Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΗ ΠΟΤΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ???


pitsipopaki

Recommended Posts

Το μόνο που θέλω ειναι να ειναι καλα το μωρακι μου φυσικα , κατα τ αλλα ο ανδρας μου εμεινε προσφατα ανεργος και οσο περναει ο καιρος μου σπαει τα νευρα ολο και πιο πολυ το γεγονος αυτο και ο ιδιος, μου φταινε ολοι και ολα δεν θελω να βλεπω κανεναν ,μου σπαει τα νευρα το σπιτι μου, η οικογενεια μου,οι φιλες μου ,ολοι γενικοτερα και ολα.Κλαιω ολη την ωρα, σκεφτομαι συνεχεια οτι εκανα λαθος που παντρευτηκα , νιωθω αχρηστη σαν μανα ,συζυγος, γυναικα, ανθρωπος...νομιζω οτι ειμαι στα ορια καταθληψης αν δεν την εχω παθει ηδη...

τα βαζω και με τον εαυτο μου που δεν ειμαι ευχαριστημενη ποτε και με τιποτα.

δεν ξερω πια τι να κανω, εχω απελπιστει με την κατασταση μου, σκεφτομαι να παρω γνωμη ειδηκου αλλα ντρεπομαι τα κουτσομπολια μετα που θα γινονται πισω απο την πλατη μου. Το παιδι μου ειναι το μονο που μου δινει ανασα για ζωη, το υπεραγαπαω και αισθανομαι που τυχερη που το εχω.κατα τ αλλα αστα να πανε.

Επρεπε να τα βγαλω απο μεσα μου,

αν και τελεικα ειμαι μην ανοιξω το στομα μου ,μονο γκρινια απαισιοδοξια και στεναχωρια βγαζω για ολα και ολουσ χωρισ λογο ουσιαστικο.

Μα τι μου συμβαινει τελοςπαντων?????????

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Μήπως φταίει που έμεινε άνεργος ο άντρας σου ?? που είναι όλη μέρα σπίτι.. που από ότι φαντάζομαι και εκείνος δεν θα είναι καλά ψυχολογικά και δημιουργούνται εντάσεις?? ΄

Προσπάθησε να κάνεις κάτι δημιουργικό, να κάνεις κάτι για σένα που να το ευχαριστηθείς γιατί νομίζω ότι η αυτοπεποίθηση σου κάπου έχει χαθεί και χριεάζεται να την ξαναβρεις και μάλιστα γρήγορα!!!!!!!!

 

Να σε ρωτήσω κάτι εσύ δουλεύεις, ασχολείσαι με κάτι στον ελεύθερο χρόνο σου ?

Link to comment
Share on other sites

καταρχας σε ευχαριστω για την απαντηση σου,ειχα αναγκη να τα πω, δυστυχως η αυτοπεποιθηση μου ειναι στον πατο τελειως..,

σιγουρα παιζει μεγαλο ρολο το οτι εχασε τη δουλεια του ο αντρας μου αλλα εντασεις δεν εχουμε και ειναι ολη μερα στο ψαξιμο οποτε δεν τον βλεπω ασ πουμε απ το πρωι ως το βραδι.Εγω δεν ασχολουμαι με τιποτα αλλο εκτος το μωρο μου δεν δουλευω δεν εχω που να το αφησω και για παιδικο ουτε λογος τωρα που δεν εχουμε και δουλεια...

Link to comment
Share on other sites

Αν και δεν είμαι η καταλληλότερη για να σε συμβουλέψω, η mama maria είπε το πολύ σοφό να βρεις κάτι δημιουργικό να απασχοληθείς, γιατί και μόνη σου καταλαβαίνεις ότι η απραξία σε έχει ενοχλήσει. Καλό το μωρό, καλό το νοικοκυριό, αλλά όταν βλέπεις ότι τα νεύρα σου αρχίζουν και κλονίζονται, πρέπει να κάνεις κάτι για τον εαυτό σου. Όχι κάτι φοβερό ή που να κοστίζει. Απλά να βρεις κάτι να απασχολείς το μυαλό σου. Ακόμα και πλέξιμο...Αν δεν ξέρεις, να σου στείλω site να μάθεις, να απασχολείς το μυαλό σου. Για μένα λειτουργεί πολύ αγχολυτικά!Μη γελάς, σε βλέπω!

EukOp3.png 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

pitispopaki έλα να τα βάλουμε στη σειρά έτσι όταν θα πας για ύπνο να δεις τα πράγματα από μια άλλη οπτική... ας πούμε πιο αισιόδοξη...

το θέμα δουλειάς... εκτός του ότι είναι αναγκαία πέρα από το οικονομικό στοιχείο είναι πολύ σημαντική στο να αυξάνει την ανάγκη μας για πολλά πράγματα (δεν είναι του παρόντος) και προπάντων την αυτοπεποίθηση μας ότι προσφέρουμε στην κοινωνία.... και ξαφνικά χάνεται η δουλειά αλλά δεν πρέπει να αφήσουμε την αυτοπεποίθηση μας να χαθεί. ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ και μάλιστα πάρα πολλά... στον άντρα σου , στο παιδί σου, στο σπίτι σου. Είσαι συνέχεια εκεί... και αυτό σου έχει μπλοκάρει το εσωτερικό σύστημα της ανεξαρτησίας σου (δική μου ατάκα). Σκέψου το λίγο.... Αν από ένα καθημερινό οχτάωρο έπεσες κατευθείαν μέσα στο σπίτι και είναι και συνεχιζόμενο , είναι η αιτία που έχεις αποπροσανατολιστεί και σου φταίνε όλα...

 

Χρειάζεται λοιπόν να αλλάξεις παραστάσεις... να γνωρίσεις νέους ανθρώπους , να κάνεις μια καινούρια αρχή με τους παλιούς... και αν φορτίζεσαι ψυχικά με τους φίλους σου (για οποιαδήποτε λόγο) κάνε κάτι εντελώς διαφορετικό ...γιατί δεν πας μια βόλτα... τι έχει κοντά στο σπίτι σου που να είναι ενδιαφέρον... ο δήμος σας δεν έχει πολιτιστικό οργανισμό??? πήγαινε να ρωτήσεις.... υπάρχουν πολλές εκδηλώσεις... ξεκινάει η έκθεση βιβλίου.... η εκθεση ανθοκομικής.... ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ που να σε γεμίσει και να νιώσεις ότι αφιερώνεις χρόνο στον εαυτό σου. Αν θα μπορούσε ο σύζυγος να κρατήσει και το μωρό για κανα δίωρο, όταν θα γύριζες σπίτι θα την ένιωθες την διαφορά. !!!

Link to comment
Share on other sites

μην αισθανεσαι σαν να επαθες σχιζοφρενεια.. ειναι οντως δυσκολη η φαση που περνατε οικογενειακως.. τωρα που ανοιγει ο καιρος βγαινε εξω με το μικρο σου για να ξεσκας, αφηνε μονο και τον αντρα σου λιγο, για να μην μαλωνετε με το παραμικρο.. προσπαθησε να ασχολεισαι με τον εαυτο σου για να σου φιαχνει οσο γινεται η διαθεση.. εμεις περασαμε παρομοια φαση πριν 1χρονο, ηταν μερες που μου ρχοταν να πεσω απο το μπαλκονι κι αλλες μερες που ξυπνουσα κι ελεγα"οχι θα ειμαι βραχος για τον αντρα μου που χρειαζεται στηριξη και για το παιδι μου που δε φταιει να με βλεπει κατσουφα".. ειναι δυσκολο, σε καταλαβαινω αλλα να σκεφτεσαι θετικα. εμενα ο αντρας μου ηταν σχεδον ανεργος και οικονομικα ειμασταν χαλια και ξαφνικα βρηκε καινουρια δουλεια, πολυ καλυτερη απο την προηγουμενη.. να ελπιζεις παντα και να μην αφηνεις τις μερες να περνανε μεσα στη θλιψη γιατι αυτο το καταλαβαινει και το μωραακι σου και καταστρεφει και τον γαμο σας..

the hand that rocks the cradle, is the hand that rules the world..

πριγκιπακος και νεραϊδουλα ..

Link to comment
Share on other sites

το οικονομικό είναι πολύ σοβαρό θέμα για να οδηγήσει κάποιον σε απόγνωση! να χεις την ελπίδα ότι θα λυθεί γρήγορα!

και μέχρι τότε να βλέπεις μόνο θετικά την οικογένεια και τους φίλους σου γιατί αυτοί και μόνο θα σε βοηθήσουν να τα ξεπεράσεις όλα!

22-12-06

20-08-09

I0Uqp2.png

Link to comment
Share on other sites

τι να πω βρε κοριτσια σας ευχαριστω ολες που με καταλαβαινετε και με ανεβαζετε, συμφωνω με ολες σας και πραγματικα μεσα μου προσπαθω να ειμαι αισιοδοξη αλλα δεν σασ κρυβω οτι νιωθω και τρομερη ανασφαλεια τωρα με την ανεργια του αντρα μου και για το μελλον μας και ολο αυτο μου γυρναει σε νευρα και εγωισμο.Το οτι δεν μπορω εγω να δουλεψω με τρελενει και νιωθω το μυαλο μου να γινεται τυροπιτα σιγα σιγα ...(εκει που ημουν σπιρτο τωρα με το ζορι μπορω να κανω μια μαθηματικη πραξη που λεει ο λογος)...τι να πω ,εχω πολυ κακη διαθεση αποψε και με εχει παρει παρει απο κατω,οποτε κανω κηνηση να γραφτω καπου που με ενδιαφερει πχ να παρακολουθησω καποια σεμιναρια κτλ με το που πιανω ακουστικο να παρω τηλ να γραφτω τελευταια στιγμη το κλεινω γιατι μονολογω: ΄΄τι τα θες τωρα?κ που θα αφησεις τον μικρο?και θα τρεχεις με αχγος και αστα΄΄...και ετσι δεν κανω τιποτα για μενα.τοσο απλα.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

οσο κι αν σου ακουγεται εγωιστικο, τωρα ΠΡΩΤΑ εσενα να κοιτας. αν δεν εισαι εσυ καλα, ουτε το μικρο σου θα ειναι, ουτε ο αντρουλης σου θα βρει δυναμη τωρα. δεν ειπαμε να πας σε σπα να ξοδεψεις ενα σωρο λεφτα.. αλλα καθε δημος π.χ. εχει φθηνα προγραμματα γυμναστικης η αλλες δραστηριοτητες.. 1 την βδομαδα να ξεχνιεσαι λιγο.. αν εχετε χωριο η γονεις στην επαρχια(αν μενετε σε πολη) πατε δυο μερουλες.. μονο που θα δειτε ποσο θα το χαρει το μωρο θα σας φιαξει το κεφι και ειναι και τζαμπα.. οταν θα τελειωσει η μπορα και θα φιαξουν τα πραγματα θα θυμασαι οτι τα αντιμετωπισες ολα με το κεφαλι ψηλα..

the hand that rocks the cradle, is the hand that rules the world..

πριγκιπακος και νεραϊδουλα ..

Link to comment
Share on other sites

εμενα τωρα μπαινει το διαβολακι στο κεφαλι μου και μου λεει ..τι γινεται αν δεν βρει δουλεια ο συζηγος??? και αν βρει και αργοτερα την ξαναχασει?? εμεις τι θα κανουμε? εχω συνηθησει να ειμαι ανεξαρτητη και το οτι κρεμομαστε απο τα χερια του συζηγου μου κοντευει να με τρελανει..τον αγαπαω δεν λεω αλλα αυτο που με ενδιαφερει ειναι το μελλον του μωρου μου και τιποτα αλλο και αν δεν εχει δουλεια πως θα χει μελλον το μικρο μου???? τα χω βαλει μαζι του , αντι να μου βγει συμπαρασταση και κατανοηση εχω θυμο και ανασφαλεια.. τελοσπαντων ,θα σας τρελανω στο τελος, μονο απαισιοδοξια και παραπονο ειμαι αποψε, σας ευχαριστω ολες για την συμπαρασταση και τα λογια παρηγοριας που μου λετε, ελπιζω να βρω ενα τροπο να κανω κατι για μενα για τον εγωισμο μου για την αυτοπεποιθηση μου... φιλια σε ολες, καληνυχτα

Link to comment
Share on other sites

΄΄τι τα θες τωρα?κ που θα αφησεις τον μικρο?και θα τρεχεις με αχγος και αστα΄΄...και ετσι δεν κανω τιποτα για μενα.τοσο απλα.

 

Το μικρό θα τον αφήσεις για ένα δίωρο σε ένα 24ωρο για να κάνεις αυτό το σεμινάριο... δεν θα πάθει τίποτα... δεν επιστρέφεις και στην δουλεια.. έτσι δεν είναι ? μην νιώθεις ενοχές... αντιθετως θα ένισχύσεις την αυτοπεποίθηση σου...

 

Παράθεση ultraviolet:

οσο κι αν σου ακουγεται εγωιστικο, τωρα ΠΡΩΤΑ εσενα να κοιτας. αν δεν εισαι εσυ καλα, ουτε το μικρο σου θα ειναι, ουτε ο αντρουλης σου θα βρει δυναμη τωρα. δεν ειπαμε να πας σε σπα να ξοδεψεις ενα σωρο λεφτα.. αλλα καθε δημος π.χ. εχει φθηνα προγραμματα γυμναστικης η αλλες δραστηριοτητες.. 1 την βδομαδα να ξεχνιεσαι λιγο.. αν εχετε χωριο η γονεις στην επαρχια(αν μενετε σε πολη) πατε δυο μερουλες.. μονο που θα δειτε ποσο θα το χαρει το μωρο θα σας φιαξει το κεφι και ειναι και τζαμπα.. οταν θα τελειωσει η μπορα και θα φιαξουν τα πραγματα θα θυμασαι οτι τα αντιμετωπισες ολα με το κεφαλι ψηλα..

 

έτσι ακριβώς...

 

κάνε μια θετική και αισιόδοξη σκέψη πριν να κοιμηθείς και όλα θα τα δεις καλύτερα...

Κορίτσια καληνύχτα σε όλες μας ...και να έχουμε μια καλύτερη μερα αύριο!!!!!!

Επεξεργάστηκαν by mama maria
διακοπή σύνδεσης
Link to comment
Share on other sites

pitispopakι, σε θελω δυνατη.Και οχι για μενα που δε σε γνωριζω.Πιστευεις πως μονο εσυ νιθεις ανασφαλεια για το μελλον σας? Εγω και εκατομμυρια ανθρωποι μαζι σου. Σπουδαζω δυο παιδια,εγω και ο συζυγος εργαζομαστε σε ιδιωτικο τομεα και σε επαγγελματα που πληττονται απο τη κριση. Τι νομιζεις μονο για σας ειναι δυσκολα τα πραγματα?

Θα σου προτεινω, να βγεις απο το τρυπακι που επεσες, να σταθεις διπλα στον αντρα σου που νομιζω οτι εχοντας αντιληψη οτι βασιζεστε πανω του, λυγιΖει απο το βαρος της ευθυνης και δεν ειναι στα καλυτερα του. Αν τον αγαπας και θελεις να βοηθησεις το γαμο σου, στασου πλαι του βραχος. Με αισιοδοξια και πιστη ολα θα βρουν λυση. Ξερω ειναι πολυ δυσκολο αυτο που σου ζητω να κανεις. Ειναι ομως ο σωστος δρομος. Οσο ακροβατεις στο τεντωμενο σχοινι, τα πραγματα θα γινονται χειροτερα. Ηρεμησε και θυσιασε τις δυναμεις σου στο βωμο της οικογενειας.

Ενας απο τους λογους που γινομαστε ζευγαρι, ειναι για να στηριζει ο ενας τον αλλο σε δυσκολες στιγμες. Μην του γυρνας την πλατη.Σε χρειαζεται. Ειμαι σιγουρη πως θα τα καταφερεις. Και, ψαξε κατι να κανεις οχι για να ξεχαστεις και να ξεφυγεις απο το σπιτι, αλλα για να βοηθησεις στο σπιτι.

Η δυναμη ειναι μεσα σου. Αναζητησε την και θα τη βρεις.

Θα χαρω να μαθω τα αυριανα σου συναισθηματα.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Να πω και εγω μια ιδεα? Ολα ξεκινανε απο το οτι δεν εχεις ανεξαρτησια οικονομικη/εξαρτασαι πληρως απο τον συζυγο και σκεφτεσαι πανω απο ολα το παιδι. Πολυ σημαντικα ολα αυτα. Και εγω σπιτι ειμαι και μεγαλωνω την μικρη ΑΛΛΑ εχω απο μονη μου καποια μικρουλια εισοδηματα τα οποια μπορουν να μας κρατησουν ΑΚΟΜΑ και αν ο συζυγος δεν δουλευε για λιγο χρονο και ισως και γιαυτο να μην αισθανομαι την απογνωση την δικη σου, αν και νιωθω πολυ καλα το μυαλο 'τυροπιτα' το οποιο λες και φυσικα την μεγαλη κουραση του να δουλευεις 24 ωρες το 24ωρο, 7 μερες την εβδομαδα ΣΥΝΕΧΕΙΑ χωρις σταματημο (η δουλεια της μανας/νοικοκυρας). Τωρα για την δικη σας περιπτωση που ειναι λιγο διαφορετικη εχω να προτεινω κατι εκτος του στυλ μου (δεν το εχω ξανακανει εδω μεσα). Υπαρχουν παιδικοι σταθμοι δημοσιοι που δεν πληρωνεις τπτ αν ειχεις εισοδημα (νομιζω) μεχρι 20,000 τον χρονο. ή δινεις ενα μικρο πολυ μικρο ποσο πρεπει ομως να το ψαξεις. Ειναι πολυ αξιολογοι εχω ακουσει. Εγω δεν εχω αυτη την επιλογη γιατι ΔΕΝ παιρνουν παιδια με εισοδηματα ανω καποιου ποσου και ειναι λογικο. Αφηνουν θεσεις ανοιχτες για αυτους που πραγματικα το χρειαζονται. Εγω λοιπον θα ελεγα ψαξε το θεμα του δημοσιου παιδικου σταθμου, και αν καταφερεις να βρεις ακρη, αφηνεις το μικρακι σου εκει και ξεκινας καποια δουλεια για να υπαρχουν ΚΑΙ περισσοτερα εισοδηματα ΚΑΙ μεγαλυτερη ανεξαρτησια και σιγουρια για το μελλον και το παιδι σας. (εγω τα λεω αυτα?........φτου φτου.........).......αλλα τελικα η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη και για την φαση την δικια σου μονο αυτο θα μπορουσα να προτεινω. Θα σου περασει αυτο που εχεις ΜΟΝΟ οταν αισθανθεις σιγουρια για το μελλον. Σιγουρια που ΕΣΥ θα μπορεις να ελεγχεις .......

Don't give me love, i've had my share. Give me the truth instead.....

Link to comment
Share on other sites

pitsipopaki πιστεύεις ότι ο σύζηγός σου δεν πιέζετε να ξέρει ότι έχει 2 στόματα να ταίσει και 1 αυτός 3 και να είναι άνεργός? Πιστεύεις το θέλει??? Είναι πολύ πιεσμένος και αυτός αλλά μάλλον δεν το δείχνει για να μην σε κάνει χειρότερη από ότι δείχνεις...

Είσαι όλη μέρα μέσα και κάθεσαι και κάνεις ότι κάνω εγώ που είμαι σπίτι λόγω ανεργίας....σκέφτεσαι και γίνονται όλα ένα βουνό και πέφτουν και σε πλακώνουν...Πήγενε μια βόλτα με το νινάκι σου έξω, στους γονείς σου.

Δώσε χρόνο στον άνδρα σου να ηρεμήσει να δεί τι θα κάνει και αυτός...Μην σκέφτεσαι τι θα κάνετε αν βρεί άλλη δουλειά και την χάσει και αυτήν...Δεν σκεφτόμαστε έτσι γιατί απλά αν ήτανε έτσι θα είχαμε παντρευτεί όλες επιχειρηματίες και Ωνάσηδες...

Στην πρώτη φάση να σκέφτεσαι να βρεί μια δουλίτσα (έστω και οποιαδήποτε) να ζήσετε και όχι αν θα χαθεί και αυτή....

Θέλετε τον χρόνο σας και οι 2 και επειδή εσύ όπως λες έχεις άπλετο( και ας μην το θες) αξιοποιησε τον με κάποιο τρόπο...Ξεκίνας να ζωγραφίζεις, αν δεν πιάνει το χέρι σου πλέξε όπως είπαν και πιο πάνω, ξέρεις τι έχω φτιάξει εγώ όσο καιρό είμαι άνεργή??? ουουουοουουου πολλά πράγματα...

Πάρε το παιδί σου και πήγενε καμιά βόλτα, σταμάτα να αποπέρνεις συγγενείς - γονείς και φίλους γιατί αυτοι θα σε κάνουν να ξεχνάς τα προβληματα σου και πήγενε να πιεις καφέ μαζί τους....

Στήριζε τον άνθρωπό σου σε έχει πολύ μεγάλη ανάγκη τώρα, μην τον αποπέρνεις και τον περιφρονείς....Βοήθησε τόν...!!!

 

Φιλιά

Link to comment
Share on other sites

εμενα τωρα μπαινει το διαβολακι στο κεφαλι μου και μου λεει ..τι γινεται αν δεν βρει δουλεια ο συζηγος??? και αν βρει και αργοτερα την ξαναχασει?? εμεις τι θα κανουμε? εχω συνηθησει να ειμαι ανεξαρτητη και το οτι κρεμομαστε απο τα χερια του συζηγου μου κοντευει να με τρελανει..τον αγαπαω δεν λεω αλλα αυτο που με ενδιαφερει ειναι το μελλον του μωρου μου και τιποτα αλλο και αν δεν εχει δουλεια πως θα χει μελλον το μικρο μου???? τα χω βαλει μαζι του , αντι να μου βγει συμπαρασταση και κατανοηση εχω θυμο και ανασφαλεια.. τελοσπαντων ,θα σας τρελανω στο τελος, μονο απαισιοδοξια και παραπονο ειμαι αποψε, σας ευχαριστω ολες για την συμπαρασταση και τα λογια παρηγοριας που μου λετε, ελπιζω να βρω ενα τροπο να κανω κατι για μενα για τον εγωισμο μου για την αυτοπεποιθηση μου... φιλια σε ολες, καληνυχτα

Pitsipopaki,

 

Καλημέρα και από εμένα. Καταλαβαίνω απόλυτα τις ανασφάλειες που σε πνίγουν, μα ένα θα σου πω: ότι πολλά πάρα πολλά ζευγάρια στις μέρες μας πλέον τα βγάζουν πέρα με σχετική άνεση, Κι εμείς, είμαστε 2, δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ και , παρ όλα αυτά, έχουν υπάρξει φορές που έχουμε ξεμείνει (όταν λέμε όμως ξεμείνει, εννοούμε ταπί με ταπί και για μια εβδομάδα - 10 μέρες) και να έχουμε όλα τα έξοδα να τρέχουν.... δεν το έχουμε βάλει όμως κάτω ποτέ. Νομίζω πως αυτά μας ενώνουν περισσότερο. Φάσεις είναι δύσκολες που περνούν εάν έχεις πείσμα και υπομονή. Να είχες έναν άντρα που δεν προσπαθεί και δεν ενδιαφέρεται να βρει δουλειά, να σου πω ΟΚ, έχεις δίκιο, αλλά απ' ότι λες, ψάχνει ο σύζυγός σου και κάνει προσπάθειες. Σκέψου μήπως θα μπορούσες κι εσύ να κάνεις κάτι που θα σας απέφερε κάποιο εισόδημα, έστω και μικρό? Θα μπορούσες να βρεις κάποιο παιδάκι, μαθητή Δημοτικού να αναλάβεις το διάβασμά του επί καθημερινής βάσης (πράγμα που γίνεται στον χώρο σου), να αναλάβεις δακτυλογραφήσεις ή να κρατάς κι άλλο παιδάκι στον χώρο σου.... Υπάρχουν λύσεις αν ψάξεις λίγο...

Μην το βάζεις κάτω, μην έχεις συνέχεια νεύρα και νοιώθεις θυμό με τον άντρα σου γιατί όλος αυτός ο αρνητισμός έχει αντίκτυπο στην σχέση σας και, προς Θεού, μην κρεμαστείς πάνω στο παιδί επειδή τα παιδιά εισπράττουν όλα μας τα συναισθήματα, μην το πνίξεις με τον υπερπροστατευτισμό σου. Το παιδί σύγουρα καταλαβαίνει πως η μαμά και ο μπαμπάς δεν είναι καλά.

Χαμογέλασε, βγες μια βόλτα και περπάτησε με το παιδάκι σου, μίλα με άλλες μανούλες που μπορούν να σε καταλάβουν και ελπίζω πως όλα θα πάνε καλά !

x3lfp2?r=1334129047

 

ziswp2.png

Link to comment
Share on other sites

Pitsipopaki καλημερα, εχουν δικιο ολες οι κοπελες με όλα οσα σου λενε. Πρεπει να βρεις την αυτοπεποίθηση σου. Να γινεις δυνατη για σενα, για το παιδι σου, για τον αντρα σου. Σε καταλαβαινω πως νιωθεις μεσα στο σπιτι κλεισμενη. Ετσι ενιωθα και εγω περσι τετοιο καιρο που ειχα γεννησει. Το μυαλο εγινε τυροπιτα, σπανακοπιτα και ολες οι πιτες μαζι. Τελικα μολις ο μικρος εγινε 2 μηνων πηγα στη δουλεια και συνηλθα. Όπως ειπε και η ellemphriem ψαξε για καποιο δημοσιο παιδικο σταθμο (εχει εδώ μεσα topic με παιδικους σταθμους) και κανε πραγματα για σενα. Οτιδηποτε. Εγω καποτε ξεκινησα να μαθαινω Ισπανικα μεσα από το Ιντερνετ (ασχετα αν το σταματησα) Βγες εξω με το παιδακι σου. Μια βολτα σε μια παιδικη χαρα. Μια βολτα στα μαγαζια. Αλλα μην εισαι κακοδιαθετη στον αντρα σου και στο παιδι σου. Περισσοτερο αυτή τη στιγμη ο αντρας σου σε θελει διπλα του και όχι απεναντι του. Καποιες φορες όταν είναι στεναχωρημενος ο αντρας μου λογω δουλειες μου βγαινει και μενα μια στεναχωρια μια μουγγαμαρα που τον κανει να αισθανεται χειροτερα και μου το λεει. Θελει να ειμαι χαρουμενη να του φτιαχνω τη διαθεση όταν είναι καπως. Ετσι και εσυ πρεπει να βρεις τη δυναμη να εισαι αισιοδοξη και να τον στηριζεις. Και μη νομιζεις πως και εμεις ειμαστε στα καλυτερα μας. Και οι δικες μας δουλειες είναι από αυτές που εχουν επηρεαστει από την κριση. Και χειροτερα η δικη μου. Και ειμαι κάθε μερα με τον φοβο πως θα μου πει το αφεντικο μου κλεινουμε. Αλλα προσπαθω να το αποβαλλω και να σκεφτομαι θετικα.

Ευχομαι να βρεις τη δυναμη και την αυτοπεποιθηση σου και να χαμογελας στον εαυτο σου, στο παιδακι σου και στον αντρα σου. Συγγνωμη για το σεντονι

Y9MXp3.png
Link to comment
Share on other sites

κοριτσια καλημερα και σας ευχαριστω ολες για τις απαντησεις σας.

Σημερα αν και ειμαι ακομα κακοδιαθετη νιωθω λιγο τυψεις που τα εβαλα με τον αντρα μου που εχασε την δουλεια του, η αληθεια ειναι οτι κανει προσπαθεια πολυ.

Περισσοτερο τα χω με τον εαυτο μου που καθομαι απραγη και δεν κανω τιποτα.Αυτο που πραγματικα χρειαζομαι ειναι να "με σπρωξω" να ασχοληθω με κατι που θα ειναι για μενα ,για να μπορεσω να αποκτησω ξανα την διαθεση και την δυναμη να στηριξω την οικογενεια μου πραγμα που δεν σας κρυβω τωρα δεν εχω καθολου την ορεξη να το κανω.Ειμαι πολυ εγωηστρια το ξερω. Το να σκεφτεσαι να κανεις πραγματα ειναι ευκολο, το να σηκωθεις και να τα κανεις θελει προσπαθεια, πρεπει να προσπαθησω πολυ να βρω το κεφι μου και την δημιουργικοτητα μου ξανα..Τελοσπαντων μονο που το συζητησα μαζι σας με εκανε να αισθανθω καπως καλυτερα.Ελπιζω καποια στιγμη να βρω τι ειναι αυτο το κενο που εχω μεσα μου και που ριχνει τοσο ψυχολογικα. Να μαθω γιατι επιτελουσ δεν ειμαι ευχαριστημενη με τιποτα?!!

Link to comment
Share on other sites

Σημερα αν και ειμαι ακομα κακοδιαθετη νιωθω λιγο τυψεις που τα εβαλα με τον αντρα μου που εχασε την δουλεια του, η αληθεια ειναι οτι κανει προσπαθεια πολυ.

Περισσοτερο τα χω με τον εαυτο μου που καθομαι απραγη και δεν κανω τιποτα.Αυτο που πραγματικα χρειαζομαι ειναι να "με σπρωξω" να ασχοληθω με κατι που θα ειναι για μενα ,για να μπορεσω να αποκτησω ξανα την διαθεση και την δυναμη να στηριξω την οικογενεια μου πραγμα που δεν σας κρυβω τωρα δεν εχω καθολου την ορεξη να το κανω.

 

Μη νιωθεις τυψεις κοπελα μου. Σε ολους μας, συμβαινουν στραβα στη ζωη μας και ο καθενας μας, νιωθει και πραττει αναλογα με τις τοτε αντοχες του.

Εχε πιστη στη ζωη και αγαπη και κατανοηση στους ανθρωπους σου. Μην κανεις τα πραγματα δυσκολοτερα. Μπορα ειναι και θα περασει.

Link to comment
Share on other sites

Δεν πρέπει να νιώθεις τύψεις όλοι περνάμε τις φάσεις μας....Απλά καλό είναι να το καταλαβαινουμε νωρίς και να κάνουμε κάτι γιαυτό όσο είναι νωρίς....Εσύ λοιπον κατανόησες το λάθος και ξεκίνησες άμεσα για την λύση του...όλα καλα λοιπόν !!!

Link to comment
Share on other sites

Εγώ δεν πιστεύω ότι η κοπέλα έχει κάνει κάποιο "λάθος". Σύμφωνοι και ο σύζυγος πιέζεται και πρέπει να του συμπαρασταθεί κλπ κλπ. Αντικειμενικά όμως η κοπέλα αντιμετωπίζει μια δύσκολη φάση στο σπίτι της ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ να περάσει την προσωπική της κρισάρα!Κούκλα μου εγώ νομίζω ότι το πρώτο βήμα για να νοιώσεις καλύτερα είναι να σταματήσεις να νοιώθεις τύψεις που είσαι εκνευρισμένη και καταβεβλημένη.Αφού λοιπόν αποδεχθείς ότι είσαι άνθρωπος σκληρά εργαζόμενος σχεδόν όλο το 24ωρο και δικαιούσαι και εσύ να περάσεις μια άσχημη φάση γιατί νοιώθεις όλο τον κόσμο να βαραίνει στους ώμους σου κάτσε μετά και σκέψου επί του πρακτέου τι θα βοηθήσει εσένα προσωπικά και κατ'επέκταση την οικογενειά σου.Θέλεις ή πρέπει να δουλέψεις; Η λύση της ellemphriem είναι πολύ καλή.Γενικά στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της οικογενειάς σου κάνε ότι σε ευχαριστήσει, όπως είπαν και τα κορίτσια.

ΥΓ:Μεταξύ μας τώρα, ανεξάρτητα αν ο χριστιανός έχασε την δουλειά του και θα είναι και αυτός σε άσχημη φάση, καμία άλλη δεν εκνευρίζεται αν τύχει και είναι ο άντρας της όλη μέρα στα πόδια της;

nCE2p3.png

 

Όποιος προτιμά την ασφάλεια έναντι της ελευθερίας δεν του αξίζει να έχει τίποτα από τα δύο

Link to comment
Share on other sites

καμία άλλη δεν εκνευρίζεται αν τύχει και είναι ο άντρας της όλη μέρα στα πόδια της;

 

Εγώ προσωπικά όχι δεν εκνευρίζομαι καθόλου μόνο και μόνο γιατί έχει ο καθένας τον χώρο του, το χρόνο του και τις ασχολίες του μέσα στο σπίτι που μερικές απο αυτές τις κάνουμε και μαζί και το διασκεδάζουμε κιόλας π.χ μαγείρεμα...και να συμπληρώσω ότι έχει υπάρξει και εποχή που ήταν και ο σύζηγος άνεργος κανα δίμηνο.

 

Αν θέλω να μπλεχτεί μέσα στα πόδια μου τότε το θέλω για άλλους λόγους....χαχααχαχ:cool::cool::P:p

Link to comment
Share on other sites

Ελπιζω καποια στιγμη να βρω τι ειναι αυτο το κενο που εχω μεσα μου και που ριχνει τοσο ψυχολογικα. Να μαθω γιατι επιτελουσ δεν ειμαι ευχαριστημενη με τιποτα?!!

Περνάς την κρίση που περνάνε όλες οι μωρομαμάδες που κλείστηκαν σπίτι και επιπλέον έχεις κι άλλες στεναχώριες, δεν είναι αβάσταχτο αλλά δεν είναι και λίγο. Έγραψα για υπομονή, γιατί είσαι ακόμα δεσμευμένη επειδή το μωρό είναι πολύ μικρό και καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο να ξεκινήσεις τώρα κάποια δραστηριότητα. Υπάρχει περίπτωση να το κρατήσει ο άντρας σου και να βρεις εσύ μια δουλειά για λίγες ώρες;

 

ΥΓ:Μεταξύ μας τώρα, ανεξάρτητα αν ο χριστιανός έχασε την δουλειά του και θα είναι και αυτός σε άσχημη φάση, καμία άλλη δεν εκνευρίζεται αν τύχει και είναι ο άντρας της όλη μέρα στα πόδια της;

Το έχω ξαναγράψει κάπου, η συγχωρεμένη η γιαγιά μου έλεγε "άντρας μες το σπίτι, διάολος πίσω απ' την πόρτα".

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...