότερη ψυχολογία λέει ότι ένα μωρό έως 6-7 μηνών πρέπει να καλύπτει άμεσα όλες τις ανάγκες του όλες τις ώρες για να νιώθει ασφαλές και να μεγαλώσει υγιές κι ευτυχισμένο

Μετά τους μήνες αυτούς αρχίζει σιγά σιγά και σταδιακά η εκπαίδευση του σε τέτοια ζητήματα

Οχι λοιπόν, δεν κακομαθαίνει σε καμία περίπτωση το παιδί

Ισα ίσα που παίρνει όλη την αγάπη και φροντίδα και αναπτύσεται με γοργούς ρυθμούς

Τα μωρά τον πρώτο καιρό έχουν τις εξής μοναδικές ανάγκες

Μαμ κακά νάνι αγκαλιά απ τη μαμά και τον μπαμπα

Τρυφερά και στοργικά χάδια και λόγια είναι ότι καλύτερο για να μεγαλώσει το μωρό σου χωρίς ανασφάλειες και κόμπλεξ

 

Και σε τελική ανάλυση

Καλύτερα ένα κακομαθημένο παιδί από αγκαλιές παρά ένα δυστυχισμένο από ανασφάλειες

Τέλος να ακούς ΠΑΝΤΑ το ένστικτο σου

Αν είσαι άνθρωπος λογικός δε θα σε προδώσει ΠΟΤΕ με το παιδί σου!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Όταν γέννησα θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι διάβασα σε βιβλίο για παιδιά ότι μέχρι 3 μηνών τουλάχιστον τα βρέφη δεν πρέπει να τα αφήνουμε να κλαίνει γιατί νιώθουνε μόνα και εγκαταλελειμένα.

Το δικό μου το παιδί το κοίμιζα είτε αγκαλιά, είτε στο ριλάξ, είτε στο καρότσι, ανάλογα το τι προτιμούσε.

Όταν μεγάλωσε λίγο (μετά τους 6 μήνες) φρόντισα να μείνω στο καρότσι, κούνια ή ριλάξ για να μην θέλει χέρια και όταν δεν θα μπορώ (βλέπε τώρα που είναι 14 κιλά).

Η παιδίατρός μου λέει να αγκαλιαζουμε τα παιδάκια μας και δεν κακομαθαίνουν... Θα έρθει ο καιρός που θα ζητάμε εμείς την αγκαλιά και εκείνα θα μας φτύνουν!! Ας τα χαρούμε τώρα που μπορούμε!!

ZS95p3.png  hcT0p3.png

Link to comment
Share on other sites

Χαλάρωσε και άφησε το παιδί να σε οδηγήσει στη μητρότητα. Κάλυψε τις ανάγκες του, όποιες και να είναι, και θα ανταμοιφθείς (αν και το να ησυχάζει στην αγκαλιά σου είναι κι αυτό μία πρώτη ανταμοιβή :wink: )!

Link to comment
Share on other sites

Αυτά είναι βλακείες...

 

Το μωρό χρειάζεται ΑΓΚΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΧΑΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ ΗΡΕΜΟ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΣ. Αν δεν του παρέχεις αυτή την τρυφερότητα θα γίνει ανασφαλές και πίστεψέ με θα κλαίει πιο πολύ και με το παραμικρό. Να προσφέρεις όλη την αγάπη σου στο παιδί απλόχερα και μην ακούς τις βλακείες που θα σου λένε οι ανίδεοι.

Link to comment
Share on other sites

Να καταθέσω την εμπειρία μιας φίλης.

Όταν γέννησε ήταν ξετρελλαμένη με το μωρό της (ποια μανούλα δεν είναι άλλωστε), είχε ταλαιπωρηθεί κιόλας (πέρασε όλη την εγκυμοσύνη στο κρεββάτι, είχε και μια αποβολή πιο πριν)... Με το που της φέρανε λοιπόν τον πιτσιρικά στο μαιευτήριο, τον είχε όλη την ώρα αγκαλιά πάνω στο στήθος της καθώς ήταν ξαπλωμένη και τον άφηνε και κοιμόταν έτσι (πόδια-χέρια ανοιχτά, είχε πολύ πλάκα να τον βλέπεις). Ο μικρός συνήθησε να κοιμάται έτσι και ήταν ο μοναδικός τρόπος να τον κοιμίζει. Και πέρναγε όοολο το βράδυ έτσι, αν έκανε πως σηκωνόταν, ο μικρός ξύπναγε. Και όχι μόνο αυτό... όταν η μαμά έμεινε έγκυος στο δεύτερο, ο μικρός εξακολουθούσε να κοιμάται έτσι, μέχρι και τις τελευταίες μέρες (ώρες να πω καλύτερα) της εγκυμοσύνης της και να σημειώσω ότι ήταν ήδη δυο χρονών παιδί... Θέλω λοιπόν να πω ότι ναι, κι εγώ συμφωνώ ότι τα μπεμπάκια έχουν ανάγκη απο αγκαλίτσες... μήπως όμως είναι καλό να έχουμε ένα όριο? Η περίπτωση της φίλης μου μου φάνηκε πολύ ακραία, να 'ναι απλά μια εξαίρεση?

EXXQp3.pngAIzKp2.png
Link to comment
Share on other sites

zouzounel μηπως η φιλη σου καλυπτε με αυτον τον τροπο δικες της ανασφαλειες? μηπως το μωρακι δε ζητουσε τοοοσο πολυ και αυτη το εδινε γιατι το χρειαζοταν αυτη?

συνηθως τα μωρακια που γεννιουνται μετα απο ταλαιπωρια στην εγκυμοσυνη η προωρα αντιμετωπιζονται πολυ προστατευτικα απο τις μητερες οι οποιες στην ουσια καλυπτουν δικες τους ανασφαλειες. δηλαδη δε χρειαζεται τοσο πολυ το μωρο τη μαμα οσο η μαμα το μωρο? μηπως τοτε τα παιδια κακομαθαινουν? μηπως οταν η μαμα ειναι συνεχεια απο πανω του μην αφηνοντας του χωρο να αναπνευσει τοτε το μωρο αρχιζει και εχει αλλες απαιτησεις? και οταν η μαμα πια αισθανθει μια σχετικη ασφαλεια θελησει να κοψει τα πολλα πολλα γιατι το παιδι εχει κακομαθει ειναι αργα?

 

σε ολες τις αλλες περιπτωσεις θεωρω πως η αγκαλια ειναι οτι πολυτιμοτερο για το παιδι. εγω ποτε δεν την εχω αφησει να κλαει και να με ζηταει... για πιο λογο να το κανω αυτο? για να μη κακομαθει και κλαει συνεχεια? μα οταν τα παιδια μας λαμβανουν απο εμας αδιαφορια και μεγαλυτερα οταν ειναι προσπαθουν εστω και με αρνητικο τροπο να μας αποσπασουν τη προσοχη. ετσι λοιπον η θα κλαινε περισσοτερο η θα απογοητευτουν και θα νοιωθουν μονα.

η νοοτροπια του αφηνε το να κλαει για να μη κακομαθει ηταν ισως απαραιτητη τα παλια χρονια που οι γυναικες ειχαν πολλα παιδια κ δε προλαβαιναν να κανουν τιποτα. τοτε αυτο βολευε να πιστευουν. τωρα δε μπορω να καταλαβω πως γινεται ενα μωρακι μηνων μπορουμε να το αφησουμε να κλαει....

αν καποιος μας ειχε φιμωσει και δε μπορουσαμε να μιλησουμε? και δε μας διναν σημασια ακομα και τωρα που ειμαστε μεγαλοι πως ακριβως θα νοιωθαμε??

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Συμφωνώ με το maria_nefeli. Είπαμε να ακολουθούμε και να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες του παιδιού. Όχι να καλύπτουμε τις προσωρινές μας ανάγκες και μετά να τα κατηγορούμε για κακομαθημένα. Αυτό το βλέπω σε πολλούς γονείς. Μία φίλη μου κοίμιζε το μωρό της (από 6-7 μηνών) στις 12 το βράδυ, γιατί τη βόλευε να αργεί να ξυπνήσει το πρωί. Τώρα είναι δύο ετών, φυσικά δεν μπορεί να κοιμηθεί νωρίς παρά μόνο με κλάματα και φωνές, και η΄φίλη μου, που επέστρεψε στη δουλειά της και πρέπει να πηγαίνει το παιδί στη μητέρα της το πρωί, είναι μέσα στη γρίνια. Αυτό όμως δεν είναι οι ανάγκες του παιδιού, είναι κακές συνήθειες που τους δημιουργήσαμε εμείς. Ας μην το χρησιμοποιούμε ως πρόσχημα για να τα αφήνουμε να κλαίνε!!!!!!!!!!!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites

εδω μιλάμε για νεογέννητο το οποίο έχει άμεσα την ανάγκη για την φροντίδα και την αγκαλιά των γονιών του και ιδιαίτερα της μαμας του. Τωρα από την ηλικία των 6-7 μηνών και μετα που αρχίζουν και καταλαβαίνουν περισσότερα αλλάζει το πράγμα. Εμείς την είχαμε όλη μερα αγκαλιά, μπρούμυτα λόγω κολικών αφόρητων είχαμε παρει το αργυρό μετάλλιο απο τον γιατρό, και μετά που ηρέμησε, την έβαζα σο ρηλάξ και της μιλούσα και σιγά σιγά απομακρυνόμουν. Τώρα κοιμάται μόνο αν την αφήσεις μόνη στο κρεβατι και όχι στα χερια, εκνευρίζεται. Παντως καλές οι αγκαλιες και όλοι αγαπάμε πολύ τα παιδιά μας αλλά πρεπει να βαζουμε και καποια όρια γιατί αργότερα που εμείς δεν θα μπορούμε δεν γίνεται να απαιτούμε από αυτά να ανεξαρτητοποιηθούν και να κοιμούνται ή να κάθονται μόνα τους. Και αυτό ισχύει για τον ύπνο, το παιχνιδι και πολλά άλλα. Η μικρή, 7 μηνων αρχισε να καταλαβαίνει και εχω βαλει στο κόλπο γιαγιάδες και την αδερφή μου γιατι θα πρεπει να παω για δουλεια ή για εξωτερικές δουλειες ή για μια βολτα ρε παιδί μου να μπορει καποιος αλλος να κατσει μαζι της και να αισθανεται και αυτη καλα. Συγγνωμη για τα πολλά αλλα εχει ...ζουμι το θεμα!

Η Κατερινούλα μου εχει αποκτησει αδερφούλη 

Link to comment
Share on other sites

Θα σου πω την προσωπική μου εμπειρία . Η μωρουλινιτσα μου απο τον 3ο μήνα - καθώς περναγε το αλμα ανάπτυξης - αρχισε να κοιμάται την ημέρα πάνω μου στο mei tai . Για 3 μήνες περίπου την φορούσα καθε μέρα για να μπορεσει να κοιμηθεί κατα την διάρκεια της μέρας αλλιως δεν ηρεμούσε πουθενά και με τιποτα !

 

Τώρα , εδω και 10 μέρες περίπου , κοιμάται στο κρεβάτι μας ή στην κούνια της . Ενιωσε ετοιμο το μωρό μου και δεν ήθελε αλλο την αγκαλιά μου . Ολοι μου λέγαν θα κακομάθει ....

Δεν κακομαθαίνει κανεις στην αγαπη !! :D

VgL7.jpgIgLdp2.png
Link to comment
Share on other sites

Δεν κακομαθαίνει κανεις στην αγαπη !! :D

 

συμφωνώ απόλυτα με την γλυκιά μου Λαμπρινούλα! :D

 

«Να αμφιβάλεις, αν τ' άστρα είναι φωτεινά. Να αμφιβάλεις, αν ο ήλιος κινείται. Να αμφιβάλεις, αν η αλήθεια είναι αλήθεια ή ψέμα. Μα ποτέ μην αμφιβάλεις για την αγάπη μου.»

Link to comment
Share on other sites

Θα έρθει ο καιρός που θα ζητάμε εμείς την αγκαλιά και εκείνα θα μας φτύνουν!! Ας τα χαρούμε τώρα που μπορούμε!!

Αυτό ακριβώς έπαθα με το γιο μου.Όλοι με είχαν πρείξει με το ότι το κακομαθαίνω.Δεν άκουσα κανέναν.Όσο ενοιωθα ότι θέλω το κρατούσα αγγαλιά μλαγαμε παίζαμε!Τώρα με φτύνει! Ευτυχώς με θέλει κοντά του για να κοιμηθεί και που και που μου χαρίζει κανένα φιλάκι.Με μέτρο όμως.

Τώρα με τη μπέμπα κάνω ακριβώς το ίδιο.Για καλή μου τύχη ο μικρός με προτρέπει να την παίρνω αγκαλιά.Άλλωστε κι εγώ τον ρωτάω πριν.

Η αδερφή μου αντίθετα είναι στη λογική αν τα έχουμε συνέχεια αγκαλιά τι θα γίνει με το σφουγγάρισμα, το σκούπισμα, το σίδερο.....κτλ.

Εγώ απαντάω προτεραιότητα τα παιδιά και η ενασχόληση τους με αυτά και τα υπόλοιπα ότι μπορώ.Και η Λουίζα(οικ.βοηθός 1 φορά την εβδ.) να ναι καλά! Στερούμαστε αλλά τη βάζουμε.Συμφωνει και ο κατά τα άλλα αντίθετος άντρας μου αφού και αυτουνού του αρέσει που ασχολούμε με τα παιδιά μας πιο πολύ!! :):)

Κωνσταντίνος 30-03-2004

Χριστίνα-Λαμπρινή 7-11-2008

 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Εγώ απαντάω προτεραιότητα τα παιδιά και η ενασχόληση τους με αυτά και τα υπόλοιπα ότι μπορώ.

 

Συμφωνώ απόλυτα. Τί να το κάνω το τέλεια καθαρό σπίτι και να έχω το ζουζούνι μου να κλαίει? Προτιμώ ένα βρώμικο σπίτι και με βοήθεια από κάποια καθαρίστρια και ένα παιδί που να είναι ήρεμο και ευτυχισμένο. όταν κοιμάται αλλωστε το αγγελούδι μου κάτι μπορώ να κάνω και για το σπίτι.

Δεν ξέρω αν τα παιδιά κακομαθαίνουν και όλοι μου φωνάζουν να μην τον βάζω στο κρεββάτι μου, όμως εγώ δεν βλέπω τι κακό θα έχει να έρχεται στο κρεββάτι μου ακόμα και όταν μεγαλώσει. Απλά πιέζω τον εαυτό μου να μην τον παίρνω νύχτα ή όταν είναι σκοτεινά αλλά μόνο το πρωί (για να κοιμάμαι λίγο παραπάνω) και το μεσημέρι΄που κοιμομαστε παρείτσα οπότε να συνδέσει κρεββάτι μαμάς με φως ημέρας. Άλλωστε μην μου πειτε ότι δεν απολαμβάνετε την επαφή με τα μπεμπάκια σας και τα χουζουρέματα μαζί τους!!! Τώρα το τι θα γίνει στο μελλον ..... θα δειξει.

 

an1cCyH0g411210Nzc3NzlkaHwzNTIxNDQ1YmphZHxUTyBGQUZPVVRBS0kgTU9VIEVJTkFJ.gif

s-age.pngs-age.png

Link to comment
Share on other sites

Μαμά του Κωνσταντινούλη ανοίγεις ένα άλλο θέμα όμως που έχει άλλη απάντηση...

άλλο πράγμα το παίρνω το παιδί μου αγκαλιά όταν με θέλει/κλαίει για να μην του δημιουργήσω φόβο εγκατάλειψης και μη αποδοχής/αγάπης κι άλλο το παίρνω στο κρεβάτι μου

θα σε στεναχωρήσω αλλά το να κοιμάται το παιδί στο κρεβάτι και να μην φεύγει μετά δεν είναι καλό και δεν υπάρχει κάποια επιστημονική έρευνα που να ενθαρρύνει κάτι τέτοιο

ίσα ίσα που αποθαρρύνουν τον ύπνο του παιδιού μαζί με τους γονείς

 

Φυσικά και καταλαβαίνω την ανάγκη σου να κοιμηθείς μία δύο ώρες παραπάνω, το έχω περάσει και το περνάω ακόμα

Πρόσεχε μόνο γιατί βαδίζεις σε τεντωμένο σκοινί κι αν μάθει το παιδί να κοιμάται μαζί σας στο κρεβάτι θα είναι πολύ δύσκολα για σένα καθώς και για τον ίδιο σου το γάμο και τη σχέση με τον άντρα σου

 

Το κρεβάτι του μπαμπά και της μαμά ανήκει αποκλειστικά σε αυτούς για ξεκούραση και αγκαλίτσες μεταξύ τους.-

Μπορείς να ρωτήσεις και τη Μαρία τη Στυλιανάκη αν θες

Link to comment
Share on other sites

άλλο πράγμα το παίρνω το παιδί μου αγκαλιά όταν με θέλει/κλαίει για να μην του δημιουργήσω φόβο εγκατάλειψης και μη αποδοχής/αγάπης κι άλλο το παίρνω στο κρεβάτι μου

 

ίσα ίσα που αποθαρρύνουν τον ύπνο του παιδιού μαζί με τους γονείς

:?

Υπάρχουν επιστημονικές έρευνες που δείχνουν ότι όταν οι γονείς καπνίζουν, είναι χρήστες απαγορευμένων ουσιών, παίρνουν μερικές κατηγορίες φαρμακων όπως τα υπνωτικά ή είναι μεθυσμένοι, τότε και μόνο τότε δεν είναι καλό να κοιμούνται με τα παιδιά τους στο κρεβάτι.

 

Επίσης υπάρχουν επιστημονικές έρευνες που δείχνουν ότι τα σκεπάσματα των ενηλίκων και τα μαλακά στρώματα όπως αυτά του καναπέ δεν είναι ασφαλή για τα μωρά. Τα σκληρά στρώματα του κρεβατιού είναι.

 

 

θα σε στεναχωρήσω αλλά το να κοιμάται το παιδί στο κρεβάτι και να μην φεύγει μετά δεν είναι καλό και δεν υπάρχει κάποια επιστημονική έρευνα που να ενθαρρύνει κάτι τέτοιο

Τα 4/5 του πλανήτη δεν έχει την πολυτέλεια ούτε του χωριστού δωματίου, ούτε του χωριστού κρεβατιού, ίσως ούτε καν του κρεβατιού...

 

Όσο για τον κοινό ύπνο, αυτός ενθαρρύνεται από κάθε επίσημο φορέα που υποστηρίζει το θηλασμό γιατί φαίνεται ότι ο κοινός ύπνος αυξάνει το ποσοστό των μητέρων που θηλάζουν καθώς και τη συνολική διάρκεια του θηλασμού.

 

Δυστυχώς στις αγγλοσαξωνικες κοινωνίες που ο θηλασμός έχει εγκαταληφθεί εδώ και αρκετές δεκαετίες (πάνω από 5) έχουν επικρατήσει διάφορες απόψεις που δεν έχουν τεκμηριωθεί επιστημονικά.

 

Επίσης το να φεύγει το παιδί μετά, δεν είναι ανάγκη ή καλό για το παιδί, είναι κάτι που έχουν ανάγκη οι γονείς, γιατί έτσι τους βολεύει. Πουθενά δεν έχει τεκμηριωθεί ότι είναι θετικό για ένα παιδί ενός ή δύο ετών να κοιμάται μόνο του.

 

 

Πρόσεχε μόνο γιατί βαδίζεις σε τεντωμένο σκοινί κι αν μάθει το παιδί να κοιμάται μαζί σας στο κρεβάτι θα είναι πολύ δύσκολα για σένα καθώς και για τον ίδιο σου το γάμο και τη σχέση με τον άντρα σου

Αν είναι καλό για ένα παιδάκι να κοιμάται μόνο του γιατί δεν είναι καλό για έναν ενήλικα; Μήπως οι ανάγκες του ενήλικα έχουν προτεραιότητα σε σχέση με αυτές του μωρού;

 

Το κρεβάτι του μπαμπά και της μαμά ανήκει αποκλειστικά σε αυτούς για ξεκούραση και αγκαλίτσες μεταξύ τους.-

Θα ήταν καλό να παραθέτουμε και την επιστημονική τεκμηρίωση που υποστηρίζει ότι ένας ενήλικας έχει ανάγκη από συντροφιά το βράδυ ενώ ένα μωρό δεν την έχει ή έστω να υποστηρίζει ότι οι ανάγκες του ενήλικα είναι πιο σημαντικές από τις ανάγκες του παιδιού.

Link to comment
Share on other sites

προφανώς οι απόψεις για άλλη μια φορά του επιστημονικού κόσμου διίστανται

 

 

στα πεταχτά έκανα μια πολύ γρήγορη έρευνα γιατί η αλήθεια είναι ότι σοκαρίστηκα όταν διάβασα την Αγλαϊα την οποία την έχω Α και Ω στο θηλασμό

 

δεν ξέρω αν είμαι πραγματικά λάθος, πάντως σας δίνω κάτι που βρήκα και το οποίο με βρίσκει προσωπικά σύμφωνη

 

http://www.med.umich.edu/1libr/pa/pa_bedshare_hhg.htm

δυστυχώς είναι στα αγγλικά

 

 

τα ίδια ακριβώς που είπα, συνέστησε και η παιδοψυχολόγος που είδαμε στον παιδικό σταθμό του μικρού

και οκ εγώ δεν αντέγραψα αυτή γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν την πολυεμπιστεύομαι, αλλά είπε τα ίδια με όσα ήδη ήξερα

 

το πιο απλό που μου λέει η δική μου λογική είναι ότι ο ύπνος που μοιράζεται ένας ενήλικας με ένα βρέφος δίπλα του με το άγχος να μην του κάνει κακό, δεν είναι ύπνος

και ως εκ τούτου δεν είναι καλό πράγμα γιατί ο γονιός για να είναι ευτυχισμένος και να μπορεί να αποδώσει πρέπει να μπορεί να κοιμάται καλά και να έχει και ερωτικές επαφές με τον σύντροφό του

 

 

δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις που το μωρό κοιμάται δίπλα στην κούνια ή στο λίκνο ή στην καλαθούνα αλλά για το καθ αυτού μοίρασμα του κρεβατιού

 

 

κρατάω φυσικά σοβαρές επιφυλάξεις πλέον σε όσα γράφω γιατί πιθανά η Αγλαΐα να γνωρίζει καλύτερα από μένα

Προσωπικά, παρόλα αυτά, είναι μια πρακτική που εγώ δε θα επέλεγα για κανένα λόγο

Link to comment
Share on other sites

Επιστημονικά επιχειρήματα μπορεί να βρει κανείς και για τις δύο απόψεις. Σημασία έχει τί σου ταιριάζει σαν χαρακτήρα και σαν στυλ οικογένειας. Εγώ θέλω να κοιμάμαι με τον άντρα μου και μόνο. Και είμαι διατεθημένη για το λόγο αυτό, να σηκώνομαι όσο χρειάζεται για να ταίζω το μωρό μου, να το κρατάω ακαλιά ή για να καθησυχάζω το μεγαλύτερό μου παιδί, όταν βλέπει κακό όνειρο και να του κρατάω το χεράκι μέσα στη νύχτα. Μία χαρά θήλασα τον μεγάλο, μία χαρά θηλάζω και τον μικρό. Ποτέ δεν είχαμε κλάματα βέβαια, το παιδί το θεωρεί δεδομένο ότι θα κοιμάται στο δωμάτιό του από πολύ μικρό. Για μένα δεν είναι σωστό η οικογένεια να κοιμάται όλη μαζί σε ένα κρεβάτι, ή ακόμα χειρότερα να κοιμάται η μαμά με τα παιδιά και ο μπαμπάς μόνος ή σε όποιον άλλο συνδυασμό. Παρατηρώ δε ότι αυτό το θέμα δεν τελειώνει ποτέ. Σπάνια τα παιδιά φεύγουν μόνα από το κρεβάτι της μάμας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, είτε κοιμούνται όλοι μαζί μέχρι το δημοτικό, είτε ο αποχωρισμός γίνεται βίαι και πολύ τραυματικά για το παιδί, συνοδευόμενο μάλιστα και με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς (μην κάνεις σαν μωρό, κοίτα τα άλλα παιδάκια κλπ.), ενώ΄, ας μην ξεχνάμε, ήταν απόφαση των γονιών να επιλέξουν αυτό τον τρόπο ύπνου. Αλλά και πάλι αυτό είναι κάτι τόσο προσωπικό που θεωρώ ότι δεν υπάρχει ανάτκη για επιστημονική τεκμηρίωση.

Link to comment
Share on other sites

Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν μόνο με το γάλα!!!

Χρειάζεται αγάπη, στοργή, άγγιγμα!

Δεν κακομαθαίνουν με τίποτα! Απλά νιώθουν ασφαλεια και αγάπη!

Αποψή μου........ μπορεί να κανω κα λάθος!

Link to comment
Share on other sites

βρε παιδια μη τα μπερδευουμε....

στις κοινωνιες που ολοι κοιμουνται σε ενα δωματιο δε θα χρειαστει ποτε να σταματησει αυτο συνηθειο...θελω να πω οτι αν αρχισουμε ενα χορο θα πρεπει και να τον χορεψουμε :D αν εμεις στην αρχη θελουμε να κοιμομαστε με το μωρο μας και το μαθουμε ετσι θεωρω οτι θα ειναι αδικο οταν αποφασισουμε να του το κοψουμε.

βεβαια μιλω κ εκ του ασφαλους γιατι το μπεμπακι μου δεν ηθελε να κοιμαται ποτε μαζι μου... :(:(

Link to comment
Share on other sites

:D αν εμεις στην αρχη θελουμε να κοιμομαστε με το μωρο μας και το μαθουμε ετσι θεωρω οτι θα ειναι αδικο οταν αποφασισουμε να του το κοψουμε.

... :(:(

 

Aυτό ακριβώς λέω κι εγώ!

Καταρχήν δεν μου αρέσει ο όρος 'κακομαθαίνώ'. Το παιδί το μαθαίνουμε όπως θέλουμε, αρκεί να είμαστε συνεπείς. Θέλουν κάποιοι γονείς να κοιμούνται όλοι μαζί όπως πριν από 50 χρόνια και στην ελλάδα? ΟΚ, όμως δεν δικαιούνται να γκρινιάζουν και κυρίως να αποφασίζουν ότι μέχρι εδώ ήταν, από αύριο ο καθένας στο κρεβάτι του. Περισσότερα από τα μισά ζευγάρια που ξέρω με νέα παιδιά, μετά από λίγο αγωνίζονται να βγάλουν τα παιδιά από το κρεβάτι τους. Τα περισσότερα αποτυγχάνουν ή το πετυχαίνουν πρόσκαιρα, και είναι σε μία συνεχή γκρίνια.

Όσο για την τρυφερότητα και την αγάπη, δεν νομίζω ο μόνος τρόπος να εκδηλώνεται ότι είναι να κοιμούνται γονείς και παιδιά μαζί. Γενικά νομίζω ότι δεν βοηθάει να αποπροσανατολίζουμε τη συζήτηση με πράγματα που συμφωνούμε όλοι. Φυσικά nea mamaka, όλοι συμφωνούμε ότι 'Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν μόνο με γάλα'. Είναι αυτό το θέμα μας?

Link to comment
Share on other sites

Η δική μου άποψη είναι ότι τα μωρά δεν κακομαθαίνουν. Το κάθε μωρό πιστεύω πως έχει τον δικό του ρυθμό και θέλει διαφορετικά πράγματα. Εμένα η κόρη μου δεν ήθελε πολλές αγκαλιές, δεν ήθελε κουνήματα, δεν θέλει ποτέ να κοιμηθεί μαζί μας και είναι πράγματα που τα έχω προσπαθήσει σε πειριόδους γκρίνιας χωρίς να σκεφτώ αν θα κακομάθει. Τον πιο ήρεμο βραδυνό ύπνο τον έκανε όταν την πήγαμε στο δωμάτιό της και όσες φορές έχουμε προσπαθήσει να την πάρουμε μαζί μας δεν μας θέλει με τίποτα. Θέλει τον χώρο της την ώρα του ύπνου.

Παρ'όλ'αυτά προσωπική μου άποψη όπως και μερικών άλλων μαμάδων απ'οτι διάβασα είναι ότι αν ένα παιδί μείνει στο κρεβάτι σου και αυτό γίνει συνήθεια το ζευγάρι παύει να είναι ζευγάρι. Χάνεται η επαφή μεταξύ των γονιών και τελικά τι βγαίνει? Από σύζηγοι...αδέρφια. Εάν το ζευγάρι δεν έχει μία υγιή σχέση αυτό βγαίνει, κανείς δεν είναι ευχαριστημένος και τελικά σίγουρα το να μην είσαι καλα με τον σύντροφό σου έχει αρνητική επιρροή στο παιδί σου.

Ξαναλέω είναι εντελώς προσωπική μου άποψη και αυτή ακολουθώ. Το παιδί μου είναι η ζωή μου αλλά το ίδιο και ο άντρας μου και προσπαθώ να τους ευχαριστώ και τους δύο με τον καλύτερο για μένα τρόπο.

DoUwp3.png

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...