Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Διακοπή κύησης ή όχι ??


demi

Recommended Posts

Εγώ θα σας πάω ακόμη πιο μακρυά με άλλη μία ερώτηση. Αν δεν έχει φανεί τίποτα και τελικά γεννηθεί με μεγάλα προβλήματα το πρώτο παιδί, κάνεις άλλο παιδί μετά? Και αν το δεύτερο είνα αυτό με τα προβλήματα, μήπως είναι καλύτερο να το πας (αν έχεις τη δυνατότητα) σε ένα ιδιωτικό εξειδικευμένο ίδρυμα, προκειμένου να έχει το άλλο παιδάκι σου μία φυσιολογική ζωή? Χωρίς φυσικά να το παρατήσεις τελείως το άλλο στο ίδρυμα, Να είσαι συνέχεια κοντά του, αλλά εσύ, ο γονιός, χωρίς να επιβαρύνεις το άλλο παιδάκι. να διαχωρίσεις δηλαδή κατά κάποιο τρόπο τις ζωές των παιδιών σου. Τί γνώμη έχετε για αυτό? Το είχαν κάνει κάτι γνωστοί μου.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 462
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

ξουτ ξουτ!!! μην διαβαζεις τετοια πραγματα εσυ!!!:wink:

ουτε να τα σκεφτεσαι...:rolleyes:

με το καλο το νινι σου

 

Καλά κάνεις και με διώχνεις!

 

Αλλά οι ορμόνες μου δεν είναι καλά...Έλεγα στη δεύτερη εγκυμοσύνη θα είμαι πιο χαλαρή, δε θα αγχώνομαι, αλλά όλο αρνητικά σκέφτομαι, όλο φοβάμαι ότι κάτι θα πάθει το μωρό, ότι δε θα καταφέρω να γεννήσω ή θα πάθει κάτι το μωρό ή εγώ στη γέννα, ότι θα είναι άρρωστο το μωρό και τέτοια.Έκανα και αυχενική, 1 στις 10.000 για τρισωμία 18, αλλά εγώ σκεφτομαι "και αν...??". Δεν είμαι καλά και όλο κάτι τέτοια θέματα διαβάζω...Λες να είναι σημάδι ότι όντως θα έχει κάποι πρόβλημα??Κάποιος θέλει κάτι να μου πει?? (οφ τόπικ, σόρρυ, δεν ξαναμιλάω...)

EukOp3.png 

Link to comment
Share on other sites

Εγώ θα σας πάω ακόμη πιο μακρυά με άλλη μία ερώτηση. Αν δεν έχει φανεί τίποτα και τελικά γεννηθεί με μεγάλα προβλήματα το πρώτο παιδί, κάνεις άλλο παιδί μετά? Και αν το δεύτερο είνα αυτό με τα προβλήματα, μήπως είναι καλύτερο να το πας (αν έχεις τη δυνατότητα) σε ένα ιδιωτικό εξειδικευμένο ίδρυμα, προκειμένου να έχει το άλλο παιδάκι σου μία φυσιολογική ζωή? Χωρίς φυσικά να το παρατήσεις τελείως το άλλο στο ίδρυμα, Να είσαι συνέχεια κοντά του, αλλά εσύ, ο γονιός, χωρίς να επιβαρύνεις το άλλο παιδάκι. να διαχωρίσεις δηλαδή κατά κάποιο τρόπο τις ζωές των παιδιών σου. Τί γνώμη έχετε για αυτό?

 

Αχ...μου βάζεις δύσκολα...Ακολουθώ τη συμβουλή της my_billy και φεύγω από εδώ...

EukOp3.png 

Link to comment
Share on other sites

Καλά κάνεις και με διώχνεις!

 

Αλλά οι ορμόνες μου δεν είναι καλά...Έλεγα στη δεύτερη εγκυμοσύνη θα είμαι πιο χαλαρή, δε θα αγχώνομαι, αλλά όλο αρνητικά σκέφτομαι, όλο φοβάμαι ότι κάτι θα πάθει το μωρό, ότι δε θα καταφέρω να γεννήσω ή θα πάθει κάτι το μωρό ή εγώ στη γέννα, ότι θα είναι άρρωστο το μωρό και τέτοια.Έκανα και αυχενική, 1 στις 10.000 για τρισωμία 18, αλλά εγώ σκεφτομαι "και αν...??". Δεν είμαι καλά και όλο κάτι τέτοια θέματα διαβάζω...Λες να είναι σημάδι ότι όντως θα έχει κάποι πρόβλημα??Κάποιος θέλει κάτι να μου πει?? (οφ τόπικ, σόρρυ, δεν ξαναμιλάω...)

 

νομιζω οτι ειναι φυσικο να τα σκεφτεσαι κ ετσι κ αλλιως ολες πρεπει να την εχουμε φαει αυτην την φρικη....:?

φροντισε μονο το ''αλλιως '' να ειναι συχνοτερο απ το ''ετσι'' για να μην αγχωνεις το λεμονακι σου:-P με το καλο σου ευχομαι να γινει ενα ζουμερο καρπουζακι.........!!!!!!!!!!!!:lol::lol::lol::lol::lol::lol:

 

ειδατε βρε κοριτσια τι καναμε??

υπαρχουν κ εγκυουλες εδω ΣΣΣσσσσσσ......:roll:

age.png

το παιδι σου δεν ειναι η συνεχεια της ζωης σου,

ειναι η αφετηρια της δικης του ζωης!

Link to comment
Share on other sites

δεν ξερω τι να πω....

σιγουρα όμως είναι μια ζωη..

και δικαιωμα να αφαιρει ζωές δεν έχει κανείς...

<< μεγαλα λόγια>> ? μπορεί ....

οτι κι αν πω ειμαι εξω απο το χορο ...

αλλα το εισαι γονιος ειναι ευλογια και καταρα μαζι!

για αλλους λιγοτερο για αλλους περισσοτερο....

Ας ειναι αυτο το τελος να σηματοδοτήσει μια νεα αρχη για όλους εκεινους που εμειναν πισω...και αντεξαν!

"...ήρθες κι έφερες φως ο δικός μου Θεός

αγκαλιά μου εσύ ξεκινάει η γιορτή

θα΄ναι η τύχη με μας αν εσύ μ΄αγαπάς..."

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Ναι, babystar, δεν είναι για εσένα η ερώτηση, για τις υπόλοιπες μη εγκυμονούσες. Εσύ να σκέφτεσαι μόνο θετικά και μωρουδίστικα αγκού. Μην σε απασχολούν αυτά τώρα. Όλα θα πάνε καλά.

Link to comment
Share on other sites

δεν ξερω τι να πω....

σιγουρα όμως είναι μια ζωη..

και δικαιωμα να αφαιρει ζωές δεν έχει κανείς...

<< μεγαλα λόγια>> ? μπορεί ....

οτι κι αν πω ειμαι εξω απο το χορο ...

αλλα το εισαι γονιος ειναι ευλογια και καταρα μαζι!

για αλλους λιγοτερο για αλλους περισσοτερο....

Ας ειναι αυτο το τελος να σηματοδοτήσει μια νεα αρχη για όλους εκεινους που εμειναν πισω...και αντεξαν!

 

Σοφά τα λόγια σου Katianaki

Link to comment
Share on other sites

δεν μπορω να κρινω καμμια τετοια αποφαση... απλα σκεφτομαι το κοριτσακι που ηρθε μετα, αν το ρωτουσαν τι θα ελεγε ? αραγε ποσα τραυματα θα εχει απο αυτην την αποφαση? ισως τελικα ''εσωσαν'' μια ζωη και κατεστρεψαν αλλες 3...........? το καλο αυτου του παιδιου ποιο ηταν τελικα??τι χαρηκε απο τη ''ζωη'' που εζησε?:( ο θεος ας αναπαυσει την ψυχη του κ ας βρει εκει επανω οτι δεν ειχε εδω.

 

Και εγώ αυτό σκέφτηκα αμέσως.

Οι γονείς επέλεξαν να περάσουν την κόλαση

Αυτό την έζησε χωρίς να το επιλέξει.

Τελικά πόσο του στοίχισε στη φυσιολογική του εξέλιξη αυτό που βίωνε καθημερινά;

Ας μας πει η φίλη που το γνωρίζει

 

 

Όταν έκανα αμνιοπαρακέντηση παρακαλούσα (οπως όλες) να είναι φυσιολογικό. Αλλά αν δεν ήταν δεν θα δείλιαζα. Δεν θα κατάστρεφα τη ζωή του άλλου παιδιού μου. Μπορεί να ζούσα μετά σε αφόρητες τύψεις αλλά θα το ζούσα εγώ και όχι το άλλο μου παιδί....

.pngy3DLp3.png
Link to comment
Share on other sites

<<Δεν θα κατάστρεφα τη ζωή του άλλου παιδιού μου. Μπορεί να ζούσα μετά σε αφόρητες τύψεις αλλά θα το ζούσα εγώ και όχι το άλλο μου παιδί....>>

 

συμφωνω απολυτα.δεν θα μπορουσα να το εκφρασω καλυτερα

Link to comment
Share on other sites

Ο Θεός να μην αξιώνει γονείς να ζήσουν τέτοιο γολγοθά, ο άγγελος έφυγε και αναπαύεται, οι Άγιοι Γονείς του έμειναν να θυμίζουν σε εμάς όλους οτι ζωή δεν είναι η κατάκτηση της απόλαυσης αλλά η Αγάπη. Μπράβο τους!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Θα μου επιτρέψεις να μη συμφωνήσω..Είναι άλλο να ρίχνεις το παιδί όσο είναι στην κοιλιά και άλλο όταν γεννηθεί και το σκοτώσεις αφού δεις αν είναι υγιές ή όχι...Αν ήταν δε θα υπήρχε ο προγεννητικός έλεγχος και θα περιμέναμε να γεννήσουμε και μετά να το σκοτώσουμε όλοι μας.... Άλλωστε και ο νόμος μέχρι 24η βδομάδα σου επιτρέπει να το ρίξεις. Από εκεί και πέρα είναι άλλο θέμα...

 

Εκτός και αν δεν κατάλαβα τι λες.

babystar συγνωμη αλλα το οτι ο νομος επιτρεπει να κανεις την εκτρωση δεν σημαινει οτι αυτο που εχεις στην αγκαλια σου,δεν ειναι ανθρωπος με δικαιωμα να ζησει.το δίλημα ειναι ηθικο.

Ας ειμαστε ειλικρινεις.Οταν λεμε "δεν θελω να φερω στον κοσμο ενα αρρωστο παιδι"σημαινει ¨δεν μπορω να σηκωσω το βαρος της ευθυνης του γιατι θα δυσκολεψει τη ζωη μου..Ξερω οτι δεν ζω σε κρατος πρόνοιας και Ειλικρινα,δεν κατηγορω οσες εχουν αποφασισει εκτρωση,αλλα δεν θα συμβουλευα καποια να την κανει.Γιατι?επειδη ΔΕΝ μπορουμε να ξερουμε 100/100 με τις προγεννετικες εξετασεις εαν θα γεννηθει φυσιολογικο!Σας αποκαλυπτω οτι το παιδακι μου γεννηθηκε φυσιολογικοτατο(δοξαζω τον Θεο κ την Παναγια) σε πεισμα των κ...λοεξετασεων (ολων!) που ελεγαν για συνδρομο down!και κατι τελευταιο αλλα ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ:ο προγεννετικος έλεγχος ΔΕΝ σου εξασφαλίζει ότι το παιδι σου δεν θα γεννηθει: ΤΥΦΛΟ,ΑΥΤΙΣΤΙΚΟ,ΚΟΥΦΟ ή με οποιοδηποτε διανοητικο προβλημα,γιατι απλά ΔΕΝ ΔΙΑΓΝΩΣΚΟΝΤΑΙ.Να μην αναφερω τα ποσοστα λαθους διαγνωσης.

Εν κατακλειδι?Δεν μπορουμε ποτέ να ξερουμε τί εχουμε στην κοιλια μας ωστε να αποφασισουμε εμεις για το ποσο υγιες θα ειναι το παιδι που θα φερουμε στην κοινωνια.Οποτε...ο ΘΕΟς να μας φυλαει απο καποιο βαρυ σταυρό.. και ας αναπαυσει τον 35χρονο Αγγελο που καλεσε πισω στον ουρανο.

Link to comment
Share on other sites

Ο Θεός να μην αξιώνει γονείς να ζήσουν τέτοιο γολγοθά, ο άγγελος έφυγε και αναπαύεται, οι Άγιοι Γονείς του έμειναν να θυμίζουν σε εμάς όλους οτι ζωή δεν είναι η κατάκτηση της απόλαυσης αλλά η Αγάπη. Μπράβο τους!

συμφωνω Ειρηνη.Θα προσθεσω οτι επειδη ειμαι σε θεση να γνωριζω καποιους γονεις που εχουν παιδια με καθυστερηση και να εχω συζητησει μαζι τους,(εχω εργαστει με ατομα με ειδικες αναγκες)αυτοι οι ανθρωποι παρολες τις δυσκολίες τους,δεν ειχαν μετανιωσει καθολου για την επιλογη τους.. Γιατι?Εγω μπορω να μαντεψω..

Link to comment
Share on other sites

Πασχαλιατικο συμφωνω απολυτα μαζι σου,,,,οκ γω προσφατα εκανα αμνιο κ βρηκαν κτ στ χρωμοσωματα(τπτ το σημαντικο)κ αποφασισαμε ν τ κρατησουμε,,,γιατι το αγαπαμε παρα πολυ,,οφειλω να σου πω ομως οτι δν ειμασταν σιγουροι μεχρι που το ψαξαμε πολυ,,,θελει ομως πολυ θαρρος να το κανεις οταν ξερεις οτι υπαρχει κτ,,,,κ εχεις δικιο οτι μπορει να γινετε κ λαθος με τις εξετασεις,,,πολλα πραγμματα δν μπορουμε να τα ξερουμε απο τους προγεννετικους ελεγχους,,αλλα εχουμε δυναμη κ τολμη να αποφασισουμε κ να κανουμε μεγαλη ερευνα πριν πραξουμε οτιδηποτε.....

Link to comment
Share on other sites

Διαβάζοντας τα όσα γράφτηκαν...νιώθω ότι οφείλω να πω και εγώ τη γνώμη μου!Προέρχομαι από μια οικογένεια με 5 παιδιά!Η μεγάλη αδερφή μου...(το πρώτο παιδί των γονιών μου) γεννήθηκε με 100% αναπηρία!Όχι μόνο δεν μπορεί να κινηθεί ή να αυτοεξυπηρετηθεί αλλά ούτε καν να μιλήσει...!Ενώ οι γιατροί είχαν δώσει λίγα χρόνια ζωής...σήμερα είναι 33 χρόνων. Οι γονείς μου δεν το έβαλαν κάτω...έκαναν ακόμα τέσσερα παιδιά!Ποτέ δεν έλειψε η χαρά από το σπίτι μας...θυμάμαι τα παιδικά και τα εφηβικά μου χρόνια μεσα στη χαρά και στην ξεγνοισιά! Πηγαίναμε παντού όλοι μαζί...και η αδερφούλα μου μαζί χωρίς να στερηθούμε εξόδους...κοινωνικές εκδηλώσεις...γιορτές...χαρές και πάρτυ στο σπίτι μας!Οι γονείς μου την αντιμετώπιζαν και την αντιμετωπίζουν σαν ένα άγγελο ευλογίας στο σπίτι μας...και αυτό μετέδιδαν και σε εμάς!Την αγαπάμε πάρα πολύ...μάθαμε από μικρά παιδιά να τη φροντίζουμε..να την προσέχουμε...να την κάνουμε να γελάει...να παίζουμε..!Νομίζω λοιπόν...πως ρόλο παίζει η όλη αντιμετώπιση των γονιών...!Εμείς πάντως θεωρούμε την αδερφή μου...μεγάλη ευλογία για το σπίτι μας...γιατί κάθε μέρα διδασκόμαστε από αυτήν!

 

Ξυπνάς και γίνεται η ζωή απ' την αρχή...ξυπνάς και γίνομαι παιδί...

Link to comment
Share on other sites

τι να πω ειληκρινα δεν ξερω τι επιλογη θα εκανα και αν εκανα την επιλογη πως θα ηξερα οτι αυτη ειναι η σωστη!!!UcDqp3.png?NrTeP0qWdev155pr___.png

Ο ΣΟΦΟΣ ΔΙΧΝΕΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΑΙ Ο ΧΑΖΟΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ!!!!

 

 

Ειμαι μια εργαζομενη,συζηγος και μητερα που κανει ταντεμ σαν τρελη!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

 

Όταν έκανα αμνιοπαρακέντηση παρακαλούσα (οπως όλες) να είναι φυσιολογικό. Αλλά αν δεν ήταν δεν θα δείλιαζα. Δεν θα κατάστρεφα τη ζωή του άλλου παιδιού μου. Μπορεί να ζούσα μετά σε αφόρητες τύψεις αλλά θα το ζούσα εγώ και όχι το άλλο μου παιδί....

 

 

και εγω ετσι σκεφτομαι... και ο αντρας μου..

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξερω βρε παιδιά...δεν ξερω...

 

Στην Κυπρο οτν ζούσαμε ειχαν οι γονεις μου ενα απίθανο ζευγάρι που ειχε 3 παιδάκια...Το 2ο ηταν παιδι με ειδικές ικανότητες αλλά αυτο που θυμαμαι ακομη ειναι πως αυτο το παιδάκι (ο Πανικος) ειχε απίστευτη εξέλιξη απο την αγάπη και την ειδικη φροντιδα που έπαιρνε απο την μαμα του και τον μπαμαπά του...

 

Φυσικά καθε περιπτωση ειναι διαφορετική...Δεν ξερω σταλήθεια...

Τι ωραιο να εισαι μανουλα!!!

Link to comment
Share on other sites

Επιτρεψτε μου να παρέμβω.

Είμαι εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής, που σημαίνει ότι κάθε μέρα δουλεύω με παιδιά με ειδικές ανάγκες (όλων των μορφών) και με τους γονείς τους. Τη δουλειά αυτή την κάνω εδώ και 9 χρόνια (και θα την κάνω για πολλά ακόμα), που σημαίνει ότι έχω γνωρίσει πολλούς γονείς, πολλά παιδιά και πολλές διαφορετικές ανάγκες.

Από την πέιρα μου, λοιπόν, μπορώ να πω ότι οι περισσότεροι γονείς που γνώριζαν ότι το παιδί τους θα έχει κάποιο πρόβλημα αλλά επέλεξαν να το κρατήσουν, το ΄χουν μετανοιώσει. Καταρχήν δεν έχουν δική τους ζωή, καθώς κάθε τους κίνηση ορίζεται από τις ανάγκες του παιδιού. Τα ίδια τα παιδιά είναι πολύ χαρούμενα, γιατί οι γονείς κάνουν τα πάντα γι' αυτά, γιατί βρίσκονατι σε ένα περιβάλλον που περνάνε καλά, γιατί ακόμα και στο σχολείο προσπαθούμε να περνάνε καλά, γιατί έχουν τους φίλους τους κλπ. Το ότι το έχουν μετανιώσει που κράτησαν το παιδί, φυσικά, και δεν εξαρτάται από το ότι έχουν χάσει τη δική τους ζωή, αλλά από την έγνοια τους για το τι θα συμβεί στο παιδί όταν πλέον αυτοί δεν θα μπορούν να το φροντίζουν, είτε γιατί θα φύγουν από τη ζωή είτε γιατί δεν θα μπορούν να ανταπεξέρθουν στη φροντίδα του λόγω σωματικής αδυναμίας. Το παιδί αναγκαστικά κάποια στιγμή θα καταλήξει σε ίδρυμα. Στην Ελλάδα, το καλύτερο ίδρυμα (μιλάω και για ιδιωτικά αλλά και για δημόσια) μπορεί επιεικώς να χαρακτηριστεί ως άθλιο! Άρα το παιδί θα πάψει να περνάει καλά!

Όσον αφορά τους γονείς που δεν το έχουν μετανιώσει και λένε "παιδί μας ήταν, δεν μπορούσαμε να το πετάξουμε" ή "ο Θεός το έστειλε" έχουν κυρίως παιδιά με μικρότερα προβλήματα (ελαφριά ή μέτρια καθυστέρηση, παράλυση κλπ). Επίσης, οι περισσότεροι είναι με αντικαταθλιπτικά και ηρεμηστικά.

Τέλος, έχω παρατηρήσει ότι οι γονείς των παιδιών αυτών πολύ συχνα βγάζουν κακία πορς τους υπόλοιπους. Εμένα μου έχουν κάνει πολλές αναφορές στον προϊστάμενο γιατί "κοιτούσα τη μητέρα και με το βλέμα μου της απέδιδα ευθύνη για την κατάσταση του παιδιού" (δεν είναι ούτε ο ρόλος μου ούτε η θέση μου τέτοια ώστε να κάνω παρόμοιες κρίσεις, άλλο το τι σκέφτομαι αλλά σε καμία περίπτωση δεν το δείχνω), "η συμπεριφορά μου έδειχνε ότι ήθελα να πεθάνει το παιδί" (σε καμία περίπτωση) και άλλα παρόμοια.

Κλείνοντας, ναι οι γονείς που επιλέγουν να γεννήσουν ένα παιδί με πρόβλημα (προσοχή! που γνωρίζουν ότι θα υπάρχει π΄ροβλημα, γιατί όλα δεν φαίνονται) είναι ήρωες, αλλά ταυτόχρονα κάνουν και ζημιά τόσο στον εαυτό τους, όσο και στο ίδιο τους το παιδί (μελλοντικά).

Προσωπικά σε καμία περίπτωση δεν θα κρατούσα έμβρυο που υπήρχε περίπτωση να έχει πρόβλημα! Και μιλάω έτσι, γιατί καθημερινά είμαι μέσα σε αυτά τα παιδιά και γνωρίζω την κατάσταση από πρώτο χέρι.

Link to comment
Share on other sites

Με κάλυψε πλήρως το emmaki ως προς τις σκέψεις μου γιατί θα επέλεγα με σίγουρη διάγνωση ότι το παιδί μου θα έχει το οποιοδήποτε πρόβλημα να μην το φέρω στον κόσμο. Όχι για το γολγοθά μου αλλά για εκείνο το μετά... και επειδή αυτή τη στιγμή έχω ήδη ένα παιδί (υγιές ευτυχώς) δεν θα ήθελα σε καμμία περίπτωση να του φορτώσω έναν γολγοθά ακόμα στους δεκάδες που έχει να διανύσει ως πολίτης αυτού του κόσμου.

 

Κάποιος κακόπιστος ίσως ρωτούσε "τι θα έκανες στην περίπτωση που το πρόβλημα παρουσιαζόταν μετά" και θα του απαντούσα ότι αυτό είναι θέμα τύχης και σε καμία περίπτωση δεν είναι συγκρίσιμο! Σίγουρα πάντως δεν θα το πέταγα στον Καιάδα.

δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο!

(Λορέτα Ποντικίνα)

Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω!

Link to comment
Share on other sites

ειμαι φορτισμενη μετα την κηδεια στο σπιτι εχοντας αγκαλια και χαιδευοντας τα παιδακια μου...πολυ με συγκινησε το ενδιαφερον για το θεμα που δειξατε και πραγματικα ολες οι αποψεις ειναι σεβαστες...

στην εμμα στην οποια υποκλινομαι με θαυμασμο για το ιερο λειτουργημα που ασκει(καποτε μου ειπε ενας παπας οτι αυτοι οι ανθρωποι που προσφερουν εργο σε αυτα τα παιδια δεν χρειαζεται να πανε στην εκκλησια ..οι πορτες του παραδεισου θα ειναι ανοιχτες για αυτους)οτι η ειδικοτητα μου ηταν σε παιδια με ειδικες αναγκες (2 χρονια στο λονδινο παρακαλω)αλλα ποτε δεν το ακολουθησα γιατι δεν αντεχα..

συμφωνω σε οσα ειπε 100%.

οσο για το αλλο παιδι της οικογενειας παντρευτηκε πολυ μικρο γιατι ηθελε να φυγει απο το σπιτι..ευτυχως ηταν καλοτυχη αλλα δεν σπουδασε ουτε εκανε κατι αλλο..ισως αν ηταν σε αλλη οικογενεια να ηταν διαφορετικη η ζωη της.

τωρα πρεπει να γινει ο διαχωρισμος στην σοβαροτητα της παθησης πραγμα πολυ σημαντικο γιατι αυτο το παιδι σερνοταν σε ολη του τη ζωη...δεν ειχε εκδρομες και ολα τα ομορφα που περιεγραψε μια συμφορουμιτισα.ξαπλα ,ολες οι αναγκες στο κρεβατι και ο πατερας ως και σημερα το σηκωνε αγκαλια..σημερα το κουβαλησε για τελευταια φορα..

ειναι 66 χρονων μοιαζει με 80 αλλα ετσι οπως τον ειδα σημερα παρακαλω να ζησει για να δει τα εγγονια του και την αλλη πλευρα της ζωης εστω και αργα..

Link to comment
Share on other sites

Άρα μιλάμε για ποιότητα ζωής ίση με το 0 και υπό το μηδέν και για τον ίδιο αλλά και για τους γονείς... τι να λέμε;

 

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο!

(Λορέτα Ποντικίνα)

Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω!

Link to comment
Share on other sites

Διαβάζοντας τα όσα γράφτηκαν...νιώθω ότι οφείλω να πω και εγώ τη γνώμη μου!Προέρχομαι από μια οικογένεια με 5 παιδιά!Η μεγάλη αδερφή μου...(το πρώτο παιδί των γονιών μου) γεννήθηκε με 100% αναπηρία!Όχι μόνο δεν μπορεί να κινηθεί ή να αυτοεξυπηρετηθεί αλλά ούτε καν να μιλήσει...!Ενώ οι γιατροί είχαν δώσει λίγα χρόνια ζωής...σήμερα είναι 33 χρόνων. Οι γονείς μου δεν το έβαλαν κάτω...έκαναν ακόμα τέσσερα παιδιά!Ποτέ δεν έλειψε η χαρά από το σπίτι μας...θυμάμαι τα παιδικά και τα εφηβικά μου χρόνια μεσα στη χαρά και στην ξεγνοισιά! Πηγαίναμε παντού όλοι μαζί...και η αδερφούλα μου μαζί χωρίς να στερηθούμε εξόδους...κοινωνικές εκδηλώσεις...γιορτές...χαρές και πάρτυ στο σπίτι μας!Οι γονείς μου την αντιμετώπιζαν και την αντιμετωπίζουν σαν ένα άγγελο ευλογίας στο σπίτι μας...και αυτό μετέδιδαν και σε εμάς!Την αγαπάμε πάρα πολύ...μάθαμε από μικρά παιδιά να τη φροντίζουμε..να την προσέχουμε...να την κάνουμε να γελάει...να παίζουμε..!Νομίζω λοιπόν...πως ρόλο παίζει η όλη αντιμετώπιση των γονιών...!Εμείς πάντως θεωρούμε την αδερφή μου...μεγάλη ευλογία για το σπίτι μας...γιατί κάθε μέρα διδασκόμαστε από αυτήν!

 

ΜΠΡΑΒΟ στους γονεις σας κ σε ολους σας!!!!!!!!!!!

age.png

το παιδι σου δεν ειναι η συνεχεια της ζωης σου,

ειναι η αφετηρια της δικης του ζωης!

Link to comment
Share on other sites

Μόνο εσύ ξέρεις, πάντως πάντα υπάρχει η πιθανότητα το παιδί να μην έχει απολύτως τίποτα παρά τις εξετάσεις, έστω και αν δείχνουν κάτι τέτοιο. Είναι προσωπικό το θέμα γιατί αυτός που αποφασίζει επωμίζεται και το βάρος. Αν σκέφτεσαι το παιδί έχει δικαίωμα να ζήσει. Εύχομαι ποτέ να μην βρεθώ ξανά σε αυτή την θέση.

Link to comment
Share on other sites

Μόλις τώρα είδα το θέμα και συγκλονίστηκα! Πραγματικά άξιοι ΓΟΝΕΙΣ χωρίς ίχνος εγωισμού και διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν ουσιαστικά τη ζωή τους για χάρη του παιδιού τους... Δεν υπαρχουν λόγια τελικά για τέτοια προσφορά (για μένα "θυσία") στο παιδί σου. Το ότι δεν ήξεραν τότε τι παιδί θα έβγαινε και με τι προβλήματα τους κάνει ακόμα πιο άξιους. Πόσοι δεν εγκατέλειψαν και εγκαταλείπουν ακόμα τα παιδιά τους σε ιδρύματα για πολύ ελαφρύτερες αρρώστιες;; Και άλλοι θεωρούνται "ηρωες" που κάνουν τα αυτονόητα και έχουν μονίμως τα παιδιά τους δέσμια ψυχολογικά λέγοντας "ξερεις τι θυσίες έχω κάνει ΕΓΩ για σένα;;":evil:

Demi μπράβο σου που έστω και οσο άντεξες βοηθησες. Είναι προς τιμή σου που ξέρεις τα όριά σου. Ούτε εγώ θα άντεχα να φέρω στον κόσμο ένα παιδί που θα υποφέρει και εγώ θα υποφέρω μαζί του...:(

Να είναι καλά οι άνθρωποι πράγματι να αξιωθούν να δουν εγγόνια και να ανταμειφθούν έστω και αργά για τα όσα πρόσφεραν σ'αυτό το πλάσμα...

Link to comment
Share on other sites

πολυ συγκινητικη ιστορια!ο θες ν'αναπαυσει την ψυχουλα του κ να δωσει κουραγιο στος πικραμενους γονεις!:(

 

εγω το εχω συζητησει κ με τον αντρα μου τι θα καναμε αν καποιο μωρακι μας ειχε προβλημα κ ειμαστε κ οι δυο της αποψης οτι θα το κρατουσαμε!!βεβαια εξω απ'το χορο πολλα τραγουδια λεμε!δεν το εχουμε ζησει,δοξα το θεο,αλλα αυτη ειναι η γνωμη μας!!τωρα αν ποτε συμβει ελπιζω ν'ακολουθησουμε αυτη τη γνωμη κ να μην δειλιασουμε στα δυσκολα!

ναι θελει καθημερινη κ 24ωρη προσοχη,ναι θελει περισσοτερο φροντιδα,ναι θελει συνεχως να ξεχνας τη δικη σου ζωη κ να αφιερωνεσαι!!αλλα πιστευω αυτος ειναι κ ο ρολος του γονιου να αφηνει πισω τη ζωη του για να βλεπει το παιδι του ευτυχισμενο,ακομα κ αν αυτο εχει προβληματα!!αυτο δεν κανουμε ολοι με τα παιδια μας??δινουμε τα παντα για να εχουν οσο γινεται μια χαρουμενη ζωη!γιατι να μην το κανουμε κ οταν το παιδι μας ειναι αρρωστο??!

οσο για τα αδερφακια ενος αρρωστου παιδιου,θα συμφωνησω με τη lalala!!με συγκινησες πολυ!!γιατι να ειναι θλιμμενο καποιο αδερφακι??μπορουμε να το μαθουμε να αγαπαει το αδερφακι του,να το προσεχει,να το κανει να χαιρεται κ να γελαει,οπως κ κεινο κανει!!πιστευω αυτο στηριζεται στο πως θα διευθυνουν την κατασταση οι γονεις!

τωρα για το αν θα πεθαινα εγω πρωτη τι ζωη θα ειχε μετα το αρρωστο παιδακι μου,απλα εχω πιστη κ πιστευω να ανταμειφθει!!ο θεος ειναι μεγαλος κ δεν πιστευω να αφησει τους κοπους μου ετσι κ ουτε να αφησει το σπλαχνο μου να δυστυχησει χωρις εμενα!!

 

κ τελος θα τα δεχομουν ολα αυτα,πιστευω κ θελω να πιστευω κ στο μελλον,επειδη προσωπικα ειμαι της αποψης οτι δεν εχω κανενα δικαιωμα νάφαιρεσω μια ζωη!τωρα θα μου πειτε μιλαμε για εμβρυο!ναι για εμβρυο,αλλα δεν παυει να ειναι ανθρωπος,ενα ζωντανο ον!!κ γω δεν ειμαι θεος να αποφασισω αν θα ζησει,ποσο θα ζησει κ γιατι θα ζησει!!θα γινω χιλια κομματια για να ζησει οσο πιο καλα κ ευτυχισμενα γινεται τη ζωη που του χαρισε ο θεος κ την οποια μονο ο θεος μπορει να παρει πισω!!οσο θλιμμενη,κουρασμενη,απελπισμενη,ασχημη ζωη κ να εχει καποιος αυτο δεν του αφαιρει το δικαιωμα να γεννηθει!!θα τη ζησει κ αυτοι που τον αγαπουν θα την κανουν συνεχως ολο κ καλυτερη!!

 

αυτα απο μενα,χωρις καμια παρεξηγηση κ φυσικα χωρις να κρινω καμια αλλη αποψη!!παντα προσωπικα μιλαω!!!

''Κ όταν ξυπνάς κάθε πρωί,τον ήλιο σαν κοιτάξεις,στην αγκαλιά του πρωινού ποτέ να μην ξεχάσεις,να ψάχνεις μέσα στη ζωή τα άνθη τα λευκά της κ την ευχή μου θα τη βρείς μέσα στη μυρωδιά της''

ΝΙΚΟΣ-ΜΑΡΙΑ-ΘΑΝΑΣΗΣ!!!

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...