Το θελω.. και το θελω τωρα..

Κατι τετοιο εννοουσε ο ποιητης.. δηλαδη ο γιος μου οταν σημερα το απογευμα κυνηγουσε ενα κατα 5 χρονια μεγαλυτερο του κοριτσακι στον παιδοτοπο για να του παρει το "ταμαγκοτσι"...

Με αυτο το "ταμαγκοτσι" καθε φορα που παμε γινεται πανικος..

ερχεται η Νικολεττα με τα "ταμαγκοτσι" που δεν του τα δινει και ο χαρης χτυπιεται σαν τρελος..

συνηθως ειναι εκει η κορη της ιδιοκτητριας που του δινει το δικο της "ταμαγκοτσι" και ξεχνιεται..

Σημερα ομως εγινε το ελα να δει..

ενω πηρε το ενα "ταμαγκοτσι" κυνηγουσε το κοριτσακι γιατι ηθελε και το αλλο.. Το πεταξε αυτο που του ειχαν δωσει (εν τω μεταξυ ολα ιδια ειναι) , τσιριζε και εκλαιγε με μαυρο δακρυ..

Βρε καλε μου βρε χρυσε μου τιποτα..

Τι βολτες να τον κανουμε.. του δωσαμε ενα καρο παιχνιδια και λοιπα αντικειμενα.. τιποτα..

Ηθελε το "ταμαγκοτσι" του αλλου παιδιου.

Τον πιανω, τον εξηγω οτι δεν μπορει να το παρει.. τιποτα.. να τσιριζει καινα χτυπαει και το ποδι κατω..

Αφου του εβαλα λοιπον τις φωνες και μας ακουσε ολη η γειτονια, γιατι γυρισε το ματι μου αναποδα, τον πηρα κακην κακως και φυγαμε..

μετα εκλαιγε για τρια τεταρτα περιπου, το ενα ματι του ειχε ψιλοκλεισει απο το πολυ κλαμα αλλα εγω ανενδοτη.. Πηγαμε σπιτι και τον αρχισα στο κυρηγμα..

θα μου πεις επιασε τοπο? 20 μηνων ειναι..

Δεν ξερω.. αλλα θεωρω οτι απο τη στιγμη που ξερει να επιμενει και να χτυπαει και το ποδι κατω για να γινει το δικο του, ειναι σε θεση να καταλαβει οτι καποιες φορες δεν μπορει να γινει το δικο του.

Στεναχωρηθηκε που τον μαλωσα γιατι οντως δεν τον μαλωνω συχνα.. (αλλη μια φορα θυμαμαι)

ΟΜΩΣ...

Εγω "ταμαγκοτσι" δεν του παιρνω...

Πρωτον γιατι ειναι ενα παιχνιδι για πολυ μεγαλυτερα παιδια και δεν προκειτε να το αγορασω για να το κραταει ουσιαστικα στα χερια του.. και κινητο θελει.. τι σημαινει αυτο? θα του παρω κινητο? Μηπως θελει να εχει και δωρεαν χρονο ομιλίας? Μην τρελαθουμε κιολας..

και να οδηγησει θελει.. μηπως να του παρω μια φεραρι να του βρισκεται?

Δευτερον γιατι και να του παρω παλι των αλλων παιδιων θα θελει...

Γενικα ειναι απο τα παιδια που του κανουμε τα χατηρια μεσα στα ορια του λογικου..

δεν τον μαλωνουμε για ψυλλου πηδημα.. παντα ακολουθω τη μεθοδο "του αποσπαω την προσοχη με κατι αλλο" και πιανει..

Μεχρι σημερα..

Τα πραγματα θα μπορουσαν να ειχαν εξελιχθει πιο ομαλα..

θα μπορουσα να ειχα ζητησει απο το κοριτσακι να του το δωσει για λιγο και μετα απο 5 λεπτα θα το ξεχνουσε..

Ομως αν το εκανα τι θα γινοταν την επομενη φορα που θα ζητουσε κατι τοσο επιμονα? θα επρεπε παλι να του το δωσουμε?

Και αν ηθελε κατι το οποίο δεν γινεται να το παρει.. πχ το το ηλεκτρικο τρυπανι? Δεν ξερω αν αντεδρασα σωστα..

Πιστευω πως σε τετοιες καταστασεις δεν πρεπει να αφηνεις περιθωρια για .."επαναληψη"

Πιστευω πως με το να αντιδρασω ετσι απο την πρωτη φορα το πηρε το μυνημα..

Γιατι ουσιαστικα το εκανε πρωτη φορα..

Σε καποιο σημειο αισθανθηκα ασχημα.. Αισθανθηκα καπως σαν την "κυρια Θαλεια" απο το "Ρετιρε"(παλια σειρα στην τιβι) που ελεγε στον γιο της Ιασωνα "εγω που εκανα τοσες θυσιες για σενα.. και συ.."

Γιατι κατι τετοια του ελεγα..

Εγω ξυπναω απο της 5 το πρωι για να παω στη δουλεια.. ο πατερας σου θαλασσοπνιγεται και συ κανεις σαν τρελος για ενα ταμαγκοτσι?

Αντι να ερθω να ξεραθω στον υπνο τρεχω σαν την μουρλη στους παιδοτοπους για να παιξεις και συ χτυπιεται και κλαις και τσιριζεις για το βρωμοταμαγκοτσι που στην τελικη δεν ξερεις να παιζεις κιολας και αν σου το παρω θα το ψοφισεις απο την πεινα?(γιατι αυτο το παιχνιδι για οποιον δεν ξερει πεθαινει αν δεν το ταισεις)

Πρεπει να μαθεις οτι στη ζωη δεν περνουμε παντα αυτοπου θελουμε.. παντα θα υπαρχει κατι που δεν μπορουμε να το παρουμε και καλα θα κανεις να το μαθεις απο τωρα..

Και αν θες κατι πολυ θα πρεπει να μαθεις να το ζητας ευγενικα και οχι να το απαιτεις..

και οταν σου λενε οχι να το δεχεσαι και να περιμενεις.. (τωρα τι καταλαβε ενας θεος το ξερει..)

αυτα και αλλα πολλα του ελεγα.. το ξερω θα γελατε..

Αλλα ρε παιδια πραγματικα ενιωσα οτι εχασα εντελως την μπαλα..

Βλέπω αλλα παιδακια που κανουν ετσι και μου γυρναει το ματι αναποδα.. να το κανει και το δικο μου? Θα μου πειτε γιατι? Το δικο σου στο πηγαδι κατουρησε?

Ισα ισα.. ο χαρης εχει χιλιους λογους να το κανει.. Ειναι πρωτο παιδι, εγγονι ανηψι σε μια αρκετα μεγαλη οικογενεια.. Αν δεν γινει αυτο κακομαθημενο πιο θα γινει?

Το τεταρτο παιδι της μαριας της κουτσης?

Αλλα εγω δεν θελω..

Θελω να εχω ενα παιδι ανεξαρτητο και δυναμικο.. αλλα θελω να εχω και ενα παιδι που να εχει ορια.

Δεν θελω να εχω ενα παιδι που να με φοβαται.. θελω να εχω ενα παιδι που να με ακουει..

θελω να εχω ενα παιδι που να ξερει οτι οταν του λεω "οχι " και "μη" υπαρχει λογος και πρεπει να το σεβαστει..

Γινεται?

Ζηταω πολλα?

Αν αυτο δεν γινει απο τωρα πως θα μπορεσω αργοτερα οταν αυτο το παιδι θα φτασει στην εφηβεια να το προφυλαξω απο αλλα πραγματα?

Θελω ο γιος μου να γινει Ανθρωπος.. οχι ανθρωπακι..

Αχ αλλο θέλουμε εμείς για τα παιδιά μας, άλλο θέλουν οι πατεράδες, άλλο θέλεουν τα ίδια και τελικά μόνο ο Θεός ξέρει! Ας κανουμε σαν γονείς ότι μπορούμε και από εκεί και πέρα όπως έλεγε και η πεθερά μου ... έχει ο Θεός !!!

Αν δεν μου πείτε άμεσα τί είναι το ταμαγκότσι, θα αρχίσω να ανησυχώ. να ξέρω να το αποφεύγω βρε αδερφέ!

Αν δεν μου πείτε άμεσα τί είναι το ταμαγκότσι, θα αρχίσω να ανησυχώ. να ξέρω να το αποφεύγω βρε αδερφέ!

είναι ένα ηλεκτρονικό παιγνίδι που θεωρητικά έιναι ζωάκι ,για μεγαλύτερα παιδιά ...και είναι αυτό

Μη χειρότερα !

Τι το ταιζεις δηλ αυτό ?? (σορρυ που καταστρέφω το ποστ αλλα εχω πάθει πλάκα με τι παιζουν πλεον τα σημερινά παιδιά !)

xexe Dora

Δεν ξερω.. αλλα θεωρω οτι απο τη στιγμη που ξερει να επιμενει και να χτυπαει και το ποδι κατω για να γινει το δικο του, ειναι σε θεση να καταλαβει οτι καποιες φορες δεν μπορει να γινει το δικο του.

ναι μπορεί να το καταλάβει, αλλα απλώς αυτό δεν θα γίνει απαραίτητα με την πρώτη φορά,... δηλαδή η μάθηση αυτή διαρκεί,

και το πρόβλημα που κανει τους γονείς να απελπίζονται και ή να τα παρατάνε ή να θυμώνουν πάρα πολύ είναι η προσδοκία το ότι αυτό θα γίνει εκείνη την ημέρα

Βασικά σε τέτοιες περιπτώσεις απλώς τον παίρνεις αγκαλιά και λες

"εχεις αυτό το ταμαγκοτσι το δικό σου. . αυτόοο... (δείχνεις το άλλο που κρατάει το κοριτσάκι) ειναι της .. Άννας!

"αν θέλεις να το πάρεις ζήτα το ευγενικά (δείχνεις την κίνηση του χεριού στην καρδιά)

πες της παρακαλώ."

με λίγα λόγια δεν φευγεις, αλλα μένεις δείχνοντας στο παιδί σου πως μπορεί να αποκτήσει αυτό που θέλει. (οσο και να κλαιει και να ουρλιάζει, το κινητρο τελικα να αποκτήσει αυτό που θέλει θα το κανει να πει παρακαλώ ή να κανει την αντιστοιχη κίνηση)

ακόμα και αν αυτό που θέλει έιναι πολύ δυσκολο ή "εγωιστικό"

του δείχνεις οτι οκ - ΕΑΝ το άλλο παιδί θέλει να στο δώσει ή να στο δείξει,

θα στο δώσει εαν το ζητησεις με ευγενικό τρόπο.

λες κιόλας

"αν δεν θελει θα πρεπει να περιμενεις, μεχρι να θελει να στο ΄δωσει! "

δεν το συζητάς πολύ, καλύτερα και λες ξανά και ξανά

αν το θέλεις, ζήτα το ευγενικά

(και δεν τον αφήνεις φυσικά να κυνηγήσει το κοριτσι και να το πάρει με το ζόρι - παράλληλα δηλ τον κρατάς στην αγκαλιά σου).

κάποια παιδιά ειναι πολύ...επίμονα ας το πουμε έτσι, κάτι καλό βασικά για μετέπειτα,

οπότε δεν θέλεις να τους κόψεις αυτό, αλλα απλώς να τους δείξεις πως μπορούν να αποκτήσουν αυτό που θέλουν ευγενικά.

πχ αν σου ζητήσει αργότερα τηλέφωνο θα του πεις να σε βοηθάει, να κερδίζει ένα χαρτζηλίκι, και σιγά σιγά μετά απο ένα χρόνο δυο ή όταν μεγαλώσει (εσυ επιλεγεις το πότε) θα μπορεί να πάρει το κινητό.

μαλλον σε εξέπληξε που έβγαλε τέτοιιο πείσμα,

αλλά στην ουσία είναι ένδειξη ενός υγιές παιδιού οπότε προσπάθησε να δείς ότι όταν θυμώνεις για αυτό, χάνεται η ευκαιρία της συνενόησης για το πως να δράσει με επιθυμητό τρόπο.

εκεί είναι η όλη ουσία της οριοθέτησης,

δηλαδή δεν ειναι το θέμα να σταματήσει να θέλει πολύ γενικά ότι του κατέβει στο κεφάλι,

αλλα αυτό που θα του κατέβει στο κεφάλι, να μπορεί να το ζητάει με ευγενικό τρόπο.

Το συζητάτε βλεπετε τι γινεται και τι οχι και αναλογα πραττετε.

το κλάμα που έκανε για τρια τέταρτα ήταν επειδή αυτό που πέρασε, είναι ότι

απαγορεύεται να θέλει κάτι πάρα πολύ,...

πιθανώς ο λόγος που να ήθελε αυτ΄που κρατούσε το κοριτσάκι είναι επειδή μπορεί να συμπαθεί το κοριτσάκι και να το θεωρεί "θεό" του, και η προσπάθειά του και το πείσμα του να θελει το παιχνίδι που κρατούσε εκείνη,

να έχει να κάνει με το ότι στην πραγματικότητα ήθελε να νιώσει και εκείνος "θεός"....

οποτε στην ουσία το οτι φυγατε χωρίς να εχει αυτή την ευκαιρία, (πχ με υποδειξή σου πως να το αποκτήσει με ευγενικό τρόπο)

του πέρασε ότι παει η μαμά δεν μου επιτρέπει να γίνω φοβερός (να πάρω το ταμακοτσι της Αννης που είναι καλύτερο απο το δικό μου).

οπότε την επόμενη φορά, επιμένεις και ξαναλες όσο και να κλάιει η χτυπιεται και θελει να τρεξει να τραβήξει η να πιασει το οτιδήποτε,

πως θα το κανει και το δείχνεις σε παράδειγμα με ενα αλλο παιδάκι

"παρακαλώ μήπως μπορείς να μου δώσεις για λίγο αυτό να το δώ?"

γενικά δεν ηταν περίεργο που ήθελε το άλλο παιχνίδι, τα παιδιά το κάνουν αυτό συχνά. όταν με ευγενικό τροπο πάρουν αυτό που θέλουν και δουν ότι δεν ειναι κατι τρομερό τελικά, τους περνάει αυτό..

όμως - γενικά ειναι συχνά με μεγαλύτερα απο αυτόν παιδιά?...? πόσες ώρες την ημέρα?

εάν ναι, τοτε αυτό δεν είναι και τόσο καλό με την έννοια ότι μπορεί να εχει διαρκώς την αίσθηση ότι όλα τα αλλα παιδιά μπορουν να κανουν περισσότερα πράγματα ενώ εκείνος όχι ( και κατ επέκταση, οτι αυτα που εχει εκείνος δεν ειναι τοσο καλά) άρα θα θέλει να τα αποκτήσει παση θυσία πολύ λογικά, για να νιώσει, ισότιμος! ...

πάντως πραγματικά, είναι κατι πολυ φυσιολογικό η κατάσταση που περιέγραψες dora και δεν σημαίνει καθόλου ότι το παιδί σου θα γίνει κακομαθημένο!

απλώς είναι τώρα η ώρα, (πολυ φυσιολογικά) που θα μάθει πως να αποκτά αυτό που θέλει με επιθυμητούς τρόπους...

το πάτημα του ποδιού, είναι πείσμα - ένας τρόπος πχ ανεπιθύμητος, αλλά δεν σημαίνει αυτό οτι δεν θα μαθει να αποκτά αλλιώς τα πράγματα.

απο εκεί ξεκινάς, και το εξελίσσεις.

απλώς χρειάζεται να μενεις εκεί και να δείχνεις πως θα το πάρει ευγενικά παίρνοντας βαθιέεεες ανάσες έχοντας κλείσει το αυτί (με το μυαλό σου) στο οποίο φωνάζει μέσα...

ξέρεις τι? είναι σίγουρα διαφορετικά, όταν το εχεις δει σε άλλα παιδιά,

και διαφορετικά, εαν ειναι το δικό σου παιδί - δεν εχεις σίγουρα την ίδια ψυχραιμία ή ουδετερότητα,... και εγώ δηλαδή δεν ξέρω πως θα ήταν αν είχα αυτή την εμπειρία με δικό μου παιδάκι .

αν το σκεφτείς όμως έτσι εκείνη την ώρα ίσως σε βοηθήσει να αγνοήσεις το πείσμα και απλώς να καθοδηγήσεις. καλη επιτυχίαααα

Μαρία, το παιδί μου είναι ακόμα πολύ μικρό, αλλά πάντα διαβάζω τις συμβουλές σας με μεγάλο ενδιαφέρον. Μου φαίνονται πολύ έξυπνες και λογικές, και ελπίζω θα μου βοηθήσουν να προετοιμαστώ στις καταστάσεις όπως αυτή που περιγράφει εδώ η dora.

Σχετικά με την ερώτηση της Δώρας και την απάντησή σας, φαντάστηκα μια άλλη εξέλιξη και ήθελα να σας ρωτήσω. Ας πούμε το παιδάκι που έχει το παιχνίδι που θέλει ο δικός μου για Α ή Β λόγο δεν έχει σκοπό να του το δώσει, ούτε με την ευγενική αίτηση που μόλις με δυσκολία είχα μάθει το δικό μου. Δεν θα αποθαρρύνει αυτό το παιδί μου? Φαντάστηκα μια κατάσταση, όταν κάνω την καλύτερη μου προσπάθεια να εξηγήσω στο παιδί μου πως πρέπει να ζητήσει αυτό που θέλει ευγενικά, και αυτός μʼακούει και το κάνει, και ως απάντηση παίρνει μια κατηγορηματική άρνηση. Τι κάνουμε σε τέτοια περίπτωση? Δεν θα επηρεάσει αυτό την πίστη του παιδιού μου σε ευγενικούς τρόπους και γενικά στις συμβουλές μου?

Το κοριτσακι με το ταμαγκοτσι δεν το δινει ο κοσμος να χαλασει...

Το θεμα με το ταμαγκοτσι ειναι ενα θεμα που κραταει καιρο τωρα στον παιδοτοπο...

Το συγκεκριμενο κοριτσακι ειναι ενα παιδακι που ερχεται η μανα του (η μουλαρα κατ εμε) και το παραταει μονο του στον παιδοτοπο (ο οποιος χρεωνει το παιδι 3.5 € αν κατσεις και εσυ εκει και 5 € αν το αφησεις και φυγεις = φυλαξη) απο τις 5 που ανοιγει μεχρι τις 10 το βραδυ..

Ειναι ενα πολυ επιθετικο παιδι (και λογικο μου ακουγεται) το οποιο ερχεται καθε φορα με 2-3 ταμαγκοτσι τα οποία παει και κουναει μπροστα στα μουτρα των αλλων παιδιων που λογικο ειναι μετα να τα θελουν.. αλλα εννοειτε οτι δεν τα αφηνει ουτε να τα δουν... ειδικα στα μωρα που οτι δουν το θελουν... το κανει επιτηδες.. αν δεν κλαψουν για το ταμαγκοτσι παει τα τσιμπαει τα σπρωχνει κλπ.. γενικα σκοπος του ειναι να τα κανει να κλαινε.. (ειναι γυρω στα 7)

Παρα τις επανειλλημενες παρατηρησεις που εχει κανει η ιδιοκτητρια στη μανα του για να μην φερνει μαζι το παιχνιδι αυτη εννοειτε του το δινει γιατι αλλιως δεν καθεται μονο του στον παιδοτοπο..

Ο κανονας που ισχυει για ολα τα υπολοιπα παιδια δηλαδη "θα παρουμε τη μπαλα αλλα θα αφησεις και τα αλλα παιδια να παιξουν αλλιως η μαμα τα την παρει και θα παιξεις μονος σου στο σπιτι" δεν ισχυει γι αυτο το παιδι γιατι πολυ απλα ειναι εκει χωρις τη μανα του...

Η οποια μαλιστα μια φορα εκανε και φασαρια γιατι κλαιγανε πολλα και η ιδιοκτητρια το πηρε και το εκρυψε..

Τελος παντων.. κατα τη γνωμη μου ειναι λαθος της ιδιοκτητριας μου δεχεται να κραταει αυτο το παιδι.. χωρις την παρουσια της μανας..

Γιατι και πολλοι αλλοι γονεις της εχουν κανει παρατηρηση για το συγκεκριμενο..

Ισως αν σηκωνομαστε και φευγουμε τις μερες που το κραταει εκει (για 5 ευρω) και χανει τα δικα τας τα 15 (γιατι τουλαχιστον τοσα αφηνουμε καθημερινα) το παρει ειδηση οτι κατι τρεχει και το σταματησει..

dora εγώ τώρα λυπάμαι για το κοριτσάκι σκέψου πόσο άσχημα πρέπει ναν νοιώθει που ξέρει πως η μαμά της πάντα λείπει....λογικό δεν είναι αφού απο εκεί χάνει την προσοχή να προσπαθεί να τη βρεί αλλού? Ενοχλώντας δηλαδή τα μικρότερα και κάνοντάς τα να την προσέξουν?? Τί λάθη κάνουμε εμείς οι γονείς....

(για το ταμαγκότσι όπως κατάλαβες δεν έχω λύση για σένα λολ)

πχ αν σου ζητήσει αργότερα τηλέφωνο θα του πεις να σε βοηθάει, να κερδίζει ένα χαρτζηλίκι, και σιγά σιγά μετά απο ένα χρόνο δυο ή όταν μεγαλώσει (εσυ επιλεγεις το πότε) θα μπορεί να πάρει το κινητό.

Συγνώμη που αλλάζω το θέμα αλλά αυτό το σχόλιο μου κίνησε το ενδιαφέρον. Έχω την εντύπωση ότι είναι καλύτερα οι σχέσεις μας με τα παιδιά να μην καθορίζονται από τα λεφτά. Δηλαδή δε σκοπεύω ποτέ να αφήσω το παιδί να "αγοράσει" το δικαίωμα να αποκτήσει κάτι ή να κάνει κάτι. Αν θέλει κάτι που μπορώ να το πάρω, θα το πάρω, αλλιώς όχι. Αλλά μου φαίνεται λανθασμένο να του δημιουργήσω την αίσθηση ότι αν δουλέψει και φέρει τα λεφτά θα το αφήσω να αποκτήσει κάτι που διαφορετικά δεν του το προσφέρω εγώ.

Κάνω λάθος;

λοιπον

το να μην μας δινει καποιος πάντα, αυτό που θέλουμε εδώ και τώρα, ειναι ένα θέμα

το οποίο ανήκει στην πρωταρχική οριοθέτηση, που κάνεις σε ένα παιδί που αρχίζει και ζητάει πράγματα.

αυτή η οριοθέτηση δεν γινεται πάντα,

δεν ειναι δηλαδή πάντα δυνατό να γίνει -

και δεν ειναι καλό να γίνεται πάντα-

δηλαδή στο σπίτι ειναι σχεδον ανωφελο να γινει τετοια προσπαθεια μιας και το παιδί βλεπει οτι δεν υπαρχει καποιος βασιμος λογος (κατα αυτό έτσι) για να μην παρει αυτό που θέλει τώρα.

"ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ" = ΙΣΧΥΕΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΑΥΤΟ.

έτσι λοιπον το μαθαίνουμε να δεί τον λόγο απο ένα παράδειγμα με εξωτερικό παράγοντα.

όταν υπάρχει και άλλος εξωτερικός παράγοντας τότε είναι που πρέπει ο γονέας να το εκμεταλλευτεί, και να οριοθετήσει με αιτιολογηση τον εξωτερικο παράγοντα.

δηλαδή=

ο εξωτερικός παραγοντας μπορεί να είναι το κοριτσάκι, ο αστυνομος/τροχονομος, ο σερβιτόρος, η δασκάλα, ο ανηψιός , ο θείος.

χρησιμοποιούμαι αυτο τν εξωτερικό παράγοντα για να δείξουμε στο παιδί

οτι

ναι το ζητάει ευγενικά, και περιμενει να του το δώσει ο "εξωτερικός παράγοντας"

αλλά, αν δεν θελει ο εξωτερικος παραγοντας τι γινεται.

πολύ απλά, καποιες φορές μπορεί να μην θελει να μας το δώσει, ή να μην μπορεί.

όταν λοιπον το παιδάκι σας/μας, έχει ζητήσει ευγενικά,

και του λεμε κια μπράβο (ΠΑΝΤΑ) που ήταν ευγενικό

(μπράβο που είσαι ευγενικός!!!)

αυτό το μπράβο αρκεί

ότι και αν γίνει απο εκεί και πέρα για να μαθει αρχικά το να ζητά ευγενικά.

έτσι είτε πάρει είτε δεν παρει αυτό που θέλει, εχει πάρει την επιβράβευση απο εσάς, το πιο σημαντικό πράγμα ουτως ή άλλως!,

και ΤΟΤΕ, μετά την δική σας επιβράβευση για το ότι ζήτησε ευγενικά,

αν δειτε ότι δεν παιρνει αυτό που θέλει ή πάει να το αρπάξει

(το πιο συνηθισμένο!!!!)

επειδή νομίζει ότι το να ζητάμε κατι ευγενικα σημαινει ότι μετά θα παρουμε αυτό που θέλουμε ανεξάρτητα απο το άλλο παιδί,

εκεί οφείλουμε να εξηγήσουμε

(μετά απο την επιβράβευση υπενθυμίζω)

ότι

αν δεν θελει να στο δώσει, πρεπει να περιμενεις να στο δώσει,

και ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ για να μην βαζετε το παιδί σας να βασανίζεται περιμενοντας και να ειναι εξαρτημενο απο το τι θα κανει το άλλο παιδί,

προτείνετε κατι άλλο, επαναλαμβανοντας την επιβράβευση που ήταν ευγενικό.

με την επιβραβευση αυτή και την επανάληψη της,

τονίζεται η προσπάθεια, και η επιτυχία της προσπάθειας,

αντί να τονίζεται ή να μενει στο παιδί η αποτυχία.

έτσι λοιπον ακόμα και μια φαινομενική "αποτυχία" μπορείτε να την κανετε μεγάλη επιτυχία για το παιδί σας -

γιατι στην τελική, πιο σημαντικός είναι ο γονέας απο οποιοδήποτε ταμαγκοτσι.

και σίγουρα ξερετε να κλεψετε την προσοχή με φιλιά και αγκαλιές για να το κανετε να νιωσει περηφανο που ζητησε ευγενικά!

και λετε κιόλας, δεν πειράζει εμείς θα κανουμε κατι άλλο, κοιτατε στα ματια το παιδί σας με γλυκο βλέμμα δινοντας την εντύπωση οτι δεν τρεχει και τίποτα, τοσα παιχνίδια υπάρχουν να παίξουμε!

Όσον αφορά το ταμαγκοτσι, και το κορίτσι αυτό,

εχω ζησει κατι αναλογο, πραγματικά,

όπου υπήρχε προσκόλληση σε αντικείμενα και τσίχλες συγκεκριμένα, εξαιτίας μακρόχρονης απουσίας της μητέρας.

πολύ δυσκολο... και προκαλεί αντιπαλότητες μεγάλες γιατι τα άλλα παιδιά φυσικά πεφτουν στην παγίδα αυτή...

πολύ κρίμα..

γιατι δε μπορείς να αφαιρεσεις αυτό με το οποιο το παιδί ειναι τοσο δεμένο,... και ταυτοχρονα αυτό προκαλει τεράστια προβληματα σε ολη την ομαδα, μιλαμε για ΠΟΛΛΕΣ εντασεις που δε μπορείς να κανεις κατι για να τις σταματήσεις εκτός και αν σταματήσουν να υπάρχουν αυτά τα προιόντα...! Θυμάμαι, δηλαδή που ήμουν απελπισμένη γιατι πως να καταφερεις το σχεδόν αδύνατο?

η μητέρα αυτή δεν εχει αλλη δυνατοτητα? γιατι το κανει αυτό ξερετε λεπτομερειες? δεν εχε καποιον αλλο προφανως και δουλευει? ή όχι?

εγώ θα έκανα κινήσεις αν ήξερα ότι εχει και αλλη επιλογή,

εάν δουλευει όντως, τότε.... μαλλον θα δυσκολευόμουνα να διώξω το παιδάκι αυτό που πιθανως ειναι ο μονος τροπος για να μην ειναι κλεισμένο στο σπίτι πχ. Εάν γνωριζα όμως ότι η μητέρα αυτή εχει και αλλη επιλογή, και ξοδευει χρήματα σε αλλα πραγματα, θα ήμουν ακαθεκτη στο να προσπαθήσω να την κανω να καταλαβει (μεσω του παιδοτοπου και οργανωσης των γονέων εκεί) οτι αυτό που κανει ειναι πολύ μεγάλο λάθος.

Το παιδί αυτό ούτε περνάει καλά γιατι εχει μαθει να διασκεδάζει με το να βλεπει τα αλλα παιδιά όχι σαν ισοτιμα και σαν φίλους, αλλά σαν ανταγωνιστές,

και όσο περναει ο καιρός τόσο αυτό παγιώνεται, τόσο αργότερα, δεν θα εχει μαθει να κανει φίλους χωρίς να υπάρχουν αλλα κινητρα...

η προσκόλληση σε παιχνίδια γενικά είναι κατι που πάντα δεν βοηθάει στις κοινωνικές επαφές,

παρόλο που είναι κατι που ηρεμεί τα παιδιά, και κανει καλό και δείχνει φυσικά μια ανάγκη όταν υπάρχει η οποια πρεπει να καλυφθεί,

οποτε για να σταματησει κατι τετοιο πρεπει να δοθούν στο παιδι πραγματικές και σωστές λυσεις για το πως να περναει καλα κ χωρίς το παιχνίδι.

δεν μπορεί δηλαδή να ειναι στοχος κατευθείαν να απαγορευτεί στο παιδί αυτό να εχει τα ταμαγκοτσι του.

Θα μπορουσε η παιδαγωγός στον παιδότοπο δηλαδή να το βαλει στο πρόγραμμα σταδιακά να ασχοληθεί και να δείξει άλλα παιχνίδια. κτλ. έτσι ώστε το παιδί αυτο να μαθει να παίζει και να περναει καλα χωρίς το ταμαγκοτσι

αλλα αυτο φαντάζομαι δε γινεται σε εναν παιδότοπο που εχει αλλους στοχους....

Θα σου πω τι κανει η συγκεκριμενη μανα...

Παει για καφε... με τον γκομενο (δεν ειναι παντρεμενη.. )υπαρχει καποιος που εμφανιζετε σαν πατερας.. αλλα δεν ειναι..

....

κρίμα... δε φτάνει που το παιδί εχει μονο εκείνη, και εξαρτάται απο αυτο το ένα άτομο, το αφήνει μονο του ολη την ημέρα μάλλον... . . . .

Καλά δεν ήξερα ότι υπάρχουν παιδότοποι που κάνουν φύλαξη Βρε Dora Μήπως να αλλάζετε παιδότοπο...Γιατί είναι κρίμα και για σένα αλλά και για τον Χαρούλη να πηγαίνετε σε ένα μέρος για να ξεσκάσει το παιδί και στο τέλος να σας βγαίνει ξινο