Προβληματική συμπεριφορά

Τον τελευταίο μήνα έχω σοβαρό πρόβλημα με την συμπεριφορά του 2,8 χρονών γιού μου. Και τι εννοώ...

Μέχρι τώρα ήταν ένα παιδάκι σχετικά ήσυχο, υπάκουο και σε γενικές γραμμές συννενοούμασταν χωρίς προβλήματα. Σε περιπτώσεις που τα πράγματα ξέφευγαν από τα όρια τον έβαζα σε ένα χαλάκι τιμωρία για να σκεφτεί αυτό που έκανε και όταν τελείωνε ο χρόνος του, συζητούσαμε αυτό που έγινε και πάντα ζητούσε συγνώμη και έλεγε ότι δεν θα το ξανακάνει. Υπήρχαν περιπτώσεις όμως που τον χτυπούσα στα χεράκια (αφού με έφτανε στα όρια μου) και άλλες που τον έλεγα ότι είσαι κακό παιδί.

Τον τελευταίο μήνα όμως η κατάσταση έχει ξεφύγει εντελώς, δεν ακούει κανέναν,δεν μπορεί κανείς να του επιβληθεί, κάνει ότι θέλει. Όταν δεν γίνεται το δικό του κλαίει και γκρινιάζει. Και αυτό γίνεται σε μόνιμη βάση πλέον. Δλδ μπορεί ένα απόγευμα, π.χ. να κλαίει και να απαιτεί πράγματα τα οποία φυσικά δεν μπορεί να τα κάνει. Όταν νευριάζει, επειδή δεν γίνετε το δικό του, με χτυπάει και με κλοτσάει.Τον τελευταίο καιρό έχω αλλάξει τρόπο τιμωρίας και τώρα τον αφήνω να κάνει οτι θέλει και δεν του δίνω καθόλου σημασία. Φυσικά αυτό τον εξοργίζει ακόμα περισσότερο. Όταν ηρεμεί από τα κλάματα λέει "Δεν είμαι κακό παιδι".

Για να έχετε μια πλήρη εικόνα σας λέω ότι έχει και ένα αδερφάκι 1 χρονών, με το οποίο δεν έχει δείξει δείγματα ουσιαστικής ζήλειας. Σαν παιδάκια και παίζουν μαζί και μαλλώνουν.

Η δασκάλα του στον παιδικό μου είπε οτι έχει γίνει ιδιαίτερα ζωηρός πράγμα που το βλέπω και εγώ στο σπιτι.

Ήταν το πρώτο παιδί στην οικογένεια και έπεσα πάνω του με αποτέλεσμα να του κάνω όλα τα χατήρια και να μην τον αφήνω να κλαίει. Σημειωτέον ότι ο χρόνος που περνάω μαζί του είναι πολύ περισσότερος από τον άλλο μου τον γιο. Και γενικώς είναι πολύ κολλημένος πάνω μου σε σημείο να μην θέλει τον μπαμπά του για τίποτα, πχ να τον αλλάξει, να τον ταίσει , να τον κοιμήσει.

Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο αλλά πραγματικά είμαι σε πολύ δύσκολη φάση. Δεν ξέρω πως να το χειριστω.

Κάθε σκέψη σας δεκτή.

κοίτα αυτά που λες όλα δεν ακούγονται περίεργα,

αυτό που πχ δεν ειναι καθόλου καλό να λες ειναι το κακό παιδί -

δηλαδή αν λες κατι κακό πρεπει να ονομαζεις την πράξη -

γενικα΄το χτυπηματακι στα χέρια σε συνδυασμο με το κακό παιδί είναι απλώς κάτι που δυναμιτίζει τα πράγματα.

η τιμωρία στο χαλάκι, το εχω γραψει και αλλού, είναι κάτι που δεν είναι για μικρότερα παιδιά των 3,5 ετών περίπου, θα έλεγα.

είναι δηλαδή σχεδόν τιμωρητικό - μπορεί να επιασε για λίγο,

αλλα πλέον δεν πιάνει γιατι σε αυτή την ηλικία η τιμωρία γενικά ακόμα και έτσι δεν ειναι κατι που φέρνει καλά αποτελέσματα.

αν σε χτυπάει και σε κλωτσάει μπορεί απλώς να βγαίνει ΄τωρα θυμός που είναι απο περισσότερο καιρό.

σε αυτή τη περίπτωση απλώς μπλοκάρεις δεν αφήνεις να σε χτυπήσει, και αφήνεις να ξεσπάσει σε κάποιο μαξιλάρι λέγοντας

"μπορείς να χτυπήσεις το μαξιλάρι, .. ή να μου πεις θύμωσα!!" με (αναγκαστικά) αποφασιστική κ γλυκιά φωνή. Αν η φωνή σου είναι θυμωμένη, θα κανει το αντίθετο, δηλ να σε χτυπησει ξανα, γιατι ο θυμός απλώς θα εχει "αναμεταδοθεί"

μιλήστε για τα συναισθήματα.

προφανώς εχει μεγάλη ένταση.

εξήγησέ του ότι έκανες λάθος που τον έλεγες κακό παιδί και ότι αυτό που εννοούσες ήταν ότι αυτό που έκανε δεν σου άρεσε / σε πόνεσε/ εκανε ζημιά κτλ και οτι δεν θα τον ξαναπεις κακό παιδί, γιατι είναι το παιδάκι σου που το υπεραγαπάς - κανένα παιδί δεν είναι κακό, όλα τα παιδια΄είναι καλά.

σε αυτή την ηλικία η λέξη κακό παιδί είναι ικανή να δημιουργήσει πολύ μεγάλη ένταση στην ψυχολογία ενός παιδιού που εχει μολις αποκτήσει αδερφάκι.

Σε πολλά παιδιά αυτή η ηλικία όταν γίνεται ενός έτους το αδερφάκι και αρχίζει και δεν ειναι πια το μωρό, αλλα πλέον παιδάκι με απαιτήσεις διαφορετικές και περισσότερες, προκαλεί εκ νέου ένταση.

είναι μια φάση, και θα περάσει,

μέχρι τότε εσύ είναι ανάγκη να κανεις αυτά τα πράγματα -

- συζήτηση για το κακό παιδί

- να του λες αυτη τη φραση τι μπορεί να κανει όταν θυμώνει μην αφήνοντας να σε χτυπήσει αλλα χωρις περισσότερη "φασαρία"

-μιλήσετε για τα συναισθήματα και πως νιωθει καθε μερα

(χαρτόνι με τρείς φατσούλες χαμογελο λυπημενο θυμωμενο κουρασμένο

και να κολλαει ενα αυτοκόλλητο πχ ή ένα χαρτάκι αναλογα με το πως νιωθει καθε μερα)

γενικά όσες ώρες και να είσαστε μαζί, η φάση αυτή υπάρχει, δεν αποφεύγεται και η προσκόλληση πολυ λογική -

συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες

Mηπως τωρα αρχιζει ο μικρος να περπαταει και να σε διεκδικει και το παιδι να ζηλευει αλλα κρυφα?

αυτό που πχ δεν ειναι καθόλου καλό να λες ειναι το κακό παιδί -

δηλαδή αν λες κατι κακό πρεπει να ονομαζεις την πράξη -

γενικα΄το χτυπηματακι στα χέρια σε συνδυασμο με το κακό παιδί είναι απλώς κάτι που δυναμιτίζει τα πράγματα.

Το ξερω οτι ειναι λαθος αλλα δυστυχως το εχω κανει!

αν σε χτυπάει και σε κλωτσάει μπορεί απλώς να βγαίνει ΄τωρα θυμός που είναι απο περισσότερο καιρό.

Ναι το εχω διαπιστωσει οτι τωρα βγαινει συσσωρευμενος ο θυμος του.

είναι μια φάση, και θα περάσει,

μέχρι τότε εσύ είναι ανάγκη να κανεις αυτά τα πράγματα -

- συζήτηση για το κακό παιδί

- να του λες αυτη τη φραση τι μπορεί να κανει όταν θυμώνει μην αφήνοντας να σε χτυπήσει αλλα χωρις περισσότερη "φασαρία"

-μιλήσετε για τα συναισθήματα και πως νιωθει καθε μερα

 

(χαρτόνι με τρείς φατσούλες χαμογελο λυπημενο θυμωμενο κουρασμένο

και να κολλαει ενα αυτοκόλλητο πχ ή ένα χαρτάκι αναλογα με το πως νιωθει καθε μερα)

πολυ καλη η ιδεα σου, σε ευχαριστω. θα το κανω απο σημερα.

συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες

Και σκεψου ότι μεχρι τωρα έλεγα τι ωραια που τον μεγαλώνω!!

Mηπως τωρα αρχιζει ο μικρος να περπαταει και να σε διεκδικει και το παιδι να ζηλευει αλλα κρυφα?

Ναι μπορει να συμβαινει και αυτο.

Και ένα άλλο που με προβληματίζει ειναι όταν θέλει κάτι και δεν μπορεί να το έχει και αρχίζει να κλαίει και να το απαιτεί εγώ τι κάνω? Του εξηγω με ηρεμο τρόπο οτι δεν μπορει να το εχει για αυτόν και αυτόν το λόγο, αλλά συνεχίζει να κλαίει όλο και πιο έντονα. Αδιαφορώ και τον αφήνω να κλαίει? Αφού ήδη έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που τα λόγια δεν "πιάνουν".

Καλημέρα Daffy,

Σκέφτηκες τις εναλλακτικές;

π.χ θέλει κάτι που σπάζει να του δώσεις κάτι άλλο (δίνοντας του την εντύπωση ότι είναι πιο σπουδαίο)

π.χ να θέλει να τον πάρεις αγκαλιά την ώρα που εσύ δεν μπορείς και να το κάνει κάποιος άλλος για σένα;

Πιστεύω σ αυτή την ηλικία είναι εύκολο να μεταπείσεις.

Η μεθοδος της εναλλακτικής βοηθά εσένα αλλά και το μικρό χωρίς να του λες ένα ξερό όχι, δεν επιτρέπεται. Πες του τι επιτρέπεται. Ήρεμα και χαμογελαστά. Τα μικρά όταν ζητούν κάτι που ξέρουν ότι θα πεις όχι, εφνιδιάζονται όταν τους χαμογελάς και τους δίνεις άλλη λύση. Αν δώσεις στη λύση και έμφαση, το πιθανότερο είναι να τη δεχτεί.

Σε καμιά περίπτωση όμως μη πέσεις στη παγίδα που ενώ αρχικά του είπες όχι μετά από κλάματα κάνει το δικό του. Αυτό θα εδρεωθεί!!

ΑΓΑΠΗΤΗ DAFFY

ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ.Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΙΑ 4 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΠΡΙΝ 1 ΧΡΟΝΟ ΜΙΑ ΑΔΕΛΦΟΥΛΑ.ΔΕΝ ΕΔΕΙΞΕ ΖΗΛΙΑ ΕΩΣ ΤΩΡΑ.ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΘΥΜΩΝΕΙ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ ΜΕ ΧΤΥΠΟΥΣΕ,ΠΕΤΟΥΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ κ.α. ΤΕΤΟΙΑ.ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟΝ ΗΡΕΜΗΣΩ.ΤΙΠΟΤΑ!ΜΕ ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΓΚΑΛΙΕΣ-ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΦΩΝΕΣ.ΤΙΠΟΤΑ!2 ΜΕΡΕΣ ΤΩΡΑ ΚΑΘΕ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΕΡΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ ΓΙΑΤΙ ΧΤΥΠΗΣΕ ΕΝΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΙΣ 2 ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΟΝ ΜΑΛΩΣΑ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΩΣΤΟ ΚΤΛ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΝΑ ΖΗΤΗΣΗ ΣΥΓΝΩΜΗ.ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΕ ΑΛΛΑ ΤΟ ΞΑΝΑΧΤΗΠΗΣΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΙΧΕ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ.ΟΤΑΝ ΠΗΓΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΩ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ Τ ΕΚΑΝΕ ΜΕ ΠΗΡΑΝΕ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ (ΑΠΟ ΤΟ ΘΥΜΟ ,ΝΤΡΟΠΗ,ΥΠΕΡΕΝΤΑΣΗ).ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΟΤΙ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΘΗΚΑ ΠΟΛΥ.ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΓΙΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΚΗ ΠΡΑΞΗ ΚΑΝΕΙ ΘΑ ΤΟΥ ΠΕΤΑΩ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΕΝΑ ΕΝΑ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ.ΣΗΜΕΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΟΣ,ΠΙΟ ΗΣΥΧΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΤΥΠΗΣΕ ΑΚΟΜΑ (ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΧΤΥΠΗΣΕΙ)ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ.ΒΕΒΑΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΠΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΑΛΟΥΝ ΝΑ ΞΑΠΛΩΣΕΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ.ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΠΟΥ ΝΥΣΤΑΖΕΙ?ΕΜΑΝΑ ΜΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 1:00 ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 8 ΜΕ 9.ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ ΤΟ ΚΑΙ ΠΕΣ ΜΟΥ.ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΩ ΘΑ ΔΩ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΝΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Και εμένα πάντως ο δικός μου γίνεται παλιοστριμμένος και κακός τις μεσημεριανές ώρες...

Το έχω αποδώσει και εγώ στο ότι νυστάζει....

Καλημερα σε όλους

ο λογος που γραφω ειναι γιατι θελω βοηθεια για τη βαφτiστηρα μου. Ειναι 4 ετων και αρκετα εντονη σε ολα της. Θυμωνει με το παραμικρο και γενικα υπαρχουν φορες που δεν αντεχεται.Η μαμα της την πηγαινει μεχρι τωρα με το διαλογο και την κουβέντα και με το καλο αλλα απ' οτι φαινεται δεν πιανει.!!!!!!!

Για να σας δωσω ενα παραδειγμα (που ουσιαστικα ειναι πταισμα και ο λογος πολυ γελοιος) ειχαν ερθει σπιτι μου και με το που μπηκε το παιδι στο σπιτι ουτε που μας χαιρετησε (που προσωπικα με ενοχλησε αλλα δεν ειπα τίποτα), η μαμα του λοιπον του εξηγησε οτι οταν μπαινουμε σε ενα σπιτι ή βλεπουμε καποιους γνωστους παντα χαιρετάμε και μιλαμε (της εκανε λοιπον μια επισημανση - παρατηρηση) ετσι την παρακινησε να χαιρετησει. αρχισες λοιπον να λεει οχι και αφοτυ τησ ειπαμε οτι αν δεν χαιρετησει ειναι σα να μην ειναι σπιτι οποτε δε μπορει να παιξει αρχισε να χτυπιεται και να τσιριζει. δοκομασαμε να της μιλησουμε χειροτερα ηταν και απλα αποφασισαμε να την αγνοησουμε. το μονο που της ζητουσαμε ηταν να ζητησει συγνωμη για την ασχημη συμπεριφορα της και να χαιρετησει. Αποτελεσμα ηταν επει 1 1/2 ώρα να μην κανει τιποτα απο τα δυο, να εχει χασει ωρα παιχνιδιου με την κορη μου και καποια αλλα παιδακια και να κοπανιεται να τσιριζει και αλλα τετοιου ειδους σχεδιάκια. το προβλημα ειναι οτι δεν ξερουμε πια πως να την αντιμετωπισουμε και πια ειναι η καλυτερη συμπεριφορα απο μερουσ μας για να σταματησει αυτη η συμπεριφορα της η οποια εχει αρχισει απο 18 μηνων και ισως να εχει ενταθει με τον ερχομο του 2ου παιδιου της κουμπαρας μου.

την αγαπαω παρα πολυ και επειδη η μαμα της με εχει βαλει μεσα στην ανατροφη του παιδιου λογω του οτι ειμαι νονά αλλα και γιατι εχω μεγαλυτερη υπομονη και αντοχες σας ζηταω μια βοηθεια αν σκεφτεστε κατι αλλο που να μπορουμε να κανουμε για να διακοπει αυτη η συμπεριφορα!!!!!!!!!!!!

συγνωμη αν σας κουρασα.

η δικη μου δεν θα το εκανε αυτο δηλαδη να μην χαιρετησει ή να ειναι αγενης αλλα σιγουρα αν τελικα καταληγαμε σε εκβιασμο τυπου τυπου ή χαιρετας ή δεν παιζεις στα ιδια θα καταληγαμε. δεν υποχωρει με τιποτα!!!!!!!!! σιγουρα εχει σημασια το 2ο παιδι στην οικογενεια γιατι και η δικη μου μεχρι την αφιξη του γιου μου δεν ειχε θεμα τετοιας συμπεριφορας και ουτε τωρα εχει οταν λειπει ο γιος μου.... νομιζω οτι αυτο που κανει η μητερα της δηλαδη να την παιρνει με το καλο ειναι το καλυτερο. ο παιδιατρος που τον ειχα ρωτησει μου ειχε πει οτι απο τα 2-5 χρονων ειναι η περιοδος της αρνησης. εγω θα ημουν πιο ελαστικη και δεν θα επεμενα για 1,5 ωρα. τα κοριτσακια ειναι πολυ πεισματαρικα και εγω πολλες φορες ερχομαι στα ορια μου....συνηθως κανω υπομονη και αντεχω για πολλες μερες και μετα γινεται η εκρηξη και μετα το μετανοιωνω!!!!!! δεν υπαρχουν συνταγες απλα εχω παρατηρησει οτι οταν πηγαινω με συζητηση χωρις υστεριες και εκβιασμους εχω καλυτερα αποτελεσματα και ειμαστε και οι δυο πιο ηρεμες. κατανοει και μαλιστα ζηταει και συγνωμη ενω οταν φωναξω και απειλησω δεν υπαρχει περιπτωση να καταφερω

Δεν θεωρώ και τόσο τραγικό ένα παιδάκι 4 ετών να μη χαιρετήσει...μπορεί εκείνη τη στιγμή να ντράπηκε..( παράδειγμα )

Επίσης θεωρώ υπερβολή αυτό με τη 1,5 ώρα κύρηγμα μέχρι να χαιρετήσει...

ειναι λιγο υπερβολικο νομιζω να λεμε συνεχεια στο παιδι τι να κανει.ολοι θελουμε ευγενικα παιδακια με τροπους.

αλλα θεωρω οτι ετσι δε καταφερνεις τιποτα με το να φερνεις σε αμηχανια ενα παιδακι μπροστα σε ολους.το προσβαλεις και κανεις ολο το κοσμο να περιμενει απο αυτο μια συμπεριφορα αποδεκτη.και το παιδακι μεσα του στεναχωριεται και πεισμωνει.κριμα μωρε ειναι.

ισως αν της δωσετε την επιλογη πχ.θελεις να χαιρετησεις και μετα να πας να παιξεις;

εδω εμενα που ειναι σχεδον 2 ετων και οταν θελω κατι του δινω το δικαιωμα πχ θελεις να δωσεις μια αγκαλιτσα στη νονα που σου αγορασε ενα τοσο ωραιο μαγιο;.

οκ αν δωσει,αν δε δωσει δε πειραζει μωρο μου οταν θελεις εξω θα καθομαστε με τη νονα,καποια στιγμη θα το κανει μονος του χωρις να του το πω.

ας εχω εγω καλους τροπους και το παιδι θα με μιμηθει δε μπορει,οτι βλεπουν κανουν.

και στους καλους τροπους γνωμη μου ειναι οτι δε προσβαλουμε το παιδι μπροστα σε ολους...ετσι ισως και αυτο αποσυντονιζεται

ΤΙΓΡΑΚΙ για άλλη μια φορά συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

Εγώ πραγματικά το λέω όμως δεν θέλω ένα παιδί ευγενικό και να χαιρετάει, θέλω ένα παιδί να είναι ο εαυτός του και να κάνει αυτό που νιώθει χωρίς πίεση...

υ.γ: Τιγρακι θα πάω να δω τα ποστ σου να βρω που μπορεί να διαφωνούμε:lol:

Dalia...

Γενικά καλό είναι να εξηγούμε απο το σπίτι τι περιμένουμε απ'το παιδί εκεί που θα πάμε.

Έτσι είναι και συγκεκριμένο στο μυαλό του το πως να συμπεριφερθεί και δεν το προσβάλουμε μπροστά σε οποιονδήποτε άλλο.

Ακόμη κι αν είναι πολύ κοντινό μας πρόσωπο,ο "άλλος" το παιδί νιώθει ότι το μειώνουμε όπως θα συνέβαινε και με μάς αν ο άντρας μας πχ μας έκανε παρατήρηση μπροστά σε άλλο πρόσωπο κι ας ήταν αυτό και η μητέρα μας.

πιστευω οτι αυτη την αντιδραση την προκαλεσες εσυ με το να του χτυπας το ψχερι και να του λες εισαι κακο παιδι. γιαυτο και οταν κανει κατι λεει δεν ειμαι κακο παιδι. σε αντιθεση οταν καταφερνε κατι ελεγες εισαι καλο παιδι? ή μπραβο? εχει απολυτο δικιο η μαρια.

συμφωνω με τη νταλια. ολο αυτο γιατι δε χαιρετησε? και? μετα αυτα που εκανε μπορει να ηταν απτα νευρα του που δεν το αφηνατε να παιξει!

πιστευω οτι δεν ειναι ωραιο να προσβαλλουμε το παιδι μας μπροστα σε τριτους οτι κι αν εχει κανει. θα το συζητησεις ηρεμα στο σπιτι ή σε καποιο αλλο δωματιο. και τα παδια ανθρωποι ειναι και θελουν το χωρο και το χρονο τους αν τα στριμωχνεις συνεχεια καποια στιγμη θα κανουν μπαμ

το μονο που της ζητουσαμε ηταν να ζητησει συγνωμη για την ασχημη συμπεριφορα της και να χαιρετησει. Αποτελεσμα ηταν επει 1 1/2 ώρα να μην κανει τιποτα απο τα δυο, να εχει χασει ωρα παιχνιδιου με την κορη μου και καποια αλλα παιδακια και να κοπανιεται να τσιριζει και αλλα τετοιου ειδους σχεδιάκια.

σορι κιολας αλλα αν επι 1,5 ωρα μου ζητουσε καποιος επιμονα κατι που απλα δεν ειχα διαθεση να κανω, κ εγω θα κοπανιομουν κ θα τσιριζα....

ας εχω εγω καλους τροπους και το παιδι θα με μιμηθει δε μπορει,οτι βλεπουν κανουν.

και στους καλους τροπους γνωμη μου ειναι οτι δε προσβαλουμε το παιδι μπροστα σε ολους..

συμφωνω απολυτα!

καποια παιδια, αν οχι τα περισσοτερα, θελουν τον χρονο τους, θα μπουν μεσα, θα επεξεργαστουν το περιβαλλον, τον κοσμο και μετα θα αρχισουν τις οικειοτητες...με το να επιμενετε τοσο πολυ σε ενα παιδι που ηδη νιωθει πιεση για λογους που εσεις γνωριζετε, ειναι το κερασακι στην τουρτα....δεν φταινε τα παιδια, αν γινονται δυστροπα, φταιμε εμεις που δεν ξερουμε πως να το διαχειριστουμε .....

ρωτας πως να σταματησει ολο αυτο, αλλα αναφερεις ενα παραδειγμα ατυχες, κατα τη γνωμη μου. το να λες σε ενα παιδι 'αν δεν χαιρετησεις ειναι σαν να μην εισαι σπιτι κ δεν μπορεις να παιξεις' () αντι να του φερθεις με διακριτικοτητα κ να το ρωτησεις τι συμβαινει ή να του δωσεις το χρονο του, ουσιαστικα το εκβιαζεις!!

οποτε εγω θα ελεγα , μηπως θα ηταν καλο κ ωφελιμο να αναθεωρησετε τη δικη σας σταση;