Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ THN AΞΙΑ ΤΟY ΘΗΛΑΣΜΟΥ!!

Ή ανατροφή του παιδιού αρχίζει από την εγκυμοσύνη. 'Αν ή μητέρα που κυοφορεί συγχύζεται και στενοχωριέται, το έμβρυο μέσα στην κοιλιά της ταράζεται. Ενώ, όταν ή μάνα προσεύχεται και ζει πνευματικά, το παιδάκι στην κοιλιά της μάνας αγιάζεται. Γι' αυτό ή γυναίκα, όταν είναι έγκυος, πρέπει να λέει την Ευχή, να μελετάει λίγο από το Ευαγγέλιο, να ψάλει, να μην έχει άγχος, αλλά και οι άλλοι να προσέχουν να μην την στενοχωρούν. Τότε το παιδί που θα γεννηθεί θα είναι αγιασμένο και οι γονείς δεν θα έχουν πρόβλημα μαζί του, ούτε όταν είναι μικρό, ούτε όταν μεγαλώσει.

Ύστερα, όταν γεννηθεί το παιδί, πρέπει να το θηλάσει, όσο πιο πολύ μπορεί. Το μητρικό γάλα δίνει υγεία στα παιδιά. Με τον θηλασμό τα παιδιά δεν θηλάζουν μόνο γάλα" θηλάζουν και αγάπη, στοργή, παρηγοριά, ασφάλεια, και αποκτούν έτσι δυνατό χαρακτήρα. Άλλα και την ίδια την μητέρα την βοηθάει ό θηλασμός. Όταν οι μητέρες δεν θηλάζουν τα παιδιά, δημιουργούνται ανωμαλίες στον οργανισμό τους, που μπορεί να οδηγήσουν σε μαστεκτομές.

Παλιά μια μητέρα μπορεί να θήλαζε και το παιδί της γειτόνισσας, αν δεν είχε γάλα. Τώρα πολλές μητέρες βαριούνται να θηλάσουν ακόμη και τα δικά τους παιδιά. Ή μάνα που τεμπελιάζει και δεν θηλάζει το παιδί, μεταδίδει τεμπελιά και στο παιδί. Παλιά τα κουτιά με το συμπυκνωμένο γάλα είχαν απ' έξω μια μάνα που κρατούσε στην αγκαλιά της ένα παιδάκι. Τώρα έχουν μια μάνα που κρατάει κάτι λουλούδια! Δεν θηλάζουν οι μάνες τα παιδιά, οπότε τα παιδιά μεγαλώνουν απαρηγόρητα Ποιος θα τους δώσει στοργή και αγάπη; Το κουτί με το γάλα της αγελάδας; Θηλάζουν από το «παγωμένο» μπουκάλι και παγώνει ή καρδιά τους. "Ύστερα, όταν μεγαλώσουν, ζητούν παρηγοριά στο μπουκάλι, στις ταβέρνες. Πίνουν, για να ξεχάσουν το άγχος, και γίνονται αλκοολικά. Αν δεν πάρουν στοργή τα παιδιά, δεν θα έχουν να δώσουν στοργή, και πάει σχοινί-κορδόνι. Έρχονται μετά οι μανάδες: «Κάνε προσευχή, πάτερ! Χάνω το παιδί μου»

O γέροντας Παΐσιος μπορεί να είχε την καλύτερη των προθέσεων αλλά αποτυγχάνει στο να συμπεριλάβει όλες τις μητέρες στη σκέψη του.

Κάποιες μητέρες για διάφορους λόγους δεν μπορούν ή δεν θέλουν να θηλάσουν αλλά προσφέρουν τρυφερότητα και αγάπη στα παιδιά τους.

Νομίζω ότι οι γενικεύσεις είναι άδικες από όποια πλευρά και να γίνονται.

σοφα τα λογια του απλα τα διηγει μονο απο θρησκευτικης αποψης.σιγουρα υπαρχουν μανουλες που δεν ειχαν την δυνατοτητα να θηλασουν κ αυτο δεν σημαινει οτι δεν αγαπανε τα παιδια τους!

τα μωρά που θήλασαν λίγο, θα γίνουν λίγο αλκοολικά;

χωρίς να θέλω να ειρωνευτώ θα πω το εξής : έκαστος στο είδος του.

έγω θήλασα λίγο την μπέμπα μου και με τρομερές προσπάθειες. ίσως η αγλαία να με θυμάται. κάθε φορά που πρέπει να απαντήσω σε περίεργους σχετικά με το αν θήλασα τη μικρή πιάνω τον εαυτό μου να απολογούμαι. νιώθω τύψεις που στάθηκα "ανίκανη" να προσφέρω στο μωρό μου το καλύτερο αλλά ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ. κανένας δεν θα με κάνει να σκέφτομαι ότι το παιδί μου από την ηλικία των 3 μηνών είναι καταδικασμένο να γίνει αλκοολικό και να μην μπορεί να νιώσει στοργή σε όλη την υπόλοιπη ζωή της. ΚΑΝΕΝΑΣ. ούτε καν ο γέροντας παίσιος. αγαπώ πάρα πολύ την κόρη μου και δεν κράταγα λουλούδια όταν την τάιζα. κρατούσα αυτήν στην αγκαλιά μου και της ψιθύριζα, και της τραγούδαγα, και ναι, κράταγα και αυτό το "παγωμένο" μπουκάλι αλλά το κράταγα με όλη μου την αγάπη και στοργή για να ταϊστεί το μωρό μου.

τα μωρά που θήλασαν λίγο, θα γίνουν λίγο αλκοολικά;

χωρίς να θέλω να ειρωνευτώ θα πω το εξής : έκαστος στο είδος του.

κι εγώ αυτό ήθελα να γράψω...

Ο θηλασμός είναι ένα φαινόμενο στο οποίο εμπλέκονται παράγοντες ιστορικοί, κοινωνικοί, οικονομικοί, πολιτικοί, πολιτισμικοί που διαμορφώνουν τις προσωπικές απόψεις και τις επιλογές της κάθε μητέρας. Δυστυχώς ο γέροντας βλέπει μόνο την μητέρα σαν άτομο και αγνοεί όλους τους υπόλοιπους παράγοντες που επέδρασαν στη διάρκεια της ζωής της μητέρας.

Επίσης παραβλέπει βιολογικούς παράγοντες που έχουν επιδράσει στη μητέρα και στο μωρό που μπορεί να κάνουν το θηλασμό δύσκολο ή αδύνατο.

Υπεραπλουστεύει το φαινόμενο και θεωρεί ότι αρκεί μια απόφαση για να θηλάσει ή να μη θηλάσει μια μητέρα.

Παραπέμπω σε ένα κείμενο για τη βιοηθική του θηλασμού:

http://www.bioethicsreview.uoc.gr/Vol1/Issue1/v1i1sa3_Dagla.pdf

για να φανεί πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζεται το θέμα από διεθνείς φορείς.

Το κείμενο είναι γραμμένο στα ελληνικά και βασίζεται σε κείμενα του Π.Ο.Υ., της Unicef κ.λ.π.

Συνοθήλευμα ατελώς τεκμηριωμένων σκέψεων, με μη συνέχεια στη λογική, και τάση να δημιουργηθούν ενοχές για τη "μη επιθυμητή συμπεριφορά". Σκοπός δεν είναι να φυτέψουμε ενοχές.... αλλά να καλλιεργήσουμε το θετικό μοντέλο. Και πάντα κατά περίπτωση. Γενικεύσεις και άστοχες προβλέψεις. Σαν κείμενο το θεωρώ μάλλον.... άσχημο.

εντιτ: Το σχόλιό μου πάει για το πρώτο ποστ και όχι για τα σχόλια... των άλλων

Συνοθήλευμα ατελώς τεκμηριωμένων σκέψεων, με μη συνέχεια στη λογική, και τάση να δημιουργηθούν ενοχές για τη "μη επιθυμητή συμπεριφορά". Σκοπός δεν είναι να φυτέψουμε ενοχές.... αλλά να καλλιεργήσουμε το θετικό μοντέλο. Και πάντα κατά περίπτωση. Γενικεύσεις και άστοχες προβλέψεις. Σαν κείμενο το θεωρώ μάλλον.... άσχημο.

 

εντιτ: Το σχόλιό μου πάει για το πρώτο ποστ και όχι για τα σχόλια... των άλλων

Nομίζω ότι η θρησκεία κινείται αρκετά σε αυτό το ενοχικό μοντέλο, προσπαθεί να δημιουργήσει ενοχές στους πιστούς.

Ο γέροντας μένει πιστός σε αυτό το μοντέλο και το χειρίζεται με τον τρόπο που έχει μάθει.

Δυστυχώς νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να γράψει κάτι καλύτερο μέσα από την οπτική γωνία που τα βλέπει.

Δυστυχώς η καλή πρόθεση δεν αρκεί. Είτε αυτή η πρόθεση είναι του γέροντα, είτε της μητέρας που έχει ακούσει μερικές τυχάρπαστες απόψεις, είτε του υποτιθέμενα ειδικού που αυτοσχεδιάζει μια και δεν έχει διδαχθεί σχεδόν τίποτα.

Η καλή πρόθεση είναι προϋπόθεση για να ξεκινήσει κάποιος, όμως από μόνη της είναι εντελώς ανεπαρκής. Και οι τεχνικές από μόνες τους είναι ανεπαρκείς. Και οι ιστορικές, κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές πολιτισμικές παράμετροι από μόνες τους είναι ανεπαρκείς. Χρειάζονται και τα 3 για να κατανοήσει κάποιος πλήρως το θέμα και κυρίως την ίδια τη μητέρα.

Σαφέστατα δεν το έγραψα ως επιστημονικη ή επιχειρηματικα εμπεριστατωμενη άποψη υπερ του θηλασμου. Ουτε το έγραψα ωθουμενη απο κάποια θεοκρατική και "ηθικοπλαστικη" αντιληψη ή για να ψέξω και να κατηγορήσω κάποιον ή κάτι, πόσο μάλλον για να δημιουργήσω ενοχές. Δε θα μου το επετρεπε αλλωστε η επιστημονικη μου δεοντολογια. Και νομίζω ότι εκλάβατε τελείως διαφορετικά την παράθεση αυτου του κομματιου. Απλά μου έκανε εντύπωση πως ένας μοναχός αποκομμένος απο τα εγκόσμια και με καμία σχέση με τη μητρότητα εξέφρασε κάποιες απόψεις για το συναισθηματικό δέσιμο του παιδιού και της μητέρας μέσω του θηλασμου. Πράγμα που σημαίνει ότι η μητρότητα ως φιλοσοφική και θεολογική θεώρηση έχει βαθύτατες προεκτάσεις στην ανθρώπινη ύπαρξη και δεν είναι μια απλή διαιώνιση του είδους.

Ως τέτοιο ήθελα να το παρουσιάσω και όχι ως επιστημονικές συμβουλές ή ως "οδηγίες προς ναυτιλλομενους" Λυπαμαι που πέρασε η εντύπωση ότι επειδη παραθετουμε ένα αποσπασμα αποδεχομαστε απολυτα τα λεγομενα. Απλα τροφη προς συζητηση ήθελα να δωσω για το θαύμα της ζωής , το μητρικό δεσμό και τη φιλοσοφία ζωής που περικλείει την ανθρωπινη δημιουργια. Δε φανταζόμουν ότι κάποιος θα θεωρουσε τα λόγια ενός ιερωμένου κριτήριο για να διερευνησει ένα τόσο σημαντικο θεμα απλά πίστεψα ότι θα ηταν ερεθισμα για να ανταλλαγουν καποιες αποψεις σχετικα με τις συναισθηματικές παραμετρους του δεσμου της μητερας με το παιδι.

Υ.Γ. Λαθος μου που δεν επεσημανα οτι η απλη παραθεση ιδεων δε σημαινει και υιοθετηση τους.

Απλα τροφη προς συζητηση ήθελα να δωσω για το θαύμα της ζωής , το μητρικό δεσμό και τη φιλοσοφία ζωής που περικλείει την ανθρωπινη δημιουργια.

Mα αυτό ακριβώς γίνεται στο τόπικ που άνοιξες, συζήτηση με αφορμή το κείμενο που παρέθεσες. Οι κυρίες που έγραψαν παραπάνω, δεν σχολίασαν τα δικά σου πιστεύω και απόψεις, αλλά το κείμενο και τα πιστεύω του γέροντα και τον τρόπο που αυτός εκφράζεται για το συγκεκριμένο ζήτημα. Πολύ καλά έκανες και έβαλες το κειμενάκι γιατί άνοιξε μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, έδωσες την ευκαιρία στην Αγλαΐα να παραθέσει και το πολύ ενδιαφέρον κείμενο σχετικά με τη βιοηθική και τον θηλασμό.

Παλιά μια μητέρα μπορεί να θήλαζε και το παιδί της γειτόνισσας, αν δεν είχε γάλα. Τώρα πολλές μητέρες βαριούνται να θηλάσουν ακόμη και τα δικά τους παιδιά. Ή μάνα που τεμπελιάζει και δεν θηλάζει το παιδί, μεταδίδει τεμπελιά και στο παιδί. Παλιά τα κουτιά με το συμπυκνωμένο γάλα είχαν απ' έξω μια μάνα που κρατούσε στην αγκαλιά της ένα παιδάκι. Τώρα έχουν μια μάνα που κρατάει κάτι λουλούδια!

Πάντως άποψή μου είναι πως ο γέροντας δεν αναφέρεται στις μητέρες που για τον α ή τον β λόγο δεν κατάφεραν να θηλάσουν ενώ το επιθυμούσαν, αλλά σ' αυτές που δεν επιθυμούν όχι μόνο να θηλάσουν, αλλά ούτε να ασχοληθούν με την ανατροφή του παιδιού τους συνολικά, να του προσφέρουν αγάπη και στοργή είτε το θηλάζουν είτε του δίνουν ξένο γάλα, σαν φαινόμενο το οποίο προωθείται από τις κρατούσες αντιλήψεις της εποχής μας, όπου γίνεται προσπάθεια να αμβλυνθούν οι σχέσεις αγάπης και στοργής μεταξύ των ανθρώπων γενικότερα, όπου οι μητέρες έχουν πεπειστεί από διάφορες "επιστημονικές" θεωρίες που έχουν επικρατήσει ότι τα παιδιά καλό είναι να μεγαλώνουν με πρόγραμμα, χωρίς πολλές αγκαλιές για να μην κακομάθουν, με ωράριο στον ύπνο και στο φαγητό, ώστε η μητέρα να μη "δεσμεύεται" από την ανατροφή τους. Δεν είναι αλήθεια ότι πλέον οι περισσότεροι από εμάς αποφεύγουμε κάθε είδους δεσμεύσεις, είτε αυτές είναι στις σχέσεις μας με ενήλικες είτε με τα ίδια μας τα παιδιά;

Δεν νομίζω ότι σου καταλόγισε κανείς τέτοιες προθέσεις. Νομίζω ότι τα σχόλια που παρατέθηκαν όντως σχετίζονται με "το μητρικό δεσμό και τη φιλοσοφία ζωής που περικλείει την ανθρωπινη δημιουργια." Ο θηλασμός, όταν δεν υπάρχουν εξωτερικές παρεμβάσεις, είναι η πρώτη πράξη που γράφεται στην ιστορία αυτού του δεσμού μετά τη γέννηση. Πιστεύω ότι οι γυναίκες που θηλάζουν, ειδικά δε αυτές που θηλάζουν πέρα από τους 6 μήνες και ακόμη περισσότερο, όταν θηλάζουν πέρα από τον χρόνο, βιώνουν μια ιδιαίτερη σχέση. Για να μην παρεξηγηθώ, "ιδιαίτερη" εδώ δεν σημαίνει "ανώτερη", σημαίνει "διαφορετική". Και όπως σε κάθε βίωμα, οι ιδιαίτερες πτυχές γίνονται κατανοητές, μόνο όταν βιωθούν. Οι επιστημονικές, τεχνικές, πρακτικές λεπτομέρειες επιστρατεύονται για την επίτευξη του θηλασμού και υποβοηθούν το ένστικτο. Προσωπικά, δεν μπορώ να ξεχωρίσω τον έρωτα και το θηλασμό από την "διαιώνιση του είδους", πιστεύω ότι όλα ξεκινούν από κάποιο ένστικτο, που σμιλεύεται εξωτερικά από τις εμπειρίες και το χαρακτήρα και το χρόνο αλλά στη βάση του είναι κοινό σε όλους τους ανθρώπους.

Αλλά το αν ο θηλασμός συνοδεύεται με ένα "πρέπει" όπως του Γέροντα είναι ένα σημαντικό ερώτημα: πόσο χωράει αυτό το πρέπει σε μια τέτοια υπόθεση; Μήπως το "πρέπει" δεν προκαλεί ενοχές, όταν η γυναίκα δεν ακολουθεί, επειδή δεν το επιθυμεί; Μήπως το "πρέπει" δεν δημιουργεί ενοχές, όταν η μητέρα, ναι μεν, το επιθυμεί, αλλά δεν τα καταφέρνει; Μήπως για να είναι εφικτό το "πρέπει", θεωρείται αυτονόητο και το "μπορώ"; Μήπως το "πρέπει" προερχόμενο από έναν πνευματικό οδηγό δεν παίρνει τη διάσταση ότι είναι σαν μια "12η εντολή" που πρέπει να τηρηθεί; Ιδανικά, ένας χριστιανός δεν διαχωρίζει την πίστη του από τις υπόλοιπες πλευρές της ζωής, βιώνει τη ζωή του μέσα από την πίστη του και την αγάπη του για τον Χριστό. Αλλά σε τελική ανάλυση, για μένα δεν έχει σημασία από ποιον προέρχεται το "πρέπει", το ίδιο θα αναρωτιόμουν κι αν το άκουγα από έναν γιατρό ή από μια σύμβουλο θηλασμού ή ακόμη και από έναν κρατικό ή διεθνή οργανισμό υγείας. Αν προσέξεις, παρόλο που οι έρευνες δίνουν όλο και περισσότερο αποτελέσματα στο πλαίσιο ότι ο θηλασμός μόνο καλό κάνει, κανένας δεν εκφράζεται επίσημα με "πρέπει". Όλα είναι συστάσεις. Τα διάφορα επιχειρήματα απλώς επιβεβαιώνουν το ένστικτο, που συχνά μπερδεύεται από τη λογική, τα συναισθήματα, τα συμφέροντα, την παραπλάνηση. Θηλασμός με το ζόρι δεν γίνεται.

Αλλά γενικά, και ο Γέροντας - αν είναι αυτά ακριβώς τα λόγια του, γιατί νομίζω ότι αρκετά από αυτά που διαβάζουμε, δεν τα έγραψε ο ίδιος, αλλά τα έγραψαν ακροατές του - δεν είναι απόλυτος ως προς το "πρέπει" αλλά τείνουμε να το απομονώνουμε, γιατί μας ενοχλεί για τους λόγους που έγραψα σε προηγούμενη παράγραφο. Γιατί γράφεται "πρέπει να το θηλάσει, όσο πιο πολύ μπορεί" και "Παλιά μια μητέρα μπορεί να θήλαζε και το παιδί της γειτόνισσας, αν δεν είχε γάλα", που δείχνει αυτό που είπε και η Σοφούκα. Πιστεύω ότι ακριβώς επειδή ο Γέροντας γνώριζε ότι "Ο θηλασμός είναι ένα φαινόμενο στο οποίο εμπλέκονται παράγοντες ιστορικοί, κοινωνικοί, οικονομικοί, πολιτικοί, πολιτισμικοί που διαμορφώνουν τις προσωπικές απόψεις και τις επιλογές της κάθε μητέρας. Δυστυχώς ο γέροντας βλέπει μόνο την μητέρα σαν άτομο και αγνοεί όλους τους υπόλοιπους παράγοντες που επέδρασαν στη διάρκεια της ζωής της μητέρας." , ήξερε και ότι η Μητέρα ως άτομο σήμερα βάλλεται από παντού και χρειάζεται προστασία. Με τον ίδιο τρόπο που οι διάφοροι πολιτισμοί θεσπίζουν το πρώτο 40ημερο, για την προστασία μητέρας και παιδιού, ίσως τα λόγια του, ειπωμένα, έστω και με ένα πρέπει ανάμεσα, προσπαθούν να επαναφέρουν μια προστατευτική συνείδηση. Όταν ο πολιτισμός θέλει να απομακρύνει την μητέρα από το παιδί από τις πρώτες ώρες ή μέρες της γέννησης του, ο θηλασμός ίσως είναι το μόνο πειστήριο για αυτούς που θεωρούν ότι το βρέφος δεν χρειάζεται τίποτε άλλο πέρα από τροφή, ζέστη, καθαριότητα και πρακτική ασφάλεια.

Πιστεύω ότι ο Γέροντας βλέπει το θηλασμό σαν μέσο για την επίτευξη ενός αγαπητικού δεσμού (το οποίο δεν είναι παράλογο, εφόσον κάνουμε λόγο για "ορμόνες της αγάπης"), που κατά την γνώμη του αποσοβεί τις πιθανότητες για μετέπειτα "παρεκκλίσεις". Αν συγκρίνω με βιβλία που μιλούν για attachment parenting, κι εκεί εμφανίζεται αυτή η αντίληψη, ότι πχ η ανατροφή ενός εφήβου είναι πιο εύκολη, όταν η προηγούμενη σχέση έχει τη μορφή της στοργικής σχέσης που περιγράφει η Σοφούκα, και στη βάση αυτής της σχέσης μπαίνει ο θηλασμός. Ο Γέροντας, ως πνευματικός, συνομίλησε με τόσους και τόσο διαφορετικούς ανθρώπους, που μάλλον είχε βάσιμο λόγο να εκφραστεί όπως εκφράστηκε.

Το ότι ο Γέροντας μίλησε για το θηλασμό, δεν μου έκανε καθόλου εντύπωση, όταν το πρωτοδιάβασα, διότι έχει μιλήσει για πολλά πράγματα. Ήταν ένας άνθρωπος με εξαιρετικά χαρίσματα και θα μου έκανε εντύπωση αν ΔΕΝ μιλούσε για "όλα".

Κάπου αλλού έχω διαβάσει ότι πρότεινε το θηλασμό για 2 ή 4 χρόνια. Το έχω χρησιμοποιήσει συχνά σαν επιχείρημα, όταν κάποιες "θεοσεβούμενες" κυρίες αποφαίνονται ότι είναι ανήθικο, άσεμνο και δεν ξέρω τι άλλο, να θηλάζεις ένα παιδί που έχει ξεπεράσει μια συγκεκριμένη ηλικία.

Ειδικά δε για την μητρότητα, όλοι έχουν άποψη. Γιατί, τουλάχιστον οι περισσότεροι, είχαμε μια μαμά και έχουμε βιώσει το μικρότερο ή μεγαλύτερο δέσιμο μαζί της. Κι αν δεν την είχαμε, αυτή η απώλεια έχει γραφτεί μέσα μας, είτε εξιδανικεύοντας, είτε με άλλο τρόπο. Οπότε, επίσης δεν μου κάνει εντύπωση που μιλάει ένας μοναχός για τη μητρότητα. Οι μοναχοί επίσης μιλούν για το γάμο (των άλλων) και για πολλά άλλα. Πολλοί άνθρωποι έχουν πνευματικούς μοναχούς και θα ήταν περίεργο να μην μπορούν να μιλήσουν για αυτές τις πτυχές της ζωής. Ο μοναχός ιδανικά βιώνει τον θείο έρωτα (δεν είναι δικός μου όρος αυτός, αναφέρεται σε θεολογικά κείμενα και τον χρησιμοποιώ βάσει της προσωπικής μου αντίληψης), οπότε πιστεύω ότι είναι γενικά σε θέση να κατανοήσει και τον έρωτα των ζευγαριών και τον "έρωτα" μητέρας και παιδιού. Ο δεσμός μητέρας και παιδιού έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον έρωτα ανάμεσα στα ζευγάρια. Οπότε, γιατί να μην έχει άποψη;

Με έχει απασχολήσει συχνά η ερώτηση: πόσο συνυφασμένη θεωρεί κάθε γυναίκα τη μητρότητα με το θηλασμό; πώς φιλτράρεται το δέσιμο μάνας-παιδιού μέσα από το θηλασμό; πόσο επηρεάζονται οι σχέσεις του πατέρα και των τρίτων με το παιδί, ανάλογα με αυτό το δέσιμο; Πώς επηρεάζεται η μετέπειτα σχέση μάνας-παιδιού ειδικά από το μακροχρόνιο θηλασμό;

Προσωπικά πιστεύω ότι ο θηλασμός ανοίγει ξεχωριστούς ορίζοντες σε αυτή τη σχέση. Όταν η μαμά (και το παιδί) ξεπεράσουν το στάδιο της εξάσκησης, λύσουν τα βασικά προβλήματα και γίνει ο θηλασμός αυτόματη και αυτονόητη πράξη, πιστεύω ότι πλέον υπάρχει η ελευθερία και το έδαφος να ανθίσει και αυτό το λεγόμενο "ξεχωριστό δέσιμο" και μια ξεχωριστή αντίληψη της μητρότητας.

Τι το κάνει τόσο ξεχωριστό; Δύσκολο να το εκφράσεις με λόγια. Επίσης δύσκολο (όπως έχει αποδειχθεί πολλάκις) να μην παρερμηνευτούν κάποια πράγματα με απαντήσεις του τύπου "δηλαδή εγώ δεν είμαι καλή μάνα;". Το θέμα δεν είναι ποια είναι καλύτερη μητέρα αλλά πώς νιώθει η κάθε μητέρα το δέσιμο της με το παιδί. Ένας βασικός παράγοντας μάλλον είναι ότι καταρχάς, αυτό που κάνεις, δεν μπορεί να το κάνει κανένας άλλος - αυτό σε κάνει "αναντικατάστατη". Κάθε μητέρα το ερμηνεύει αυτό όπως νιώθει. Το πώς μεγαλώνει το παιδί μπορεί να αποβαίνει κατ' αρχήν προσωπική της υπόθεση με όλες τις ευθύνες, τις ανταμοιβές και τις ενοχές που αυτό συνεπάγεται. Οι αντιδράσεις από το περιβάλλον το κάνουν μεγαλύτερη ή μικρότερη πρόκληση. Η έλλειψη παραδείγματος κάνει το πρακτικό κομμάτι αρκετά δύσκολο. Τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον βλέπουν άλλα ζώα και μιμούνται. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και ζώα που εγκαταλείπουν τα μικρά τους χωρίς φαινομενικό λόγο. Επίσης, στα ζώα είναι πολύ βασικός ο θηλασμός μετά τη γέννηση, αλλιώς πολλές ζωομαμάδες διώχνουν τα μικρά τους. Σπάνια ο άνθρωπος έχει αυτή την πολυτέλεια του ζωντανού παραδείγματος στο θηλασμό, αλλά (ευτυχώς - συνήθως) δεν εγκαταλείπουμε τα μικρά μας.

Ίσως αν, τουλάχιστον στο χώρο που ζούμε, η νόρμα ήταν ο θηλασμός, να μην κάναμε καν αυτή τη συζήτηση.

Αγαπητή μου kel... σαφώς τα σχόλια πάνε στο κείμενο και όχι σε σένα!!

Νομίζω πως η πρόθεση του μοναχού δεν πετυχαίνει το στόχο της. Επιπλέον οι μοναχοί, ιεροκήρυκες κτλ.. συνηθίζουν να ανακατεύονται με όλους και με όλα... και να δίνουν οδηγίες για τα πάντα, κάτι που με βρίσκει εντελώς αντίθετη.

Φυσικά καλά έκανες και το παρέθεσες.... συζήτηση κάνουμε.

 

Νομίζω πως η πρόθεση του μοναχού δεν πετυχαίνει το στόχο της.

Νομίζω ότι κάνουμε το λάθος να κρίνουμε ένα κείμενο απομονωμένο από το δημιουργό του και τη χρονική περίοδο που γράφτηκε. Για να το καταλάβουμε θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ποιος είναι ο συγγραφέας και πότε είπε αυτά που είπε. Αυτά είναι βασικά φίλτρα που αν τα χρησιμοποιήσουμε θα κατανοήσουμε ευρύτερα το κείμενο χωρίς να κολλήσουμε στη φρασεολογία που για τα σύγχρονα δεδομένα είναι αδόκιμη.

Υπό αυτό το πρίσμα, η ανάλυση της amaretto βάζει το κείμενο στη σωστή του διάσταση.

Πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση. Να καταθέσω κι εγώ την εμπειρία μου σχετικά με το θηλασμό και τις τύψεις.

Γύρισα στο σπίτι με την κόρη μου την ίδια μέρα που γέννησα. Τις πρώτες δυο μέρες θήλασε κανονικά το πρωτόγαλα και όλα έδειχναν ένα ιδανικό ξεκίνημα. Η μαία που ερχόταν κάθε μέρα δεν διαπίστωσε κανένα πρόβλημα. Την επόμενη μέρα ήρθε το γάλα και τι στήθος μου φούσκωσε. Κατά κακή σύμπτωση η μαία αρρώστησε, αλλά δεν έστειλε αντικαταστάτρια γιατί όλα φαίνονταν ιδανικά. Κατά ακόμα χειρότερη σύμπτωση, η μικρή παρουσίασε ίκτερο, ευτυχώς όχι έντονο. Προσπαθούσα όλη μέρα να τη βάλω στο στήθος, αλλά δεν ήταν τόσο εύκολο να το κάνω σωστά, όπως όταν ήταν μαλακό το στήθος. Η θηλή γλυστρούσε διαρκώς από το στόμα της κι αυτή έκλαιγε από εκνευρισμό και γρήγορα αποκοιμόταν, γιατί ήταν εξαντλημένη και από τον ίκτερο. Έτσι πέρασε μιάμιση μέρα. Το στήθος μου είχε σκληρύνει και είχε πρηστεί κι άλλο. Την επόμενη το βράδυ ήρθε μια άλλη μαία και αφού είδε τη σοβαρότητα της κατάστασης μας σύστησε θήλαστρο. Ο παιδίατρος μας είπε να πίνει τουλάχιστον 70 μλ κάθε τρεις ώρες μέρα νύχτα. Εγώ τις πρώτες μέρες δεν έβγαζα ούτε 30 τη φορά, το υπόλοιπο το συμπληρώναμε με ξένο. Πέρασαν μερικές μέρες ώσπου να αρχίσω να βγάζω αρκετό γάλα και ώσπου να ξεπεράσω στο τσακ τον κίνδυνο μαστίτιδας. Όλο αυτό τον καιρό προσπαθούσα με τη βοήθεια της μαίας να τη βάλω στο στήθος, αλλά μάταια. Κάθε αποτυχημένη προσπάθεια σήμαινε βέβαια και μια νέα απογοήτευση.

Τα συναισθήματά μου σ΄ όλη αυτή τη φάση ήταν τρομερές τύψεις και τίποτε άλλο. Κατηγορούσα τον εαυτό μου που για να το παίξω cool δεν έμεινα στο νοσοκομείο τις πρώτες μέρες και έγινα αφορμή να δημιουργηθεί όλη αυτή η ιστορία. Τη θυμόμουν νεογέννητο, πριν ακόμη κοπεί ο ομφάλιος λώρος, μπρούμυτα στο στήθος μου με το στοματάκι ορθάνοιχτο και με τη γλωσσίτσα να καλύπτει το κάτω χείλος, να ψάχνει τη θηλή. Λίγων λεπτών μωρό έκανε ό,τι μπορούσε, κι εγώ, η μητέρα της, δεν μπόρεσα να ανταποκριθώ και άφησα να της φύγει το ένστικτο. Από τη στενοχώρια μου δεν μπορούσα να της προσφέρω την αγάπη και την ασφάλεια που χρειαζόταν.

Τελικά, δυο εβδομάδες μετά τη γέννα, ενώ είχα αρχίσει να συμφιλιώνομαι με την ιδέα του θήλαστρου και του μπιμπερό, η μαία αποφάσισε να δοκιμάσει το τελευταίο μέσο: επιθήματα σιλικόνης. Λοιπόν, από τη μια στιγμή στην άλλη λύθηκε το πρόβλημα, δεν της ξέφυγε το στήθος και ήπιε, μέχρι που χόρτασε και κοιμήθηκε, με το γάλα να στάζει από το στοματάκι της. Σιγά σιγά, σε λιγότερο από 10 μέρες, ξέχασε ότι χρειαζόταν τα επιθήματα.

Γι΄αυτό καταλαβαίνω πολύ καλά τις μητέρες που δεν το παλεύουν, είτε γιατί δεν έχουν υποστήριξη, είτε γιατί αποφασίζουν να βγάλουν από το μυαλό τους τελείως το θέμα θηλασμός για να μην μπουν στη διαδικασία των τύψεων σε μια φάση τόσο ευαίσθητη για το παιδί τους.

Σέβομαι την καλή πρόθεση του γ. Παΐσιου, αλλά με ενοχλεί το γεγονός ότι βιάζεται να αποδώσει σε τεμπελιά και αδιαφορία κάτι, για το οποίο ο ίδιος δεν έχει ιδέα. Σε άλλες περιπτώσεις ο ίδιος τονίζει τη σημασία του "καλού λογισμού", δηλ. να αντιμετωπίζεις ανθρώπους που δεν τους ξέρεις καλοπροαίρετα, να έχεις εμπιστοσύνη στις καλές προθέσεις τους και να βάζεις κι ένα ερωτηματικό στις υποψίες σου. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση παραβαίνει τις ίδιες του τις συμβουλές.

Δε νομιζω οτι ο Γεροντας Παισιος παραβαινει τις συμβουλες του με αυτα που λεει.Πιστευω οτι μιλαει για τις μαμαδες που βαριουνται να ασχοληθουν με τα παιδια τους γενικα,κακα τα ψεμματα το να θηλαζεις το παιδι σου ειναι πιο χρονοβορο απο το να δινεις μπουκαλι.Παντα αντιμετωπιζε ολους τους ανθρωπους με πραγματικη αγαπη και κατανοηση και γινοταν θυσια.Ισως θα επρεπε εμεις να βαλουμε εναν καλο λογισμο για αυτα που ειπε και ισως να ακουγονται λιγο απολυτα.Ο γεροντας δεν ηταν απολυτος,ισως ηθελε να τονισει την αξια του θηλασμου η ισως κατι αλλο.Παντως δεν ηταν απλα ενας μοναχος η ενας γεροντας που μιλαγε για να περνα η ωρα και το πιο σιγουρο ποτε δεν φορτωνε κανεναν με ενοχες.

Νομίζω ότι κάνουμε το λάθος να κρίνουμε ένα κείμενο απομονωμένο από το δημιουργό του και τη χρονική περίοδο που γράφτηκε. Για να το καταλάβουμε θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ποιος είναι ο συγγραφέας και πότε είπε αυτά που είπε. Αυτά είναι βασικά φίλτρα που αν τα χρησιμοποιήσουμε θα κατανοήσουμε ευρύτερα το κείμενο χωρίς να κολλήσουμε στη φρασεολογία που για τα σύγχρονα δεδομένα είναι αδόκιμη.

 

Υπό αυτό το πρίσμα, η ανάλυση της amaretto βάζει το κείμενο στη σωστή του διάσταση.

Συμφωνόντας με την παραπάνω τοποθέτηση της Αγλαίας θέλω να προσθέσω ότι: απο τη δική μου οπτική γωνία,στόχος του κειμένου είναι να δείξει τη σημαντικότητα της συναισθηματικής επαφής μητέρας-παιδιού γενικότερα και αφετηρία για να συμβεί αυτό θέτει το θηλασμό σαν ένα πολύ σημαντικό στάδιο για τη μητέρα και το παιδί αντίστοιχα.

Στο κομμάτι δε που αναφέρει το "παγωμένο" μπουκάλι βλέπω ότι θέλει να τονίσει τη διαφορά με τη ζεστασιά στο στήθος της μητέρας πάλι όμως σε ευρύτερο επίπεδο κι όχι κυριολεκτικά μιλώντας για τη ζεστασιά της θερμοκρασίας.

Το ίδιο και για το σημείο που μιλάει για το διαφορετικό συμβολισμό στα κουτιά του γάλακτος.

Κι εκεί βλέπω τη διαφορά στην κοινωνική αντίληψη ως πρός το ότι: από μαμά με μωρό σε μαμά με λουλούδια = υποβάθμηση της σημαντικότητας μητρηκής στοργής-θηλασμού όπου μακροπρόθεσμα έχει επιπτώσεις και στην ενήλικη ζωή.

Βλέποντάς το λοιπόν κάτω απ'αυτό το πρίσμα, θεωρώ ότι οι εκφράσεις " η μάνα που τεμπελιάζει..κλπ" στόχο δεν έχουνε την προσβολή της μάνας αλλά την αφύπνησή της ως προς την ουσία του ρόλου της και μακροπρόθεσμα.

kel πολύ ενδιαφέρον θέμα,ευχαριστώ που το άνοιξες

gavrias !

κακα τα ψεμματα το να θηλαζεις το παιδι σου ειναι πιο χρονοβορο απο το να δινεις μπουκαλι.

Αυτό δεν το νομίζω. Από τη στιγμή που πάρεις το κολάι, δεν έχεις να ζεσταίνεις, να αποστειρώνεις, να κουβαλάς μπιμπερό και βρασμένο νερό και σκόνες όταν βγαίνεις, να ετοιμάζεις κι άλλο αν δεν χορτάσει το μωρό και να διαπιστώνεις ότι ήθελε μόνο τρεις γουλιές και να πετάς το υπόλοιπο... Δεν νομίζω να υπάρχει μητέρα που για λόγους ευκολίας δεν θηλάζει. Εγώ τουλάχιστον άκουσα από συγγενείς το αντίθετο, ότι θέλω την ευκολία μου και δεν αποθηλάζω, και η πρώτη απάντηση που μου ήρθε (δεν την είπα) ήταν: Ναι, είναι κι αυτός ένας λόγος :)

Γενικά πιστεύω ότι η στήριξη του θηλασμού πρέπει να επικεντρωθεί στο ότι υπάρχει βοήθεια όταν χρειαστεί. Αυτό είναι το τεράστιο έλλειμμα. Από τη μια βλέπεις παντού ενημερωτικές εκστρατείες από διάφορους φορείς που προσπαθούν να πείσουν τη μητέρα ότι πρέπει να θηλάσει, λες και υπάρχουν πολλές που δεν το θέλουν εξ αρχής. Κι από την άλλη ελάχιστη ενημέρωση για το ΠΏΣ, ή για το ότι υπάρχουν η LLL και σύμβουλοι θηλασμού.

Ιδέα: Τι θα λέγατε, αν τα λόγια του γ. Παΐσιου εκτυπώνονταν με τηλέφωνα της LLL από κάτω και μοιράζονταν στις εκκλησίες;

Βρε παιδιά.... διαβάζω αυτά που γράφετε.... μου φαίνονται οκ. Διαβάζω τα γραφόμενα του γέροντα... μου φαίνονται πώς να το πω... ανεδαφικά...

Δηλαδή... μπερδεύει τη στοργή της μητέρας, με το θηλασμό, με ενοχές, με πίεση, και ένα σωρό άλλα. Μου φαίνονται ανακατεμένες σκέψεις και ιδέες αραδιασμένες σε μια προσπάθεια να πείσει για το να έχουν οι γονείς στοργή στα παιδιά (φαντάζομαι). Κάτι που ο ίδιος θεωρεί πως ξεκινά με το θηλασμό.

Τώρα ως προς το πότε ειπώθηκε σε ποιους κτλ... τι να πω.... δε μπορώ να φανταστώ το "κοινό" του. Δεν μπορώ να κατανοήσω σε τι ανθρώπους αναφέρεται...

Συγνώμη .... αλλά δεν το "πιάνω" ..

(Καμιά φορά ... είμαι σπίρτο βρεγμένο... )

Ιδέα: Τι θα λέγατε, αν τα λόγια του γ. Παΐσιου εκτυπώνονταν με τηλέφωνα της LLL από κάτω και μοιράζονταν στις εκκλησίες;

Και μάλιστα, για να συνεχίσω τη σκέψη, με κάτι σαν διαφημιστικό μήνυμα με τις πιο διαδεδομένες απορίες/παρεξηγήσεις, με τρόπο εύληπτο, ώστε να απευθύνεται και στους λιγότερο ψαγμένους:

-Αν δεν έχεις αρκετό γάλα και θέλεις να το αυξήσεις

-Αν θηλάζεις και ανησυχείς για το βάρος του παιδιού

-Αν προβληματίζεσαι για την κατάλληλη ηλικία αποθηλασμού

-Αν πρέπει να επιστρέψεις στη δουλειά και θέλεις να συνεχίσεις το θηλασμό

Επικοινώνησε με κτλ. κτλ.

Ήξερες ότι:

-Μια μητέρα που γέννησε με καισαρική μπορεί να θηλάσει το παιδί της όπως και μια μητέρα που γέννησε φυσιολογικά

-Μπορείς να ζητήσεις από το μαιευτήριο να σου φέρνουν το μωρό όποτε πεινάει χωρίς να του δίνουν ξένο γάλα

-Η ποσότητα του γάλακτος εξαρτάται από το πόσο συχνά και πόση ώρα θηλάζεις το παιδί σου

-Τα περισσότερα μωρά τους πρώτους μήνες θέλουν να θηλάζουν συχνότερα από κάθε τρίωρο

-Η μέση ηλικία αποθηλασμού παγκοσμίως είναι τεσσάρων ετών (ή κάνω λάθος, Αγλαΐα; Πάντως όχι οι 3-4 μήνες)

Και επίσης, να διαγραφούν ορισμένες απόλυτες διατυπώσεις από το κείμενο του γ. Παϊσίου που απλώς προκαλούν ενοχές.

Τι λέτε;

pax, Έχεις πετύχει κανένα ποστ που μας κατηγορούν για προσηλυτισμό και φανατισμό, όταν προσπαθούμε να διορθώσουμε κάτι που δημιουργεί λάθος εντυπώσεις ή απλά προσφέρουμε απαντήσεις σε ερωτήσεις που τίθενται; Δεν νομίζω ότι ο κόσμος έξω από εδώ θα το δει με λιγότερη προκατάληψη.

Δεν νομίζω ότι αυτό γίνεται. Καταρχήν, όπως το είπες, η υποστήριξη είναι κάτι που ιδανικά δίδεται, όταν ζητηθεί. Βέβαια, μερικές φορές κάποιος ζητάει απλώς μια σανίδα να πιαστεί και δεν μπορεί καν να φωνάξει για βοήθεια αλλά εκεί χρειάζεται μια διακριτική, προσωπική (εννοώ προσανατολισμένη στην περίπτωση) προσέγγιση. Το σκεπτικό μου είναι ότι κάποιος δεν μπορεί να βοηθηθεί, αν δεν θέλει να βοηθηθεί, κι έτσι δεν θα επηρεαστεί ιδιαίτερα από ένα φυλλάδιο. Από την άλλη, αν υπάρχει μια ανακοίνωση σε έναν πίνακα, δεν θα είναι σαν να παίρνεις τον άλλο από το χέρι, όπως με το φυλλάδιο. Προσωπικά, ενοχλούμαι όταν μου χώνουν φυλλάδια στο χέρι, είτε είναι από φροντιστήριο, από κέντρο αδυνατίσματος, εκκλησία, μπογιατζή, κόμματα κοκ.

Αν βέβαια μια ενορία έχει μια γενικότερη δραστηριοποίηση σε θέματα ενημέρωσης κτλ, ίσως να κολλάει το όλο θέμα, αλλά νομίζω ότι δεν είναι τόσο συχνό. Αν η ενορία κάνει μια τέτοια κίνηση για πρώτη φορά, φαντάζομαι ότι ο αντίλογος που θα ακουστεί, θα είναι ότι δεν μοιράζονται φυλλάδια για πολλά άλλα σημαντικά θέματα, που αφορούν όλους τους πιστούς, γιατί να θέλει κάποιος να μοιράσει για αυτό το θέμα στην εκκλησία;

Το επόμενο πρακτικό πρόβλημα που βλέπω είναι ότι η ίδια η LLL έχει χαμηλό προφίλ και δεν αυτοδιαφημίζεται ιδιαίτερα. Αυτό το κατανοώ ως έναν βαθμό, γιατί πρόκειται για εθελόντριες, που έχουν ένα ή περισσότερα παιδιά και ο χρόνος τους δεν είναι άπειρος. Πώς θα είχαν δυνάμεις και χρόνο να αντιμετωπίσουν μια ενδεχόμενη "κοσμοσυρροή"; Με πολύ καλή οργάνωση μπορεί να δούλευε μακροπρόθεσμα αλλά ποιος θέλει και μπορεί να το κάνει;

Τέλος, όλα αυτά τα θέματα είναι ήδη γνωστά σε αρκετές κοπέλες αλλά η πράξη δείχνει ότι δεν εφαρμόζονται οι τακτικές στα νοσοκομεία, στην επίσκεψη στον παιδίατρο και άλλους επαγγελματιες υγείας και συνήθως εισακούεται η δική τους θέση. Το πιθανότερο είναι ότι ο κόσμος που δεν ψάχνεται, έστω και λίγο, από μόνος του, θα αναζητήσει πάλι τη συμβουλή του γυναικολόγου, της μαίας ή του παιδίατρου, οπότε πάλι έγκειται στην ενημέρωση και την καλή θέληση του επαγγελματία υγείας.

Μάλλον ακούγομαι απαισιόδοξη αλλά προσωπικα θα προτιμούσα η πρωτοβουλία να προέλθει από τον κρατικό μηχανισμό, ώστε να υπάρχει ένα ακλόνητο σημείο αναφοράς. Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, πολύς κόσμος προκαταβάλλεται και αμφιβάλλει για τα κίνητρα ή την αποτελεσματικότητα μιας εθελοντικής ομάδας, γιατί έτσι έχουμε συνηθίσει εδώ.

Από τη μια βλέπεις παντού ενημερωτικές εκστρατείες από διάφορους φορείς που προσπαθούν να πείσουν τη μητέρα ότι πρέπει να θηλάσει,

Δεν υπάρχει κανένας επίσημος φορέας που λέει κάτι τέτοιο.

Το κείμενο της βιοηθικής του θηλασμού (θα το βρείτε στο παραπάνω σύνδεσμο) έχει συνταχθεί με βάση τα όσα λένε για το θηλασμό οι επίσημοι φορείς. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να πει σε μια μητέρα τι θα κάνει.

Αυτό που κάνουν οι επίσημοι φορείς είναι να προσπαθούν για την πλήρη ενημέρωση των μητέρων ώστε οι αποφάσεις που παίρνουν να είναι οι καλύτερες για τις ίδιες και τα παιδιά τους και να βασίζονται σε ορθή πληροφόρηση και όχι στην παραπληροφόρηση και τα υπονούμενα που προωθούν φορείς που έχουν άλλα συμφέροντα.

λες και υπάρχουν πολλές που δεν το θέλουν εξ αρχής.

Υπάρχουν πολλές, πάρα πολλές που δεν ξεκινούν καν το θηλασμό, που εγκαταλείπουν πολύ γρήγορα. Αυτό είναι αναμενόμενο φαινόμενο μιας κοινωνίας στην οποία ο θηλασμός έχει εγκαταληφθεί και δεν υποστηρίζεται από κανέναν. Οι μητέρες επηρεάζονται από αυτό που βλέπουν, από αυτό που συμβαίνει γύρω τους και κυρίως από την παραπληροφόρηση που διαδίδεται μέσω των διαφημίσεων αλλά και μέσω των μητέρων που δεν θηλάζουν και προσπαθούν να στηρίξουν τις επιλογές τους απαξιώνοντας το θηλασμό, λέγοντας ότι είναι μεν καλύτερος αλλά δεν προσφέρει και τίποτα περισσότερο, δεν κάνει καμία διαφορά στην υγεία και την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.

Κι από την άλλη ελάχιστη ενημέρωση για το ΠΏΣ, ή για το ότι υπάρχουν η LLL και σύμβουλοι θηλασμού.

Σε άλλες χώρες υπάρχουν εθνικά προγράμματα που διαρκούν δεκαετίες για να πετύχουν αλλαγή στη νοοτροπία, για να ενημερωθεί το προσωπικό που δουλεύει στα νοσοκομεία, για να υποστηρίξουν τις μητέρες.

Στη δική μας χώρα δεν υπάρχει ούτε ένα νοσοκομείο φιλικό στα βρέφη (όπως πιστοποιείται από τον Π.Ο.Υ. και τη Unicef). Δεν υπάρχει ούτε μία κλινική που να μπορεί να πει ότι το προσωπικό της είναι στοιχειωδώς καταρτισμένο αλλά ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει παραβιάζοντας διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει και η χώρα μας.

Ιδέα: Τι θα λέγατε, αν τα λόγια του γ. Παΐσιου εκτυπώνονταν με τηλέφωνα της LLL από κάτω και μοιράζονταν στις εκκλησίες;

Νομίζω ότι τα λόγια του γέροντα, όσο καλές προθέσεις και να είχε, είναι αδόκιμα σήμερα και πιθανόν πολλές μητέρες να νιώσουν άσχημα ειδικά αν δεν έχουν την ψυχραιμία να το φιλτράρουν όπως θα έπρεπε.

Τα τηλέφωνα του συνδέσμου θηλασμού μπορούν να κυκλοφορήσουν μόνο σε φυλλάδια του συνδέσμου που τα κείμενα είναι ελεγμένα κι εκφράζουν τον σύνδεσμο και είναι σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες βιοηθικής.

 

Και επίσης, να διαγραφούν ορισμένες απόλυτες διατυπώσεις από το κείμενο του γ. Παϊσίου που απλώς προκαλούν ενοχές.

 

Αυτό είναι παραποίηση κειμένου. Ποιος θα υπογράψει την παραποίηση;

Εθελοντικές κινήσεις που γίνονται χωρίς οργάνωση και χωρίς την επίβλεψη ενός επίσημου φορέα είναι καταδικασμένες σε γραφικότητα. Ο καθένας θα κάνει ό,τι θέλει, όποτε θέλει, όπως θέλεις χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα και με κίνδυνο να χαρακτηριστεί από γραφικός έως επικίνδυνος.

Ο Διεθνής Συνδεσμος Θηλασμού είναι μια εθελοντική οργάνωση μητέρων που έχει καταστατικό και όλα τα μέλη οφείλουν να το σέβονται. Πριν μια μητέρα γίνει leader και θεωρηθεί ικανή να αναλάβει την ευθύνη μια ομάδας μητέρων, περνάει από εκπαίδευση, διαβάζει κάποια στοιχειώδη και γράφει για να γίνει κατανοητό ότι έχει καταλάβει τη φιλοσοφία του συνδέσμου και τα όσα αυτός πρεσβεύει.

Το υλικό που έχει μια leader στη διάθεσή της για να υποστηρίξει άλλες μητέρες κυκλοφορεί διεθνώς και είνα προσεκτικά διατυπωμένο σε κάθε φράση για να μην προσβάλονται και να μη θίγονται μητέρες από οποιοδήποτε πολιτισμικό και κοινωνικό περιβάλλον και αν προέρχονται.

Το ίδιο και όλα τα κείμενα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και της Unicef.

Οι προσωπικές πρωτοβουλίες χωρίς το σεβασμό και την προστασία των επίσημων φορέων είναι καταδικασμένες σε πολλαπλά λάθη που περισσότερο κακό θα κάνουν παρά καλό. Πιστεύω ότι ένα άτομο που δεν έχει εκπαιδευτεί, όσο καλές προθέσεις και να έχει θα κάνει πολλά λάθη.

Όπως έγραψα και παραπάνω, η καλή πρόθεση δεν αρκεί. Το βλέπουμε συνέχεια ακόμη και από επαγγελματίες που έχουν τις καλύερες των προθέσεων αλλά αυτοσχεδιάζουν και το αποτέλεσμα δεν είναι θετικό.

Όποια μητέρα θέλει να προσφέρει το χρόνο της, θα πρέπει να έρθει σε επαφή με το σύνδεσμο θηλασμού και να μπει στη διαδικασία να προετοιμαστεί σωστά για να το κάνει σωστά.

Η παραπάνω συζήτηση μου άρεσε πραγματικα. Αυτο που πραγματικα μελετάω τον τελευταιο καιρο ως ψυχοπαιδαγωγος είναι τελικά πως η λέξη γαλουχώ έφτασε στην εποχη μας από τροφοδότηση του παιδιού (με οποιοδήποτε τροπο και μεσο) να σημαίνει εκπαιδεύω και παρέχω αγωγή ή π.χ. η λέξη "απογαλακτισμός" σημαίνει σταδιακή αυτονόμηση του παιδιού και ανεξαρτητοποίσή του. Δηλαδη πόσο σημαντικό θεωρείται ο δεσμός μητέρας παιδιού ως μέσο αγωγής και πόσο η φύση έχει φροντίσει και για τον άνθρωπο να εκπαιδεύεται από τις πρωτες ώρες της ζωής του και να διαμορφωνεται με αυτον τον τροπο η ψυχοσύνθεσή του και η προσωπικότητά του . (Βέβαια υπάρχει και ένας ολοκληρος τομεας της ψυχολογίας που ασχολείται με την εμβρυακη ψυχολογια αλλα αυτο ισως θα το αναφερουμε καπου άλλου). Πραγματικα διαβασα πολυ ωραιες αποψεις και ιδέες.